N
notakos600
Guest
Σάββατο 15 Μαίου.
Αναχώρηση 07.30 με προορισμό τις ομορφιές της Πελοποννήσου.
Τυμβωρύχοι του νοτισμένου αγέρα, διψασμένοι για δρόμο μετά από τόσους μήνες αποχής.
Ο ουρανός βαρύς με κάποια ανοίγματα εδώ κι εκεί και λίγος ήλιος να ζεσταίνει τα μέταλλα, τις κορντούρες...Ανηφορίζοντας για Λεβίδι νιώθεις έντονα την πρωινή ψύχρα του Μαίναλου, ο αέρας γεμάτος με τα αρώματα των σπάρτων και το μοτέρ γουργουρίζει ευτυχισμένο, έτοιμο να καταπιεί απίστευτα χιλιόμετρα.
Κατηφορίζοντας για Πάο και Φολόη ανεβαίνει κι η θερμοκρασία δημιουργώντας μια γλυκιά θαλπωρή.
Φολόη και οι βελανιδιές να είναι ακόμη πιο όμορφες στη συννεφιά.
Σβήνεις το μοτέρ, ξεκαβαλάς και ακούς την...σιωπή, έχει ήχο η σιωπή? Έχει...και δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο...
Φράγμα Αλφειού, Κρέστενα, Καλλιθέα και πίσω για Λαγκάδια, Βυτίνα και επιστροφή.
Η εθνική οδός Τρίπολης-Ολυμπίας μέχρι τα Λαγκάδια μια αποκάλυψη χρωμάτων με τρεχούμενα νερά, πλατάνια, μυρωδιές και συναισθήματα ξεχασμένα...
Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα σε έναν ανοιξιάτικο ουρανό με ελεύθερα πουλιά...
Το ταξίδι συνεχίζεται για ώρες και μέρες μετά, μέχρι ο εγκέφαλος να αποκωδικοποιήσει και να αποθηκεύσει όλα τα ερεθίσματα...
Αναχώρηση 07.30 με προορισμό τις ομορφιές της Πελοποννήσου.
Τυμβωρύχοι του νοτισμένου αγέρα, διψασμένοι για δρόμο μετά από τόσους μήνες αποχής.
Ο ουρανός βαρύς με κάποια ανοίγματα εδώ κι εκεί και λίγος ήλιος να ζεσταίνει τα μέταλλα, τις κορντούρες...Ανηφορίζοντας για Λεβίδι νιώθεις έντονα την πρωινή ψύχρα του Μαίναλου, ο αέρας γεμάτος με τα αρώματα των σπάρτων και το μοτέρ γουργουρίζει ευτυχισμένο, έτοιμο να καταπιεί απίστευτα χιλιόμετρα.
Κατηφορίζοντας για Πάο και Φολόη ανεβαίνει κι η θερμοκρασία δημιουργώντας μια γλυκιά θαλπωρή.
Φολόη και οι βελανιδιές να είναι ακόμη πιο όμορφες στη συννεφιά.
Σβήνεις το μοτέρ, ξεκαβαλάς και ακούς την...σιωπή, έχει ήχο η σιωπή? Έχει...και δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο...
Φράγμα Αλφειού, Κρέστενα, Καλλιθέα και πίσω για Λαγκάδια, Βυτίνα και επιστροφή.
Η εθνική οδός Τρίπολης-Ολυμπίας μέχρι τα Λαγκάδια μια αποκάλυψη χρωμάτων με τρεχούμενα νερά, πλατάνια, μυρωδιές και συναισθήματα ξεχασμένα...
Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα σε έναν ανοιξιάτικο ουρανό με ελεύθερα πουλιά...
Το ταξίδι συνεχίζεται για ώρες και μέρες μετά, μέχρι ο εγκέφαλος να αποκωδικοποιήσει και να αποθηκεύσει όλα τα ερεθίσματα...














Last edited by a moderator: