12 Απριλίου Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου

[maik900]

«Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά στο Δρόμο»: Τουλάχιστον 227 παιδιά στην Ελλάδα ζουν ή εργάζονται στο δρόμο​

«Η παιδικότητα δεν εξαργυρώνεται», το κεντρικό μήνυμα της «Παγκόσμιας Ημέρας για τα Παιδιά στο Δρόμο»



Εκατοντάδες παιδιά στην Ελλάδα ζουν ή και εργάζονται στο δρόμο και στερούνται βασικών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην εκπαίδευση, την περίθαλψη και το παιχνίδι, βιώνοντας τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Τουλάχιστον 227 παιδιά έχει εντοπίσει να εργάζονται ή να ζουν στο δρόμο η Κινητή Μονάδα Παρέμβασης του Κέντρου Υποστήριξης Νέων της ΑΡΣΙΣ, η οποία προσπαθεί να συνδράμει στην υποστήριξή τους και την πρόσβασή τους σε υπηρεσίες.

Με αφορμή την «Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά στο Δρόμο», όπως έχει καθιερωθεί η 12η Απριλίου, το ΚΥΝ της ΑΡΣΙΣ διοργανώνει εκδήλωση το απόγευμα της Παρασκευής στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης.

«Τα παιδιά αυτά δεν είναι αόρατα»​

Μιλώντας στο TheOpinion, ο Εκπαιδευτής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ΑΡΣΙΣ, Γιώργος Γακούδης, επισημαίνει την ανάγκη ενημέρωσης της κοινωνίας για τα παιδιά που ζουν στο δρόμο, καθώς και για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς προς εκείνα.

«Η παγκόσμια ημέρα για τα παιδιά στο δρόμο καθιερώθηκε το 2011 από το Consortium for Street Children και στόχος της ημέρας αυτής είναι να φέρει στο φως τα προβλήματα των παιδιών που διαβιούν στον δρόμο και να υπενθυμίζει στον κόσμο ότι τα παιδιά αυτά δεν είναι αόρατα, δεν ανήκουν σε άλλον κόσμο», δηλώνει αρχικά ο ίδιος.
Όπως επισημαίνει, τα παιδιά αυτά είναι ως επί το πλείστον Ρομά είτε Έλληνες είτε αλλοδαποί.

«Το να δίνουμε χρήματα διαιωνίζει το πρόβλημα»​

Ερωτηθείς για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε ένα παιδί που ζει ή εργάζεται στο δρόμο, ο κ. Γακούδης τονίζει πως θα πρέπει να αντισταθούμε στην ενστικτώδη αντίδραση να δώσουμε χρήματα σε αυτό.

Όπως εξηγεί ο ίδιος, «δεν βοηθάμε έτσι. Βοηθάμε μόνο αν του δώσουμε κάτι να φάει, αν φροντίσουμε να δούμε το πλαίσιό του και πως μπορούμε να το στηρίξουμε. Γιατί το να δίνουμε λεφτά στα παιδιά στο δρόμο ουσιαστικά διαιωνίζει το πρόβλημα. Συντηρεί την κατάσταση. Γιατί εάν εκείνο φέρνει λεφτά στο σπίτι, ο γονέας ή ο κηδεμόνας του παιδιού θα πει “αφού κάνει δουλειά άρα το ξαναστέλνω”. Αν δε φέρνει λεφτά τότε είναι πιο δύσκολο να το στείλει ξανά. Πρέπει να αντισταθούμε στο ένστικτο που έχουμε να του δώσουμε».

Μιλώντας για τη σημερινή δράση που θα λάβει χώρα στις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου στη νέα παραλία από τις 17:00 έως τις 19:00, ο κ. Γακούδης αναφέρει πως «πρόκειται για μια εκδήλωση που θα πλαισιώνεται από το mobile school, το οποίο είναι μια τροχήλατη εκπαιδευτική κατασκευή που λειτουργεί από το streetwork κομμάτι της ΑΡΣΙΣ που εντοπίζει παιδιά στο δρόμο και τις οικογένειές τους και τους πλαισιώνει για να τα εντάξει ξανά στο εκπαιδευτικό σύστημα».
Παράλληλα θα υπάρχει παιχνίδι, χορός και μουσική για τους μικρούς φίλους που θα ενημερωθούν από την ΑΡΣΙΣ.

Σε περίπτωση που εντοπίσετε κάποιο παιδί που ζει ή εργάζεται στο δρόμο μπορείτε να επικοινωνήσετε στο τηλέφωνο του streetwork της ΑΡΣΙΣ στο 6985981274.
Υπεύθυνη του streetwork είναι η Κοινωνική Επιστήμονας, Μόνικα Πρίφτη, και ο Μιχάλης Γκέλης.

 

[maik900]

​

Aπό ανάγκη ή από επιλογή δεν έχει και τόση σημασία. “Τα παιδιά του δρόμου” είναι σε κάθε χώρα κατά κανόνα αφημένα στη μοίρα τους. Η μικρή μειοψηφία των παιδιών που καταφέρνουν τελικά να ξεφύγουν αντιμετωπίζει τον κοινωνικό στιγματισμό, την απόρριψη, την ντροπή, τον κίνδυνο της αντεκδίκησης και την απώλεια οποιασδήποτε μελλοντικής οικονομικής προοπτικής.​

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου (International Day for Street Children) καθιερώθηκε το 2011 με πρωτοβουλία του Consortium for Street Children (CSC), μιας διεθνούς MKO με έδρα το Λονδίνο, γιορτάζεται δε κάθε χρόνο στις 12 Απριλίου.

Στόχος της Ημέρας είναι να φέρει στο προσκήνιο τα προβλήματα των παιδιών του δρόμου, που περιφέρονται μόνα και έρημα χωρίς γονική υποστήριξη στις μεγαλουπόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου και όχι μόνο, αλλά και να υπενθυμίσει στους κρατούντες ότι η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί νομική δέσμευση αλλά προπάντων ηθική δέσμευση για τις χώρες που την έχουν υπογράψει.

Ο διεθνώς αποδεκτός όρος «παιδιά του δρόμου» προσδιορίζει τις συνθήκες ζωής εκατομμυρίων παιδιών που είναι άπορα, άστεγα και εγκαταλελειμμένα.​

Και αν δεν συμβαίνει ακριβώς αυτό, δηλαδή να το να ζουν όλα στο δρόμο με τη στενή έννοια του όρου, είναι τα παιδιά που περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στο δρόμο, αφού εκεί εργάζονται για να επιβιώσουν.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, στις μεγαλουπόλεις και στις παραγκουπόλεις όλου του κόσμου, από την Ευρώπη ως την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική σχεδόν 100 εκατομμύρια παιδιά ζουν στους δρόμους και επιβιώνουν με κάθε τρόπο, εύκολα θύματα σε κάθε μορφής εκμετάλλευση.

Μόνο στη Βραζιλία αυτά τα παιδιά υπολογίζονται στα 17 εκατομμύρια,​

στη Μανίλα των Φιλιππίνων ανέρχονται στις 100.000, ενώ στη χώρα μας ο αριθμός των παιδιών κάτω των 14 ετών που έστω εργάζονται παράνομα υπολογίζεται στις 5.000.

Άλλες εθνικότητες που συναντάμε στον πληθυσμό των παιδιών του δρόμου στην Ελλάδα είναι η αφγανική, η ιρακινή, η σερβική, η κουρδική, η πακιστανική και άλλες.

Πουλάνε κυρίως χαρτομάντιλα, λουλούδια ή μικροαντικείμενα, τραγουδούν και παίζουν μουσική στο δρόμο ή ζητιανεύουν.

Από έρευνα της UNICEF μαθαίνουμε ότι οι συνολικές εισπράξεις που εξασφαλίζουν στους «εργοδότες» τους, είτε είναι πράγματι οι γονείς τους είτε όχι, είναι δυσθεώρητες (το 2000 υπολογίστηκαν στο 1 δις δραχμές το μήνα).

Εργάζονται έως και ολόκληρη την ημέρα ή τη νύχτα, πολύ μικρό ποσοστό τους πηγαίνει σχολείο

Κοινωνική και ηθική επιταγή η επένδυση στην ανάπτυξη αυτών των παιδιών​

Η παιδική εργασία είναι τόσο αποτέλεσμα όσο και αίτιο τη φτώχειας. (π.χ. τώρα έχει αρχίσει και εμφανίζεται η «δεύτερη γενιά» του δρόμου, δηλαδή τα παιδιά που γεννιούνται από τα «παιδιά του δρόμου»).

Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στη ρίζα του χρειάζονται στρατηγικές για τη μείωση της φτώχειας. Στο σημερινό παγκόσμιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα η απόλυτη ανάπτυξη της φτώχειας είναι πλέον η προϋπόθεση για την ανάπτυξη των κερδών.