Έχουν ενδιαφέρον οι αγώνες μοτοσυκλέτας;

esel

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
17.143
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Μοτοσυκλέτα
BMW GS1200 ADV LC
Όνομα
Στελιος Τζιανετοπουλος
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
του Bryan Wood από το RideApart.com


Ας παραδεχτούμε την αλήθεια: δεν ενδιαφέρουν πολλούς οι αγώνες μοτοσυκλέτας -ακόμη και πολλούς από τους ίδιους τους οδηγούς. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από την ένδοξη δεκαετία του ’70 που οι αγώνες ήταν τρομερά δημοφιλείς. Σήμερα μόνο συνδρομητικά κανάλια ασχολούνται με αυτό το σπορ. Γιατί λοιπόν να σε νοιάζουν οι αγώνες αφού θα πάρεις την ευχαρίστηση που σου προσφέρει η οδήγηση της μοτοσυκλέτας από μία απλή βόλτα στην εξοχή ή πηγαίνοντας στη δουλειά σου γρήγορα;

Η απάντηση είναι απλή: γιατί οι αγώνες (ακόμη και όταν τους βλέπεις ως θεατής) σε κάνουν καλύτερο οδηγό, πράγμα το οποίο κάνει την οδήγησή σου πιο ασφαλή και πιο ευχάριστη κάθε φορά που καβαλάς την μοτοσυκλέτα σου.


Γιατί γίνονται αγώνες;


Από τις πρώτες μέρες που ξεκίνησαν οι αγώνες μοτοσυκλέτας υπάρχει το ρητό: “οι αγώνες βελτιώνουν τη ράτσα”. Με άλλα λόγια λόγω των αγώνων οι κατασκευαστικές εταιρείες ρίχνονταν στη μάχη βελτίωσης των μοντέλων τους για να είναι πιο ανταγωνιστικές. Σήμερα εν ονόματι της ασφάλειας οι αγώνες καθυστερούν το ρυθμό στην εξέλιξή τους, τουλάχιστον κάποιες τεχνολογικές καινοτομίες.

Παρόλα αυτά μία μοτοσυκλέτα που βλέπουμε καθημερινά στο δρόμο είναι έτη φωτός μπροστά από τις εργοστασιακές μοτοσυκλέτες που έτρεχαν σε αγώνες πριν 20 χρόνια. Αν δεν είναι λοιπόν οι αγώνες ο λόγος βελτίωσης μίας μοτοσυκλέτας τότε ποιο είναι το νόημα;


Οι αγώνες σαν άθλημα


Οι αγώνες μοτοσυκλέτας είναι άθλημα, όπως το ποδόσφαιρο, όπως οι ολυμπιακοί αγώνες όπως ο διαγωνισμός καλύτερης τυρόπιτας. Για τους αγωνιζόμενους οι αγώνες αναδεικνύουν τον καλύτερο, τον πιο τυχερό ή τον πιο έξυπνο. Για τον χομπίστα που ασχολείται περιστασιακά, αγώνας σημαίνει να ξεπεράσει την προηγούμενη καλύτερή του επίδοση και να νοιώσει τόση χαρά που να μην σκεφτεί τα χρήματα που ξόδεψε σε αυτό το χόμπυ.

Έχετε ακούσει κανέναν να ρωτάει ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης του δέκαθλου και τι σχέση έχει με την σύγχρονη ζωή μας; Γνωρίζετε γιατί γνωρίζει τέτοια άνθηση το τρίαθλο ή το τρέξιμο σε λάσπη κλπ;

Άθλημα σημαίνει να δοκιμάζεις τον εαυτό σου σε σχέση με το χρονόμετρο, τον πίνακα των σκορ και τους άλλους.


Οι αγώνες σαν διασκέδαση


Για τους θεατές, οι αγώνες προσφέρουν την ίδια διασκέδαση που δίνει και η τηλεόραση. Κάποιες φορές πρόκειται για μία έντονη συγκίνηση ή για μια ξαφνική έκκριση αδρεναλίνης. Μερικές φορές η διασκέδαση προέρχεται από τη θέα ενός έξπερ που κάνει κάτι σε ένα επίπεδο που ούτε καν το φαντάζεσαι. Υπάρχουν περιπτώσεις που νομίζεις ότι παρακολουθείς δράμα ή παιχνίδι στρατηγικής. Και κάποιες άλλες φορές πρόκειται για απλή, χαζή διασκέδαση. Αν μετά από αυτά εξακολουθείς να πιστεύεις ότι δεν σε νοιάζουν οι αγώνες το πιο πιθανό είναι ότι παρακολουθείς το λάθος είδος.


Αγώνες dragster


Ίσως η πιο “χαζή” και απλοϊκή μορφή αγώνων αλλά αν το σκεφτείς η τόσο γρήγορη εκκίνηση των μοτοσυκλετών αυτών απαιτεί ικανότητες και καλά αντανακλαστικά. Δεν πρέπει να χάσεις χιλιοστό από το γκάζι, δεν επιτρέπεται να κάνεις το παραμικρό λάθος. Πολλές φορές υπάρχει και κάποιο χαμηλό χρηματικό έπαθλο που σε κάνει να αναρωτιέσαι “γιατίνα μην δοκιμάσω;” Όσον αφορά στους θεατές οι αγώνες αυτοί έχουν ένα πολύ βασικό πλεονέκτημα. Είναι σαν τα video που γίνονται viral. Δεν χρειάζεται να έχεις καμία ειδική γνώση για να τους παρακολουθήσεις.



Αγώνες speedway


Σε περίπτωση που δεν τους έχετε ξανακούσει, οι αγώνες speedway είναι αγώνες 4 γύρων, σε μία χωμάτινη πίστα που τρέχουν 4 έως 6 οδηγοί ταυτόχρονα. Οι μοτοσυκλέτες είναι απλές 500 κ.εκ. μονοκύλινδρες και χρησιμοποιούν ως καύσιμο αιθυλική αλκοόλη. Παρά την ύπαρξη συμπλέκτη έχουν μόνο μία ταχύτητα. Δεν έχουν φρένα και ουσιαστικά δεν έχουν ανάρτηση. Εϊναι ακόμη ένα είδος αγώνων όπου δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τίποτα ούτε για τις μοτοσυκλέτες ούτε για τους οδηγούς για να ευχαριστηθείς το θέαμα. Όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα γιατί οι πίστες ουσιαστικά είναι πολύ μικρές. Οι μοτοσυκλέτες πιο πολύ πλαγιοδρομούν παρά πηγαίνουν ευθεία. Θα μείνετε όμως έκπληκτοι με τις στρατηγικές των αναβατών κατά τη διάρκεια αυτών των 3 λεπτών που διαρκεί κάθε αγώνας.

Οι αγώνες speedway είναι το σύντομο ποπ βιντεοκλιπ που μένει στο μυαλό σου για μέρες.


Αγώνες Supercross-Motocross


Πριν από 40 περίπου χρονια κάποιοι πανέξυπνοι διαφημιστές είχαν την ιδέα να οργανώσουν έναν αγώνα motocrosss στο στάδιο Coliseum του Los Angeles. Σήμερα τα πράγματα εκεί με τους αγώνες Supercross έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο!. Πρόκειται για ένα κατασκευασμένο θέαμα όπως μια ροκ συναυλία ή ένας αγώνας πάλης με την διαφορά ότι αυτό που βλέπεις στη σκηνή είναι απολύτως πραγματικό.

Το να βλέπεις αγώνες motocross μοιάζει με το να βλέπεις αγώνες πυγμαχίας. Είναι μια πολύ σκληρή σωματική μάχη με τον νικητή να αγωνίζεται να ισορροπήσει στο να μείνει μπροστά χωρίς να υποστεί ατύχημα. Πρόκειται για αγώνες υψηλού κόστους συμμετοχής οι οποίοι απαιτούν μεγάλη εγρήγορση στην σκέψη. Οι αγώνες αυτοί διαρκούν 30 έως 60 λεπτά και έχουν περισσότερες ανατροπές στη δράση από αυτές που βλέπεις στο CSI ή στο Νόμος και Τάξη.


Αγώνες Flat Track


Οι αγώνες Flat Track είναι αγώνες με ιδιαίτερα δεξιοτέχνες αναβάτες που γίνονται σε οβάλ πίστες μήκους περίπου 1.5 χιλιομέτρου. Η δράση είναι συνεχής όπως στους αγώνες μπάσκετ ή hockey. Το ότι δεν γνωρίζεις κανέναν από τους αθλητές δεν σημαίνει ότι οι αγώνες δεν είναι καθηλωτικοί. Εάν είσαι καθημερινός χρήστης μοτοσυκλέτας δρόμου το να παρακολουθείς αυτούς τους αγώνες θα βάλει σε άλλα μονοπάτια τη σκέψη σου και θα σε διδάξει μερικά πράγματα. Οι γύροι σε αυτούς τους αγώνες ειναι 25 με ένα μπουλούκι οδηγών να παλεύουν συνεχώς για κυριαρχία.


Αγώνες ταχύτητας (MotoGP/World Superbike/MotoAmerica)


Το MotoGP βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των αγώνων ταχύτητας όπου “τα χρήματα δεν αποτελούν εμπόδιο” και οι μοτοσυκλέτες είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Το World Superbike και το MotoAmerica βρίσκονται ένα σκαλί παρακάτω. Πρόκειται για αγώνες μεγαλύτερης διάρκειας από τους προηγούμενους. Ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να κυλά χωρίς να συμβαίνουν πολλά και ξαφνικά να υπάρχει καταιγιστική δράση.

Οι αγώνες αυτοί έχουν πολλά κοινά με τις ταινίες blockbuster του Xόλλυγουντ. Όσο περισσότερα γνωρίζεις για τους χαρακτήρες και όσο πιο πολύ στενά παρακολουθείς την πλοκή από αγώνα σε αγώνα τόσο πιο πολύ απολαμβάνεις το θέαμα.

Αν τύχει να παρακολουθήσεις κάποιον μεμονωμένο αγώνα μπορεί να μην καταλάβεις πολλά πράγματα. Αυτό που σίγουρα θα καταλάβεις όμως είναι ότι οδηγούν υπεράνθρωποι.

Οι οδηγοί αυτών των αγώνων είναι για τους απλούς καθημερινούς οδηγούς ό,τι είναι οι χορευτές για τους πεζούς.



Λέσχες και αγώνες με αντίκες


Αν το MotoGP ειναι ο Bruce Springsteen στο Madison Square Garden, oι αγώνες αυτοί είναι η μικρή όμορφη μπάντα σε συνοικιακή pub.

Δεν είναι δύσκολο να διασκεδάσεις. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει αγώνας να παρακολουθήσεις απλά το θέαμα δεν είναι τόσο δραματικό όσο στο MotoGP. Οι αγώνες με μοτοσυκλέτες αντίκες προσφέρουν ένα θέαμα υψηλής αισθητικής και πολλές φορές έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις από κοντά τους “ήρωες”.


Isle of Man TT (και παρόμοιοι αγώνες)


Οι “πραγματικοί” αγώνες ταχύτητας δρόμου, με το Isle of Man να είναι ο πιο δημοφιλής (υπάρχει ακόμα το Ulster GP και το North West 200) είναι ο κολοφώνας των αγώνων στη δική μου κατάταξη. Οι ταχύτητες δεν είναι τόσο μεγάλες όσο του MotoGP. Η διαδρομή των 37 μιλίων του Isle of Man είναι διάσημη για τις εναλλαγές πολλών διαφορετικών καιρικών συνθηκών κατά τη διάρκεια ενός γύρου. Οι δρόμοι της Βόρεια Ιρλανδία χρησιμοποιούνται ως πίστα και οι μοτοσυκλέτες συναντούν στο δρόμο τους δέντρα πέτρινους τοίχους και συρματοπλέγματα.

Πρόκειται για το “Game of Thrones” των αγώνων. Εκεί βοηθά να γνωρίζεις τους παίκτες, μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε και η τραγωδία αλλά και η βία εμφανίζονται χωρίς προειδοποίηση. Εάν οι οδηγοί στο MotoGP είναι οι υπερ-ήρωες εδώ μιλάμε περισσότερο για Βίκινγκς ή Σαμουράι, άνθρωποι που μοιάζουν συνηθισμένοι και με αρκετά ελαττώματα αλλά διαθέτουν υπερφυσικές ιδιότητες.

Οι αγώνες cross country στο Dakar και Baja ανήκουν στην ίδια κατηγορία και το κοινό χαρακτηριστικό με τους προηγούμενους είναι ότι είναι αρκετά δύσκολο να τους απολαύσει κάποιος χωρίς την τηλεοπτική κάλυψη.


Αυτές είναι κάποιες από τις πιο δημοφιλείς κατηγορίες αγώνων μοτοσυκλέτας. Το να προσπαθείς να εξηγήσεις γιατί κάποιος θα έπρεπε να νοιάζεται για τους αγώνες είναι σαν να προσπαθείς να απαντήσεις στην ερώτηση τι καλό έχει η τηλεόραση ή γιατί σου αρέσουν οι τυρόπιτες. Αν δεν σου αρέσει η μία κατηγορία διάλεξε κάποια άλλη. Στην τελική, αν δεν σου αρέσει καμία, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!

motoria.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.318
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Η αγωνία για μία μοτοσυκλέτα που δεν έφτασε ποτέ στην πίστα​



Tο φετινό MotoGP της Αργεντινής παραλίγο να μην πραγματοποιηθεί λόγω προβλημάτων υλικοτεχνικής υποστήριξης αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με αυτό που συνέβη στο πρώτο GP της Αργεντινής την δεκαετία του 1960.
Οι αγώνες μοτοσυκλέτας έχουν να κάνουν με το όριο όμως και αυτό δεν αφορά μόνο στην πίστα την ώρα του αγώνα.

Το Termas de Rio Hondo σίγουρα δεν ήταν το πρώτο Grand Prix που επηρεάστηκε από το χάος των μεταφορικών. Ένα από τα πρώτα GP στη Laguna Seca άργησε να ξεκινήσει μετά την καθυστερημένη άφιξη των φορτίων από το ιαπωνικό GP του προηγούμενου Σαββατοκύριακου στην Suzuka.
Στην Αργεντινή υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη προϊστορία. Όταν το MotoGP επέστρεψε στην χώρα μετά από απουσία 4 χρόνων, το 1987, οι τελωνειακοί υπάλληλοι έκαναν το paddock να ιδρώσει με πολλούς τρόπους. Η Dunlop είχε την μεγαλύτερη ταλαιπωρία. Το τελωνείο αρνήθηκε να δώσει στην βρετανική εταιρεία τα ελαστικά της δηλώνοντας ότι τα βρετανικά προϊόντα δεν επιτρεπόταν να εισέλθουν στην χώρα μετά τον πόλεμο στα Φώκλαντ. Μια δωροδοκία πολλών χιλιάδων δολαρίων ήταν αυτή που διόρθωσε τα πράγματα.
Ο φόβος του Enea Bastianini ότι οι μοτοσυκλέτες του δεν θα έφταναν ποτέ στην Αργεντινή στον τελευταίο αγώνα, δεν είχε όμως καμία σχέση με την αγωνία του Ernst Degner το 1961 για τον παγκόσμιο τίτλο στα 125 κ.εκ.

Τον Αύγουστο του 1961, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, ο εργοστασιακός αναβατης της MZ, Degner, αυτομόλησε από την Ανατολική Γερμανία στην Δύση κατά τη διάρκεια του σουηδικού MotoGP ενώ η γυναίκα του και τα παιδιά του ναρκώθηκαν και πέρασαν λαθραία μέσα από το τείχος του Βερολίνου, στο πορτμπαγκάζ ενός αυτοκινήτου.


Ο Degner με την MZ του στο δρόμο για τη νίκη στο Sachsenring το 1961, με 300,000 ανατολικογερμανούς θεατές
Ο Degner είχε αυτομολήσει για να κερδίσει την ελευθερία του από την κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία και να αποκτήσει ένα μεγάλο συμβόλαιο με την Suzuki, με αντάλλαγμα να αποκαλύψει τα μυστικά της εξαιρετικά γρήγορης δίχρονης MZ. Εκείνη την εποχή, καμία άλλη μοτοσυκλέτα δεν έβγαζε περισσότερη ιπποδύναμη ανά λίτρο.
Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα, ο Degner δεν είχε μοτοσυκλέτα για το GP της Αργεντινής. Αν μπορούσε να αποκτήσει μία ανταγωνιστική μοτοσυκλέτα είχε ακόμα πιθανότητες να κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο. Επικοινώνησε λοιπόν με έναν Αυστριακό μηχανικό που έμενε στην Βρετανία, τον Dr Joe Ehrlich. Ο Dr Joe Ehrlich ήταν Βιεννέζος Εβραίος που είχε εγκαταλείψει το σπίτι του όταν οι Ναζί προσάρτησαν την Αυστρία το 1938.

Η μοτοσυκλέτα EMC (Ehrlich Motor Cycles) ήταν παρόμοια με την ΜΖ, επειδή ο Ehrlich και ο ιδιοφυής μηχανικός της MZ, Walter Kaaden συνήθιζαν να δουλεύουν μαζί. Ο Kaaden δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά στα υψηλού κόστους εξαρτήματα και έτσι ο Ehrlich τον προμήθευε και σε αντάλλαγμα ο Kaaden βοηθούσε με τους κινητήρες του.
Ο Ehrlich συμφώνησε να προμηθεύσει στον Degner μία EMC για το φινάλε της σεζόν της Αργεντινής και κανόνισε δεόντως να μεταφερθεί η μοτοσυκλέτα από το Χίθροου του Λονδίνου στο Μπουένος Άιρες, μέσω Νέας Υόρκης.
Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Οι αρχές της Ανατολικής Γερμανίας είχαν εξοργιστεί για την αποστασία του Degner και έτσι έστειλαν τηλεγράφημα στους διοργανωτές του GP της Αργεντινής, ανακοινώνοντας ότι η άδεια του είχε ανακληθεί, επομένως δεν θα του επιτρεπόταν να οδηγήσει.
Ο Degner ήταν ήδη καθ’ οδόν προς τη Νότια Αμερική, καθόταν δίπλα στον πιο έμπιστο μηχανικό του Ehrlich, ενώ ο Ehrlich του έφτιαξε μια δυτικογερμανική άδεια αγώνων.

Το πρωί της Παρασκευής ο Degner βρισκόταν στην πίστα έξω από την πρωτεύουσα της Αργεντινής, περιμένοντας με αγωνία την άφιξη της EMC, όταν η βρετανική μεταφορική εταιρεία τηλεφώνησε στον Ehrlich, ρωτώντας τι να κάνουν με τη μοτοσυκλέτα που κρατούσαν εδώ και πολλές μέρες. Όταν οι διοργανωτές του GP της Αργεντινής έλαβαν το τηλεγράφημα από τις αρχές της Ανατολικής Γερμανίας, επικοινώνησαν με την μεταφορική της EMC, συμβουλεύοντάς τους να μην στείλουν την μοτοσυκλέτα.
Ο Ehrlich έγινε έξαλλος. Το τηλεγράφημα που έστειλε στο Μπουένος Άιρες έλεγε το εξής: “Η μοτοσυκλέτα είναι ακόμη στο Λονδίνο. Άφιξη στο Μπουένος Άιρες στις 15:45 το Σάββατο. Είστε πλήρως υπεύθυνοι για αυτήν την καθυστέρηση. Ενημερώστε τον Degner για την άφιξη της μοτοσυλέτας και δώστε του κάθε δυνατή βοήθεια”.
Η αγωνιώδης αναμονή του Degner συνεχίστηκε. Το απόγευμα του Σαββάτου έμαθε τη φρικτή αλήθεια – η μοτοσυκλέτα είχε φτάσει στη Νέα Υόρκη αλλά όχι παραπέρα.
Οι ντόπιοι του έδωσαν μία Bultaco για να αγωνιστεί αλλά δεν είχε καμία πιθανότητα να κερδίσει την Honda του ανταγωνιστή του για τον τίτλο, Tom Phillis. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο Degner την Κυριακή ήταν να παρακολουθήσει τον Αυστραλό να κερδίζει τον αγώνα και το πρωτάθλημα.
Ο Degner είχε δύο θεωρίες για τη μη άφιξη της EMC: είτε οι ανατολικογερμανικές Αρχές είχαν συνωμοτήσει με τον Πρόεδρο της Αργεντινής, Arturo Frondizi για να διασφαλίσουν ότι η μοτοσυκλέτα δεν θα έφτανε ποτέ στον προορισμό της, είτε οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές της Ανατολικής Γερμανίας είχαν έρθει σε επαφή με Γερμανούς Ναζί που κρύβονταν στην Αργεντινή για να εγκλωβίσουν την μοτοσυκλέτα στη Νέα Υόρκη.
Ο θρύλος λέει ότι ο Degner προμηθεύτηκε ένα όπλο κάπου από το κέντρο του Μπουένος Άιρες. Πίστεψε ότι οι ανατολικογερμανοί ήθελαν να πάρουν εκδίκηση και ότι θα έστελναν κάποιον να τον δολοφονήσει. Άλλωστε η Στάζι ήταν γνωστή για την εκτελεση αποστατών για να αποθαρρύνει αυτούς που ήθελαν να πάνε στην Δύση.

Μετά από αυτό, ενεπλάκη η FIM. Η Διεθνής Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών σκέφτηκε να ακυρώσει το GP της Αργεντινής στην κατηγορία 125 λόγω έλλειψης εξοπλισμού του Degner αλλά δεν τα κατάφερε.
Η ιστορία αυτή ακόμα δεν είχε τελειώσει. Ο Degner έπρεπε να δικαστεί ως κατηγορούμενος από την ανατολικογερμανική ομοσπονδία για πολλές κατηγορίες συμπεριλαμβανομένης της ρήξης του συμβολαίου του με την MZ, της πώλησης των βιομηχανικών μυστικών της MZ και της αποτυχίας εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του προς την ανατολικογερμανική ομάδα του. Για την τελευταία κατηγορία κρίθηκε ένοχοςκαι του επιβλήθηκε πρόστιμο 250 ελβετικών φράγκων.

Ο Degner (καθιστός στο κέντρο) στην Suzuka με το προσωπικό της Suzuki. Στα αριστερα του οι συναθλητές του Hugh Anderson και Frank Perris
Όμως ο Degner ήταν αυτός που γέλασε τελευταίος
. Η τεχνογνωσία που είχε πάρει (ή είχε κλέψει, αν προτιμάτε) από τον Kaaden, δημιούργησε τις πρώτες ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες GP της Suzuki, μία single 125κ.εκ. και μία single 50κ. εκ., με την οποία ο Degner κέρδισε την πρώτη νίκη της Suzuki στο GP του Isle of Man TT το 1962 και τον πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα 50κ.εκ. του 1962.

Πηγη https://motoria.gr
 
Top Bottom