- Δημοσιεύσεις
- 26.435
- Ηλικία
- 62
- Περιοχή
- Αγρινιο
- Μοτοσυκλέτα
-
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
- Όνομα
- ΜΙΧΑΛΗΣ
- Περιοχή
- ΑΓΡΙΝΙΟ
Θα κουρέψω τα μαλλιά μου όταν γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής. Σαν τον Ρόσι!" Μια από τις διασημότερες ατάκες του αδικοχαμένου Μάρκο Σιμοντσέλι μας δείχνουν τον αγωνιστικό χαρακτήρα του Ιταλού αναβάτη που έφυγε.
Η αφάνα, το ταλέντο και ο Βαλεντίνο Ρόσι. Αυτά τα τρία στοιχεία χαρακτήριζαν τον #58. Η αλήθεια είναι ότι πρώτα έγινε διάσημη η αφάνα του και μετά ο ίδιος. Ξένοι και Έλληνες δημοσιογράφοι απορούσαν πως είναι δυνατό να χωρούν τόσα μαλλιά μέσα σε ένα κράνος.
Η Εμίλια-Ρομάνα είναι η... πατρίδα της μοτοσικλέτας στην Ιταλία. Η τρέλα του Minimoto στις αρχές της δεκαετίας του '90 ξέσπασε εκεί και ο "Super Sic" δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τη μοίρα του. Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1987 στην παραθαλάσσια Κατόλικα (στο Ρίμινι).
Ο Σιμοντσέλι μεγάλωσε στην πόλη Κοριάνο όπου εξακολουθούσε να ζει με τη σύντροφο του, Κέιτι, πολύ κοντά στους γονείς του, τον Πάολο και τη Ροζέλα και τη μικρότερη αδερφή του, τη Μαρτίνα.
Στα επτά του χρόνια συμμετείχε σε αγώνα minimoto, στα 12 πήρε το ιταλικό πρωτάθλημα και στα 14 ήταν δεύτερος στο ιταλικό πρωτάθλημα των 125cc. Είχε ήδη στρατολογηθεί από την Aprilia, το "σχολείο" όλων των Ιταλών που έκαναν καριέρα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Το 2002 έκανε ντεμπούτο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα των 125cc στο Μπρνο, εκεί όπου κατέκτησε το πρώτο του βάθρο στο MotoGP
Ψηλός με μακριά πόδια ήταν φανερό ότι δεν του ταίριαζαν τα 125cc. Πήρε μόνο δύο νίκες από το 2002 μέχρι το 2005 και οι δύο να έρχονται στη Χερέθ.
Το 2006 ανέβηκε στα 250cc. Ταίριαζαν περισσότερο στο αγωνιστικό στυλ του, στο σώμα του και στον τραχύ χαρακτήρα του. Η πρώτη νίκη ήρθε στο Μουτζέλο το 2008 με τη μικρή αδερφή του να πηδάει την προστατευτική μπάρα στο παρκ φερμέ για να πανηγυρίσει με τον μεγαλύτερο αδερφό της!
Η πορεία του στα 250cc συνδέθηκε με τη Gilera και στην πίστα που διακόπηκε το νήμα της ζωής του, στη Σεπάνγκ στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής. Χάρισε στη Gilera τον μοναδικό παγκόσμιο τίτλο στην ιστορία της. Την επόμενη χρονιά δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τον τίτλο του και τον έχασε στο νήμα από τον τιμέιτ του, Χίρο Αογιάμα.
Την καριέρα του διαχειριζόταν ήδη ο Κάρλο Πέρνατ, ο πρώτος μάνατζερ του Ρόσι και παντοτινός μέντορας του Λόρις Καπιρόσι. Ο πολυμήχανος μάνατζερ διαπίστωσε ότι η Honda δεν είχε ηγέτη και παρότι το HRC δεν διέθετε την καλύτερη μοτοσικλέτα, έστειλε εκεί τον Σιμοντσέλι. Η ομαδα του συμπαθούς Φάουστο Γκρεσίνι φιλοξένησε το τεράστιο ταλέντο του "αφάνα".
Κι αν η περσινή χρονιά χρησίμευσε για να μάθει να οδηγεί τη μοτοσικλέτα, φέτος είχε στα χέρια του "εργοστασιακή" μοτοσικλετα. Στο Λε Μαν θεωρήθηκε υπεύθυνος για το ατύχημα του Ντάνι Πεδρόσα που έστειλε τον μικρόσωμο Ισπανό ξανά στο χειρουργείο. Δύο φορές ξεκίνησε από την πολ ποζίσιον, στη Βαρκελώνη και στο Άσεν, όμως η νίκη δεν ήρθε.
Το πρώτο βάθρο ήρθε στο Μπρνο μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα και μετά από μια κακή παρένθεση στην Ιντιανάπολις, ακολούθησαν τρεις τέταρτες θέσεις πριν έρθει η δεύτερη στο Φίλιπ Άιλαντ στο πάρτι του Κέισι Στόνερ. Ο θάνατος τον βρήκε στην έκτη θεση στη βαθμολογία με 139 βαθμούς. Έφυγε από αυτόν τον κόσμο με έναν παγκόσμιο τίτλο, 14 νίκες, 31 βάθρα και 15 πολ ποζίσιον.
Ο διάδοχος του Ρόσι και η κόντρα με τους Ισπανούς
Ο Βαλεντίνο Ρόσι δεν είναι ένας συνηθισμένος παγκόσμιος πρωταθλητής. Γνωρίζει άριστα την ιστορία των αγώνων και παρακολουθεί τις μικρότερες κατηγορίες, προκειμένου να εντοπίσει τα νέα ταλέντα.
Είχε ίδιο σουλούπι με τον Σιμοντσέλι, παρόμοιο... ιδιαίτερο χαρακτήρα και τον επέλεξε ως αντίπαλο του στην προπόνηση. Ο Ρόσι, ο Σιμοντσέλι, ο Αντρέα Ντοβιτσιόζο και οι καλύτεροι φίλου του δεύτερου, οι πρώην 250άρηδες Ραφαέλε ντε Ρόσα και Ματία Παζίνι. Τις συμβουλές τις έδινε στον Σιμοντσέλι με τον πατέρα του "αφάνα" να διατηρεί εξαιρετική σχέση με την οικογένεια Ρόσι.
"Για μένα ήταν σαν ένας μικρότερος αδερφός, πολύ δυνατός στην πίστα και τόσο γλυκός στην κανονική ζωή. Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω, θα μου λείψει πολύ", ήταν οι μοναδικές λέξεις που μπόρεσε να γράψει ο Ρόσι στο Twitter.
Ο Σιμοντσέλι ήταν γρήγορος και βιαστικός κάτι που τον έκανε επικίνδυνο ορισμένες φορές. Οι Ισπανοί αναβατες τον αντιπαθούσαν πολύ, καθώς δεν τον θεωρούσαν "καθαρό". Ο Άλβαρο Μπαουτίστα και ο Έκτορ Μπαρμπερά είχαν πολλές ιστορίες να διηγηθούν για τον Σιμοντσέλι, ενώ δεν πρέπει να υπήρξε Ισπανός που να μην του... ευχήθηκε τα χειρότερα μετά την πτώση του Πεδρόσα στη Γαλλία. Άλλωστε αποδοκιμάστηκε από το κοινό στη Βαρκελώνη. Όλα αυτά δεν έχουν πλέον σημασία.
Καμιά φορά έκανε τρελά πράγματα στην πίστα, ωστόσο όσοι τον γνώριζαν, έλεγαν ότι πρόκειται για ένα θερμό και συμπαθητικό νέο με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Έναν χαρακτηριστικό Ιταλό με τα σπασμένα αγγλικά του.
"Αν δεν πέσεις, δεν θα μάθεις τα όρια σου", συνήθιζε να λέει ο Μικ Ντούχαν. Ο Σιμοντσέλι έπεφτε και πολλές φορές ανεξήγητα. Εκνευριζόταν, αλλά μετά από λίγη ώρα ξεσπούσε σε αυτό το γάργαρο γέλιο που τον διέκρινε. Το 2012 θα είχε την ίδια μοτοσικλέτα με τον Στόνερ. Θα έπαιρνε νίκες; Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Το τραγικό είναι ότι όλοι είναι σίγουροι για ένα: Στη Σεπάνγκ χάθηκε ένας μελλοντικός παγκόσμιος πρωταθλητής.
Από τους οδηγούς που ενεπλάκησαν στο δυστύχημα ο Κόλιν Έντουαρντς υπέστη εξάρθρωση ώμου, ενώ ο Βαλεντίνο Ρόσι έφυγε περπατώντας από τον τόπο της τραγωδίας.
Ειρωνία; Ο Ρόσι ήταν ο καλύτερος φίλος του και ο Έντουαρντς ο μοναδικός αναβάτης που αναγνωρίζει δημόσια ένα μεγάλο ταλέντο.
Τέλος, η πίστα Μιζάνο στην Ιταλία πήρε το όνομά του, ενώ στην 11η στορφή της Σεπάγκ όπου έγινε το ατύχημα τοποθετήθηκε προς τιμήν του αναμνηστική πλακέτα.
