mototrip 2017

[StepaS]

Ημέρα 1η. 28/5/2017
Νάουσα - Καστοριά
120km

Κυριακή απογευματάκι ξεκινάμε χαλαρά έχοντας τον Φώτη για συνεπιβάτη μου και τον Αλέξανδρο με το Ducati του να πάμε από Βέροια για να πάρουμε τον Γιάννη με το Honda του και να ξεκινήσουμε για Καστοριά.
Από το ξεκίνημα έχουμε μια ελαφριά ψιχάλα η οποία κόβει με το που βγαίνουμε από Νάουσα. Ήλιος και χαμόγελα μέσα στα κράνη μέχρι που σβήνει το Ducati. Υπήρχε ένα θέμα της τελευταίας στιγμής που ταλαιπώρησε λίγο τον Αλέξανδρο. Είχε να κάνει με τον αισθητήρα του stand στον οποίο έκανε bypass και απλά είχε κουνηθεί λιγάκι η επαφή. Ξεκινάμε πάλι... Φτάνουμε Βέροια και μπαίνει κι ο Γιάννης στο clan.




by Zoze


Ο δρόμος μέχρι την Καστοριά πολύ χαλαρός, μέχρι και 20km πριν το ξενοδοχείο οπού μας έπιασε μια τρελή νεροποντή! Μικρό το κακό, μέχρι να το καταλάβουμε ήμασταν στο ξενοδοχείο... αλλά οι μπότες του Γιάννη και του Αλέξανδρου πήρανε λίγο νεράκι...




Αφού απλώσαμε την πραμάτια μας σε όλο το δωμάτιο για να στεγνώσουν βγήκαμε στο κέντρο της πόλης για να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε μια μπυρίτσα πριν κοιμηθούμε.


Αυτή τη φωτό τη χρωστάω στον Αλέξανδρο ο οποίος έκανε την έκπληξη και ήπιε σοκολάτα εκείνο το βράδυ!

 

[StepaS]

Ημέρα 2η 29/5/2017
Καστοριά - Budva (Montenegro)
410km

Πρωινό ξύπνημα και με πολύ καλή διάθεση για την πρώτη μέρα μας εκτός συνόρων. Το περασμα της Αλβανίας ήταν κάτι το οποίο μας απασχολούσε για το τι θα συναντήσουμε και μέχρι να πατήσουμε τη μίζα ήταν το μοναδικό που είχαμε στο μυαλό μας.

Στο πάτημα της μίζας του Γιαννη όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ακούστηκε ένα πολύ δυνατό ΤΣΑΦ! και ξεκίνησε να βγαίνει καπνός κάπου από το μοτέρ! 7:30 το πρωί και να μην ξέρουμε τι μας γίνεται! Το Honda νεκρό από ρεύμα. Με λίγο ψάξιμο βλέπουμε πως βράζει η μπαταρία του και πως έχει ξεκινήσει να φουσκώνει. Με τα πολλά και με τα λίγα το πρόβλημα ήταν πως ένα καλώδιο είχε φθαρεί και ακουμπούσε πάνω στο πλαίσιο της μηχανής κάνοντας βραχυκύκλωμα. Το βρήκε ένας μάστορας, ξαναφόρτισε την μπαταρία η οποία ευτυχώς σώθηκε και κατά τις 10:30 ήμασταν στους δρόμους.

Το πέρασμα της Αλβανίας είναι κάτι που θα θυμάμαι για πολύ καιρό. Τρελή κίνηση παντού! Οι δρόμοι (ακόμη και οι επαρχιακοί) γεμάτοι ανθρώπους οι οποίοι είτε δούλευαν σε χωράφια είτε βρισκόντουσαν σε κατασκευαστικά έργα.

Όσο πλησιάζαμε προς τα βόρεια της χώρας τόσο η οδήγησή τους γινόταν και χειρότερη! Αστυνομία παντού, σχεδόν ανά 15km είχε μπλόκο, αλλά με `μας δεν ασχολήθηκε κανείς τους. Νομίζω πως είναι οι χειρότεροι δρόμοι και οι πιο επικίνδυνοι οδηγοί που έχω συναντήσει. Στο Ελμπασαν κάναμε μια στάση για ανεφοδιασμό και ξεκούραση και κάποιοι μας υποδέχθηκαν με χαμόγελα και μας κέρασαν πορτοκαλάδες (αν και επέμεναν για τσίπουρο) ενώ κάποιοι άλλοι μας κοιτούσαν με μισό μάτι.

Το τοπίο άρχισε να ομορφαίνει όσο φτάναμε στα σύνορα με το Μαυροβούνιο και η επόμενη στάση ήταν στο βενζινάδικο με το που περάσαμε τα σύνορα. Στάση για ανεφοδιασμό και χαλάρωση.
Ο δρόμος από τα σύνορα του Μαυροβουνίου μέχρι τη Budva ήταν σχετικά στενός, με πολύ κίνηση αλλά και με πολλές εναλλαγές όμορφων εικόνων.

Δε θα ξεχάσω τη μυρωδιά που μου χτύπησε τη μύτη εν κινήση και μου θύμισε τη Χαλκιδική! Στάση έξω από το Sveti Stefan για φωτός και μπαίνουμε Budva.

Ηλιοβασίλεμα στις Δαλματικές ακτές...

Είσοδος στη Budva


Από την πρώτη στιγμή πέσαμε στην παγίδα του Rock & Moto Club της πόλης το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα τουριστικό μαγαζί. Σ`αυτό το πιθάρι όλα τα "θύματα" κολλάνε και από ένα αυτοκόλλητό τους...



Πάντως ο τύπος (ένας κύριος κοντά στα 60-65 χρόνων) που ήταν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού πρέπει να το είχε πιάσει το νόημα μιας και όλες αυτές οι μηχανές ήταν δικές του, συν κάνα 2 ακόμη που δεν φαίνονται στη φωτό, συν τη Harley που ειχε παρκαρισμένη μπροστά στο μαγαζί!




Φάγαμε και ήπιαμε ψάχνοντας για κατάλυμα. Μέχρι να βρούμε το που θα μείνουμε πέρασε η ώρα. Η αλήθεια είναι πως ζοριστήκαμε με την οδό του καταλύματος το οποίο ήταν συστεγασμένο με ένα πολυκατάστημα του οποίου οι υπάλληλοι μας σκλάβωσαν με την ευγένειά τους. Και σαν κερασάκι στην τούρτα μας βόλεψαν με το πάρκινγκ μέσα στις αποθήκες του καταστήματος! Φανταστικοί άνθρωποι...


Η θέα από το δωμάτιό μας... τραβηγμένη το επόμενο πρωί

Είχε ήδη νυχτώσει όταν τακτοποιηθήκαμε και είπαμε να αναθεωρήσουμε τα πλάνα μας για την επόμενη μέρα. Η ταλαιπωρία με το ξεκίνημα της ημέρας και η αναζήτηση καταλύματος μας είχε καταβάλει και αποφασίσαμε τελικά να δούμε την παλιά πόλης της Budva το πρωί της επόμενης μέρας ενώ το πλάνο για το Split της Κροατίας πήγε περίπατο και καταλήξαμε πως θα ήταν προτιμότερο να μείνουμε στο Dubrovnik.

 

[StepaS]

Ημέρα 3η. 30/5/2017
Budva - Cetinje - Kotor (Montenegro) - Dubrovnik (Croatia)
150km

Στο google maps δεν κατάφερα να αποτυπώσω την πραγματική μας διαδρομή. Από τη Budva για το Kotor είχα διαβάσει πως η διαδρομή μέσω Cetnije είναι πανέμορφη. Στην παρούσα φάση όμως γινόντουσαν πολλά έργα και σε κάποια σημεία η διέλευση ήταν επεισοδιακή, μάλλον γι`αυτό στο google maps δεν σου δίνει τη διαδρομή (στο σύνολο περίπου 70χλμ).

Το δωμάτιο έπρεπε να το αδειάσουμε στις 12:00. Είχαμε 3 γεμάτες ώρες στη διάθεσή μας για να κάνουμε τη βόλτα μας και να πιούμε τον καφέ μας στην παλιά πόλη η οποία ήταν πανέμορφη.

ωωωπ ωωπ... κρατήσου μην πέσεις!

δωμάτιο μέσα στο κάστρο




Στο δρόμο για το Dubrovnik είχαμε σταμπάρει ένα πέρασμα (προς Κοτορ) με πολύ στροφιλίκι το οποίο και επιλέξαμε. Το ανέβασμα ήταν μια απερίγραπτη εμπειρία. Φρεσκοστρωμένη άσφαλτος (τόσο που ακόμη μύρισε η πίσσα!) και με διαπλάτυνση του δρόμου. Μόνο που καταμήκος του δρόμου γινόντουσαν σε κάποια σημεία έργα.

Έτσι φτάσαμε κάπου που πλέον έπρεπε να κάνουμε 3-4km σε στρωτό χωματόδρομο και στην συνέχεια πέσαμε σε κλειστό δρόμο όπου έπρεπε να περιμένουμε περισσότερο από 1,5 ώρα για να τον ανοίξουν. Σαν γνήσιοι Έλληνες περιμέναμε περίπου 45 λεπτών και τελικά περάσαμε και από εκεί και συνεχίσαμε προς Κότορ.

από το σημείο αυτό έπρεπε να φύγουμε άρον - άρον
λόγω των επικείμενων εκρήξεων για το άνοιγμα του νέου δρόμου.

Ξανά έργα, ξανά χωματόδρομος για λίγο. Σκαπτικά μηχανήματα και εκρήξεις για να κάνουν διαπλάτυνση του δρόμο.



τελικά όλα πηγαίνουν χώμα

Φτάνοντας στο Lovcen National Park τα αφήσαμε όλα αυτά πίσω. Σε ένα άνοιγμα με υπέροχη θέα κάναμε στάση για φωτό και εκεί πρώτα ακούσαμε έναν παράξενο θόρυβο (σαν να μας πλησιάζει μαχητικο αεροπλάνο) και στη συνέχεια είδαμε έναν άνθρωπο να περνάει σφαίρα γλιστρώντας πάνω σε ένα συρματόσχοινο. Flying fox λέγεται το σπορ... Χωρίς δεύτερη σκέψη πήγαμε κι εμείς να περάσουμε τη χαράδρα με αυτόν τον σχετικά "extreme" τρόπο. 10€ το κεφάλι... αλλά δεν ήταν και άσχημα!

 

[StepaS]

Όταν πλέον πιάσαμε τα στροφιλίκια πάνω από το Κότορ η θέα ήταν πραγματικά αποστομωτική. Πιστεύω πως όταν με το καλό τελειώσουν όλα αυτά τα έργα ο συγκεκριμένος δρόμος αξίζει να αποκτήσει αντίστοιχη φήμη με αυτή που έχει το Transfagarasan.



Πανέμορφη θέα αλλά με πολύ στενό δρόμο και χωρίς καμιά προστασία ουσιαστικά. Σε περίπτωση λάθους έφυγες σε γκρεμό.


Στο Κοτορ κάναμε μια στάση 2 ωρών για να δούμε την πόλη. Όπως την περιμέναμε... τουριστικά όμορφη με τιμές που απευθύνονται μόνο σε τουρίστες.

Πίτσα, μπύρα... και δρόμο για Dubrovnik.
Δεν κάναμε τον κύκλο του κόλπου αλλά μπήκαμε στο καραβάκι με 2 ευρώ (μηχανή+οδηγός) γλιτώνοντας 30km με πολύ κίνηση σε δρόμο διπλής κυκλοφορίας. Το καραβάκι θύμιζε τα περάσματα στα φιόρδ της Νορβηγίας...

Στα σύνορα οι Κροάτες ήταν πολύ ψυχροί και αυστηροί! Πολύ έντονη η διαφορά στη συμπεριφορά των ανθρώπων ανάμεσα στις 2 χώρες. Κατάλυμα είχαμε ήδη κλεισμένο 2 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Απογευματάκι φτάσαμε, ξεφορτώσαμε και βγήκαμε για φαγητό και μπύρες. Η "παλιά" πόλη του Dubrovnik δεν ξέρω πόσο παλιά μπορεί να είναι... πάντως όλα φαινόντουσαν να αστράφτουν και να είναι καινούργια. Όμορφα μεν, τουριστικά δε! και πολύ ακριβά για τα γούστα μας.

Κάπου εκεί μέσα στην παλια πόλη βρήκαμε και μια τρύπα για rockάδες όπου παίζανε 3-4 παλικάρια ζωντανή μουσική... καθόλου άσχημα για να κλείσει μια μέρα με τόσες πολλές εικόνες!!

 

[StepaS]

Ημέρα 4η. 31/5/2017
Dubrovnik (Croatia) - Sarajevo (Bosna i Hercegovina)
240km

Τα σημερινά χιλιόμετρα δεν ήταν πάρα πολλά κι έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ακόμη μια βόλτα στο κάστρο του Dubrovnik για να πάρουμε κανένα σουβενίρ και για να πιούμε και ένα καφεδάκι.

Τις μηχανές τις καβαλήσαμε στις 11:30 με προορισμό το Sarajevo. Ο δρόμος μέχρι τα σύνορα της Βοσνίας ήταν με αρκετή κίνηση και με χαμηλά όρια ταχύτητας. Από τα σύνορα και μετά όμως το σκηνικό άλλαζε. Μέχρι και την πόλη του Sarajevo ο δρόμος ήταν διπλής κυκλοφορίας, με πολλές στροφές και περάσματα μέσα από τούνελ.

Οδηγώντας πότε δίπλα σε ποτάμια και πότε ξυστά σε βράχια χάσαμε την αίσθηση του τόπου και του χρόνου. Κάπου εκεί αφαιρέθηκε λίγο ο Αλέξανδρος και έχασε τη γραμμή του σε μια στροφή στην οποία λίγο έλειψε να γίνει το απρόοπτο.

Στον δρόμο μας "πέσαμε" και σε ένα μνημείο τεραστίων διαστάσεων.

Tjentiste War Memorial
Μνημείο για τους πεσόντες της "Operation Fall Schwarz" του Β΄ Π.Π.

Κάναμε λοιπόν μια στάση για να ανακαλύψουμε περί τίνος πρόκειται αλλά και για ανασύνταξη. Κατά τις 17:00 ήμασταν στο δωμάτιο. Ξεφόρτωμα, μπανάκι και βουρ στο κέντρο της πόλης για φαγητό.






Σίγουρα η καλύτερη επιλογή όλου του ταξιδιού... Cakum Pakum. Μη το χάσετε όσοι σκοπεύετε να ταξιδέψετε στο Sarajevo.
Από τις πρώτες κουβέντες με τον Dario (ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού) είπαμε "αυτός είναι δικός μας"! Μηχανόβιος και ταξιδιάρης (από τους γρήγορους, βλέπε Hayabusa) ο οποίος από τις 31/5/17 θα καβαλούσε πλέον το ZX-12R του κολλητού του, ο οποίος είχε "φύγει" μόλις την προηγούμενη μέρα σε ηλικία 40κάτι. Έτσι οι μπύρες που ήπιαμε παρέα μετά το φαγητό ήταν σε βαρύ κλίμα, στη μνήμη του φίλου του.

Τα υπόλοιπα γνωστά... βόλτες στο κέντρο για φωτογραφίες, για μπύρα και χαλάρωση. Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι στο κέντρο του Sarajevo υπήρχε μονάχα μία εκκλησία ενώ τα τζαμιά ήταν τουλάχιστον 3-4. Σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Dario στο Sarajevo οι χριστιανοί συμβιώνουν αρμονικά με τους μουσουλμάνους αλλά κάτι μου λέει πως το χριστιανικό στοιχείο έχει ατονίσει σε αντίθεση με το μουσουλμανικό το οποίο ήταν σίγουρα εντονότερο... ίσως όμως να ήταν και η ιδέα μου μιας και πέσαμε σε περίοδο ραμαζανιού.




Προς το τέλος της βραδιάς μόνο βγήκαν λίγα νεύρα καθώς ψάχνοντας ένα μαγαζί η παρέα "χάθηκε" στα στενά της πόλης για κάνα μισάωρο και εν τέλη το μαγαζί ήταν κλειστό!

The Eternal Flame!

 

[StepaS]

Ημέρα 5η. 1/6/2017
Sarajevo (Bosna i Hercegovina) - Sokobanja (Serbia)
440km



Η σημερινή μέρα είχε αρκετή οδήγηση. Γι`αυτό με το που ξυπνήσαμε φορτώσαμε τις μηχανές και ξεκινήσαμε. Ο δρόμος από το Sarajevo και μετά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο από ομορφιά. Κάπου κοντά στα σύνορα μας έπιασαν και οι βροχές. Οπότε με χαλαρή οδήγηση και χωρίς ιδιαίτερα όμορφες εικόνες κοντά στις 16:00 ήμασταν στα διόδια πριν την έξοδο για Sokobanja. Εκεί αντιμετωπίσαμε ένα θεματάκι με την πληρωμή των διοδίων μιας και δεν δεχόντουσαν ούτε κάρτα αλλά ούτε και ευρώ. Ευτυχώς στο διπλανό βενζινάδικο κάναμε μια τράμπα με τα χρήματα, πληρώσαμε και συνεχίσαμε για τα τελευταία 40-50χλμ της ημέρας.

Το σπίτι που είχαμε κλείσει ήταν στην είσοδο του χωριού, με άπλετο χώρο για όλους μας αλλά και για να παρκάρουμε και τις μηχανές μας με ασφάλεια. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού ήταν λίγο "τρελή" απ`ότι αποδείχτηκε. Είχε αγάπη για τις γρήγορες μηχανές και αναγκάστηκε να πουλήσει το δικό της ZX6-R γιατί είχε βαρεθεί να πληρώνει για να το φτιάχνει από τις στούκες της. Η επόμενή της αγάπη ήταν τα όπλα... Όπως τη βρίσκει ο καθένας...

photos από το google



Στο κέντρο της πόλης υπήρχαν τα θερμά λουτρά τα οποία όμως δεν προλάβαμε ανοιχτά... ίσως την επόμενη φορά. Οι επιλογές για φαγητό και μπύρα μοιάζανε όλες ίδιες. Εν τέλη ο Φώτης είχε δίκιο με τις ενστάσεις του για το μαγαζί στο οποίο καθίσαμε...
Η πιο safe επιλογή σε αυτά τα μέρη είναι η Karagorgeva και μάλλον ήμουν ο μόνος που έφαγε σχετικά καλά.



δεν ήταν αυτό το πιάτο μου, αλλά για όποιον θέλει μια safe επιλογή στη Σερβία... έτσι δείχνει.

Με τις μπύρες στα 0,90 το μισό λίτρο θα μπορούσαμε να είμαστε ακόμη εκεί. Προτιμήσαμε όμως να επιστρέψουμε στο δωμάτιο για να συνεχίσουμε με αμπελοφιλοσοφία μέχρι να νυστάξουμε. Αυτή τη βραδιά ο Φώτης μάλλον θα τη θυμάται περισσότερο απ`όλους μας...

 

[StepaS]

Ημέρα 6η. 2/6/2017
Sokobanja (Serbia) - Νάουσα
530km


Η τελευταία μέρα όλων των ταξιδιών μου θα μπορούσε να είναι ένα απλό copy-paste. Πάντα με τα ίδια συναισθήματα. Πάντα παίρνοντας τον ταχύτερο δρόμο για να γυρίσουμε πίσω στους δικούς μας όσο πιο νωρίς μπορούμε και χωρίς κάτι ιδιαίτερο από οδηγικής πλευράς αλλά και από ομορφιάς του τοπίου. Μια εξαίρεση για `μένα ήταν το ότι βρήκα σε ένα βενζινάδικο έναν Σέρβο που μιλούσε πολύ καλά ελληνικά και είχαμε έναν κοινό γνωστό. Τον Αλέξη που δούλευε σαν προϊστάμενος στα έργα οδοποιίας της περιοχής και με είχε σώσει το `13 από πολύ μεγάλη ταλαιπωρία.

Στις 16:00 ήμασταν στα σύνορα Σκοπίων - Ελλάδας και μετά από μια ώρα ξανά πίσω στη βάση.

Όσον αφορά τα ταξίδια στο εξωτερικό με τη μηχανή-"The grass is always greener on the other side"- ... αλλά και το συναίσθημα του να γυρνάς πίσω στους ανθρώπους που αγαπάς γεμάτος από εικόνες και εμπειρίες είναι εξίσου ωραίο.

Σύνολο χιλιομέτρων: 2080.
Κόστος διανυκτερεύσεων:50€ (σχεδόν 10€ το άτομο ανά διανυκτέρευση)
Κόστος βενζίνης: σχεδόν 170€
Λοιπά έξοδα: 60€

 

[esel]

Βαγγέλη μπραβο ωραιο ταξίδι!!!

 

[User V]

Ωραίοι!!
Ωραια γραφή!!!
Με το καλο το επόμενο...

 

[πυξιδας990]

οταν λεω οτι εχεις οι βορειοι εισαστε κολοφαρδοι που εισαστε διπλα στα βαλκανια...
ωραιος φιλε,αυτος ο δρομος που φτιαχνεται φαινεται πολυ εδιαφερον

 

[StepaS]

Εσείς οι νότιοι ζηλευεται εμάς κι εμείς οι βόρειοι ζηλεύουμε τους κεντρο-ευρωπαιους... Πάντως η αλήθεια είναι πως με μια "γκάζια" φτάνεις Σερβία η οποία είναι ένα πολύ καλό ορμητήριο για τα Βαλκάνια.

 

[jordano]

 

[User K]

χικ !

 

[StepaS]

Αν και πάντα η βραδιά έκλεινε με μπύρα κάνεις μας δεν είναι τόσο δυνατό ποτήρι στην πραγματικότητα. Προσωπικά όταν είμαι σε ταξιδι μου αρέσει πάντα να κλείνω τη βραδιά με μια οποιαδήποτε τοπική μπύρα...

 

[Gino]

Ωραία χιλιόμετρα,ωραίες εικόνες!

 

[elis_gs]

 

[Pan-dvs]

Ωραιοι.

 

[evangelos]

Μπράβο σας!!

και έχεις δίκιο, "η βραδιά πρέπει να κλείνει με μια τοπική μπύρα"!!