Μπαίνοντας στην επαρχία
Lao Cai..
Σκουπιδαριό κάργα!!!
Και εδώ τα καίνε δυστυχώς, κάνοντας την ατμόσφαιρα αποπνικτική!!
Αυτό συμβαίνει παντού σε κάθε χωριό και μικρή πόλη και μονιμως υπάρχει ένα νέφος!!! Συζητάμε να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη κοντά σύνορα με
Κίνα στο χωριό
Bac Ha. Τα παιδιά διάβασαν ότι είναι η πρωτεύουσα της περιοχής του
Flower Hmong, μία από τις 54 μειονότητες του
Βιετνάμ και μία από τις έξι ομάδες ανθρώπων
Hmong..
Κάπου πάνω στον δρόμο βρίσκουμε ένα από τα πολλά που υπάρχουν συνεργεία μότο και σταματούμε. Λέω να αλλάξω λάδια μιας και μας είπε ο Άγγλος ότι κάθε 500χιλ πρέπει να αλλάζουμε. Αυτό λόγο μικρών κυβικών και από ποιότητα λαδιών στο μείον.
Ο τύπος είχε και καινούριο λάστιχο και ο Θωμάς μου λέει να το αλλάξω το μπροστά που έχει καρούμπαλα. Ναι δεν έχεις άδικο.. Ο γιος του Τζετ Λι είναι ο μάστορας;
Και όλα αυτά μόνο με 13 ευρώ!!! Αγοράζει και ο Θωμάς μια καινούρια σαμπρέλα να έχουμε καβατζα για παν ενδεχόμενο..
Φεύγουμε και μετά από λίγα χιλιόμετρα στρίβουμε στον
DT153 και μετά από μια ωραία ορεινή διαδρομή 25χιλ φτάνουμε στην κεντρική πλατεία του χωριού
Bac Ha.
Στην πλατεία βρίσκουμε μαγαζί και καθόμαστε να φάμε κάτι.
Λίγοι άνθρωποι της φυλής
Hmong με παραδοσιακές φορεσιές κυκλοφορούν. Η φυλή αυτή υπάρχει σε
Κίνα (πολύ κοντά από εδώ)
Μιανμάρ,
Ταϋλάνδη,
Λάος,
Καμπότζη.
Η ώρα έχει περάσει και πρέπει να φύγουμε. Κάπου στην μέση της διαδρομής πριν βγούμε κεντρικό ανακαλύπτω ότι το ρολόι οθόνη της Sony βιντεοκάμερας δεν υπάρχει πάνω στο τιμόνι!!! Σοκ και αμέσως σταματώ. Η κάμερα είναι του Θωμά και νιώθω ακόμα ποιο άσχημα για αυτό το συμβάν. Λοιπόν παιδιά πάω εγώ μόνος κάποια χιλιόμετρα πίσω μπας και το βρω.
Τάπα όσο πάει το Θεριό κάνοντας καμιά εφταρια χιλιόμετρα πίσω. Στην επιστροφή που ήμουν και κάπως που το έχασα, και κατηφόρα, νόμιζα ότι θα βγει το μοτέρ και θα μου κάνει προσπέραση!!! Θωμά χίλια συγγνώμη σου χρωστώ. Είσαι *****ας; Ξέχνα το είμαστε καλά αυτό έχει σημασία!!! Βγαίνοντας στον κεντρικό και φτάνοντας στην τελευταία μεγάλη συνοριακή πόλη με
Κίνα Lao Cai οδηγούμε στον
QL4D για τα τελευταία 31χιλ μέχρι
Sa Pa.
Ορεινή διαδρομή με μπόλικες στροφές και ζόρι με τα μηχανάκια. Μας πιάνει και η νύχτα και σαν να μην έφτανε αυτό παθαίνει λάστιχο ο Θωμάς. Με τον φακό του κινητού, ξεκινάμε εργαλεία λύσιμο τροχό.
Και αφού βάζουμε καινούρια σαμπρέλα, βγάζει ο Θωμάς την ολοκαίνουρια ακριβή τρόμπα αέρα ποδιού, (όχι ηλεκτρική για να μη τυχόν χαλάσει) φουσκώνουμε και τίποτα. Ακούγαμε να χάνει αέρα από το ακροφησιο της τρόμπας!! Εκεί ο Θωμάς την τσακώνει από τα νεύρα του και της ρίχνει μια στην πρασινάδα, σαν σφαιροβόλος ολυμπιονίκης!!!
Τώρα τι κάνουμε; Σε κοντινή απόσταση από εδω διακρίνουμε ένα σπίτι με φως. Άρα κάποιος είναι μέσα. Με την Ρίνα μαζί και την παλιά σαμπρέλα πάνε να ζητήσουν βοήθεια. Μια φτωχική οικογένεια σαστισμένη και με την βοήθεια του Άγιου Google translate προσπαθούν να εξηγήσουν.
Ψιλοκαταλαβαν και ο άντρας της οικογενείας έρχεται με το μηχανάκι. Καβάλα η Μόνικα σε αυτόν με την ρόδα ανάμεσα τους και πάνε λίγο ποιο κάτω σε φίλο του που είχε κομπρεσέρ αέρα για να το φουσκώσουν. Κρύο αρκετό έχει πιάσει με υγρασία αφού είναι νύχτα, υψόμετρο και βρισκόμαστε Βόρεια.
Έρχονται όλα τέλεια βάζουμε ρόδα και επιτέλους ξεκινάμε. 10 χιλιόμετρα είχαν μείνει και φτάνουμε αμέσως. Δεν κάνουμε ψακτικη για ξενοδοχείο που κουράγιο και τέτοια ώρα και στο πρώτο που βρήκαμε κάτσαμε. Αύριο βλέπουμε.