συνεχιζουμε στεγνοι πλεον...με τον Ελια να μας κοιταζει πονηρα....

ops: κ εμας να λεμε οχι ρε πστμ..δεν θα βαλουμε ξανα αδιαβροχα..
ετσι το πρωτο ταπεινο κ υποτυπωδες στεγαστρο ειναι αρκετο για να μας προστατευσει...
μπορει να ακουστει οξυμωρο αλλα αυτες οι στασεις ηταν εκεινες που μακρυναν το ταξιδι μας κ οχι τα χιλιομετρα.
αυτες οι στασεις,σαν μικρες μοναδες χρονου που εγιναν αφορμη για κουβεντες,για στοχασμους,για φιλοσοφικες ερωτησεις κ μπουχαμπετι με ανταλαγη αποψεων
εντωμεταξυ σταμτησε η βροχη κ ξαναπαταμε μιζα...
τα ξεχασμενα χωρια διαδεχονται το ενα το αλλο κ ξεκαθαρες,φρεσκοπλυμενες απο τα πρωτοβροχια εικονες μας γεμιζουν τα οπτκα μας καδρα...
ομως πολλες οι αφορμες για στασεις κ κατα συνεπεια το ταξιδι μεγαλωνει κιαλλο.
αυτο βεβαια ηταν κ το ζητουμενο απλως με αλλο τροπο...
μα πως να αντισταθει κανεις σε τετοιες γραφικες προκλησεις...?
γιαυτες ηρθαμε ως εδω,γιαυτες γυρναμε τα καθε λογης Κουτσοχωρια...
μαστορα..ψησε ενα καφεδακι να σταθουμε...
κ αμα βρεθειτε δωθε να σταθειτε κ εσεις,να δωσετε λιγη ζωη σε οσα με πολυ κοπο βαστανε καποιοι λιγοι στα ορεινα χωρια μας,