Γυναίκα και μοτοσυκλέτα

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Η Sarah Lezito κάνει το drifting να φαίνεται βαρετό​

Η ιδέα “γυναίκα οδηγός μοτοσυκλέτας” ευτυχώς έχει σταματήσει να αποτελεί ταμπού για την κοινωνία σήμερα. Υπάρχουν όμως γυναίκες που έχουν πάει σε άλλο επίπεδο την έννοια “οδήγηση”. H Sarah ‘Lezito’ Vignot είναι μία από αυτές.

Η Sarah δεν είναι μία απλή αναβάτης. Καταφέρνει και “χορεύει” με την μοτοσυκλέτα της όπως λίγοι μπορούν.

Είναι 24 χρονών, Γαλλίδα και ζει το όνειρο της ως επαγγελματίας κασκαντέρ. Το παρατσούκλι “Lezito” της το έχει δώσει η αδερφή της. Στα 13 της ξεκίνησε τα ακροβατικά με τις μηχανές. Κάποια στιγμή ξεκίνησε να σπουδάζει Οινολογία, αλλά μετά το ενδιαφέρον της επικεντρώθηκε στο να γίνει κασκαντέρ. Ίσως η κατανάλωση κρασιού να την βοήθησε σε αυτό…

Δεν θα την αποκαλούσες ακριβώς το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Κάθε μέρα, για τουλάχιστον μία ώρα, προπονείται με μία Kawasaki ZX-6R, και κάνει ό,τι μπορείς να φανταστείς. Το αγαπημένο της ακροβατικό είναι το endo.

Έχει ντουμπλάρει την Scarlett Johansson στην ταινία “The Avengers 2” αλλά έχει εμφανιστεί και σε άλλες ταινίες.
Φυσικά η διαδρομή της δεν ήταν καθόλου εύκολη. Έχει πάρα πολλές πτώσεις και τραυματισμούς. Η ίδια λέει ότι όταν μαθαίνεις ένα καινούργιο κόλπο, πρέπει να αποσυνδέσεις το μυαλό σου για λίγα δευτερόλεπτα, να ξεχάσεις ότι μπορεί να πέσεις, και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Απλά το κάνεις. “Δεν με νοιάζει τι σκέφτεται ο κόσμος, αν θέλεις, μπορείς!


Πηγη https://motoria.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

J.SHIA: CUSTOMIZER ΘΗΛΥΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ​

Με διαφορετική αντίληψη

Σε έναν τόσο κορεσμένο χώρο όπως αυτός του customizing μοτοσυκλετών, η ανάγκη για να ξεχωρίσει κάποιος είναι το ζητούμενο. Αυτό γίνεται ευκολότερο όταν o μηχανικός δεν είναι γένος αρσενικού, αλλά θηλυκού.
Για να διακριθεί κανείς στην εξαιρετικά απαιτητική σκηνή των customizers, χρειάζεται σίγουρα διαφορετική προσέγγιση που θα τον κάνει να ξεχωρίζει, αλλά και ειλικρίνεια, όπως λέει η customizer J.Shia, ιδιοκτήτρια του οίκου Madhouse Motors, με έδρα την Βοστώνη των ΗΠΑ.

“Μεγάλωσα μέσα στις μοτοσυκλέτες, αλλά ποτέ δεν έβρισκα κάτι ξεχωριστό σε αυτές” μας λέει με αφοπλιστική αμεσότητα η J.Shia, της οποίας ο πατέρας αλλά και οι στενοί συγγενείς, ασχολούνταν με την επισκευή μοτοσυκλετών και την μεταλλουργία.

Όντας μέσα σε αυτό το περιβάλλον από μικρή, η J.Shia (αραβικής καταγωγής) ασχολήθηκε με τις μοτοσυκλέτες σαν μια φυσική εξέλιξη, κάνοντας τις πρώτες της μικροεπισκευές σε πολύ μικρή ηλικία.

Κατά την εφηβεία, άλλαζε λάστιχα και λάδια σε μοτοσυκλέτες γειτόνων και φίλων, εξασφαλίζοντας ένα χαρτζιλίκι, ωστόσο το καταλυτικό σημείο στη ζωή της, ήταν όταν ο πατέρας της ξεκίνησε να μαζεύει παροπλισμένες μοτοσυκλέτες για να χρησιμοποιηθούν ως scrap και ανταλλακτικά.

“Όταν κατάφερα να βάλω μπροστά τον κινητήρα μιας μοτοσυκλέτας που πήγαινε προς απόσυρση, αυτό ήταν το σημείο κλειδί για εμένα, το γεγονός που άνοιξε μια εντελώς νέα διάσταση μπροστά μου”, εξηγεί η Shia.
Έχοντας πλέον έναν σαφή προσανατολισμό στη σχέση της με τα δίτροχα, η Shia ξεκίνησε επίσης να κάνει τις πρώτες της μετατροπές και κάπως έτσι αποκρυσταλλώθηκε πλήρως αυτό με το οποίο ήθελε να ασχοληθεί: αναπαλαιώσεις και customizing. Ξεχωριστά ή σε συνδυασμό.

Με αυτό το εφόδιο στην τσέπη, η Shia ρίχτηκε με τα μούτρα που λένε στη δουλειά, όμως ακόμα και τότε δεν είχε άμεση σχέση με την μοτοσυκλετιστική κουλτούρα και τον χώρο του customizing γενικότερα και αυτό ίσως ήταν τελικά και καλό, γιατί διαμόρφωσε το δικό της στυλ και ύφος χωρίς να επηρεάζεται από νόρμες και από άλλους συναδέλφους της.
Όταν προσκλήθηκε στο φεστιβάλ του Sturgis, το 2017, ήταν η πρώτη φορά που η Shia ήρθε σε επαφή με έναν μαγικό κόσμο του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε, έδειξε τη δουλειά της και εισέπραξε θετικότατα σχόλια. Τα πράγματα πλέον είχαν δρομολογηθεί.

Η J.Shia, διατηρεί πλέον την επιχείρησή της, η οποία τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά, έχοντας ως αντικείμενο επισκευές, αναπαλαιώσεις και customizing αλλά πάντα για λογαριασμό πελατών. Πολύ σπάνια η Shia έχει ελεύθερο χρόνο για να φτιάξει κάτι δικό της, ωστόσο όταν συμβαίνει αυτό, το αποτέλεσμα είναι μοναδικές δημιουργίες με συγκεκριμένη άποψη και αισθητική.
Από το σύνολο της δουλειάς της, ξεχωρίσαμε δύο Harley-Davidson Aermacchi SS350, τα οποία δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα σαν δυο παραλλαγές στο ίδιο θέμα. Είναι πολύ δύσκολο και ίσως άσκοπο να καθορίσουμε σε ποια κατηγορία ανήκουν οι δύο αυτές μοτοσυκλέτες, αφού διακρίνεται ξεκάθαρα πάνω τους το πολύ προσωπικό στίγμα της Shia.

To σίγουρο είναι ότι απέχουν έτη φωτός από την αρχική τους υπόσταση ως cruiser/custom με ατελείωτες ώρες δουλειάς να έχει γίνει πάνω τους. Διαφορετικές αλλά και συγγενικές, αφού ανήκουν σε μια σειρά “έργων” που ονομάζεται “παρειδωλία”. Η προσέγγιση της Shia είναι εντελώς διαφορετική, το είπαμε αυτό, δεν δίστασε να πετσοκόψει πλαίσια και υποπλαίσια για να δημιουργήσει το αισθητικό αποτέλεσμα που ήθελε.
Η ουρά από το λευκό μοντέλο, το οποίο έχει και υπερτροφοδότηση, είναι η καρίνα του μαύρου μοντέλου, ενώ αμφότερες οι μοτοσυκλέτες φέρουν επιμηκυμένο μονόνομπρατσο ψαλίδι. Ουσιαστικά, όπως εξηγεί και η Shia, το ένα μοντέλο είναι το αρνητικό ή το συμπλήρωμα του άλλου, αλλά όχι ακριβώς. Μπορεί να ακούγεται μπερδεμένο αλλά στην τελική κανένας καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να “εξηγήσει” το έργο του. Απλά το δημιουργεί.



Πηγη https://motorbike.gr

PraisingPraisingPraising
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Οι γυναίκες στην Σαουδική Αραβία αγαπούν τις μοτοσυκλέτες​

Screenshot-2021-09-05-at-3.31.57-PM.png
Στις 24 Ιουνίου του 2018 δόθηκε στις γυναίκες της Σαουδικής Αραβίας η δυνατότητα να αποκτήσουν δίπλωμα οδήγησης. Εκτός από αυτοκίνητο, μπορούν να οδηγούν μοτοσυκλέτες και φορτηγά. Κάποιες γυναίκες ακόμα και σήμερα προτίμησαν την αίσθηση που τους δίνει η οδήγηση μοτοσυκλέτας.
Προέρχομαι από οικογένεια μοτοσυκλετιστών. Τα αδέρφια μου οδηγούν μοτοσυκλέτα. Τους συνόδευα ως συνοδηγός, το να οδηγήσω εγώ η ίδια ήταν για μένα ένα όνειρο που δεν φανταζόμουν ότι θα γίνει πραγματικότητα κάποια μέρα“, λέει η Fatimah, οδηγός μοτοσυκλέτας από την Σαουδική Αραβία. Η Fatimah, πριν καν μάθει οδήγηση, αγόρασε μία Harley-Davidson Sportster 48. Τώρα είναι πρόεδρος στο κλαμπ Hawks MC στο Ριάντ και δεν είναι η μόνη που η ζωή της άλλαξε προς το καλύτερο από τότε που ξεκίνησε να οδηγεί μοτοσυκλέτα.
Ο αριθμός των γυναικών που οδηγούν μοτοσυκλέτα στην Σαουδική Αραβία είναι ακόμα μικρός. Υπάρχουν ακόμα εμπόδια. Ένα από αυτά είναι το κόστος. Ένα μάθημα οδήγησης κοστίζει γύρω στα 400 δολάρια. Τον Φεβρουάριο του 2020, η εκπαιδεύτρια του Bikers Skills Institute του Ριάντ, Elena Bukaryeva δήλωσε ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να εκδώσουν δίπλωμα οδήγησης μέσω της Σχολής και το αρμόδιο Γραφείο δεν τις εξέδιδε. Αντί αυτού οι γυναίκες θα έπρεπε να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους και στη συνέχεια να πάνε σε γειτονικές χώρες όπως το Μπαχρέιν για να αποκτήσουν κανονικό δίπλωμα οδήγησης.
Φυσικά όπως σε κάθε αλλαγή, κάποιοι Σαουδάραβες συμφωνούν και κάποιοι όχι. Όλες οι γυναίκες που κατάφεραν να οδηγήσουν μοτοσυκλέτα είχαν μεγάλη υποστήριξη από τις οικογένειές τους, και αυτό κάνει την διαφορά.
Κάποιες γυναίκες, όπως η πρωτοπόρος Dania Akeel κατάφεραν να ζήσουν το όνειρό τους και να εμπνεύσουν άλλες γυναίκες που θέλουν να κάνουν το ίδιο. Παρόλο που οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να οδηγήσουν στους δρόμους της Σαουδικής Αραβίας μέχρι και πριν 3 χρόνια, κάποιες κοπέλες που είχαν την υποστήριξη της οικογένειάς τους, ξεκινούσαν να οδηγούν μοτοσυκλέτες εκτός δρόμου από νεαρή ηλικία. Η Dania Akeel είναι μία από αυτές. Ήδη συμμετέχει στο Ducati Cup των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ενώ πρόκειται να συμμετάσχει στο Dakar του 2022.

Πηγη https://motoria.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Δέσποινα Μανδάνη - Η πρώτη Ελληνίδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross Γυναικών (WMX)!​

e39bf56ab4d35631e11296b62569f0c0_XL (1).jpg
Η 16χρονη πρωταθλήτρια Δέσποινα Μανδάνη, εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross Γυναικών WMX 2021 στον τρίτο γύρο του θεσμού, στην πίστα Afyonkarahisar στην Τουρκία, το Σάββατο 4/9!
Αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή Ελληνίδας σε παγκόσμια διοργάνωση αυτής της κατηγορίας, με τη νεαρή αθλήτρια να κατακτά την 23η θέση και στα 2 σκέλη, και την ίδια θέση στη γενική κατάταξη!

Η 16χρονη αθλήτρια πάλεψε απέναντι στα ιερά τέρατα του γυναικείου ΜΧ, όπως την Kiara Fontanesi, την Courtney Duncan και πολλές ακόμη φτασμένες αθλήτριες, και έδειξε ικανή για μελλοντικές διακρίσεις, αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό.

PraisingPraisingPraising

Πηγή: ΑΜΟΤΟΕ
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

olivia_jordan-675x407.jpg

Olivia Jordan, 1919-2021. Mία γενναία γυναίκα.


To 1940, η Olivia Jordan, τότε Matthews, οδήγησε ένα φλεγόμενο ασθενοφόρο στην Γαλλία, διέφυγε στην Βρετανία όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί και έγινε η οδηγός-διερμηνέας του Charles de Gaulle στο Λονδίνο. Στη συνέχεια, τιμήθηκε με τον Σταυρό του Πολέμου, αν και, μιλώντας για το πολεμικό της έργο, η Olivia, η οποία πέθανε σε ηλικία 102 ετών, είπε: “Ήμουν ένα τίποτα, ήμουν ακριβώς εκεί κάτω” δείχνοντας το πάτωμα.
Η 21χρονη Olivia είχε φύγει από το σπίτι της οικογένειας Matthews στο Kent, τον Ιανουάριο του 1940, δηλώνοντας ότι είχε βαρεθεί τον “ψεύτικο” πόλεμο και ταξίδεψε στη Γαλλία για να “δει τι γίνεται εκεί”.

Ο στρατηγός Pierre Héring, στρατιωτικός κυβερνήτης του Παρισιού και γνωστός του πατέρα της, διευκόλυνε την πρόσληψή της στα Γυναικεία Ασθενοφόρα, μία μονάδα που ανήκε στο γαλλικό στρατό. Μετά από λίγους μήνες έγινε η γερμανική εισβολή στην Γαλλία.
Ως οδηγός ασθενοφόρου με στοιχειώδη εκπαίδευση στη νοσηλευτική και την μηχανική, η Olivia στάλθηκε βόρεια προς τον εχθρό που είχε περάσει τα σύνορα του Maginot και κινούνταν τόσο γρήγορα που προσπέρασε τους Γάλλους που οπισθοχωρούσαν. Θυμάται ότι πέρασε αρκετό χρόνο οδηγώντας μέσα και έξω από χαντάκια προκειμένου να αποφύγει τους βομβαρδισμούς και με τον σήμα του Ερυθρού Σταυρού φρόντισε τόσο τα γερμανικά όσο και τα συμμαχικά στρατεύματα.
Έχοντας πάρει διαταγές να κατευθυνθεί νότια, με Γάλλους στρατιώτες να πεθαίνουν στο ασθενοφόρο της, η Olivia και η συνοδεία της όδευαν κατευθείαν προς τον εχθρό που επιχειρούσε έξω από το Clermont-Ferrand στην κεντρική Γαλλία. “Δεχόμασταν βομβαρδισμούς αλλά δεν μπορούσαμε να βγούμε και να κρυφτούμε κάπου γιατί είχαμε τραυματίες μαζί μας. Είχα τρομάξει τόσο πολύ που άρχισα να τραγουδώ την Μασσαλιώτιδα με όλη τη δύναμη της φωνής μου.”

Μετά την συνθηκολόγηση της Γαλλίας, έπρεπε να επιστρέψει μόνη της στην Βρετανία. Χωρίς χρήματα, χωρίς όπλο, χωρίς χαρτιά, βασίστηκε στην καπατσοσύνη και την γοητεία της για να φτάσει στη νοτιοδυτική ακτή της Γαλλίας πριν φτάσουν οι Γερμανοί.
“Βρήκα μία παλιά μοτοσυκλέτα, δεν είχα οδηγήσει ποτέ πριν αλλά είχα καβαλήσει άλογο!”
Στο St-Jean-de-Luz, κοντά στα σύνορα με την Ισπανία, κατάφερε να σκαρφαλώσει στο τελευταίο βρετανικό πλοίο που είχε απομείνει για να την απομακρύνουν αμέσως λέγοντάς της: “Δεν υπάρχει θέση για γυναίκες σε αυτό το πλοίο”.

Όταν έφτασε τελικά στο σπίτι της με ένα αντιτορπιλικό γεμάτο Πολωνούς στρατιώτες, η στάση της οικογένειάς της ήταν απογοητευτική. “Δεν φαίνονταν να έχουν ανησυχήσει καθόλου. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ…”
Οι Γάλλοι όμως την είχαν εκτιμήσει και μέσα σε λίγους μήνες της απένειμαν τον Σταυρό του Στρατού, για το θάρρος και την αντοχή της. Σύντομα η Olivia παρακαλούσε την μητέρα της να σταματήσει να καυχιέται σε όλους για την κόρη της…
Η Olivia ήταν η τέταρτη κόρη μίας οικογένειας που επιθυμούσε πολύ έναν γιο. Ένα ατύχημα που είχε από μία πτώση της είχε ρίξει αρκετά την αυτοεκτίμηση καθώς την είχε σημαδέψει.
Δεν της άρεσε καθόλου το οικοτροφείο στο Berkshire αλλά χάρη σε μία διευθύντρια έμαθε άπταιστα γαλλικά και γερμανικά μέχρι που ήρθε ο πόλεμος. Σε ένα ταξίδι που έκανε στο Μόναχο το 1937 για να τελειοποιήσει τις σπουδές της στα γερμανικά, βρέθηκε δίπλα στον Χίτλερ σε μία αίθουσα τσαγιού. “Δεν ήμουν πολιτικά συνειδητοποιημένη αλλά γι’ αυτόν τον άνθρωπο ήμουν.”

Οι γνώσεις της στις γλώσσες της εξασφάλισαν τη θέση διερμηνέα και οδηγού στο κίνημα “Free French” με επικεφαλής τον De Gaulle, στα γραφεία στο Λονδίνο, κοντά στο πάρκο Saint James. O στρατηγός σύντομα κατάλαβε τι χαρίσματα είχε αυτό το κορίτσι.
Το 1943 ο De Gaulle της έστειλε τις θερμές ευχές του για τον γάμο της με τον Peter Jordan ενώ το 1993 την κάλεσαν στα αποκαλυπτήρια του αγάλματός του στους Κήπους Carlton.
H Olivia δούλευε για το κίνημα Free French συνεχώς. Μαρτυρίες περιγράφουν εμπρηστικές της επιθέσεις στις παρυφές του Λονδίνου καθώς και το πώς επέζησε από τον βομβαρδισμό του Café de Paris στο Piccadilly. H Olivia θυμάται ότι τα πρώτα δευτερόλεπτα μετά την έκρηξη έλεγξε αν είχε όλα τα άκρα της. “Δεν μπορούσες να καταλάβεις αμέσως μετά την έκρηξη αν τα χέρια και τα πόδια ήταν στη θέση τους.” Η ακοή της δεν επανήλθε ποτέ πλήρως.
Χώρισαν με τον Peter μετά από 25 χρόνια γάμου αφού είχαν αποκτήσει δύο κόρες.
Σε μία συνέντευξη της στον Guardian η Olivia είπε: “Είναι φοβερό αυτό που θα πω αλλά μάλλον διασκέδασα με τον πόλεμο”.
Η Olivia Jordan, οδηγός ασθενοφόρου σε καιρό πολέμου και διερμηνέας, γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1919 και πέθανε στις 19 Αυγούστου του 2021.

Πηγη https://motoria.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Τερμάτισε τον Μαραθώνιο του Λονδίνου με δερμάτινα, κράνος και καροτσάκι!​


d4cf9e0cfd63e96c7f7d5791713a79ff_XL.jpg

Η Claire Lomas παραδίδει μαθήματα χαρακτήρα και συγκεντρώνει πολλά χρήματα για φιλανθρωπίες.
Την Claire Lomas την πρωτογνωρίσαμε πέρυσι, όταν είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της να τρέξει στον Μαραθώνιο του Λονδίνου με πλήρη δερμάτινη μοτοσυκλετιστική στολή. Το σπουδαίο του κατορθώματός της βέβαια δεν είναι η στολή καθαυτή, αλλά το γεγονός πως η 41χρονη Αγγλίδα μητέρα δύο παιδιών βρίσκεται περιορισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι από το 2007, μετά από ένα ατύχημα ενώ έκανε ιππασία.

Έκτοτε έμαθε να καβαλά μοτοσυκλέτα, απέκτησε μια Ducati Supersport που μετασκευάστηκε ειδικά γι’ αυτήν και μαζί της έκανε γύρους επίδειξης σε κάθε αγώνα του περσινού πρωταθλήματος BSB.
Το θάρρος με το οποίο αντιμετωπίζει τα προβλήματα υγείας της την έχει κάνει ιδιαίτερα γνωστή στην Αγγλία, όπου οι φιλανθρωπικές της καμπάνιες βρίσκουν έντονη ανταπόκριση και συνήθως υπερκαλύπτει τον εκάστοτε στόχο της.

Στον Μαραθώνιο του Λονδίνου (2 Οκτωβρίου 2021), η Lomas εμφανίστηκε για δεύτερη φορά. Την πρώτη ήταν το 2012 όταν και τον ολοκλήρωσε με μια εξωσκελετική κατασκευή που της επέτρεπε να περπατά. Της πήρε μέρες για να ολοκληρώσει τη διαδρομή, ωστόσο αυτή τη φορά επέλεξε να συνδυάσει το καροτσάκι της με το νέο της αγαπημένο χόμπι, τη μοτοσυκλέτα, έτσι βρήκε έναν νέο τρόπο να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον, και τις φιλανθρωπικές εισφορές του κόσμου.
Μάλιστα στον Μαραθώνιο ήταν δίπλα της ο άντρας της ντυμένος γυναίκα, ο οποίος μάλιστα κατάφερε να την καθυστερήσει καθώς, "θα είχαμε τερματίσει κοντά στις 6 ώρες αν ο άντρας μου δεν πάθαινε κράμπα. Ήταν ντυμένος ως το grid girl μου και τα πεντάποντα τακούνια σίγουρα δεν βοήθησαν!"
Σπουδαίο κατόρθωμα από μια σπουδαία γυναίκα, που ξεκίνησε με στόχο να συγκεντρώσει 10,000 λίρες Αγγλίας και έχει ήφη κατάφερει 750,000!

Δείτε τον τερμτισμό της Claire Lomas στο βίντεο που ακολουθεί.


Πηγη www.bikeit.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Η Ελληνίδα μοτοσικλετίστρια που διασχίζει τον κόσμο μόνη της​

Μια γυναίκα αναβάτης αποδεικνύει πως τα χιλιόμετρα, όπως και τα στερεότυπα, είναι για να καταρρίπτονται.
Η Πολυτίμη Μπόσνου έχει ταξιδέψει με τη μηχανή της από το Ακρωτήριο Ταίναρο στην Ελλάδα, μέχρι το Βόρειο Ακρωτήρι στον Αρκτικό Κύκλο, ενώ έχει «γράψει» χιλιόμετρα στην Β. Αμερική και την Αυστραλία, αλλά και σε δεκάδες άλλους προορισμούς. Με αφορμή το FIVA World Motorcycle Rally 2021, οργανωτικό μέλος του οποίου είναι και η Πολύτιμη, μας ξενάγησε στην δική της διαδρομή, από όταν ανέβηκε στην πρώτη της βέσπα μέχρι και σήμερα.

«Ονομάζομαι Πολυτίμη Μπόσνου και κατοικώ στην Αθήνα. Πριν πολλά χρόνια ανέβηκα πρώτη φορά σε μηχανή ως συνεπιβάτης. Οδηγούσε ο πρώην άντρας μου. Ενθουσιάστηκα μεν, αλλά δεν με απασχόλησε καθόλου τότε να μάθω και εγώ να οδηγώ. Γάμος, παιδιά και όλα τα σχετικά -άρα χρόνος μηδέν. Κάποια στιγμή πήρα ένα βεσπάκι για καθαρά πρακτικούς λόγους, για να μετακινούμαι δηλαδή πιο άνετα μέσα στην πόλη. Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, εγώ είχα μείνει με το βεσπάκι και χωρίς δίπλωμα. Όταν αποφάσισα να το πάρω, πήγα σε Σχολή Οδηγών για τα ανάλογα μαθήματα. Αυτό ήταν. Μου μπήκε το μικρόβιο! Πήρα το δίπλωμα πριν ακριβώς 12 χρόνια και μετά αγόρασα την πρώτη μου μοτοσυκλέτα. Ωστόσο δεν μπορούσα να φανταστώ ούτε στα καλύτερά μου όνειρα τι θα ακολουθούσε... Άλλαξε όλη μου η ζωή, προς το καλύτερο φυσικά.

Ξεκίνησα με μικρές βόλτες στην Αττική και μου φαινόταν ότι έκανα μεγάλο κατόρθωμα! Φόβοι και ανασφάλειες φουλ. Σιγά-σιγά ξεπερνιούνταν. Ήθελα μεγαλύτερες βόλτες, αληθινά ταξίδια. Τα πρώτα μου ταξίδια ήταν με ομάδα. Στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι ήθελα να κάνω διαφορετικά πράγματα και αποφάσισα να ταξιδεύω μόνη μου. Εκείνη την περίοδο, είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους από το εξωτερικό, ταξιδευτές με μεγάλη εμπειρία, οι οποίοι με ενέπνευσαν και μου έδωσαν κουράγιο. Ξεκίνησα πολύ δειλά τα ταξίδια στο εξωτερικό (ενώ παράλληλα δεν σταμάτησα να ταξιδεύω και στην Ελλάδα) και η αγάπη μου και ο ενθουσιασμός μου μετατράπηκαν σε πάθος. Δεν ήθελα –και δεν θέλω– να σταματήσω να ταξιδεύω. Το ένα έφερνε το άλλο. Επιστρέφοντας από κάποιο ταξίδι, πάντα σκεφτόμουν ποιος θα ήταν ο επόμενος προορισμός μου και πότε. Αλλιώς δεν ηρεμούσα! Είναι πλέον τρόπος ζωής για μένα!
Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και σε πολλά μέρη του κόσμου. Από Ακρωτήριο Ταίναρο στην Ελλάδα μέχρι Βόρειο Ακρωτήρι στον Αρκτικό Κύκλο και από Πορτογαλία μέχρι Καππαδοκία. Ισλανδία, Τυνησία, Β. Αμερική, Αυστραλία. Η πανδημία με «φρενάρισε» όπως όλο τον κόσμο. Ωστόσο, ήταν ευκαιρία να ξαναγνωρίσω την υπέροχη Ελλάδα μας, η οποία είναι ασύλληπτη σε ομορφιές και συγκεντρώνει τα πάντα. Πραγματικά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ταξίδι».

Στην Ισλανδία
«Η μισή μου χαρά στα ταξίδια μου στο εσωτερικό είναι ο συνταξιδιώτης μου: ο αγαπημένος μου σκυλάκος, ο Σνούπυ! Με μια ειδική κατασκευή που προσαρμόζεται στη μοτοσυκλέτα μου, τον παίρνω παντού μαζί. Δεν υπάρχει καλύτερη παρέα και μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Είναι απίστευτα καλόβολος και γλυκός και όπου πηγαίνουμε αφήνει πολύ δυνατό στίγμα! Τον λατρεύουν παντού!
Στα ταξίδια εσωτερικού συνήθως πηγαίνω με παρέα -όχι πάντα, ωστόσο. Στο εξωτερικό ταξιδεύω πάντα μόνη. Είναι κάτι που έγινε από την αρχή. Βασικά, ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρω παρέα λόγω φύλου, συντονισμού, χρόνου, οδήγησης και πολλά ακόμα. Δεν είναι εύκολο να ταξιδεύεις ώρες ατέλειωτες στον δρόμο κάτω από αντίξοες συνθήκες πολλές φορές και να μην ταιριάζεις απόλυτα με τον συνταξιδιώτη σου. Δυσκολεύει πάρα πολύ τα πράγματα. Επίσης το γεγονός ότι ταξιδεύω μόνη μου, με βοηθάει στο να εγκλιματίζομαι πολύ εύκολα, να μιλάω με τους ντόπιους, να κάνω φιλίες. Και όλα αυτά με κάνουν να ζω το ταξίδι πάρα πολύ έντονα, μέχρι το μεδούλι στην κυριολεξία!».

Ο Σνούπυ συνοδεύει την Πολυτίμη στα ταξίδια της στην Ελλάδα
Ο καλύτερος συνταξιδιώτης
«Η προετοιμασία ενός ταξιδιού εξαρτάται από τον προορισμό, από το ποιες χώρες θα διασχίσεις για να φτάσεις εκεί, από τη διάρκεια, από την ευκολία ή δυσκολία των διαδρομών και από μερικούς ακόμα παράγοντες. Όταν μιλάμε όμως για solo ταξίδι, πιστεύω ότι ο ταξιδιώτης πρέπει να είναι ιδιαίτερα σχολαστικός. Προσωπικά, έχω σαν κανόνα να αναχωρώ πολύ νωρίς το πρωί και να προσπαθώ να είμαι στον προορισμό μου πριν νυχτώσει. Είναι σημαντικό όταν ταξιδεύεις μόνος/μόνη να μη σε βρει η νύχτα σε περίεργα και ερημικά μέρη. Όχι ότι δεν θα τύχει βέβαια. Και δεν νομίζω να έκανα κάτι διαφορετικό αν ήμουν άντρας. Κάτι που θα ήθελα να τονίσω πάνω από όλα είναι η ασφάλεια του οδηγού και της μηχανής. Η μηχανή πρέπει να είναι καλοσυντηρημένη και ελεγμένη πριν από κάθε ταξίδι προς αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων. Φυσικά, πάντα υπάρχει περίπτωση να τύχουν "αναποδιές", αλλά προσπαθούμε να τις ελαχιστοποιήσουμε με μια καλή προετοιμασία. Όσο για τον αναβάτη, πάντα, μα πάντα, να φοράει το κράνος του, τις μπότες μηχανής και τα γάντια και φυσικά μπουφάν και παντελόνι με τα ειδικά προστατευτικά. Αυτό είναι απλά κανόνας ζωής! Ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, (και μιλάμε κυρίως για μεγάλη ζέστη που έχουμε την τάση να κάνουμε «εκπτώσεις» στον εξοπλισμό) όλα αυτά είναι υποχρεωτικά!
Αισθάνομαι πάντα ότι γυρίζω πιο δυνατή μετά από κάθε ταξίδι
Ως γυναίκα, δεν αντιμετώπισα ποτέ κανένα πρόβλημα! Αντίθετα θα έλεγα, ότι μόνο καλούς ανθρώπους έχω συναντήσει και συναντάω στα ταξίδια μου, πρόθυμους πάντα να βοηθήσουν σε μικροπροβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν. Δεν είμαι άφοβη. Έχω πολλές φοβίες αλλά είναι και αυτός ένας τρόπος να τις ξεπερνάω. Αισθάνομαι πάντα ότι γυρίζω πιο δυνατή μετά από κάθε ταξίδι, κάτι που με βοηθάει και στην καθημερινότητά μου που φορές έχει υπάρξει πολύ ζόρικη, όπως σε όλους μας».

Στο Μαϊάμι
«Με λυπεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες μοτοσυκλετίστριες. Οδηγώ 12 χρόνια και έχω την εντύπωση ότι έχουν αυξηθεί ελάχιστα (από αυτό που βλέπω στους δρόμους). Υπάρχουν κάποιες που αγωνίζονται σε πίστα και κάποιες που κάνουν enduro, αλλά δυστυχώς και πάλι είναι πολύ λίγες. Σίγουρα είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος και πολύ φοβάμαι ότι οι άντρες δεν εμψυχώνουν ιδιαίτερα τις γυναίκες τους (αν είναι παντρεμένοι), για να μην πω καθόλου. Προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω γυναίκες οδηγούς μοτοσυκλετών στο δρόμο ή οπουδήποτε αλλού, ανεξάρτητα με το τι οδηγούν, δηλαδή αν είναι παπάκι ή μηχανή μεγάλου κυβισμού. Δεν έχει καμία μα καμία σημασία. Οι 2 τροχοί κάνουν τη διαφορά! Εμένα θα έλεγα ότι οι περισσότεροι άντρες με αντιμετωπίζουν καλά. Δεν έχω κανένα παράπονο από τους φίλους μου, οι οποίοι ανήκουν κυρίως στο αντρικό φύλο. Παρόλα αυτά… υπάρχουν δυστυχώς πολλοί φαλλοκράτες ακόμα. Απλά, δεν ασχολούμαι και αυτό θα συμβούλευα και όλες τις γυναίκες».

Στην Κοιλάδα του Θανάτου στις ΗΠΑ
Στη Λίμνη Τάχο
«Αν έστελνα ένα μήνυμα σε όσες σκέφτονται να οδηγήσουν μηχανή θα ήταν το εξής: "Μπορείτε και εσείς! Πάρτε τη ζωή σας στα χέρια σας και αν είναι κάτι που σας αρέσει, που αγαπάτε, μην έχετε δεύτερες σκέψεις. Ποτέ δεν είναι αργά να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας -ανεξάρτητα από την ηλικία και τη φάση που βρίσκεστε στη ζωή σας"».

Στην Τηνυσία
«Προσωπικά, η μηχανή με άλλαξε πολύ. Με εξέλιξε, μου έμαθε να εκτιμώ και να αξιοποιώ τα πράγματα και τις καταστάσεις μέσα από μια άλλη οπτική γωνία, να απλοποιήσω τη ζωή μου και να ιεραρχήσω διαφορετικά τα πράγματα, να βρίσκω λύσεις άμεσα προκειμένου να ανταπεξέρχομαι σε μια δυσμενή κατάσταση, με έκανε και με κάνει πιο δυνατή, ξεπερνώντας κάθε φορά κάποια προσωπικά μου όρια και συνεχίζοντας για τα επόμενα. Επίσης, μέσα από τον κόσμο της μηχανής γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους και έκανα δυνατές φιλίες.
Η μηχανή με έμαθε ότι είναι ωραίο να ρισκάρεις και να ανακαλύπτεις πόση δύναμη έχεις ακόμα μέσα σου
Η μηχανή με έμαθε ότι είναι ωραίο να ρισκάρεις και να ανακαλύπτεις πόση δύναμη έχεις ακόμα μέσα σου, κυρίως όταν είσαι ευάλωτος και εκτεθειμένος σε όλα τα στοιχεία της φύσης που συναντάς συχνά. Ότι το να είσαι μόνος/μόνη με τον εαυτό σου πάνω στη μηχανή και να ταξιδεύεις, είναι πιο σημαντικό από ό,τι νομίζουμε. Να παίρνω μαζί μου μόνο ό,τι χρειάζομαι. Απίστευτη απλοποίηση της καθημερινότητας που ζούμε στην πόλη. Να κοιτάζω εκεί που θέλω να πάω και να εστιάζω σε αυτό. Δεν είναι ο προορισμός, είναι το ταξίδι που έχει σημασία».

Στο Ακρωτήριο Ταίναρο

Πηγη www.bovary.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Laia Sanz και GASGAS - Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο EnduroGP Women 2021​

Laia_Sanz_-_GASGAS_Factory_Racing_-_EnduroGP_France.jpg
Μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος TrialGP γυναικών για το 2021, η φοβερή και τρομερή Laia Sanz κατέκτησε παράλληλα και τον τίτλο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος EnduroGP γυναικών την ίδια χρονιά αλλά και το Rally Dakar στην κατηγορία γυναικών!
Μπορεί η Ισπανίδα να έχει δηλώσει πως σταματά το Rally Dakar στο οποίο έδινε ρεσιτάλ οδήγησης εδώ και χρόνια, κατακτώντας ακόμα και την 9η θέση ΓΕΝΙΚΗΣ το 2015, όμως οι αγώνες είναι στο αίμα της, και το 2021 κατέκτησε με την GASGAS 2 ακόμα Παγκόσμιους Τίτλους, στο TrialGP και το EnduroGP στην κατηγορία γυναικών, ενώ μην ξεχνάμε πως κέρδισε και την κατηγορία γυναικών στο Rally Dakar για… 10η φορά!
Laia_Sanz_-_GASGAS_Factory_Racing_-_EnduroGP_France-1.jpg
Η διαφορά της Sanz στη γενική κατάταξη από τη δεύτερη στη βαθμολογία Mireia Badia -επίσης με GASGAS-, ήταν μόλις 8 βαθμούς πριν το GP της Γαλλίας, όμως η Sanz έκανε μια κυριαρχική εμφάνιση και στις 2 μέρες του τελευταίου γύρου του EnduroGP 2021 στη Γαλλία, κατακτώντας τις 11 από τις 13 ειδικές του event με το EC 350F της!
Αυτός είναι ο 6ος Παγκόσμιος Τίτλος της Sanz στο EnduroGP στην κατηγορία γυναικών, ενώ η χρονιά απεδείχθη θριαμβευτική για την GASGAS στο EnduroGP, καθώς έκανε το 1-2 στις γυναίκες, αλλά και στέφθηκε Πρωταθλήτρια και στην Enduro1 κατηγορία με τον Andrea Verona, στη χρονιά-ντεμπούτο του με το εργοστάσιο.

Πηγη www.bikeit.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Μοto Femmes: Ελληνίδες που κατακτούν τους δρόμους με μοτοσικλέτες​

Εργαζόμενες, μητέρες, φοιτήτριες. Γνωρίσαμε τις μηχανόβιες μεγάλου κυβισμού που διασχίζουν περήφανα τους ελληνικούς δρόμους.

atk_0586_1.jpg
Μοto Femmes Hellas: Συνέντευξη με ελληνίδες μηχανόβιες, μια γνωριμία με το γυναικείο κίνημα μοτοσικλέτας στην Ελλάδα.

Η Βάσω πάνω στη Harley, με το δερμάτινο τζάκετ, τα κρόσια στις λαβές, περιμένει να ανάψει το φανάρι στη Βασιλίσσης για να φτάσει στην κλινική που εργάζεται ως νοσηλεύτρια. Δεν θα ξεχυθεί σε μια ατέρμονη ευθεία στη μέση του πουθενά με τον αέρα να φυσάει ανέμελα τα μαλλιά της υπό το soundtrack Born to Be Wild (ενίοτε το κάνει και αυτό). Προς το παρόν, αφού ετοιμάσει πρωινό για τον γιο της, θα έρθει αντιμέτωπη με την πραγματικότητα στις αθηναϊκές λεωφόρους, ως μια γυναίκα αναβάτρια σε μεγάλου κυβισμού μηχανή. Παρόμοια η καθημερινότητα και της Ελευθερίας, της Χριστίνας, της Θάλειας, όλες τους μηχανόβιες, μέλη της ελληνικής ομάδας Moto Femmes Hellas, που μοιράζονται το ίδιο πάθος, απάντηση σε όσους αγνοούν το γυναικείο κίνημα μοτοσικλέτας στην Ελλάδα.

Moto Femmes Hellas


H ιδέα των Moto Femmes ξεκίνησε δειλά δειλά το 2014, όταν οι λίγες τότε μηχανόβιες που συναντούσαν τυχαία στους δρόμους κάποιες άλλες αποφάσισαν να φτιάξουν ένα γκρουπ, κυρίως για να κανονίζουν εύκολα κάποια κοινή βόλτα. Σιγά σιγά το ενδιαφέρον για τις γυναίκες riders μεγάλωσε, ξεκίνησαν να διοργανώνονται οι πρώτες ομαδικές εκδρομές, η παρουσία τους σε events μηχανοκίνητου αθλητισμού αυξήθηκε περισσότερο από ποτέ, και οι Μoto Femmes έφτασαν να μετρούν γύρω στα 320 μέλη από κάθε σημείο της Ελλάδας. Το σημείο συνάντησής μου μαζί τους δόθηκε στο Φάληρο.
«Είναι αλλιώς να οδηγείς μηχανή»

Η Θάλεια Δημητρίου έχει ροζ ανταύγειες και προέρχεται από οικογένεια χαρλέαδων. Μόλις στα οκτώ της ακολούθησε το Route 66 διασχίζοντας τις πολιτείες της Κεντρικής Αμερικής και το μικρόβιο της μηχανής πέρασε μέσα της, με την ίδια πλέον να ταξιδεύει ανά την Ελλάδα με τη μοτοσικλέτα της. Στα μάτια μου θα μπορούσε να είναι η δικιά μας Lea Rieck, η παγκοσμίου φήμης γερμανίδα rider που κάνει τον γύρο του κόσμου πάνω σε μηχανή. «Παππούς, πατέρας, θείοι, όλοι τους με Harley. Ήταν φυσικό και επόμενο, λοιπόν, για εμένα να προκύψει έρωτας για τους δύο τροχούς από πολύ μικρή ηλικία. Κάθε ΣΚ λείπω σε ταξίδι με τη μηχανή. Μπορεί να είναι μια κοντινή εκδρομή ως την Κόρινθο ή το Λουτράκι, αλλά και πολυήμερη, όπου διασχίζουμε όλη τη χώρα. Έχω πάει σε road trip 4 ημερών με 110 χαρλεάδες, με μπαντάνες, τζιν γιλέκο και tattoo, όπως τους έχουμε δει στις ταινίες. Η αγαπημένη μου διαδρομή όμως είναι στην ορεινή Αρκαδία. Είναι αλλιώς να οδηγείς μηχανή… Πέρα από τη συντροφιά της και την αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει, σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι αλλιώς το περιβάλλον γύρω σου. Ακούς το βουνό, μυρίζεις το δάσος».

Moto Femmes Hellas

Κράνος, μπουφάν με προστατευτικά, ειδικά γυαλιά, γάντια, μποτάκια μηχανής, επιγονατίδες. Αφού τσεκάρουν τον εξοπλισμό, οι Moto Femmes ελέγχουν και τη μηχανή. Δεν μπορούν να λύσουν μόνες τους έναν κινητήρα, αλλά έμαθαν τα βασικά μηχανολογικά, ό,τι αφορά το φλας, τακάκια, ψυγείο, μπαταρία -για την ασφάλειά τους- καθώς, όπως μου εξηγούν, στους αθηναϊκούς δρόμους κινδυνεύουν από το παραμικρό. Μια πόρτα που θα ανοίξει ξαφνικά, ένα χέρι έξω από το παράθυρο με τσιγάρο, ηλεκτρικά πατίνια που δεν δείχνουν καμία υπευθυνότητα, κι έτσι, ακόμα κι όταν έχουν προτεραιότητα, αυτές σταματούν.
Η γυναικεία αλληλεγγύη στο επίκεντρο
H Ελευθερία Αργυροπούλου οδηγεί μια «γυμνή» Yamaha. Μου εξηγεί ότι λέγεται έτσι επειδή δεν έχει μπροστινά προστατευτικά πλαστικά και η αίσθηση του αέρα που τη χτυπάει είναι διαφορετική. Ξεκίνησε να καβαλάει μηχανή πριν από 14 χρόνια επειδή την κούρασε η κίνηση της Αθήνας, και μέσα από τις Μοto Femmes δε βρήκε μόνο «συν-αβάτριες» αλλά και φίλες. Περιγράφει πως η γυναικεία αλληλεγγύη, σύντομα μέσα στην ομάδα, έγινε το ίδιο σημαντική με το κοινό πάθος για τη μηχανή. Την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού οι Moto Femmes συμμετείχαν ομαδικά στον Γύρο της Αθήνας, προκειμένου να παρακινήσουν τις γυναίκες να κάνουν τακτικά εξετάσεις.
«Το γκρουπ μας ξεκίνησε παρεΐστικα, για να συζητάμε οτιδήποτε μας απασχολεί για το "σπορ". Γρήγορα δημιουργήσαμε φιλίες μεταξύ μας και ακολούθησαν διακοπές μαζί, Κυριακάτικα τραπέζια, βοήθεια σε προβλήματα υγείας. Με τα χρόνια η φιλοσοφία της ομάδας εξελίχθηκε κι άλλο γιατί θέλαμε η αγάπη μας για τη μηχανή όχι μόνο να αναδεικνύει τη γυναικεία αλληλεγγύη αλλά να περιέχει κι ένα ευρύτερο κοινωνικό πρόσημο. Ξεκινήσαμε με τη συμμετοχή μας στον μαραθώνιο που διοργανώνει το Άλμα Ζωής, μετά με κάποιες δράσης ευαισθητοποίησης πάνω στην οδική ασφάλεια, εθελοντικές αιμοδοσίες, συμμετοχή σε μπαζάρ φιλανθρωπικού σκοπού. Πριν τον covid ξεκινήσαμε να επισκεπτόμαστε συμβολικά νοσοκομεία, ενώ το διάστημα των πυρκαγιών του καλοκαιριού συνδράμαμε με ρούχα για τους πυρόπληκτους και με οργανωμένους καθαρισμούς».

H Xρυσάνθη Γεωργαντά

Οι Moto Femmes αποδεικνύουν καθημερινά ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι περήφανη αναβάτρια και ταυτόχρονα νοικοκυρά ή μητέρα. Η Βάσω Παπαδημητρίου, που οδηγεί για σχεδόν μια 10ετία μια Honda Chopper custom, 400 κυβικών, συντονίζει τα road trips με τον ίδιο τρόπο που ετοιμάζει τα πάντα στο σπίτι της πριν από μια οικογενειακή εκδρομή.
«Τη μέρα του ταξιδιού ξυπνώ νωρίς, τσεκάρω το road book, το πλάνο της διαδρομής δηλαδή με σημειωμένες τις στάσεις για βενζίνη ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε μηχανής και ελέγχω τον εξοπλισμό. Στον δρόμο είμαι η "σκούπα στα μικρά", που σημαίνει ότι πηγαίνω πίσω από τις μηχανές μικρότερου κυβισμού, ώστε να προστατεύονται κατά κάποιο τρόπο. Μέσα στην ομάδα λειτουργώ όπως στην οικογένειά μου, άλλωστε το ότι οδηγώ μηχανή δεν αναιρεί την ιδιότητα της μαμάς ή της συζύγου, αλλά την ενισχύει. Μάλιστα στα ταξίδια δεν ακούω ροκ, αλλά "μαμαδίστικη" μουσική, όπως Ελευθερία Αρβανιτάκη».
Με αφορμή αυτό, μαθαίνω πως στο εξωτερικό υπάρχουν αντίστοιχα και ομάδες μηχανόβιων μαμάδων (Motorcycle Riding Moms) ή διάφορα εναλλακτικά γκρουπ όπως οι έγχρωμες αναβάτριες «Black girls ride» που προσπαθούν να δημιουργήσουν νέες παραστάσεις για τις γυναίκες απανταχού και να αναγνωριστούν στην παγκόσμια κοινότητα των riders.
Το leather που έγινε φαντασίωση
Με τη Χριστίνα Μαραγκού, που ξεκίνησε με ένα Honda On/off dominator κατάλληλο για χώμα και δρόμο, συζητάμε πως το agressive στιλ που έχει συνδυαστεί με τα μεγάλα κυβικά συνεχίζει να ασκεί γοητεία. Φωτογραφίσεις περιοδικών με κοπέλες που ποζάρουν με μαγιό πάνω σε μηχανές βέβαια έχουν περάσει στη σφαίρα του «cult».
«Το sexiness έχει να κάνει με το total leather look και με τον τρόπο που οδηγεί μια γυναίκα, καθώς το σώμα και τα πόδια αγκαλιάζουν τη μοτοσικλέτα. Τα σέξι ημερολόγια με τις μηχανόβιες θεωρούνται πλέον ένα παρωχημένο και παλιακό concept που, παρόλο που συντηρείται μέχρι και σήμερα, στην ομάδα μας δεν το προωθούμε σε καμία περίπτωση και σίγουρα δεν σηκώνουμε και πολλά πολλά αν κάποιος μας προσεγγίσει χυδαία με αφορμή τη μηχανή. Τα περιστατικά αυτά ευτυχώς είναι μεμονωμένα, καθώς οι περισσότεροι άντρες εκτιμούν τις μηχανόβιες. Οι μοτοσικλετιστές μας προσεγγίζουν περισσότερο βέβαια από αυτούς που δεν έχουν επαφή με τους δύο τροχούς, οι οποίοι μας κοιτούν τουλάχιστον σαν να οδηγούμε διαστημόπλοιο. Μπροστά μου, μια μέρα, δύο χαρλεάδες παραλίγο να τρακάρουν μεταξύ τους επειδή με χάζευαν. Στο τέλος βέβαια γελούσαμε όλοι μαζί».

Moto Femmes Hellas

Για να μπει κάποια γυναίκα στην ομάδα των Moto Femmes, χρειάζεται δίπλωμα και μηχανή και να περάσει από το πρωτόκολλο που ορίζει η φόρμα συμμετοχής. Περισσότερα: Moto Femmes Hellas.

Πηγη look.athensvoice.g
 
Τελευταία επεξεργασία:

Neos

member
Δημοσιεύσεις
729
Ηλικία
42
Περιοχή
Μαρκόπουλο - Πόρτο Ράφτη
Μοτοσυκλέτα
Honda VFR400R-NC21, 2* VFR400R-NC30, RVF400R-NC35, VTR1000SP2-SC45, VFR750F-RC36, AX1-250, VTR1000F-Firestorm
Όνομα
Μιχαήλ
Εβγαινε νομίζω και μια έκδοση του Boss Hoss για ''γυναίκες'' με 4000 κυβικά, αντί για 5800 του ''αντρικού''.


Ντάξ, προφανώς ξέφυγε το μηδενικό, για την athens voice μιλάμε έτσι κι αλλοιώς απότι κατάλαβα, που το έχει με το μηδέν.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Η Δέσποινα Μανδάνη ξεδιπλώνει τα εξαιρετικά πρώτα της βήματα μέσα από μια Ιστορία.​

img_1477.jpg

Γεια σας, ονομάζομαι Δέσποινα Μανδάνη και είμαι από την Αλεξανδρούπολη. Σε ηλικία 6 χρονών άρχισα να ασχολούμαι με τον χώρο του motocross και σε ηλικία 8 ετών συμμετείχα στον πρώτο μου επίσημο αγώνα. Από τότε μέχρι και τώρα δεν έχω σταματήσει να πηγαίνω σε αγώνες και φέτος, με την βοήθεια όλης της οικογένειας μου και κυρίως του πατέρα μου, είχα την ευκαιρία να συμμετέχω στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της κατηγορίας WMX στην Τουρκία που διεξήχθη στις 4/9/2021.
Αυτό που πραγματικά μου έκανε εντύπωση στον εαυτό μου είναι το πόσο λιγότερο άγχος είχα σε έναν τόσο μεγάλο αγώνα από ότι έχω σε μικρότερους. Ήταν μία φανταστική εμπειρία και είμαι ευγνώμων που κατάφερα και αγωνίστηκα…
Δέσποινα Μανδάνη
Η αλήθεια είναι πως για εμένα η περίοδος πριν τον αγώνα ήταν πιο δύσκολη από τον ίδιο τον αγώνα καθώς ήμουν στην πίεση και για κάποιους μήνες έπρεπε να έχω ως προτεραιότητα μόνο το motocross. Αυτοί οι 3-4 μήνες περιβάλλονται από θετικά και από αρνητικά συναισθήματα. Άγχος, πίεση, ενθουσιασμός, ανυπομονησία, θυμός, απογοήτευσή, μελαγχολία, απόγνωση, αφοσίωση, απόλαυση.

Έφτασε επιτέλους η μέρα της αναχώρησης μου για τον αγώνα. Το ταξίδι διέρκησε περίπου 8 ώρες μαζί με την καθυστέρηση που έπρεπε να υποστούμε στα σύνορα και τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στο ξενοδοχείο περίπου 4 τα ξημερώματα. Η επόμενη μέρα (3/9) ήταν πολύ χαλαρή αφού το μόνο που έπρεπε να κάνω όσον αφορά τον αγώνα ήταν να παω στην πίστα και να περάσω τεχνικό έλεγχο και όλα τα σχετικά. Ο χώρος ήταν μεγάλος και εντυπωσιακός και η πίστα φαινόταν υπέροχη. Μέτα από λίγη περιήγηση, επέστρεψα στο ξενοδοχείο.

Το άλλο πρωί( 4/9), ή αλλιώς η μέρα του αγώνα, ξεκίνησε όμορφα και ευχάριστα. Πήγα στην πίστα και μέτα από αρκετή ώρα αρχισα να ετοιμάζομαι για τα ελεύθερα δοκιμαστικά. Πρώτη φόρα μπήκα σε πίστα και ένιωσα ελευθερία και ασφάλεια από τόσο νωρίς. Φυσικά αυτό ωφείλεται στο πόσο οργανώμενα και αυστήρα ήταν όλα και στο πόσο καλά φτιαγμένη ήταν η πίστα. Χαρακτηριστικά που δυστύχως στερείται το ελληνικό πρωτάθλημα. Μετά, ακολούθησαν οι χρονομετρημένες δοκιμές και στη συνέχεια τα δύο σκέλη. Είμαι πολύ ευχαριστημένη από την απόδοση μου σύμφωνα με τις προσδοκίες που είχα.Οι γνώστες θα καταλάβουν οτι κάτι παραπάνω ήταν πολύ δύσκολο να κατάφερω καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των ανταγωνιστών μου ασχολείται επαγγελματικά και διαθέτει άλλου είδους εγκαταστάσεις.

Αυτό που πραγματικά μου έκανε εντύπωση στον εαυτό μου είναι το πόσο λιγότερο άγχος είχα σε έναν τόσο μεγάλο αγώνα από ότι έχω σε μικρότερους. Ήταν μία φανταστική εμπειρία και είμαι ευγνώμων που κατάφερα και αγωνίστηκα εκεί και τα κρατάω όλα από αυτό το γεγονός και τα καλά και τα κακά, αν και περιέργως υπήρχαν πολύ λίγα αρνητικά σε αυτό το ταξίδι μου.

Δέσποινα Μανδάνη

Πηγη https://motostory.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. - Mαθήματα Oδήγησης Enduro για Γυναίκες​

fa01dc0c8cf7d9d9a74aaad386c4cda3_XL.jpg
Η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε προτίθεται να διοργανώσει μαθήματα οδήγησης Enduro αποκλειστικά για γυναίκες.
Τα μαθήματα θα κάνει ο πρωταθλητής Enduro Αλέξης Ζώρας, σε τόπο και χρόνο που θα ανακοινωθεί μετά την λήξη των συμμετοχών, ώστε να εξυπηρετήσει τις συμμετέχουσες.

Για δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να στείλετε email στο secretary@amotoe.gr με το ονοματεπώνυμο,την ηλικία και την περιοχή κατοικίας.
Τα μαθήματα είναι δωρεάν.

Πηγη www.bikeit.gr
 

Neos

member
Δημοσιεύσεις
729
Ηλικία
42
Περιοχή
Μαρκόπουλο - Πόρτο Ράφτη
Μοτοσυκλέτα
Honda VFR400R-NC21, 2* VFR400R-NC30, RVF400R-NC35, VTR1000SP2-SC45, VFR750F-RC36, AX1-250, VTR1000F-Firestorm
Όνομα
Μιχαήλ
Unisex δραστηριότητα, να αποκλείεται ένα φύλο από συμμετοχή, δεν είναι ο ορισμός του σεξισμού;
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

MotoGP: Επιστρέφει η Ana Carrasco στη Moto3​

Αναμένεται επίσημη ανακοίνωση της BOE SKX

Η Ana Carrasco θα είναι ξανά στον κόσμο των MotoGP καθώς θα πάρει τη θέση του Ισπανού David Salvador στην ομάδα της BOE SKX στην κατηγορία της Moto3. Αν θεωρήσουμε πως στα MotoGP ανήκει και η “ηλεκτρική” κατηγορία της MotoE, τότε το 2022 θα υπάρχουν δύο γυναίκες, καθώς εκεί θα συνεχίσει να αγωνίζεται και η Maria Herrera. Θυμίζουμε πως η Ana Carrasco είναι η μοναδική γυναίκα έως σήμερα που έχει κατακτήσει παγκόσμιο τίτλο το 2018 στα Supersport300 ενώ συμμετέχει από το 2013 έως και το 2016 στην Moto3, με καλύτερο τερματισμό τη 10η θέση στη Valencia. Η 24χρονη Ana ήταν αναβάτης της Kawasaki τελευταία πέντε χρόνια και τώρα επιστρέφει στην αγκαλιά της KTM, έχοντας στην ίδια ομάδα συναθλητή τον συμπατριώτη της David Muñoz στην πρώτη του συμμετοχή στην Moto3. Ήδη η Ana Carrasco ξεκίνησε την προετοιμασία της στην πίστα της Jerez και το μόνο που μένει είναι η επίσημη ανακοίνωση της ομάδας της.


Πηγη www.motomag.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
89396167_741198039621568_435683144658583552_n.jpg

Η Αυστραλή θρύλος Peggy Hyde (ψευδώνυμο αγωνιστικό της Margaret Moorhouse) - η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που της δόθηκε άδεια ανοιχτού αγώνα - αγωνίστηκε στους μεγαλύτερους αγώνες δρόμου μοτοσικλετών της δεκαετίας του '70 και συνέχισε να αγωνίζεται για την καθαρή χαρά της ζωής της. Όχι μόνο ξεπερνώντας τις γραμμές τερματισμού, αλλά και εμπόδια σεξισμού - Η Πρώτη Κυρία των αγώνων μοτοσικλέτας της Αυστραλίας, Πέγκυ Χάιντ.

Το παρακάτω προέρχεται από συνέντευξη του 2017 στο The Senior;

"... Είχα μεγάλη δυσκολία να αποκτήσω την άδεια χωρίς περιορισμούς που χρειαζόμουν για να αγωνιστώ με μοτοσυκλέτες μεγαλύτερες από 250cc. "
"Τελικά, η άδεια χωρίς περιορισμούς μου χορηγήθηκε από το κράτος, με μια συγγνώμη λόγω του ρεκόρ αγώνων μου - μια γλυκιά στιγμή πράγματι. ”

Η Μάργκαρετ είπε ότι δεν είχε ιδέα ότι είχε γίνει η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που της χορηγήθηκε άδεια αγώνων χωρίς περιορισμούς.

Μιλώντας για μοτοσικλέτες γίνεται ξανά Peggy Hyde.

Κέρδισε τον πρώτο της μεγάλο αγώνα στο Phillip Island το 1970 με μοτοσυκλέτα Kawasaki Triple Mach3 500cc, που συχνά αποκαλείται "ο widowmaker".

Για ένα διάστημα το Mach3 ήταν η πιο ισχυρή μοτοσυκλέτα παραγωγής στον κόσμο, και ήταν ένα γεγονός που γιορτάστηκε με το χαρούμενο, αν και απίστευτο, πρωτοσέλιδο της Melbourne Herald, "Girl beat.

Μια άλλη ιδιαίτερη ανάμνηση είναι από έναν αγώνα στο Calder το 1970.

«Οδηγούσα ένα Mach3. Λατρεύω αυτή τη μοτοσυκλέτα, ήμουν μπροστά στο δεύτερο σιρκουί, πετούσα, και έσπασα ένα ρεκόρ γύρου κατά δύο δευτερόλεπτα.

«Μετά, άκουσα κάποιον να λέει, «Αυτή είναι γυναίκα». Αυτό ήταν μαγεία, και επίσης δικαίωση. ”

Ενώ οι επιτυχίες της στους αγώνες την οδήγησαν σε επαίνους από τον Τύπο, η Μάργκαρετ είπε ότι πάντα ένιωθε καταπιεσμένη από τα συχνά σχόλια ότι οδηγούσε σαν άντρας.

"Πάντα ένιωθα ότι είχα μια έμφυτη κατανόηση της μηχανής, ήταν τόσο απλό. Αγαπούσα το άθλημα και εξακολουθώ να το αγαπώ. Το γεγονός ότι είμαι γυναίκα δεν έχει σημασία. ”
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σούπερ σκονισμένο χαμόγελο: H συμμετοχή της Ελένης Δανάης Μαυράκη σε αγώνα Scramble​

5ος αγώνας του Πρωταθλήματος Νοτίου Ελλάδος Scramble​




Ο 5ος αγώνας του Πρωταθλήματος Νοτίου Ελλάδος Scramble, ήταν για εμένα κάτι πολύ περισσότερο από τον Τελικό του Πρωταθλήματος

Κείμενο: Ελένη Δανάη Μαυράκη - Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χαλάτσης, ΕΔΜ​

Για να ξεκινήσω, η συμμετοχή μου ήταν μια αρκετά αμφιλεγόμενη ιδέα. Για την ακρίβεια, ήμουν σίγουρη πως ήταν μια πολύ κακή ιδέα, καθώς είχα να ανέβω στο KTM EXC 125 (ή αλλιώς, το ΚαΤσίκιΜου) από τον Ιούλιο, με εξαίρεση μια μικρής διάρκειας προπόνηση, μια βδομάδα πριν, ίσα ίσα να δω ότι δουλεύει, ότι δουλεύω κι εγώ κι ότι τέλος πάντων, δεν θα έχω δράματα. Παρόλα αυτά, για λόγους που θα αναφέρω πιο μετά, αποφάσισα να τρέξω.
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021, κατέβασα το μηχανάκι από το τρέηλερ στον χώρο parking του αγώνα, στο Συκάμινο Ωρωπού. Περνώντας έναν πολύ καλά οργανωμένο και ταχύτατο έλεγχο στοιχείων, εξοπλισμού και μηχανής, βρέθηκα να περπατάω την διαδρομή, συνειδητοποιώντας αυτό που άκουγα να σχολιάζουν οι περισσότεροι εντουράδες συμμετέχοντες. Ήταν τύπου Motocross. Ευθείες, με απανωτές στροφές σε ίσιωμα, ανηφόρες και κατηφόρες – με ενδιάμεσα άλματα, μικρά drop offs και σημεία με υποσχόμενη διαμόρφωση berms – μετά το πέρασμα μερικών γύρων.
Γκρίνιαξα λίγο από μέσα μου… προτιμούσα να έχω μια εντουράδικη διαδρομή, ή έστω να μην είχε drop off στο μενού – μιας και όταν χρειαστεί να τα περάσω, το κάνω με απόλυτο αυτοσχεδιασμό και ποτέ με ασφάλεια, αλλά τέλος πάντων, αγώνας scramble είναι, ποτέ δεν ξέρεις τι από τα δύο στυλ θα τύχει, το θέμα είναι να μπορείς να τα οδηγήσεις και τα δύο, όσο καλύτερα και ταχύτερα μπορείς. Εσωτερικός αναστεναγμός. Τόσους μήνες χωρίς προπόνηση, ούτε καλά ούτε γρήγορα θα πήγαινα – ο βασικός στόχος λοιπόν της ημέρας ήταν να μην γυρίσω κανένα γόνατο, να μην πέσω, και ει δυνατόν, να μην φάω πολλούς γύρους από τους υπόλοιπους της εκκίνησης. Δύσκολα έβρισκε κανείς πιο αγωνιστικά απαισιόδοξο άτομο από εμένα εκείνη την ημέρα…
Όταν έφτασε η ώρα για την SW – μαζί με την SB, μπήκαμε στην σειρά για εκκίνηση και εδώ θα καταλάβεις τον λόγο που αποφάσισα να τρέξω, παρά την τεμπέλικη απουσία μου από προπονήσεις με το λατρεμένο μου EXC 125. Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, δεν ήμουν η αμήχανη, μοναχική συμμετοχή της κατηγορίας των γυναικών. Αυτή τη φορά, επιτέλους, η SW είχε όχι μια, όχι δυο, αλλά τρεις συμμετοχές! Οι αδελφές Λάμπρου, Τζοάννα και Αμαλία, πρωταγωνίστριες στην γυναικεία κατηγορία του Πανελληνίου Πρωταθληματος ΜΧ και αθλήτριες της διοργανώτριας Λέσχης, ήταν στην εκκίνηση μαζί μου και επιτέλους, ένιωθα ότι είχε νόημα η συμμετοχή μου στον αγώνα.
Δεν θα ήθελα να με παρεξηγήσει κανείς. Αγαπάω τους αγώνες Scramble και Enduro και είμαι ευγνώμων που υπάρχει κατηγορία γυναικών – καθώς τις δυο φορές που δεν υπήρχε, είχα τρέξει στις E1 και S1 αντίστοιχα, απλά μου ήταν αμήχανο και στενάχωρο όσες φορές έπαιρνα εκκίνηση μόνη μου. Το μέτρο σύγκρισης που είχα ήταν πάντα αυτό των άλλων κατηγοριών – σύγκριση με την SB στο Scramble λόγω διάρκειας 45’, σύγκριση με την ΕΗ στο Enduro λόγω γύρων. Επιτέλους, μετά από αρκετά χρόνια προσπαθειών να βρω κι άλλες γυναίκες αγωνιζόμενες, είχα την χαρά να νιώσω ότι είμαι σε μια κατηγορία γυναικών – κι όχι ότι είμαι μια κατηγορία από μόνη μου.
Η σημαία έπεσε, η κόρνα ακούστηκε, κατέβασα τη μανιβέλα και το ΚΤΜ μου ανηφόρησε την ευθεία της εκκίνησης. Και μετά ξύπνησε μέσα μου αυτή η συντηρητική θεία, αυτή που λέει «πρόσεχε γιατί στην πρώτη στροφή πάνε και σκοτώνονται όλοι» η οποία έκανε διάλογο μέσα στο κεφάλι μου παρέα με μια, συνομήλικη αλλά εκ διαμέτρου αντίθετη στις οδηγίες, εξαδέλφη της η οποία έλεγε «άνοιξε το γκάζι να μείνεις κοντά τους, έτσι και σηκωθεί σκόνη δεν θα βλέπεις τίποτα!». Ακολουθώντας έναν μέσο όρο συμβουλών λοιπόν, ξεκίνησα τον πρώτο γύρο…
scramble blacky 2wo 5

Φανταστικό κοινό, παρά τη σκόνη​

Όσο πέρναγε η ώρα, έβλεπα με ενδιαφέρον τις απαιτήσεις οδήγησης μια σχεδιασμένης τύπου motocross διαδρομής, πώς διαμορφώνονταν σε κάθε πέρασμα και κυρίως, την διαχείριση που έκανα με ένα KTM 125 EXC. Η διαδρομή είχε βγάλει μικρά σαμαράκια στο τελείωμα των ευθειών, πριν τις στροφές, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να επιλέγουν τις κλειστές στροφές και όχι το χτύπημα των berms. Επίσης, το χώμα είχε αρχίσει να γίνεται πούδρα, αλλού πιο βαθύ αλλού λιγότερο, με το γνωστό κίνδυνο του μπροστινού τροχού. Και τέλος, υπήρχε μια συμπαθητική ανηφόρα, στενή και με μικρή στροφή πριν το τέλος της, με παχιά πούδρα κάτω, που από τον πρώτο γύρο κιόλας, είχε σκαφτεί από κόσμο που κόλλησε.
Κι εδώ είναι που το μικρό μου Αγρικατσικάκι, έδειξε για άλλη μια φορά πόσο φιλικό μπορεί να γίνει, εκτός από γκαζερό. Με εξαίρεση τα μικρά drop offs όπου, οι πρώτες προσπάθειες να τα περάσω χωρίς να κόψω ταχύτητα, χαιρετίστηκαν με προειδοποιητική αστάθεια στην προσγείωση και αναγκάστηκα να συμβιβαστώ με το κλασσικό κόβω-γκάζι-και-τσουλάω, σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή, τόσο στο άνοιγμα όσο και στο φρενάρισμα, στο πέρασμα από μικρά bumps/ σαμαράκια, αλματάκια και στις στροφές της πούδρας, δεν μου κούρασε τα χέρια.
scramble blacky 2wo 2


Απολύτως ανταποκρίσιμο και *****ό. Το καλύτερο ήταν όταν βρεθήκαμε στην ανηφόρα, έχοντας μπροστά μας τρεις αγωνιζόμενους να έχουν κάπως κολλήσει στην πούδρα της στενής στροφής, όπου αποφάσισα ότι δεν θα είχα διαφορετικό μέλλον από τους μπροστινούς μου αν δοκίμαζα να το οδηγήσω. Θα βυθιζόμουν κι εγώ – εκτός αν κατέβαινα και το έπαιρνα στα χέρια, από το πλάι, όπου δεν χωρούσα να περάσω πάνω στην σέλα λόγω κλαδιών. Όπερ και εγένετο και όντως κατάφερα στην ανηφόρα να περάσω το ΚΤΜ 125 δίπλα από τα άλλα μηχανάκια, να φτάσω στην κορυφή, να καβαλήσω και να συνεχίσω.

Συνεχιζεται.....
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σούπερ σκονισμένο χαμόγελο: H συμμετοχή της Ελένης Δανάης Μαυράκη σε αγώνα Scramble​


Είναι φορές που ονειρεύομαι να είχα ένα KTM 350 EXC-F αλλά κάτι τέτοιες στιγμές, ανακαλώ και θυμάμαι γιατί δεν αλλάζω το ΚαΤσικάκιΜου. Γιατί τα περνάει όλα – με περνάει από παντού και απλά θέλει λίγη αισιοδοξία από εμένα στο γκάζι.
Συνεχίζοντας την οδήγηση στον αγώνα, προσπαθούσα να μένω κοντά στον μπροστά μου ή έστω να ξεμακραίνω όσο μπορώ από όποιον είχα πίσω μου, μιας και πάντα βοηθάει στην συγκέντρωση στον αγώνα η αίσθηση του που βρίσκονται οι υπόλοιποι – αλλά τα αγαπημένα μου κομμάτια, εκτός από τα άλματα, ήταν ο Χαιρετισμός Υποψήφιου Δημάρχου στους φίλους μου που έκαναν κερκίδα. Ε να τα λέω κι αυτά, καλά τα γκάζια και οι τεχνικές και τα λοιπά σοβαρά, αλλά όταν βλέπω φίλους στην διαδρομή, αν δεν έχω πραγματικά λόγο να μην ξεκολλήσω τα μάτια μου από το τέλος της ευθείας, θα σηκώσω χέρι να χαιρετήσω.
Ολοκληρώνοντας τον αγώνα, έκανα έναν μικρό έλεγχο – είχα πέσει? Όχι. Είχα χτυπήσει κόκκαλα ή μηχανάκι? Όχι. Είχα μείνει στους ίδιους γύρους με τις οδηγούς της κατηγορίας μου? Ναι. Είχα φάει γύρο από όλους της SB? Όχι. Είχα δει φίλους? Ναι. Πρόσημο? Θετικό.
Εξαιρετικά! Σκούπισα το σούπερ σκονισμένο μου πρόσωπο – από αυτά που δεν θα δει κανείς στα προφίλ των στατικών ινσταγκραμικών μηχανόβιων καλλονών, και πήγα να δω τις επόμενες κατηγορίες.
with Timi

Λόγος να χαμογελάς: Τίμη Κυριακοπούλου!​

Η εκκίνηση των κατηγοριών S1, S2, SE και SS μας έδωσε για την επόμενη μιάμιση ώρα πολλή σκόνη και πολύ θέαμα, καθώς οι συμμετέχοντες ήταν στην πλειοψηφία τους, μεγάλα ονόματα enduro και motocross με εμπειρία σε αγώνες Scramble. Όπως έχω συζητήσει με φίλους, αξίζει να βλέπεις καλή οδήγηση από έμπειρους οδηγούς, γιατί και μόνο που βλέπεις, κρατά το μυαλό εικόνες σωστής στάσης, κίνησης, οδήγησης. Και ο αγώνας, όσο πέρναγε η ώρα, γινόταν και πιο απαιτητικός, καθώς το έδαφος είχε πλέον «κατέβει» αρκετά, μονοροδιές και λούκια στην πούδρα δεν συγχωρούσαν και το τοπίο ήταν… αμμώδες (σαχλό λογοπαίγνιο αντί του ομιχλώδες, αλλά και αρκετά ακριβές ως περιγραφή).
Το Αθλητικό σωματείο Εκτός Δρόμου Ομάδα (ΕΔΟ) μαζί με την Αθλητική Λέσχη Μοτοσυκλέτας Ωρωπού, είχε στήσει έναν πολύ όμορφο αγώνα, για αγωνιζόμενους, θεατές και επαγγελματίες, προβλέποντας χώρο για τις τέντες των ομάδων και των επαγγελματιών του χώρου δίπλα στο ύψωμα του κοινού, με θέα τα άλματα και το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής.

Εξαιρετική ενημέρωση, με πρόταση για χρήση χάρτινης μάσκας στους αγωνιζόμενους, για αποφυγή εισπνοής σκόνης, πολυμελής και καλά συντονισμένη ομάδα Διοργάνωσης για την υποστήριξη του αγώνα, με την υποστήριξη από την Εθελοντική Ομάδα Πυρασφάλειας Νέας Πολιτείας Ωρωπού, ασθενοφόρο και ως κερασάκι στην τούρτα – καντίνα με σουβλάκια, το απόλυτο must σε κάθε αγώνα.
Το τέλος του αγώνα ξεκινάει από την πρώτη καρό σημαία του τερματισμού και ολοκληρώνεται με τις απονομές, τις οποίες έκανε ο Δημήτρης – Ντοκ – Αθανασουλόπουλος με το δικό του στυλ εκφώνησης αποτελεσμάτων και ονομάτων, δίνοντας την δυνατότητα διαλόγου με τους νικητές, μια ευκαιρία να πει ο καθένας δυο λόγια, να αστειευτεί, να έρθουν κοντά νικητές και θεατές.
scramble blacky 2wo 3


Ανεβαίνοντας στο βάθρο, είχα την χαρά να μου γίνει η απονομή από ένα νέο μέλος της Αθλητικής Λέσχης Μοτοσυκλέτας Ωρωπού, την Κωνσταντίνα Μπαρούτση, μέλλουσα αγωνιζόμενη Scramble στην SW με νεοαποκτηθέν enduro μηχανάκι, υποσχόμενες η μία στην άλλη να βρεθούμε σε βόλτες enduro, το συντομότερο δυνατόν…
Αυτός ο αγώνας, για πρώτη φορά μετά το 2015, έδειξε πως υπάρχει ξανά μέλλον στις κατηγορίες γυναικών στα χωμάτινα αγωνίσματα μηχανοκίνητου αθλητισμού, που είχαν μείνει «ορφανά» μετά την Πολυτίμη Κυριακοπούλου, την Λένα Αγελαδοπούλου και την Μάρω Βασιλάκη, δυνατές αγωνιζόμενες και οδηγούς, που ήταν για εμένα η πρώτη γυναικεία «παρέα» στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Timi Konstantina ED

Τίμη, Κωνσταντίνα και υποφαινόμενη...​


Πηγη https://2wo.gr
 
Top Bottom