Pan-dvs
well know member
1952 – 2012: 60 χρόνια Suzuki – ιστορική αναδρομή
To εργοστάσιο αργαλειών της Suzuki.
Η Suzuki έχει ένα νεανικό και πολύ ζωντανό image χάρη στις σπορ μοτοσικλέτες δρόμου από τα πιο πρόσφατα SuzukiGSX-R μέχρι τα κλασικά δίχρονα όπως τα Suzuki 250cc Super Six και τα Suzuki RG 500 αλλά και χάρη σε χαρισματικούς αναβάτες όπως οι Barry Sheene και Kevin Schwantz. Είναι λοιπόν λίγο περίεργο ότι η Suzuki που γιορτάζει την 60ή επέτειο φέτος (και την 50ή από το πρώτο της παγκόσμιο πρωτάθλημα) δεν είναι μόνο μια παλιά εταιρία αλλά και ότι ξεκίνησε να κατασκευάζει μοτοσικλέτες επειδή ο γηραιός ιδρυτής της δεν είχε τη δύναμη για να καβαλήσει το ποδήλατό του.
O Michio Suzuki, ιδρυτής του εργοστασίου αργαλειών που αργότερα επεξέτεινε τις δραστηριότητές του στην παραγωγή μοτοσικλετών.
Από τους αργαλειούς στις μοτοσικλέτες
Το 1949, τέσσερα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Michio Suzuki ήταν 63 ετών. Είχαν ήδη περάσει 40 χρόνια από τότε που είχε ιδρύσει την εταιρία το για να κατασκευάζει αργαλειού για την βιομηχανία μεταξωτών της Ιαπωνίας. Η επιχείρηση του Michio Suzuki είχε πάει εξαιρετικά καλά. Ο έξυπνα σχεδιασμένος αργαλειός του είχε εξαχθεί σε πολλές χώρες. Μετά τον πόλεμο ξεκίνησε εκ νέου την κατασκευή αργαλειών, πριν η κατάρρευση του βιομηχανίας βαμβακερών χτυπήσει και αυτόν.
Αργαλειός της Suzuki!
Το 1949 καθώς η παραγωγή του εργοστασίου είχε σταματήσει από μια απεργία, ο Michio Suzuki πήγε για ψάρεμα με το ποδήλατό του. Δεν του άρεσε ιδιαίτερα να κάνει πετάλι με τα σύνεργα ψαρικής από το σπίτι του κοντά στο Hamamatsu. Ούτε όμως εντυπωσιάστηκε όταν προσπέρασε μερικούς αναβάτες με μικρές μοτοσικλέτες (στην πραγματικότητα ποδήλατα με μικρούς κινητήρες) που είχαν σταματήσει για να επισκευάσουν τα αναξιόπιστα μοτέρ τους.
Ο Suzuki θέλησε έναν κινητήρα για το ποδήλατό του κι έτσι αποφάσισε να φτιάξει έναν δικό του παρά να αγοράσει ένα μοτέρ από το περίσσευμα του στρατού, όπως έκαναν πολλοί άλλοι τότε. Ο Michio Suzuki κατέληξε σε έναν δίχρονο κινητήρα 36cc με καρμπιρατέρ και μανιατό που επίσης έφτιαξε μόνος του. Βίδωσε τον κινητήρα πάνω από το γρανάζι με τα πετάλια και χρησιμοποίησε αλυσίδα για τη μετάδοση της κίνησης στον πίσω τροχό και δεν προτίμησε τη λύση του ράουλου που ερχόταν σε επαφή με το ελαστικό του πίσω τροχού όπως συνηθιζόταν τότε.
Οι πρώτες μοτοσικλέτες της Suzuki
Ο Michio Suzuki ονόμασε τον κινητήρα του Power Free και το έβγαλε στην αγορά το 1952. Εγινε δημοφιλές εν μέρει επειδή επέτρεπε στον αναβάτη να βοηθά με τα πετάλια στις ανηφόρες ή ακόμη μπορούσε να πηγαίνει με τα πετάλια μόνο, αν ο κινητήρας χαλούσε. Πολύ σύντομα ο Suzuki έφτιαξε έναν κινητήρα 50cc με διτάχυτο κιβώτιο. Την επόμενη χρονιά κατασκεύασε ένα βελτιωμένο κινητήρα 60cc που τον ονόμασε Diamond Free. Σύντομα πουλούσε μερικές χιλιάδες τέτοια το μήνα.
Μηχανοκίνητο ποδήλατο με κινητήρα Diamond Free.
Το επόμενο βήμα για την εταιρία που αρχικά ήταν γνωστή ως SJK (Suzuki Jidosha Kogyo, δηλαδή Suzuki AutoIndustries), ήταν να φτιάξει μια πλήρη μοτοσικλέτα. Ο Michio Suzuki προτίμησε έναν τετράχρονο κινητήρα και εξέλιξε ένα νέο τετράχρονο μοτέρ 90cc που απέδιδε 4hp και είχε τρεις ταχύτητες. Η πρώτη τέτοια μοτοσικλέτα παρουσιάστηκε το 1954 με πρεσσαριστό ατσάλινο πλαίσιο και την ονομασία Colleda που μεταφράζεται περίπου ως «Αυτό»! Πήγε πολύ καλά σε πωλήσεις και σύντομα ακολούθησε ένα νέο μοντέλο, ελαφρύτερο με σωληνωτό πλαίσιο που ήταν πιο ακριβό και λιγότερο δημοφιλές.
Colleda του 1954 με τετράχρονο κινητήρα 90cc.
Το 1955 το Colleda ήταν σαν μια μάρκα από μόνη της (τα μοτοποδήλατα δεν ονομάζονταν Suzuki) οπότε παρουσιάστηκε το δίχρονο Colleda ST. Είχε κινητήρα 125cc, μονοκύλινδρο και ήταν το πρώτο δείγμα της δυνατότητας της Suzuki να αντιγράψει μοτοσικλέτες άλλων εταιριών, καθώς το Colleda ST ήταν βασισμένο στο γερμανικό DKW RT 125 (μια μοτοσικλέτα που αντέγραψαν πάρα πολλά εργοστάσια τότε δημιουργώντας π.χ. τα BSA Bantam, Harley DavidsonHummer και Yamaha YA-1, για να αναφέρουμε μόνο τρία). Τουλάχιστον το Colleda ST ήταν καλοφτιαγμένο και αξιόπιστο, εκτός από κάποια προβλήματα με την πίσω ανάρτηση plunger που είχε αρχικά.
Στο μεταξύ η εταιρία μεγάλωνε σημαντικά και το 1956 ο Michio Suzuki παρουσίασε την πρώτη δικύλινδρη μοτοσικλέτα 250cc με την ονομασία Colleda TT. Αυτή η μάλλον άσχημη μοτοσικλέτα που πήρε την έμπνευσή της από την Adler (ένα άλλο γερμανικό εργοστάσιο) είχε έναν τεράστιο προβολέα και πρεσσαριστό πλαίσιο με πιρούνι Earles και δύο πίσω αμορτισέρ.
Colleda TT 250cc του 1956 με δικύλινδρο κινητήρα.
Το 1958 δημιουργήθηκε το πολύ πιο όμορφο (και με στιλάτο όνομα) Suzumoped SM, ένα ελαφρύ δίχρονο 50άρι που γνώρισε επιτυχία, αν και όχι τόσο μεγάλη όσο το Honda Super Cub, το πρώτο παπί, που παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά.
Το 1958 για πρώτη φορά άρχισε να χρησιμοποιείται το όνομα Suzuki μαζί με το γνωστό πλέον λογότυπο “S”. Εκείνη η χρονιά αποτελεί ορόσημο καθώς ήταν η πρώτη χωρίς τον ιδρυτή της Michio Suzuki που αποσύρθηκε το 1957 σε ηλικία 70 ετών. Ο έλεγχος πέρασε στον γιο του Shunzo Suzuki που πήρε στα χέρια του ένα καινούργιο εργοστάσιο με αυτοματοποιημένες γραμμές παραγωγής. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας η εταιρία είχε μια γκάμα διαφόρων μοτοσικλετών από 50 έως 250cc, μια καλή φήμη για την μηχανολογική της αντοχή και ήταν το δεύτερο εργοστάσιο σε παραγωγή πίσω από τη Honda.
H Suzuki αλλάζει σελίδα – κυριαρχία των δίχρονων
Οι αγωνιστικές δυνατότητες της Suzuki απογειώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’60 όταν ο Ανατολικογερμανός ErnstDegner αυτομόλησε φέρνοντας τα μυστικά των δυνατών δίχρονων MZ μαζί του. Ως τότε τα Suzuki παραγωγής ήταν αποτελεσματικά αλλά κυρίως μικρά χρηστικά δίχρονα όπως το Suzuki B 100P.
To image όμως της εταιρίας άλλαξε το 1966 με την παρουσίαση του Suzuki T20 Super Six. Αυτό το σπορ δίχρονο, δικύλινδρο εν σειρά των 247cc ήταν πιο δυνατό και ελαφρύ από το παλιότερο Τ10. Απέδιδε 29hp κα ξεπερνούσε τα 150km/h, είχε καλή οδική συμπεριφορά χάρη στο νέο σωληνωτό πλαίσιο και ζύγιζε μόλις 135kg.
Suzuki T20 Super Six του 1966 με δίχρονο, δικύλινδρο κινητήρα 250cc απόδοσης 29hp.
Ακόμη καλύτερο ήταν το Suzuki T 250 Hustler που ακολούθησε το 1969 και που είχε εκσυγχρονισμένη αισθητική, καλύτερες αναρτήσεις και έξτρα 3hp. Σύντομα παρουσιάστηκε και ένα μεγαλωμένο στα 316cc μοντέλα, το Suzuki T350 Rebel.
Μια σειρά από δικύλινδρα όπως το Suzuki GT 250 και το ελαφρύτερο και πιο σπορ Suzuki GT 250 X7 θα δημιουργούσε μια πολύ καλή φήμη για τα δίχρονα 250άρια στα τέλη της δεκαετίας του ’70.
Το δίχρονο Suzuki T500 ήταν ουσιαστικά μια μεγαλύτερη έκδοση του 250αριού Suzuki T20 Super Six και παρουσιάστηκε ένα χρόνο μετά απ’ αυτό, το 1967. Η μοτοσικλέτα με τον δικύλινδρο δίχρονο κινητήρα των 492cc με απόδοση 44hp δεν ήταν από τις ωραιότερες αλλά ήταν γρήγορη, αξιόπιστη, δεν ήταν ακριβή κι έμεινε στην παραγωγή για περίπου μία δεκαετία. Η Suzuki κατασκεύασε επίσης τρικύλινδρες δίχρονες μοτοσικλέτες από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, τα Suzuki GT 380 και 550 που ήταν αρκετά δημοφιλείς.
....
πηγη: http://www.mrbike.gr/website/history/1952-2012-60-suzuki.html
To εργοστάσιο αργαλειών της Suzuki.
Η Suzuki έχει ένα νεανικό και πολύ ζωντανό image χάρη στις σπορ μοτοσικλέτες δρόμου από τα πιο πρόσφατα SuzukiGSX-R μέχρι τα κλασικά δίχρονα όπως τα Suzuki 250cc Super Six και τα Suzuki RG 500 αλλά και χάρη σε χαρισματικούς αναβάτες όπως οι Barry Sheene και Kevin Schwantz. Είναι λοιπόν λίγο περίεργο ότι η Suzuki που γιορτάζει την 60ή επέτειο φέτος (και την 50ή από το πρώτο της παγκόσμιο πρωτάθλημα) δεν είναι μόνο μια παλιά εταιρία αλλά και ότι ξεκίνησε να κατασκευάζει μοτοσικλέτες επειδή ο γηραιός ιδρυτής της δεν είχε τη δύναμη για να καβαλήσει το ποδήλατό του.
O Michio Suzuki, ιδρυτής του εργοστασίου αργαλειών που αργότερα επεξέτεινε τις δραστηριότητές του στην παραγωγή μοτοσικλετών.
Από τους αργαλειούς στις μοτοσικλέτες
Το 1949, τέσσερα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Michio Suzuki ήταν 63 ετών. Είχαν ήδη περάσει 40 χρόνια από τότε που είχε ιδρύσει την εταιρία το για να κατασκευάζει αργαλειού για την βιομηχανία μεταξωτών της Ιαπωνίας. Η επιχείρηση του Michio Suzuki είχε πάει εξαιρετικά καλά. Ο έξυπνα σχεδιασμένος αργαλειός του είχε εξαχθεί σε πολλές χώρες. Μετά τον πόλεμο ξεκίνησε εκ νέου την κατασκευή αργαλειών, πριν η κατάρρευση του βιομηχανίας βαμβακερών χτυπήσει και αυτόν.
Αργαλειός της Suzuki!
Το 1949 καθώς η παραγωγή του εργοστασίου είχε σταματήσει από μια απεργία, ο Michio Suzuki πήγε για ψάρεμα με το ποδήλατό του. Δεν του άρεσε ιδιαίτερα να κάνει πετάλι με τα σύνεργα ψαρικής από το σπίτι του κοντά στο Hamamatsu. Ούτε όμως εντυπωσιάστηκε όταν προσπέρασε μερικούς αναβάτες με μικρές μοτοσικλέτες (στην πραγματικότητα ποδήλατα με μικρούς κινητήρες) που είχαν σταματήσει για να επισκευάσουν τα αναξιόπιστα μοτέρ τους.
Ο Suzuki θέλησε έναν κινητήρα για το ποδήλατό του κι έτσι αποφάσισε να φτιάξει έναν δικό του παρά να αγοράσει ένα μοτέρ από το περίσσευμα του στρατού, όπως έκαναν πολλοί άλλοι τότε. Ο Michio Suzuki κατέληξε σε έναν δίχρονο κινητήρα 36cc με καρμπιρατέρ και μανιατό που επίσης έφτιαξε μόνος του. Βίδωσε τον κινητήρα πάνω από το γρανάζι με τα πετάλια και χρησιμοποίησε αλυσίδα για τη μετάδοση της κίνησης στον πίσω τροχό και δεν προτίμησε τη λύση του ράουλου που ερχόταν σε επαφή με το ελαστικό του πίσω τροχού όπως συνηθιζόταν τότε.
Οι πρώτες μοτοσικλέτες της Suzuki
Ο Michio Suzuki ονόμασε τον κινητήρα του Power Free και το έβγαλε στην αγορά το 1952. Εγινε δημοφιλές εν μέρει επειδή επέτρεπε στον αναβάτη να βοηθά με τα πετάλια στις ανηφόρες ή ακόμη μπορούσε να πηγαίνει με τα πετάλια μόνο, αν ο κινητήρας χαλούσε. Πολύ σύντομα ο Suzuki έφτιαξε έναν κινητήρα 50cc με διτάχυτο κιβώτιο. Την επόμενη χρονιά κατασκεύασε ένα βελτιωμένο κινητήρα 60cc που τον ονόμασε Diamond Free. Σύντομα πουλούσε μερικές χιλιάδες τέτοια το μήνα.
Μηχανοκίνητο ποδήλατο με κινητήρα Diamond Free.
Το επόμενο βήμα για την εταιρία που αρχικά ήταν γνωστή ως SJK (Suzuki Jidosha Kogyo, δηλαδή Suzuki AutoIndustries), ήταν να φτιάξει μια πλήρη μοτοσικλέτα. Ο Michio Suzuki προτίμησε έναν τετράχρονο κινητήρα και εξέλιξε ένα νέο τετράχρονο μοτέρ 90cc που απέδιδε 4hp και είχε τρεις ταχύτητες. Η πρώτη τέτοια μοτοσικλέτα παρουσιάστηκε το 1954 με πρεσσαριστό ατσάλινο πλαίσιο και την ονομασία Colleda που μεταφράζεται περίπου ως «Αυτό»! Πήγε πολύ καλά σε πωλήσεις και σύντομα ακολούθησε ένα νέο μοντέλο, ελαφρύτερο με σωληνωτό πλαίσιο που ήταν πιο ακριβό και λιγότερο δημοφιλές.
Colleda του 1954 με τετράχρονο κινητήρα 90cc.
Το 1955 το Colleda ήταν σαν μια μάρκα από μόνη της (τα μοτοποδήλατα δεν ονομάζονταν Suzuki) οπότε παρουσιάστηκε το δίχρονο Colleda ST. Είχε κινητήρα 125cc, μονοκύλινδρο και ήταν το πρώτο δείγμα της δυνατότητας της Suzuki να αντιγράψει μοτοσικλέτες άλλων εταιριών, καθώς το Colleda ST ήταν βασισμένο στο γερμανικό DKW RT 125 (μια μοτοσικλέτα που αντέγραψαν πάρα πολλά εργοστάσια τότε δημιουργώντας π.χ. τα BSA Bantam, Harley DavidsonHummer και Yamaha YA-1, για να αναφέρουμε μόνο τρία). Τουλάχιστον το Colleda ST ήταν καλοφτιαγμένο και αξιόπιστο, εκτός από κάποια προβλήματα με την πίσω ανάρτηση plunger που είχε αρχικά.
Στο μεταξύ η εταιρία μεγάλωνε σημαντικά και το 1956 ο Michio Suzuki παρουσίασε την πρώτη δικύλινδρη μοτοσικλέτα 250cc με την ονομασία Colleda TT. Αυτή η μάλλον άσχημη μοτοσικλέτα που πήρε την έμπνευσή της από την Adler (ένα άλλο γερμανικό εργοστάσιο) είχε έναν τεράστιο προβολέα και πρεσσαριστό πλαίσιο με πιρούνι Earles και δύο πίσω αμορτισέρ.
Colleda TT 250cc του 1956 με δικύλινδρο κινητήρα.
Το 1958 δημιουργήθηκε το πολύ πιο όμορφο (και με στιλάτο όνομα) Suzumoped SM, ένα ελαφρύ δίχρονο 50άρι που γνώρισε επιτυχία, αν και όχι τόσο μεγάλη όσο το Honda Super Cub, το πρώτο παπί, που παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά.
Το 1958 για πρώτη φορά άρχισε να χρησιμοποιείται το όνομα Suzuki μαζί με το γνωστό πλέον λογότυπο “S”. Εκείνη η χρονιά αποτελεί ορόσημο καθώς ήταν η πρώτη χωρίς τον ιδρυτή της Michio Suzuki που αποσύρθηκε το 1957 σε ηλικία 70 ετών. Ο έλεγχος πέρασε στον γιο του Shunzo Suzuki που πήρε στα χέρια του ένα καινούργιο εργοστάσιο με αυτοματοποιημένες γραμμές παραγωγής. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας η εταιρία είχε μια γκάμα διαφόρων μοτοσικλετών από 50 έως 250cc, μια καλή φήμη για την μηχανολογική της αντοχή και ήταν το δεύτερο εργοστάσιο σε παραγωγή πίσω από τη Honda.
H Suzuki αλλάζει σελίδα – κυριαρχία των δίχρονων
Οι αγωνιστικές δυνατότητες της Suzuki απογειώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’60 όταν ο Ανατολικογερμανός ErnstDegner αυτομόλησε φέρνοντας τα μυστικά των δυνατών δίχρονων MZ μαζί του. Ως τότε τα Suzuki παραγωγής ήταν αποτελεσματικά αλλά κυρίως μικρά χρηστικά δίχρονα όπως το Suzuki B 100P.
To image όμως της εταιρίας άλλαξε το 1966 με την παρουσίαση του Suzuki T20 Super Six. Αυτό το σπορ δίχρονο, δικύλινδρο εν σειρά των 247cc ήταν πιο δυνατό και ελαφρύ από το παλιότερο Τ10. Απέδιδε 29hp κα ξεπερνούσε τα 150km/h, είχε καλή οδική συμπεριφορά χάρη στο νέο σωληνωτό πλαίσιο και ζύγιζε μόλις 135kg.
Suzuki T20 Super Six του 1966 με δίχρονο, δικύλινδρο κινητήρα 250cc απόδοσης 29hp.
Ακόμη καλύτερο ήταν το Suzuki T 250 Hustler που ακολούθησε το 1969 και που είχε εκσυγχρονισμένη αισθητική, καλύτερες αναρτήσεις και έξτρα 3hp. Σύντομα παρουσιάστηκε και ένα μεγαλωμένο στα 316cc μοντέλα, το Suzuki T350 Rebel.
Μια σειρά από δικύλινδρα όπως το Suzuki GT 250 και το ελαφρύτερο και πιο σπορ Suzuki GT 250 X7 θα δημιουργούσε μια πολύ καλή φήμη για τα δίχρονα 250άρια στα τέλη της δεκαετίας του ’70.
Το δίχρονο Suzuki T500 ήταν ουσιαστικά μια μεγαλύτερη έκδοση του 250αριού Suzuki T20 Super Six και παρουσιάστηκε ένα χρόνο μετά απ’ αυτό, το 1967. Η μοτοσικλέτα με τον δικύλινδρο δίχρονο κινητήρα των 492cc με απόδοση 44hp δεν ήταν από τις ωραιότερες αλλά ήταν γρήγορη, αξιόπιστη, δεν ήταν ακριβή κι έμεινε στην παραγωγή για περίπου μία δεκαετία. Η Suzuki κατασκεύασε επίσης τρικύλινδρες δίχρονες μοτοσικλέτες από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, τα Suzuki GT 380 και 550 που ήταν αρκετά δημοφιλείς.
....
πηγη: http://www.mrbike.gr/website/history/1952-2012-60-suzuki.html
h Anderson κέρδισε το Πρωτάθλημα στα 50cc μπροστά από άλλα τέσσερα Suzuki και προσέθεσε και τον τίτλο των 125cc στο Suzuki RT63, με δικύλινδρο κινητήρα 25hp με περιστροφική βαλβίδα.
emoticon αγαπάω κι έτσ' δεν έχουμε......πάω να ενημερώσω τ' αφεντικά). 
