- Δημοσιεύσεις
- 26.565
- Ηλικία
- 62
- Περιοχή
- Αγρινιο
- Μοτοσυκλέτα
-
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
- Όνομα
- ΜΙΧΑΛΗΣ
- Περιοχή
- ΑΓΡΙΝΙΟ
– Μέρος Α΄
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2006 βρισκόμασταν με τις μοτοσυκλέτες μας στα σύνορα του Ισημερινού με την χώρα των ‘Ινκας, το Περού. Ήταν τα πιο εύκολα σύνορα που συναντήσαμε μέχρι τώρα.
Ο συνοδοιπόρος μου Κώστας, στα σύνορα του Περού
Η διαδικασία ήταν πλέον γνωστή. Περάσαμε πρώτα από το immigration του Ισημερινού. Δίνοντας τα διαβατήρια λέω στον υπάλληλο ότι είμαστε από Κύπρο «Chipre», αμέσως χαμογελά και μου λέει κάτι που δεν περίμενα να ακούσω: «Μάρκος Παγδατής!!». Πέσαμε σε φανατικό φίλο του τένις.
Στο τελωνείο του Ισημερινού
Ξαφνιαστήκαμε ευχάριστα για άλλη μια φορά που υπήρχαν άνθρωποι σ΄ αυτές τις μακρινές χώρες, που γνώριζαν το νησί μας. Δεν ξέρω αν αυτό συνέβαλε για καλύτερη και γρηγορότερη εξυπηρέτηση, αφού χρειάστηκαν πέντε λεπτά για την σφραγίδα στα διαβατήρια άλλα πέντε λεπτά για τις μοτοσυκλέτες και είμασταν έτοιμοι να περάσουμε στο Περού.
Πιθηκάκια στα σύνορα Ισημερινού – Περού
Τελειώνοντας με το τελωνείο του Ισημερινού, προχώρησα στο σημείο όπου ο Κώστας πρόσεχε τις μοτοσυκλέτες. Τον είδα να βγάζει φωτογραφίες τα δέντρα. Πήγα κοντά και είδα ότι στα δέντρα υπήρχαν πολλά μικρά πιθηκάκια που πηδούσαν παιχνιδιάρικα από κλαδί σε κλαδί. Πλησιάσαμε για να τα δούμε καλύτερα, αλλά ενοχλημένα φαίνεται από την παρουσία μας, εξαφανίστηκαν γρήγορα μέσα στην βλάστηση.
Περάσαμε λοιπόν στο Περού και με την ίδια ευκολία τελειώσαμε με τα διαβατήρια και τις άδειες για τις μοτοσυκλέτες. Μου έκαναν εντύπωση οι άνθρωποι στα σύνορα. Πολύ ευγενικοί, καλοσυνάτοι και πρόθυμοι να βοηθήσουν, παρ’ όλο που δεν μιλούσαν Αγγλικά. Οι φήμες και η εντύπωση που είχαμε για διαφθορά και άσχημη αντιμετώπιση βγήκαν λανθασμένες.
Στην έρημο του Περού με μοτοσυκλέτα
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα αναφερθώ στο δικό μας τελωνείο. Όταν κάποια στιγμή έστειλα την μοτοσυκλέτα πίσω στην Κύπρο, από ότι φάνηκε ήμουν πολύ αφελής να πιστεύω ότι αφού πέρασα τόσα σύνορα και τελωνειακούς, χωρίς να μιλώ την γλώσσα, εδώ θα ήταν παιχνίδι. Κάθε άλλο, κανείς δεν έδινε πληροφορίες ή σου έλεγαν ποια έντυπα πρέπει να συμπληρώσεις, λες και δεν είχαν ιδέα, απλά αδιάφορα σου έλεγαν «βάλε εκτελωνιστή». Αυτά…..εδώ η παρένθεση κλείνει και τα συμπεράσματα δικά σας.
Στους δρόμους του Περού
Το Περού αποδείχθηκε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες χώρες στην Λατινική Αμερική. Μια χώρα που δύσκολα μπορεί να μην εντυπωσιάσει τον επισκέπτη. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμασταν στην χώρα των Ίνκας, οι οποίοι ήκμασαν και δημιούργησαν την μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην Νότιο Αμερική, αφήνοντας πίσω τους πόλεις όπως το Cuzco και το Machu Picchu, με εξαιρετικής αρχιτεκτονικής ευρήματα. Μια χώρα που ξεχειλίζει από κουλτούρα και σε συνάρτηση με τις αλλαγές στην τοπομορφία, βάζει το Περού ψηλά στην λίστα μου για περιπετειώδη τουρισμό.
Όλη η ακτή του Περού είναι έρημος, ενώ το περισσότερο από το μισό του εδάφους της βρίσκεται στην περιοχή του Αμαζονίου. Μία περιοχή που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος είτε με αεροπλάνο, είτε με πλοιάριο. Υπάρχουν φυσικά και οι Άνδεις, οι οποίες ορθώνονται περήφανα και χωρίζουν την έρημο από την ζούγκλα. Οι Άνδεις στο Περού, είναι οι πιο όμορφες και πιο προσβάσιμες από όλες τις άλλες χώρες και για αυτό τον λόγο, είναι πολύ δημοφιλείς σε πεζοπόρους που θέλουν να θαυμάσουν την άγρια ομορφιά τους.
Άλλη μία φωτογραφία στη διαδρομή. Οι στάσεις εξ’ άλλου ήταν πολλές και… χρήσιμες.
Προχωρήσαμε προς την πόλη Piura που ήταν και ο πρώτος μας σταθμός. Το Περού δείχνει πιο φτωχό από τον Ισημερινό και η βενζίνη είναι αρκετά πιο ακριβή. Όπως ανάφερα πιο πάνω, όλο το παραλιακό μέρος της χώρας είναι έρημος, αλλά δεν είχε ζέστη, γι’ αυτό προχωρούσαμε άνετα. Κάποια στιγμή και ενώ βρισκόμαστε στην μέση του πουθενά, βλέπουμε ένα τσούρμο ανθρώπους να έρχονται πεζοί από απέναντι. Δύο από αυτούς κουβαλούσαν ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό. Υποθέσαμε ότι θα ήταν κάποια θρησκευτική τελετουργία. Σταμάτησα προς στιγμή για να βγάλω φωτογραφία αλλά κάποιοι κινήθηκαν γρήγορα προς το μέρος μου. Ίσως να ήθελαν νερό η φαγητό ή να μην ήθελαν να τους φωτογραφήσω, αλλά εκείνη την στιγμή θεώρησα ότι είναι καλύτερα να μην σταματήσω και προχώρησα, χωρίς τελικά να βγάλω την φωτογραφία που ήθελα.
Μεταφορικό μέσο στο Περού
ΠΗΓΗ /bikerstime.com/
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2006 βρισκόμασταν με τις μοτοσυκλέτες μας στα σύνορα του Ισημερινού με την χώρα των ‘Ινκας, το Περού. Ήταν τα πιο εύκολα σύνορα που συναντήσαμε μέχρι τώρα.
Ο συνοδοιπόρος μου Κώστας, στα σύνορα του Περού
Η διαδικασία ήταν πλέον γνωστή. Περάσαμε πρώτα από το immigration του Ισημερινού. Δίνοντας τα διαβατήρια λέω στον υπάλληλο ότι είμαστε από Κύπρο «Chipre», αμέσως χαμογελά και μου λέει κάτι που δεν περίμενα να ακούσω: «Μάρκος Παγδατής!!». Πέσαμε σε φανατικό φίλο του τένις.
Στο τελωνείο του Ισημερινού
Ξαφνιαστήκαμε ευχάριστα για άλλη μια φορά που υπήρχαν άνθρωποι σ΄ αυτές τις μακρινές χώρες, που γνώριζαν το νησί μας. Δεν ξέρω αν αυτό συνέβαλε για καλύτερη και γρηγορότερη εξυπηρέτηση, αφού χρειάστηκαν πέντε λεπτά για την σφραγίδα στα διαβατήρια άλλα πέντε λεπτά για τις μοτοσυκλέτες και είμασταν έτοιμοι να περάσουμε στο Περού.
Πιθηκάκια στα σύνορα Ισημερινού – Περού
Τελειώνοντας με το τελωνείο του Ισημερινού, προχώρησα στο σημείο όπου ο Κώστας πρόσεχε τις μοτοσυκλέτες. Τον είδα να βγάζει φωτογραφίες τα δέντρα. Πήγα κοντά και είδα ότι στα δέντρα υπήρχαν πολλά μικρά πιθηκάκια που πηδούσαν παιχνιδιάρικα από κλαδί σε κλαδί. Πλησιάσαμε για να τα δούμε καλύτερα, αλλά ενοχλημένα φαίνεται από την παρουσία μας, εξαφανίστηκαν γρήγορα μέσα στην βλάστηση.
Περάσαμε λοιπόν στο Περού και με την ίδια ευκολία τελειώσαμε με τα διαβατήρια και τις άδειες για τις μοτοσυκλέτες. Μου έκαναν εντύπωση οι άνθρωποι στα σύνορα. Πολύ ευγενικοί, καλοσυνάτοι και πρόθυμοι να βοηθήσουν, παρ’ όλο που δεν μιλούσαν Αγγλικά. Οι φήμες και η εντύπωση που είχαμε για διαφθορά και άσχημη αντιμετώπιση βγήκαν λανθασμένες.
Στην έρημο του Περού με μοτοσυκλέτα
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα αναφερθώ στο δικό μας τελωνείο. Όταν κάποια στιγμή έστειλα την μοτοσυκλέτα πίσω στην Κύπρο, από ότι φάνηκε ήμουν πολύ αφελής να πιστεύω ότι αφού πέρασα τόσα σύνορα και τελωνειακούς, χωρίς να μιλώ την γλώσσα, εδώ θα ήταν παιχνίδι. Κάθε άλλο, κανείς δεν έδινε πληροφορίες ή σου έλεγαν ποια έντυπα πρέπει να συμπληρώσεις, λες και δεν είχαν ιδέα, απλά αδιάφορα σου έλεγαν «βάλε εκτελωνιστή». Αυτά…..εδώ η παρένθεση κλείνει και τα συμπεράσματα δικά σας.
Στους δρόμους του Περού
Το Περού αποδείχθηκε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες χώρες στην Λατινική Αμερική. Μια χώρα που δύσκολα μπορεί να μην εντυπωσιάσει τον επισκέπτη. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμασταν στην χώρα των Ίνκας, οι οποίοι ήκμασαν και δημιούργησαν την μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην Νότιο Αμερική, αφήνοντας πίσω τους πόλεις όπως το Cuzco και το Machu Picchu, με εξαιρετικής αρχιτεκτονικής ευρήματα. Μια χώρα που ξεχειλίζει από κουλτούρα και σε συνάρτηση με τις αλλαγές στην τοπομορφία, βάζει το Περού ψηλά στην λίστα μου για περιπετειώδη τουρισμό.
Όλη η ακτή του Περού είναι έρημος, ενώ το περισσότερο από το μισό του εδάφους της βρίσκεται στην περιοχή του Αμαζονίου. Μία περιοχή που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος είτε με αεροπλάνο, είτε με πλοιάριο. Υπάρχουν φυσικά και οι Άνδεις, οι οποίες ορθώνονται περήφανα και χωρίζουν την έρημο από την ζούγκλα. Οι Άνδεις στο Περού, είναι οι πιο όμορφες και πιο προσβάσιμες από όλες τις άλλες χώρες και για αυτό τον λόγο, είναι πολύ δημοφιλείς σε πεζοπόρους που θέλουν να θαυμάσουν την άγρια ομορφιά τους.
Άλλη μία φωτογραφία στη διαδρομή. Οι στάσεις εξ’ άλλου ήταν πολλές και… χρήσιμες.
Προχωρήσαμε προς την πόλη Piura που ήταν και ο πρώτος μας σταθμός. Το Περού δείχνει πιο φτωχό από τον Ισημερινό και η βενζίνη είναι αρκετά πιο ακριβή. Όπως ανάφερα πιο πάνω, όλο το παραλιακό μέρος της χώρας είναι έρημος, αλλά δεν είχε ζέστη, γι’ αυτό προχωρούσαμε άνετα. Κάποια στιγμή και ενώ βρισκόμαστε στην μέση του πουθενά, βλέπουμε ένα τσούρμο ανθρώπους να έρχονται πεζοί από απέναντι. Δύο από αυτούς κουβαλούσαν ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό. Υποθέσαμε ότι θα ήταν κάποια θρησκευτική τελετουργία. Σταμάτησα προς στιγμή για να βγάλω φωτογραφία αλλά κάποιοι κινήθηκαν γρήγορα προς το μέρος μου. Ίσως να ήθελαν νερό η φαγητό ή να μην ήθελαν να τους φωτογραφήσω, αλλά εκείνη την στιγμή θεώρησα ότι είναι καλύτερα να μην σταματήσω και προχώρησα, χωρίς τελικά να βγάλω την φωτογραφία που ήθελα.
Μεταφορικό μέσο στο Περού
ΠΗΓΗ /bikerstime.com/
