Stara Varos
new member
- Δημοσιεύσεις
- 237
- Όνομα
- Γιώργος
Ο δρόμος Transfagarasanul - όπως υποδηλώνει το όνομά του, είναι ο αυτοκινητόδρομος που διασχίζει τα βουνά Fagaras - DN7C (επίσημα ονομάζεται Εθνική οδός 7C) και είναι ο πιο γνωστός δρόμος της Ρουμανίας, ίσως και της Ευρώπης και διάσημος στον υπόλοιπο κόσμο λόγω των εναλλαγών του τοπίου γύρω του. Ουσιαστικά ενώνει την Τρανσυλβανία με τη Βλαχία, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι το αποτέλεσμα της μεγαλομανίας του Ν. Τσαουσέσκου και ο δρόμος που σκαρφαλώνει στο μεγαλύτερο υψόμετρο στη Ρουμανία, στα 2042 μέτρα στην λίμνη Balea. Η διαδρομή ξεκινά από το Brasov, την επαρχία Arges και τελειώνει στη Cartisoara, διασχίζοντας την ευρωπαϊκή εθνική οδό Sibiu - Brasov. Έχει μήκος 151 χιλιόμετρα. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, από την 1η Νοεμβρίου έως τις 30 Ιουνίου, μεταξύ του 104ου χλμ. (Negru Peak) και του 130ου χλμ (Balea Cascada lodge) ο δρόμος κλείνει.

Αυτός ο δρόμος δεν είναι για όσους φοβούνται τα ύψη, ενώ σε ορισμένα σημεία η οδήγηση μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Υπάρχουν μεγάλα τμήματα δρόμου χωρίς προστατευτικές μπαριέρες δίπλα σε γκρεμούς που φτάνουν σε βάθος και τα 300 μέτρα. Επίσης, λόγω της χιονόπτωσης η άσφαλτος δεν είναι και η ιδανικότερη και απαιτεί αυξημένη προσοχή.
Όταν σχεδιάζετε μια διαδρομή που διασχίζει το Transfagarasan, καλό θα ήταν να αφιερώσετε όσο περισσότερο χρόνο διαθέτετε, μιας και τμήματα του δρόμου αυτού χρησιμοποιούν πέρα από τα διάφορα οχήματα (πολλές φορές μεγάλα φορτηγά και τροχόσπιτα), κοπάδια ζώων, που με τους βράχους από τη μία πλευρά και τους γκρεμούς από την άλλη, μάλλον δεν μπορούν να σας αφήσουν να περάσετε. Αν πάλι κάποιος βιάζεται και θέλει να ταξιδέψει με τη λογική «σημείο Α – σημείο Β», είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσει κάποιον από τους μεγαλύτερους δρόμους, όπως τον Ε81 από το Sibiu προς Minicu Vilcea.

Αν δε σε έπεισε ως τώρα να οδηγήσεις το Τρανσφαγκαρασάν παρουσιαστής γνωστής αγγλικής εκπομπής με θέμα τους 4 τροχούς, μάλλον δεν θα το καταφέρω ούτε εγώ. Αυτό που μπορώ όμως να προσθέσω εγώ είναι πως πρόκειται για ένα δρόμο που θα απολαύσει κάθε μοτοσικλετιστής. Προσωπικά, επικεντρώθηκα στο να οδηγήσω όσο περισσότερο γίνεται, συγκεντρωμένος στις γραμμές μου, να νιώσω όσο πιο κοντά γίνεται στο δρόμο και τη μοτοσυκλέτα μου. Υπήρξαν στιγμές που ένιωθα δέος και φόβο για το δρόμο που βρισκόμουν, σαν να είμαι κατώτερός του και την αμέσως επόμενη στιγμή την αδρεναλίνη να με πλημμυρίζει μετά από μια γρήγορη έξοδο από στροφή αλλά και την αυτοπεποίθηση που αποπνέει το οτι οδηγώ ίσως μία από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες που έχουν βγει ποτέ στην παραγωγή. Παρόλο που η άσφαλτος είναι μέτριας ποιότητας στα ψηλότερα σημεία, η θέα είναι μοναδική. Οι απαιτήσεις της οδήγησης στις συνεχόμενες φουρκέτες δεν επιτρέπει να παρατηρείς ιδιαίτερα τη φύση γύρω σου, για αυτό προτείνω να οδηγήσετε και τις δύο κατευθύνσεις. Την πρώτη φορά από βορά προς νότο για την οδηγική εμπειρία και στη συνέχεια αντίθετα για στάσεις και φωτογραφίες. Αυτό είναι το παράπονο μου. Δεν πήρα ιδιαίτερα πολλές φωτογραφίες. Ταυτόχρονα όμως είναι και μία καλή δικαιολογία για να 'ρθω ξανά!

Πιστεύω είχα αρκετό χρόνο να έρθω πιο κοντά με τον πραγματικό μου εαυτό. Η βόλτα αυτή, όντως πρόσθεσε κάτι στις εμπειρίες μου, έκανε λίγο μεγαλύτερο τον προσωπικό μου «θησαυρό» των αναμνήσεων.
Λίγα λόγια παραπάνω για την εμπειρία μου, μπορείτε να διαβάσετε στο:
https://staravarosblog.blogspot.gr/2017/10/transfagarasan-highway-dn7c.html
https://staravarosblog.blogspot.gr/2017/10/transfagarasan-highway-dn7c.html