Και τα ωραια λοιπον αρχιζουν . Περι τα 12χλμ τουνελ με 29 και κατι ευρω διοδια
Επιλογή υπήρχε τον γυρω του βουνου με περίπου 100χλμ γυροβολιά και με κινδυνο να μην παμε σ ολα οσα ειχαμε προγραματίσει. Υψηλό το ρίσκο και με κοστος οτι θα χασουμε το ενα απ τα δυο μεγαλυτερα οδικά τούνελ τσι Ευρώπης.
Ενα τούνελ πραγματικά εντυπωσιακό και αριστα συντηρημένο να ναι καλά τα διόδια, με πολυ αυστηρούς όρους διέλευσης, οπως επίσης και με πολλες πολλές κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας. Εχοντας μπει πλέον στην Γαλλία θα πρέπει να συνηθυσουμε και τα στρατιωτικά περίπολα ..ελέω τρομοκρατίας....
Και εδώ εγινε το ευτράπελο αλλα ακρως Ελληνικότατο !!!. Ελληναράς (γνωστού ελληνικου κλάμπ μοτοσυκλετας) περνά αεροπορία τα διόδια. (Κι ομως ναί) !!! Προφανώς θα νόμισε οτι βρισκόταν στις Αφίδνες... Ακολουθώντας τον στο τούνελ λόγω σειράς διέλευσης αλλά εντός ορίου ταχύτητας εγώ (70χλμ) ενα ολόκληρο τούνελ εχει γινει ντισκοτέκ απο τα φλας και του φάρους που αναβοσβήνουν. Το τέλος του τουνελ 3 περιπολικά 6 αστυνομικοί και 3 στρατίωτες περιμένουν τον ατίθασο «νεαρό». Κλάψα στην κλάψα την εβγαλε σχετικά αναίμακτα ...πληρωσε και τα διόδια και ενα ελαφρύ πρόστιμο για ταχύτητα (40 ευρώ) αντι για 300+ .....Ειπαμε οι Γάλλοι ειναι Φίλοι μας...Ελλάς Γαλλία συμμαχία....
Συνεχίζουμε λοιπόν την διαδρομή μας προς Σαμονί. Ισως την Μέκκα των δραστηριοτήτων βουνού. Το χωρίο ειναι γεμάτο απο ορειβάτες , απο αθλητές αλεξιπτώτου πλαγιάς και αλλους πολλούς.Κάνοντας μια βόλτα στα μαγαζιά διαπιστώνεις το μέγεθος της φτωχοποιησής μας οπου ακομα και προσφορές σε επιλεγμενα μαγαζιά περασμένων μοντέλων ρουχισχού δεν μπορείς να τα αγγίξεις....
Μετά την απαραίτητη βόλτα στο χωρό και την απαραίτητη σταση για καφέ και νερό γίνεται και η απαραίτητη συζήτηση εάν θα πρεπει να παρουμε το τελεφερίκ για την κορυφή. Κριθηκε απ ολους χρονοβόρο και πολυέξοδο με συνολικο κοστος που θα ξεπερνούσε τα 70 ευρά....και αρκετή ωρα χασίματος...
Βούρ λοιπόν για Αννεσύ. Ενα ακρως γραφικο και τουριστικό χωριουδάκι στην άκρη της ομώνυμης λίμνης. Με την Γαλλική κουλτούρα και νοοτροπία οφθαλμοφανέστατη παντού στα μαγαζιά στο κόσμο στα κτήρια στα μπαλκόνια κλπ.Φυσικά παρώντα πάλι και τα στρατιωτικά περίπολα.Αφου καθησαμε για καφε-αναψυκτικο και κατι προχειρο για φαγητο,παιρνουμε τον δρομο του γυρισμου με ενδιαμεσο σταθμο το περασμα του μικρου Αγ. Βεναρδου . Παλι αφιξη στην aosta αργα το απογευμα και η γνωστη ερωτηση «ανοιξε το εστιατοριο;» ,οπου τα μεν «ανοιχτα» μαγαζια ειναι καποιες καντινες στη πλατεια και καποια εστιατορια . Εκει μαθαμε οτι τα μαγαζια νοιγουν στις 9:00 π.μ και κλεινουν στις 7:30 μ.μ με ενα τριωρο μεσημεριανο κλεισιμο (!!!). Σαν την Ελλαδα ενα πραγμα δηλαδη !! Και τις κυριακες κλειστα!!
η ουρα για το τουνελ του Μοντ Μπλαν