Στα Χνάρια Αρχαίων Δρόμων Του Μεταξιού…(KZ-KG-UZ 2014/Μέρος Β΄)

[Magelanos]

10-9-14 ΤΕΤΑΡΤΗ (KZ-Beyneu 443χιλ)



Απολαυσαμε το πλούσιο πρωινό μας με θέα ενός τεράστιου χαλιού Μπουχάρα στον τοίχο!!!



Ετοιμάζεται ο Juke να μας ξεπροβοδίσει, και να μας πάει στην αγορά για να πάρει η Μόνικα τσιγάρα, και κανένα χυμό για τα δύσκολα σημερινά χιλιόμετρα!! Οι γυναίκες σε άλλο δωμάτιο μόλις είχαν τελειώσει το πρωινό τους!!



Ο πιτσιρικάς όμως πρώτος έξω στην αυλή να χαζεύει το funduro!!!



Δεν γίνεται να φύγουμε χωρίς τις απαραίτητες φωτογραφίες. Σαν μέλη τις οικογενείας μας έκαναν να νιώσουμε, και ο αποχωρισμός δεν σας κρύβω ότι είναι και για εμάς δύσκολος!!





Και βουρ μπροστά ο Juke να μας βγάλει από τον λαβύρινθο των στενών δρόμων, με κατεύθυνση στην αγορά της πόλης..





Φτάσαμε στο παρκινγκ της αγοράς, και ξεχωρίζοντας από το πλήθος όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισαν να μαζεύονται γύρο από τις μηχανές..



Η Μόνικα με τον Juke τραβανε ποδαράτοι για προμήθειες κι’εγω περιμένω στο παρκινγκ.. η ζωή της πόλης κυλά μέσα στα δρομάκια της αγοράς της!!!



















Και μετά από λίγο καβάλα πάλι να φύγουμε. Ο Juke δεν θέλει να μας αφήσει ακόμα, και αποφασίζει να μας πάει λίγο έξω από την πόλη μέχρι να πούμε το αντίο..

 

[Magelanos]

Περνάμε έξω από το τεράστιο νεκροταφείο της πόλης!!!





Μέχρι που το κατάμαυρο ασφαλτινο χαλί να χάνεται στην απέραντη έρημο!!!



Ήρθε η στιγμή που έπρεπε να πούμε το αντίο. Δύσκολο και από τις δυο πλευρές!!





Και ο Juke επιστρέφει στην καθημερινότητα του, κι’εμεις προς ανακάλυψη του αγνώστου που ξετυλίγετε μπροστά μας!!!





Έρημος και ερημιά δυο λέξεις άρτια συνδεδεμένες μεταξύ τους σε τέτοιο σκηνικό!!





Έρημος χωρίς αμμοθύελλα, είναι σαν μπουγάτσα χωρίς κανέλα!! Γίνεται; Δεν γίνεται!!!







Πέσαμε και σε έργα οδοποιίας!!



Πάλι καλά που φτιάχνουν υπό δύσκολες συνθήκες τον δρόμο σε αυτό το σημείο. Ήταν ένα άγχος μεγάλο πριν ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι για το συγκεκριμένο πέρασμα. Αλλά μετά από την σιγουριά του Juke για ότι ο δρόμος είναι πολύ καλός, το βλέπουμε και εμείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τώρα δεν βρίσκουμε λόγο για κανένα άγχος!!

Παρέα τελικά βρήκαμε και ασχοληθήκαμε λίγο στο να φωτογραφίσουμε τους συμπαθείς τετράποδους φίλους!!!







Οι στιγμές μοναξιάς όμως ήταν το κάτι άλλο.. Το απόλυτο κενό!! Τίποτα..!!!! Ένα δίτροχο τίποτα, μπροστά σε μια έρημο!!! Θα μπορούσες άνετα να την πέσεις για λίγο στην μέση του δρόμου, μιας και όχημα σπανίως θα δεις!!!

 

[Magelanos]

Και πάρτε μια γεύση για το πόσο αφιλόξενο είναι εδώ το μέρος!!!



Άντε που και που βλέπετε και καμιά νταλίκα να μεταφέρει εξοπλισμό για εγκαταστάσεις εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου!!!



Στάσεις απαραίτητες για αναπλήρωση υγρών..



Και αφού είδαμε και έναν ποδηλάτη προς αντίθετη κατεύθυνση, όπου και θαυμάσαμε το κουράγιο του φυσικά, φτάσαμε όμως στα σύνορα. Στο πουθενά στην μέση της ερήμου μια μεταλλική πόρτα που άνοιγε για ένα όχημα κάθε φορά!!Κόσμος ελάχιστος και πέφτουμε στο διάλλειμα τους.

Όρεξη να έχεις και υπομονή για γερά νεύρα.. Χαλαρά τα πάντα και η χαρτουρα κι’εδώ καλά κρατεί!! Πέρασε ένα τρίωρο ευχάριστα μ’εμενα να ζώνουν τα φίδια για την κατάσταση του δρόμου και για να προλάβουμε να φτάσουμε στην πόλη πριν πέσει η νύχτα.

Τώρα ανοίγοντας η μεταλλική πόρτα της εισόδου στο Καζακστάν βλέπουμε δυο μηχανόβιους που ήθελαν να μπουν Ουζμπεκιστάν. Ένας Ρώσος και ο άλλος από το Καζακστάν, μας επιβεβαιώνουν για τις αρνητικές σκέψεις που είχαμε. Χάλια δρόμος μέχρι την πόλη που θέλουμε να φτάσουμε.

Μιλάμε για 70χιλ χώμα, και λακκούβες σε μέγεθος κρατήρα!! Και μας το λένε αυτοί που είναι μόνοι και με εντουρακια!! Δηλαδή εμάς πως θα μας φανεί; Τους χαιρετάμε αφού και εμείς τους δώσαμε πληροφορίες για ανεφοδιασμό και ύπνο στην πόλη του Juke..

Και ξεκινάμε κάπως έτσι!!!



Για να συνεχίσουμε έτσι!!





Πραγματικά στις φωτογραφίες δεν φαίνεται το πόσο χάλι είναι αυτός ο δρόμος.. εκεί που πηγαίναμε σταθερά με 50χιλ ξαφνικά χαντάκι και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να μην πετάξεις!! Σε ένα τέτοιο πέσαμε με βίαιο τρόπο που το μπροστινό βυθίστηκε τέρμα και το φτερό βρήκε στο έξτρα φως που έχω βάλει!! Ευτυχώς που δεν το ξήλωσε..

Σε συνδυασμό με απίστευτο αέρα, παλεύαμε με τα <<κύματα>> στην ξηρα!!! Αμμοβολή όχημα και αναβάτες υπέστην μέχρι τελικής πτώσης!! Χωρίς να σταματήσουμε καθόλου, αλλά και να θέλαμε που να σταματήσεις, διακρίνουμε κάτι σαν κτήριο που μπορούσε να ήταν πανδοχείο!! Σταματάμε στην αυλή από χώμα και κατεβαίνει η Μόνικα.. εγώ ούτε που ξεκαβαλησα γιατί θα έπεφτα από τον αέρα, και θα βυθιζόταν το σταντ στην άμμο..

Τελικά ήταν μοτέλ αλλά για εργάτες ποιο πολύ!!! Έτσι εξηγείτε οι περίεργες φάτσες που είδα να μπαίνουν όσο η Μόνικα ρωτούσε. Ακόμα και αυτή που το έχει μας παρότρυνε να μπούμε στην πόλη και θα βρούμε κάνα δυο!! Τι; Δεν φτάσαμε ακόμα πόλη; Όχι μας λέει ακόμα 10χιλ!!! Μόνικα έλα φύγαμε… και μετά από λίγο με τις ριπές του ανέμου στα επίπεδα τυφώνα φτάνουμε στην είσοδο της πόλης και στο πρώτο που βρίσκουμε μπαίνουμε.

Εντάξει δεν είναι ότι καλύτερο αλλά δεν μας παίρνει τώρα για το επόμενο. Παρκάρω την μηχανή σε ένα σημείο τσιμεντένιο όπου ακόμα δεν είχε σκεπάσει η άμμος και κατευθείαν μέσα..Έχει και εστιατόριο, και αφού μας είπαν ότι το κέντρο είναι 1χιλ από εδώ με τέτοιον αέρα δεν θέλαμε να βγούμε έξω ούτε για 1μ!!!

Μέχρι να έρθει το φαγητό αποφασίζω να πάω να λαδώσω αλυσίδα.. όντως το κάνω και όπως γύριζα την ρόδα με την μηχανή στο διπλό σταντ, βλέπω στις βάσεις των τακουνιών του ελαστικού βαθιά σκισίματα!!

Εκεί το άγχος χτύπησε κόκκινα!! Αμέσως μπαίνω μέσα και το συζητούσαμε με την Μόνικα, ελπίζοντας ότι δεν θα έχουμε θέματα.. Τρώμε το φαγητό με παρέα καμιά 30αρια μύγες να πετούν μέσα στον χώρο. Ε βέβαια σιγά, τολμάμε να βγουν έξω; Θα τις πάρει και θα τις σηκώσει χαχαχα…λεμε και καμιά βλακεία να ξεχάσουμε το πρόβλημα με το λάστιχο!! Το μόνο που εντόπισα να κυκλοφορεί ατάραχο κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, ήταν το γνωστό τετράποδο σε αυτά τα μέρη η Καμήλα!!! Πάμε για ξεκούραση και αύριο βλέπουμε..

 

[Magelanos]

11-9-14 ΠΕΜΠΤΗ (KZ-Atyrau 472χιλ) Sarai Batu Guest House δίκλινο 25 ευρώ..



Βγαίνοντας έξω και αφού ευτυχώς ο αέρας είχε κοπάσει, βλέπω ότι το διπλό σταντ είχε θαφτεί από πέντε πόντους άμμο!!! Ξεσκόνισμα σε ότι μπορούσαμε και όσο, και καβάλα στην μηχανή για τον επόμενο προορισμό.. Πριν όμως πρέπει να βρούμε βενζινάδικο για να φουλάρουμε. Λίγα μέτρα προς αντίθετη κατεύθυνση και να ένα βενζινάδικο εντοπίσαμε..



Καμήλες σε νωχελικούς ρυθμούς διέσχιζαν την μαύρη άσφαλτο!! Λίγο ψύχρα την έχει πρωινές ώρες εδώ στην έρημο μπρρρρ..!!!





Ξανά πίσω στην διασταύρωση για την σωστή κατεύθυνση, και προσπέραση σε νταλίκα, όταν που ισα το μάτι μου πήρε πρέφα μπάτσο να πετάγεται από καρέκλα αραχτός στην άκρη του δρόμου σφυρίζοντας, και προεκτείνοντας το μαρκούτσι για να σταματήσουμε!!! Καλά κρασιά ας πρόσεχε!!! Καρύδι το γκάζι και άντε για!!! Ευτυχώς δεν είχαμε περίεργες εξελίξεις..

Μια από τα ίδια με το που βγήκαμε από την πόλη, τοπίο αδιάφορο, ερημικό!! Μόνο που τώρα η έρημος εδώ μεταμορφώθηκε σε στέπα.. Αέρας και σκόνη ξανά στο διάβα μας!! Και σου έκανε ένα μαλλί!!! Χαχαχα…







Όπου βρίσκαμε την ευκαιρία για στάση αράζαμε να προφυλαχτούμε από την μανία του ανέμου!! Ελάχιστες οι επιλογές για κάτι τέτοιο!! Όπως εδώ σε ένα εγκαταλελειμμένο βενζινάδικο!!



Ελάχιστα σπίτια που μένουν εργάτες ποιο πολύ λόγο εξόρυξης φυσικού πλούτου που υπάρχει άφθονο κάτω από τα πόδια μας!!





Συνεχίζουμε στην πορεία μας σκεφτόμενοι να πέσουν λίγο τα μποφόρ!!!



Και εκεί που πας σε ατελείωτη ευθεία, με το οπτικό πεδίο μπροστά και το πίσω ακριβώς το ίδιο, μπάρες και τσουπ, περιμένεις το τρένο να περάσει. Φυσικά το μοναδικό μέσο μεταφοράς αγαθών που πάει παντού..



Ακόμα και τώρα περιμένοντας να περάσει το τρένο δυσκολεύομαι να κρατήσω την μηχανή μην μας ρίξει κάτω!!! Δαιμονισμένος αέρας και τα κεφάλια κάτω να φτάσουμε στο στόχο μας.. Όταν βρίσκουμε κάτι να προφυλαχτούμε σταματάμε αμέσως.. Κι’εδώ μια στάση λεωφορείων κάνει αυτή την δουλειά μια χαρά.. Ευκαιρία για κολατσιό χωρίς σως άμμου χάχα..



Και γύρω μας συνεχίζει ο χαμός!!

 

[Magelanos]

Ο πολιτισμός δεν άργησε να έρθει φτάνοντας σε μια μικρή πόλη. Επιτέλους είδαμε λίγο κόσμο!!!







Με χαμηλές ταχύτητες διασχίζουμε την μικρή πόλη, και βλέποντας την μούρη μπατσικου αυτοκινήτου να εξέχει στην είσοδο βενζινάδικου υπέθεσα μπλόκο και κόβω κι’άλλο!!! Περνάμε και ευτυχώς δεν ήταν μπλόκο απλά είχαν πιάσει την κουβέντα..!! Μια ματιά εμείς, μια αυτοί, και συνεχίζουμε..



Περνάμε και το νεκροταφείο και έξω στο πουθενά ξανά..





Έλα όμως που οι μπάτσοι είχαν άλλη γνώμη όταν περάσαμε από μπροστά τους!!!! Ακούγοντας τον ήχο σειρήνας ποιο έντονο, κοίταξα καθρέφτη και βλέπω και τα λαμπιόνια του περιπολικού να πλησιάζουν. Ωπ πρόβλημα σκέπτομαι και κάνω στην άκρη.. Η Μόνικα αναρωτιέται γιατί μας σταμάτησαν και με ρωτά αν τρέχαμε. Φυσικά και όχι με τέτοιο βάρος και τέτοιον αέρα!!! Είμαστε και κάτω από το όριο!!

Ερώτηση πρώτη αν μιλάμε ρωσικά.. ΟΧΙ.!! Μου ζητούν διαβατήριο και τα χαρτιά της μηχανής. Από την Μόνικα δεν ζητανε τίποτα!! Αμέσως μου δείχνουν να τους ακόλουθησω στο περιπολικό!! Με βάζουν στο πίσω κάθισμα και μου λένε το κλασικό.. Big problem δείχνοντας μου το ραντάρ..!! Εγώ Αλέκος και τους έκανα με το χέρι νόημα να μου δείξουν που με χτύπησαν με ραντάρ..

Εκεί ο ένας κοιτά τον άλλον και ρίχνοντας μια ματιά στα χαρτιά. Εκεί ο ένας αρχίζει και ψάχνει στην κάμερα κάτι ώστε να μου δείξει ότι έτρεχα.. Αμέσως χαμογέλασα γιατί κατάλαβα την πουστια που πάνε να παίξουν!! Τους αφήνω και μετά από λίγο μου δείχνουν κάτι θολό στην οθόνη με το νούμερο 130χιλ!!! Μου λένε ότι είμαι εγώ αυτός.. χάχα 130χιλ μόνο σε γκρεμό!!! Εκεί είναι που τα πήρα και τους σκάω ένα ξερό ΝΙΕΤ……… Ήμουν αποφασισμένος να το πάω όσο το τραβήξουν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα έδινα τίποτα..

Ξανά κοιτιούνται και με ρωτούν αν ξέρω ρωσικά.!! ΝΙΕΤ γαμω την τρέλα μου ΝΙΕΤ τι δεν καταλαβαίνεται.!!! Παίρνει ένα χαρτάκι και γράφει το όριο ταχύτητας δείχνοντας να μην το περάσω ξανά. Μου δίνει τα έγραφα και διαβατήριο και βγαίνω έξω. Η Μόνικα βλέποντας το χαρτί, τι έγινε κλήση έδωσαν; Όχι λέω τα λαμογια δεν το έφτασαν μέχρι εκεί, αν και το προσπάθησαν!! Ευτυχώς όλα καλά με λίγο ένταση να με κυριεύει εκείνη την στιγμή.

Συνεχίζουμε για να φτάσουμε αργά το απόγευμα στο Atyrau.. Λίγο χάσιμο χρόνου ψάχνοντας το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει, που ήταν τελικά διαμερίσματα αλλά πολύ καλά, καινούρια θα έλεγα. Μέχρι να ταχτοποιηθούμε άρχισε να νυχτώνει. Ήταν να δούμε και κάποιον γνωστό εδώ μηχανόβιο που μας είχαν πει, όπου στέλνοντας του μήνυμα μας ενημερώνει ότι λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι και κρίμα που δεν θα τα πούμε..

Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα εδώ κοντινό σουπερ μάρκετ να ψωνίσουμε για να φάμε κάτι, αλλά πριν λέω να λαδώσω αλυσίδα πριν πέσει το σκοτάδι!!! Εκεί παθαίνω ένα σοκ όταν ανακαλύπτω την απώλεια ενός ολόκληρου τακουνιού από το πίσω λάστιχο, και με έντονες σχισμές και σε άλλα δείχνοντας μου ότι σύντομα θα σκορπίσουν και αυτά.!!! Πρόβλημα και άγχος μεγάλο γιατί δεν μας παίρνει να κάτσουμε και αύριο εδώ μπας και βρούμε κάτι λόγο ότι λήγει και η βίζα μας για το Καζακστάν..

Ξανά μήνυμα στον φίλο που μένει εδώ αλλά αυτή την στιγμή λείπει.. Δηλαδή αν υπάρχει κάτι στην πόλη, και είναι εύκολο φεύγοντας αύριο να το αλλάζαμε!! Άμεση απάντηση ότι δεν υπάρχει τίποτα… όλα γίνονται με παραγγελία και θέλουν χρόνο για να έρθουν!! Συμβουλή του να φύγουμε αύριο και στην πόλη που θα διανυκτερεύσουμε στο Astrakhan δηλαδή να το ψάξουμε.. Είναι ποιο μεγάλη πόλη και λογικά κάτι θα γίνει..

Και μιλώντας με φίλους μέσα από διάφορα φόρουμ που είμαι μέλος, οπως και εδω στο advride λέγοντας τον πόνο μου, ο Πασχάλης είπε να ελέγξω την πίεση, και να το φουσκώσω όσο μπορώ!! Αυτά τα λάστιχα 50-50 θέλουν στην άσφαλτο και με πολύ φορτίο όπως εμείς, πίεση αυξημένη. Εγώ μπαίνοντας τώρα σε χώμα που έβγαζα αέρα και μάλιστα από το Κιργιστάν, δεν θυμάμαι ποτέ να είδα την πίεση των ελαστικών.

Και τώρα που την μέτρησα μάλλον τα κατέστρεψα εγώ ο ίδιος.. ελάχιστος αέρας μέσα!!! Τι να κάνω ρε παιδιά μυαλό είναι και αυτό, κάπου κάπου ρετάρει!!! Ας ελπίσουμε να βγούμε από την χώρα χωρίς παρατράγουδα και μετά βλέπουμε..

 

[Magelanos]

12-9-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (RU-Astrakhan 407χιλ) 21 Vek Hotel δίκλινο 20 ευρώ



Ο καιρός δείχνει ότι δεν θα μας κάνει την χάρη σήμερα!!! μ*****τός με αρκετό κρύο και ψιχάλες που φέρνει ο αέρας. Αν βάλουμε και μέσα το οδικό δίκτυο που μας περιμένει για να τεστάρει αντοχή σε αναβάτες και αναρτήσεις, ναι όντως έχουμε δύσκολη μέρα σήμερα μέχρι τα σύνορα!!! Και σύνορα; Μη ξεχνιόμαστε λίγο απ’όλα κάτι σε σουβλάκι ναουμε!!!

Τα κεφάλια μέσα λοιπόν και ξεκινάμε.!!! Χωριά η πόλεις όπως θέλετε πέστε τα, τα περνάμε αέρα..



Δρόμος; Χαχαχα.. μάλλον για κλάματα!!!





Και γήπεδο παρακαλώ!!!





Μετά από λίγο ζωή που βλέπεις περνώντας μέσα από πόλις-χωριά , νασου απλώνεται μπροστά σου η απεραντοσύνη!!!





Βλέπεις και καμιά μηχανή να δουλεύει και να αντλεί το πλούσιο σε κοιτάσματα έδαφος!!





Και μια στάση στην μοναδική τουαλέτα που τύχαμε!!! Τέτοια ευκαιρία χάνεται; ΟΧΙ!!!





Συνεχίζουμε ακάθεκτοι υπό το άγρυπνο βλέμμα των καμήλων!!

 

[Magelanos]

Μας φταίει η Εθνική Πατρών πουλάκια μου; Εδώ πάρτε μάτι κεντρικό οδικό δίκτυο!!!!!









Πλινθόκτιστα σπίτια στο διάβα μας, σπάνε την μονοτονία του περιβάλλοντος, αλλά τέλεια εναρμονισμένα σε αυτό!!





Που πάμε ρε παιδιά; Λέτε να φάμε βροχή; Χαχαχα…….!!!!



Αψεγάδιαστος δρόμος έτσι για να μην μας πάρει ο ύπνος!!!! Θα ξετακουνιαστω μου φαίνεται!! Αχ κακόμοιρο λαστιχάκι τι σου έμελε να πάθεις!!!







Φτάνουμε σύνορα επιτέλους, και το βασικότερο χωρίς προβλήματα..



Στάση πριν σε εγκαταλειμμένο βενζινάδικο, κατούρημα και βουρ.. στο βάθος φαίνονται τα σύνορα..



Τώρα με το που φτάνουμε στο κιόσκι, δεν είχε και κόσμο, ανοίγουν οι ουρανοί!!! Ούτε τα χαρτιά δεν μπορούσαμε να συμπληρώσουμε βρεχοντουσαν. Βροχή με αέρα!! Ίσως και να έπαιξε ρόλο στο να περάσουμε εύκολα χωρίς κανένα έλεγχο!!! Πραγματικά τα ποιο εύκολα σύνορα που έχουμε περάσει..

Το αρνητικό της υπόθεσης τώρα είναι η βροχή, το πέρας της ώρας, και τα 80χιλ περίπου μέχρι Astrakhan!!! Ξεκινάμε και μετά από λίγα χιλιόμετρα βλέπουμε πινακίδα 75χιλ για Astrakhan δεξιά και 50χιλ από αριστερά!!! Τι κάνουμε; Τέτοια ώρα τέτοια λόγια.. από την ποιο κοντινή πάμε!!! Και ξεκινάμε μέχρι που φτάνουμε σε μια μπαριερα και ποτάμι.!! Ουπς!!

Τι γίνεται τώρα εδώ; Μια πλωτή μεταλλική γέφυρα ταλαντεύεται πέρα δοθε από την ορμητική ροη του ποταμιού.. περιμένουν λίγα αυτοκίνητα από την μια και την απέναντι πλευρά. Έχει και ένα κιόσκι. Ρωτάμε και θέλουν 50 ρούβλια για να περάσουμε απέναντι.. Κανένα άλλο νόμισμα, και κανέναν άλλο τρόπο πληρωμής εκτός από μετρητά.. ευτυχώς που μου έχουν περισσέψει κάποια ρούβλια!!

Αλλά τα έχω βάλει στην μπαγκάζιερα κάπου!!! Άντε βγάλε τα πράγματα και ψάχνε. Και όλα αυτά μέσα στην βροχή!!!



Και αφού βρήκα πληρώνουμε και περνάμε, με τον φόβο της πτώσεις αφού γλιστρούσε.. Άσε και το άλλο όταν φτάσαμε στα μισά περίπου το νερό περνούσε από πάνω!! Είχε βυθιστεί; Τι να πω..και δυο αντλίες δούλευαν και έδιωχναν το νερό ξανά στο ποτάμι. Περνάμε απέναντι και σε λίγο μπαίνουμε πόλη..



Τώρα ψακτικη για το ξενοδοχείο που ευτυχώς είχαμε κλείσει από πριν γιατί θα το ξενυχτούσαμε εδώ!!! Με λίγο ταλαιπωρία στο να το βρούμε φτάνουμε απέξω!!



Μαμηστρωνα δεν μοιάζει; Έχει γκαράζ όμως τι καλά!!! Τώρα μαμηστρωνα ξεμαμηστρωνα, με τόσο μαμισι που έπεσε δεν θα το καταλάβουμε με τίποτα χαχαχα…. Τελικά είναι πολύ καλό και αράζουμε μέσα να φάμε ότι είχαμε σε σάντουιτς ..Κούραση μεγάλη, βροχή που δεν σταματά, νύχτωσε κιόλας οπότε καλό μας βράδυ..

 

[Pan-dvs]

 

[Magelanos]

13-9-14 ΣΑΒΒΑΤΟ (RU-Astrakhan)

Μια βόλτα τώρα που σταμάτησε η βροχή είναι απαραίτητη για να γνωρίσουμε λίγο την πόλη. Θα κατευθυνθούμε στο υπέροχο Κρεμλίνο της, όπου έχει ενταχτεί και στον κατάλογο της UNESCO.. Βγαίνοντας ο δρόμος έξω από το ξενοδοχείο γεμάτος νερολακουβες!!



Αλλά και αρκετές παλιές κατοικίες κεντρίζουν το οπτικό πεδίο ευχαρίστα!!



Το ιστορικό κέντρο του Αστραχάν αναπτύχθηκε γύρω από το Κρεμλίνο το (1562-1589), τα θεμέλια του οποίου τέθηκαν την εποχή του Ιβάν του Τρομερού.





Μπαίνοντας μέσα από την πύλη του καμπαναριού, αυτό που ξεχωρίζει είναι το ίδιο τεραστίων διαστάσεων καμπαναριό και σύμβολο της πόλης!!!



Μάλιστα εκείνη την ώρα έκαναν εργασίες συντήρησης, όπου βλέποντας κάτι να κρέμεται και κάνοντας ζουμ με τον φακό της ψηφιακής κατάλαβα ότι ήταν εργάτης!!



Απίστευτο το μέγεθος του με 80μ ύψος!!! Πάμε προς τον καθεδρικό ναό Κοίμησης της Θεοτόκου που χτίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, και η μεγαλύτερη Ορθόδοξη Εκκλησία στο Αστραχάν.



Το εσωτερικό; Απλά μαγευτικό και καθηλωτικό!!





Κι’εδώ υπήρχαν σκαλωσιές όπου έκαναν αγιογράφηση.!!!





Βγαίνοντας τώρα και στον κάτω όροφο του ναού, είχαν κλείσει με νάιλον και έκαναν εργασίες και εκεί. Μια φωνή πίσω από το νάιλον, Έλληνες είσαστε;!!!! Με σπαστά Ελληνικά Ρώσοι πόντιοι εργάτες χάρηκαν που άκουσαν Ελληνικά, και μας καλούν μέσα στις εργασίες που έκαναν εκείνη την στιγμή!!



Μας είπαν ότι όλο το έργο αποκατάστασης και αγιογράφησης του ναού το έχει αναλάβει Έλληνας από την Χαλκιδική!! Και μάλιστα σε λίγο θα έρθει εδώ και θα ήταν καλό να γνωριστούμε. Ωραία συνεχίζουμε την βόλτα μας μέσα στο Κρεμλίνο και αργότερα περνάμε ξανά μήπως και τον πετυχουμε





Ελλάδα παντού τελικά!!!





Ξεκίνησε πάλι να βρέχει!!!



Βγαίνουμε έξω από το Κρεμλίνο και πάμε να βρούμε ΑΤΜ για ανάληψη.. βρίσκουμε ένα καφέ και αράζουμε να κόψει λίγο.. Και όταν έγινε αυτό συνεχίσαμε την βόλτα προς την μεριά του μεγαλύτερου ποταμού της χώρας τον Βόλγα.



Kαι πέφτουμε μπροστά στο άγαλμα της κυρίας με τον σκύλο!!! Χαρακτήρας μέσα από ιστορία που γράφτηκε από τον διάσημο Ρώσο Συγγραφέα Anton Chekhov!!!

 

[Magelanos]

Περπατάμε και απλά χαζεύουμε εικόνες!!!









Πρωτότυπη καντίνα!!!









Να μη πέσουμε σε γάμο; Γίνεται; Δεν γίνεται!!





Επιστροφή προς Κρεμλίνο μπας και συναντήσουμε τον Έλληνα αρχιτέκτονα..









Τελικά δυστυχώς δεν είδαμε κανέναν ούτε αυτόν ούτε τους εργάτες. Είχαν σταματήσει τις εργασίες, και δεν τους είδαμε. Αρκεστήκαμε σε αγορά αναμνηστικών.





Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λάδωμα αλυσίδας και τσεκάρισμα αέρα στο λάστιχο.





Όσο με το πρόβλημα δεν ασχοληθήκαμε καθόλου. Συνεχίζουμε και βλέπουμε!! Ακόμη μια μέρα τελείωσε.

 

[Magelanos]

14-9-14 KYRIAKH (RU-Δημοκρατία Dagestan 467χιλ)



Κατά τις 9:30 αποχαιρετούμε την όμορφη πόλη Astrakhan για να χαθούμε σε άγνωστες αυτόνομες περιοχές και δημοκρατίες!!! Το πρόγραμμα έχει Chechnya-Τσετσενια με στόχο την πρωτεύουσα αν αυτό είναι εφικτό, λόγο αγνώστων οδικών καταστάσεων..











Με θέα τον επιβλητικό Βόλγα πάνω από γέφυρα!!!





Πλέων οδηγούμε στην Δημοκρατία του Dagestan σε επαρχιακό δίκτυο όλα κυλούν ήσυχα και ωραία.





Και ενώ βάσει gps στην συγκεκριμένη διασταύρωση μου λέει να στρίψω δεξιά, εγώ λέω να πάω ευθεία, βασιζόμενος στον Google maps όπου δείχνει ποιο σύντομη διαδρομή σε σχέση με το gps. Κάνοντας σύσκεψη αναμεταξύ μας και βλέποντας έναν πολύ καλό δρόμο με καινούρια άσφαλτο ευθεία ο κύβος ερριφθει!!! Σκεφτήκαμε ότι είναι καινούριος δρόμος και το gps δεν τον δείχνει.. Όντως δεν τον έδειχνε καθόλου..

Ξεκινάμε και βλέπουμε. Πραγματικά ένας αψεγάδιαστος δρόμος καινούριος όλο ευθεία καθόλου κίνηση, και με ένα τοπίο εντελώς ερημικό!! Πάμε, και πάμε 10, 20, 30, 40, χιλιόμετρα όλα καλά και άνετα, με μόνη εξαίρεση το gps να φωνάζει.. κάνε αναστροφή, και αναστροφή, άντε ρε παλιό μηχάνημα θα σε κλείσω μας έπρηξες!!!

Απαλλαγμένος πλέων από τον δαίμονα της τεχνολογίας, καρύδι το γκάζι και 50, 60, χιλιόμετρα μέχρι που κάτι βλέπω σαν εμπόδιο στην μέση του δρόμου!!! Και ναι τέλος του αψεγάδιαστου δρόμου, όπου συνέχιζε βέβαια πίσω από την πινακίδα αλλά χωμάτινος!!!

Τώρα τι; Ενημέρωση τίποτα πινακίδα που να λέει που πάμε, κάποια πόλη, κάποια χιλιομετρική απόσταση τίποτα!! Λέμε να συνεχίσουμε (εδώ που φτάσαμε τώρα!!) και μάλλον έργα είναι για λίγο και μετά θα ξανά δούμε άσφαλτο.



Από τα πρώτα μέτρα καταλάβαμε ότι θα έχουμε πρόβλημα αν συνεχιστεί έτσι. Γιατί μιλάμε για άμμο σε κάποια σημεία όπου και προσπαθούσα με δυσκολία να μην πέσουμε, αλλά και νερολακουβες όπου ήταν πηλός και γλιστρούσε!!

 

[Magelanos]

Κάνοντας τα πρώτα 15 χιλιόμετρα που μας φάνηκαν για 50 από την κούραση, και βλέποντας καμία βελτίωση αλλά περισσότερο εγκατάλειψη, καταλάβαμε ότι το gps έχει δίκιο που φώναζε!!! Τώρα είναι αργά!!! Πετυχαίνουμε και το μοναδικό αυτοκίνητο μπροστά μας όπου φυσικά την είχαν πατήσει και αυτοί όπως και εμείς.!!



Και μετά από λίγο κάνουν αναστροφή και γυρίζουν!!! Ωχ!!! Εμείς ρε φουστη μου τι κάνουμε; Σταματάμε!!! Βλέποντας την ώρα που είναι μεσημέρι, βρισκόμαστε στην μέση, αρχή μιας ερήμου; Δεν ξέρουμε καν που και τι!!! Ο πολιτισμός είναι κοντά; Αν γίνει κάτι δεν υπάρχει ψυχή εδώ γύρο. Προμήθειες για διανυκτέρευση δεν έχουμε, νερό ελάχιστο!!! Συνεχίζουμε και ο θεός βοηθός. Μετά κόπων και βασάνων μετά από 60χιλ περίπου, βγαίνουμε σε κάθετο δρόμο και άσφαλτο.!!

Ξανά στάση και ανοίγουμε gps όπου βέβαια έλεγε να πάμε από αυτόν, ενώ με Google maps μας έλεγε ευθεία και συνέχεια με τον χωμάτινο.!!! Δεν έχουμε κουράγιο να συνεχίσουμε από χώμα, και ας κόβουμε δρόμο!! Το θέμα είναι ότι για να βγουν αυτά τα λίγα χωμάτινα χιλιόμετρα χάσαμε πολύτιμο χρόνο.

Βλέποντας βέβαια και το gps τον χρόνο που έδινε για να φτάσουμε στον προορισμό μας, ο οποίος είχε αυξηθεί αρκετά γιατί μας κάνει ένα πίσω τώρα 100χιλ για να μας ξανά βγάλει σωστά!!! Οπότε τώρα θα γράψουμε όσα μπορούμε χιλιόμετρα πριν νυχτώσει και όπου βρούμε κατάλυμα.



Η ερημιά συνεχίζεται..



Το τοπίο μου θυμίζει άνετα Καζακστάν.!!! Μακριά δεν είναι μια Κασπία το χωρίζει όπως και το Τουρκμενιστάν!! Στάση για ξεκούραση μόνο και όταν βρίσκαμε σκιά, αρκετά σπάνιο κι’εδώ!!



Τώρα λόγο ώρας δεν μας παίρνει για πολλά, πρέπει να ψάχνουμε για ξενοδοχείο.



Και όταν φτάσαμε σε διασταύρωση προς Τσετσενια, την προσπερνάμε και σταματάμε σε στάση λεωφορείου..



Δεν βρήκαμε κάτι μέχρι τώρα και αναρωτιόμαστε αν θα βρούμε!!! Είμαστε σε κεντρικό αυτοκινητόδρομο E-119 που πάει μέχρι την πρωτεύουσα την Δημοκρατίας του Dagestan 146χιλ από εδώ, την πόλη (Μαχατσκαλά-Mahackala).. Εάν πάμε για Τσετσενια κοιτάζοντας χάρτη είναι πολύ επαρχία και δεν έχει πόλεις στην πορεία και μάλλον δεν θα βρούμε κάτι, και το σοφότερο είναι να πάμε λίγα χιλιόμετρα προς αντίθετη μεριά πάνω στον κεντρικό δρόμο θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες..

Σε όλη την σύσκεψη τώρα εδώ που κάναμε, ένα γατάκι ερωτεύτηκε το Funduro και δεν ήθελε να το αποχωριστεί!!



Χώθηκε ανάμεσα σε ρόδα και αμορτισέρ στο πίσω ψαλίδι, κοιτάζοντας μας με βλέμμα λαθρεπιβάτη!!! Που να σε πάμε βρε μικρούλη; Τελικά έφυγε από μόνο του μετά από λίγο. Μέχρι που σκεφτήκαμε να πάμε στην πρωτεύουσα (Mahackala) για διανυκτέρευση και να ψάξουμε για λάστιχο. Ναι και αν δεν βρούμε είναι 146χιλ πήγαινε έλα!! Τελικά ξεκινάμε και σε 3χιλ από εδώ πέφτουμε σε βενζινάδικο, εστιατόριο και δωμάτια.

Ρωτάμε και με 10 ευρώ το δίκλινο ούτε το σκαφτόμαστε για αλλού. Δεν είναι ότι καλύτερο αλλά τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Αράζουμε λίγο μέχρι να πάμε να φάμε κάτι. Εγώ κοιτάζοντας το λάστιχο και μετρώντας και άλλη απώλεια σε τακούνι, με πιάνει απελπισία. Πήρα μια κόλλα και άρχισα να βάζω σε αυτά που ήταν έτοιμα να μας αποχαιρετήσουν, μπας και τα σώσω τρομάρα μου!!

Τέλος πάντων πάμε για φαγητό στο εστιατόριο να δούμε τι θα φάμε. Μόνοι μας, εκατοντάδες μύγες να πετούν στον χώρο, και ο τρελός του χωριού που είχε εστιάσει έμενα και έλεγε, έλεγε, έλεγε φωνακτά, το όλο σκηνικό. Παίρνουμε δυο κρεατόπιτες δεν είχε και πολλά, και μια σαλάτα και περιμένουμε. Φτάνοντας μετά από λίγο στο τραπέζι οι πίτες κάτι σαν πίτσες δικες μας, έκανε μπαμ μια μύγα γίγας που είχε ξεροψηθεί μαζί!!!

Μα καλά πλάκα μας κάνουν πως σερβίρουν κάτι τέτοιο δεν το είδαν; Η μύγα σε μέγεθος κουκούτσι ελιάς και με τα καρβουνιασμένα πόδια προς τα πάνω μας κοιτούσε!!! Το παίρνει η Μόνικα και πάει να το δείξει. Χαμογέλασαν και ήταν σαν κάτι που γίνεται συχνά και οκ θα φτιάξουμε άλλη..!!! Τέλος πάντων ας φάμε τώρα κάτι γιατί δεν έχουμε φάει τίποτα και πάμε για ύπνο..

 

[Magelanos]

15-9-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (RU-Groznyy Δημοκρατία Της Τσετσενιας 141χιλ)



Ωραία μέρα σήμερα για να γράψουμε χιλιόμετρα και να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος λόγο της χθεσινής πατάτας που κάναμε!!! Για σήμερα λέμε να φτάσουμε Vladikavkaz 266χιλ από εδώ!! Περνώντας το στρατιωτικό μπλόκο που σηματοδοτεί την είσοδο μας στην Τσετσενια, με την όμορφη επαρχία της να μας καλωσορίζει..









Διασχίζοντας την όμορφη επαρχία και περνώντας μέσα από μικρές πόλεις και χωριά κάνουμε μια στάση βλέποντας μαγαζί με διάφορα αλλά περισσότερο για κάρτα, τηλέφωνο και ιντερνέτ. Αμέσως κι’εδώ οι λιγοστοί πελάτες εστίασαν επάνω στους αγνώστους δίτροχους ταξιδιώτες. Η Μόνικα μπαίνει μέσα στο μαγαζί καίγω να κοιτάζω το λάστιχο που τελείωνε άδοξα η ζωή του!!!

Εκεί ένας που με κοιτούσε που κοιτούσα, του λέω προμπλεμ!! Τώρα τι κατάλαβε δεν κατάλαβα!!! Του έδειξα όμως και κατάλαβε..Ντα προμπλεμ!!! Βγαίνει η Μόνικα και μέχρι να κάνει ένα τσιγάρο και να βάλουμε την κάρτα στο κινητό έπιασε την κουβέντα με τον τύπο.. κατάλαβε ότι θέλουμε λάστιχο και μπορούμε να βρούμε. Είπε εδώ δύσκολο!! Αυτοί έχουν μόνο Ural μηχανές και μόνο λάστιχο σε τέτοια διάσταση μπορεί και να βρίσκαμε. Και όχι καινούριο, για μεταχειρισμένο εννοείτε!!

Εκείνη την στιγμή σκάει μια Ural μέσα στην σκουριά με καλάθι!!! Τόσο παλιά που απορούσα πως δουλεύει ακόμα!! Το καλάθι ήταν μια ρόδα και τάβλες οικοδομής για πάτωμα, με τρία σακιά αλεύρι φορτωμένη, και μια γιαγιά πάνω σε αυτά καθισμένη!!! Μες το χαμόγελο η γιαγιά κάνει ένα σάλτο και ξεκαβαλα από τα σακιά με τον εγγονό οδηγό, και μπαίνουν στο μαγαζί.

Εγώ από ενδιαφέρον πλησιάζω την Ural και αρχίζω να την χαζεύω. Αμέσως κοιτάζοντας το φαλακρό τελειωμένο λάστιχο που είχε το καλάθι, μπας και βγάλω άκρη σε διάσταση!!! Δεν έβγαλα άκρη αλλά εκεί που ανατρίχιασα πραγματικά ήταν όταν είδα την χρονολογία παραγωγής του ελαστικού!!! 1947 φρεσκαδουρα μόνο 67 χρονών!!! Λέτε να είναι το μαμά;

Φεύγουμε και από εδώ λέγοντας μας ότι στην πρωτεύουσα κάτι θα βρούμε.



Μια στάση για τσιγάρο και καφέ σε ένα βενζινάδικο έχοντας επαφή το στρατιωτικό μπλόκο που ήταν λίγα μέτρα μπροστά μας και πρέπει να περάσουμε.. Κι’εδώ εγώ το βλέμμα στραμμένο στο άθλιο πίσω λάστιχο, με σκέψεις προβληματισμένες για την εξέλιξη!!





Μετά από την αναπλήρωση δυνάμεων, σταματάμε στο μπλόκο μπροστά μας.. Έντονα γαυγίσματα σκύλων και μάλιστα λύκων, μέσα από κάτι κλουβιά.!! Τα άτιμα λυσσιάξανε όσο γίνονταν ο έλεγχος των εγγράφων!! Φαντάζομαι τι θα γίνει αν τα ελευθερώσουν σκέφτηκα!! Τι το ήθελα ρε παιδιά!! Με το που βάζω πρώτη στο κιβώτιο και απομακρύνομαι δεν πρόλαβα να βάλω δεύτερη σχέση και νιώθω το πόδι μου να το τραβά κάτι με βίαιο τρόπο από τον μαρσπιε!!

Μόλις ένα από τα λυκόσκυλα δεν κατάλαβα το πώς, έκανε την επίθεση!! Έσκισε την κοντούρα από το μπατζάκι και είπα ευτυχώς που φορούσα μπότα!! Ξανά κάνει όμως την επίθεση και τρώει μια κλωτσιά από μένα. Τώρα είναι που σκύλιασε και ρίχνει έναν σάλτο και δαγκώνει στο μπούτι πλέον στο διάτρητο σημείο του παντελονιού και το μη προστατευόμενο!!

Και πάλι τυχερός που έγινε στο άνοιγμα του γκαζιού και τα δόντια του δεν βρήκαν ψαχνό αλλά έσκισαν την διάτρητη σήτα στο παντελόνι.. εκεί τα παράτησε λόγο ότι το φώναξαν να επιστρέψει στην βάση του!! Η Μόνικα να φωνάζει άστο φύγε, καίγω να λέω αυτό δεν με αφήνει!! Τα είχα πάρει στο κρανίο γιατί με μια ματιά στον καθρέφτη είδα ότι γελούσαν με όλη την φάση οι καραγκιόζηδες. Μπορεί και να το αμόλησαν επίτηδες να περάσει η ώρα τους!!

Συνεχίζουμε με μόνη απώλεια σε ύφασμα προς Groznyy διακρίνοντας την Ρωσική και Τσετσενικη σημαία..

 

[Magelanos]

Στάση για βενζίνη επί Τσετσενικου εδάφους.. Μπροστά από την αντλία περιμένω να πάει η Μόνικα να πληρώσει για να μπει μπροστά, το γνωστό Ρωσικό στυλ. Έχω την μάνικα μέσα στο ρεζερβουάρ και περιμένω.. Η Μόνικα φωνάζει εντάξει; Βγάζω την μάνικα και της λέω δεν βγάζει τίποτα!!! Απορεί και ερωτάει, ενώ ένας άλλος μέσα από αυτοκίνητο που περίμενε, μου δείχνε ένα κουμπί να πατήσω στην αντλία!! Φωνάζει και η Μόνικα το κουμπί πάτα..

Οκ ωραία το πατώ κι’εγω και αμέσως κάνω ένα μπάνιο οκτανίων αφού την αντλία την κρατούσα στο χέρι!!! Ρε τι άλλο θα συμβεί!!!





Φτάσαμε πρωτεύουσα και κοιτάμε για μαγαζί με λάστιχα. Βρίσκουμε ένα αλλά για αυτοκίνητα και ρωτάμε. Μας λένε προς κέντρο υπάρχει ένα μαγαζί που πουλά μηχανές και εκεί να ρωτήσουμε καλυτέρα.. Όντως φτάνουμε σε ένα όπου είχε ποδήλατα κάτι μικρά σκούτερ και μια μεγάλη μηχανή αγνώστων προδιαγραφών. Μάλλον αυτό είναι παρκάρουμε..

Αρχίζει η συνεννόηση πράγμα δύσκολο. Δεν καταλάβαιναν και πολλά οπότε μας λέει μισό να φωνάξουν ένα υπάλληλο που έχει μεγάλη μηχανή και μιλά και αγγλικά.. ωραία περιμένουμε καμιά ώρα ενώ έχουμε πιάσει μεσημέρι. Ήρθε το παλικάρι και αρχίζει η Μόνικα τον διάλογο και τι ακριβώς θέλουμε. Όλα καλά αλλά δεν υπάρχει τέτοιο λάστιχο για την μηχανή, μιας που τέτοια δεν κυκλοφορούν εδώ.

Άμα είχα σπορ μηχανάκι θα είχαμε βρει. Είχε για σπορ, αλλά και για καθαρά εντουρο. Ψάχνει από εδώ ψάχνει από εκεί και βρίσκει ένα στην διάσταση μου, και λίγο μεγαλύτερο αλλά κινέζικο και για σπορ μηχανάκι!! Η διάσταση που έχω εγώ είναι 130/80-17 και αυτός βρήκε 140.. Λίγο το κακό αλλά και πάλι έχω τους ενδοιασμούς μου.. Πιο πολύ ότι είναι κινέζικο και αν θα αντέξει. Μιλάμε σε τιμή 40 ευρώ καινούριο. Τόσο κάνει του παπιού στην Ελλάδα!!!

Τον πρήξαμε τον άνθρωπο στις ερωτήσεις αν το βάλουμε θα αντέξει; Λέγοντας του τα κυλά που έχουμε και τους χάλια δρόμους που θα βρούμε μπαίνοντας Γεωργία. Τι να μας πει και ο άνθρωπος τώρα σε αυτό; Άλλη εναλλακτική; Μόνο παραγγελία από Μόσχα αλλά θέλει τουλάχιστον τέσσερις μέρες να έρθει!! Μπα δεν το βλέπουμε. Οκ τότε θέλω λίγο χρόνο να ψάξω μήπως και βρω από γνωστούς κάτι σε επώνυμο αλλά μεταχειρισμένο!!

Τι κάνουμε Μόνικα; Θα κάτσετε εδώ σήμερα; Δεν είχαμε τέτοιο σκοπό αλλά έχουμε χάσει χρόνο και θέλουμε να βρεθεί μια λύση αν γίνεται σύντομα. Οπότε θα κάτσουμε μια βραδιά και βλέπουμε. Οκ ακολουθήστε έχω και κάτι άλλο στο μυαλό μου. Μπροστά αυτός και πίσω εμείς στους δρόμους της πρωτεύουσας της Τσετσενιας..

Φτάνει σε ένα μαγαζί με τρακτέρ και γεωργικά μηχανήματα. Περιμένετε λίγο έρχομαι. Βγαίνει απογοητευμένος!! Τι ακριβώς; Εδώ κάνουν αναγόμωση ελαστικών και ρώτησα αν γίνεται για μηχανή, αλλά δεν.. Οκ φεύγουμε.. έχετε κλίσει ξενοδοχείο; Όχι δεν έχουμε ασχοληθεί καθόλου με αυτό. Θα σας βοηθήσω εγώ.. μπροστά πάλι και φύγαμε για ανεύρεση καταλύματος..





Και επιτέλους στο τέλος αυτού το δρόμου βρήκαμε ένα καλό και φθηνό.. Σε γενικές γραμμές η διανυκτέρευση εδώ είναι λίγο τσιμπημένη..



Δεν σου έκανε για ξενοδοχείο αλλά για επιχείρηση με γραφεία. Όλο τζάμια ήταν η πρόσοψη του. Και παρκινγκ για την μηχανή γύρω στα 30 ευρώ. Φθηνό δεν το λες αλλά η επόμενη τιμή πήγαινε στα 60!!! Το ραντεβού δόθηκε εδώ το βραδάκι.. Πάμε για ένα μπάνιο και έξω να γνωρίσουμε την πόλη μιας και δεν την είχαμε καθόλου στο πρόγραμμα. Ευκαιρία τώρα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα.

Ξεκινάμε με τα πόδια για το κέντρο που δεν είναι και κοντά. 3,5χιλ!! μικραίνουμε λίγο την απόσταση περνώντας μέσα από το παζάρι της πόλης.





Μια μίξη αρωμάτων και διαφορετικών ανθρώπων περνούσε μπροστά από τα μάτια μας!!







Το κέντρο άδειο από οχήματα που μας έκανε μεγάλη εντύπωση!!

 

[Magelanos]

Αλλά είναι αποκλεισμένο από την αστυνομία για κάποιο λόγο!! Μην ξεχνιόμαστε που βρισκόμαστε!! Κατευθυνόμαστε στο διαμάντι της πόλης το Akhmad Kadyrov Mosque πραγματικά υπέροχο κατασκεύασμα γνωστό και ως Η καρδιά της Τσετσενιας…





Βασιζόμενο στο τζαμί Σουλταν Αχμέτ της Κωνσταντινούπολης αυτό το τζαμί με τους 62μ μιναρέδες προσπαθεί να ταιριάξει με τα πανύψηλα σύγχρονα κτήρια δίπλα του!!







Συνέχεια στους αδιους τεραστίους δρόμους με έντονη την παρουσία στρατιωτών που με χαμόγελο όμως μας χαιρετούσαν βλέποντας μας σαν τουρίστες..



Ο λόγος τώρα ήταν γιατί γινόταν μια ομιλία, ίσως και του πρωθυπουργού!! Βλέποντας μεταλλική εξέδρα, στο βάθος το κοινοβούλιο και κόσμο να παρακολουθεί κοντά!!



Πρέπει σιγά να επιστρέψουμε όμως γιατί έχουμε και το ραντεβού στο ξενοδοχείο..



Φωτισμένο βράδυ το Τζαμί!! Υπέροχο θέαμα.









Αράζουμε σε γνωστή αλυσίδα γρήγορου φαγητού και φτάνουμε στο ξενοδοχείο όπου μας περίμεναν τρία άτομα. Με δυο Στριτ μηχανές ιδικά τροποποιημένες για κόλπα, και μαζί τους φυσικά είχαν φέρει λάστιχο!!! Ένα μεταχειρισμένο Bridgestone για σπορ μηχανή και αυτό. Ο τρίτος της παρέας τώρα ήρθε να μας γνωρίσει μιλώντας πολύ καλά αγγλικά..

Εμείς τώρα διστακτικοί να το βάλουμε; Να μη το βάλουμε; Και άμα το βάλουμε πότε και που; Μας λένε τώρα στο γκαράζ του φίλου λύσιμο και δέσιμο με λεβιέδες και τέτοια!!! Μιλάμε η ώρα ήταν 21:00 το βράδυ. Η Μόνικα λέει το κλασικό άμα πιστεύεις κάτι γίνεται, και πιστεύω ότι θα μας βγάλει μέχρι Ελλάδα. Και τα παιδιά εδώ έλεγαν εντάξει τουλάχιστον μέχρι Γεωργία σίγουρα!! Τιφλίδα θα βρείτε 100% εκεί είναι Ευρώπη!!!

Οπότε άρχισαν την κουβέντα, κι’εγω να γράφω στο φόρουμ με Πασχάλη και Βασίλη (Uriah Heap).. Ο Βασίλης είχε πληροφορία ότι μπορείς να στείλεις ασυνόδευτο δέμα (ότι θέλεις) από Θεσσαλονίκη για Τιφλίδα στην Γεωργία!! Φεύγουν πούλμαν μέσα στην εβδομάδα οπότε θα το ψάξουν μαζί με Πασχάλη και θα μου έχουν νέα αν μπορούν να μου στείλουν ένα λάστιχο εκεί!! Πω πω τι ωραία μου έφυγε ένα βάρος προς το παρόν από πάνω μου..Μακάρι!!

Το λέω και στην Μόνικα και λέει είδες κάτι θα γίνει..Θετική σκέψη και όλα γίνονται!! Η ώρα πέρασε και τα παιδιά πρέπει να φύγουν έχουν τις δουλειές τους αύριο πρωί. Αποχαιρετιζόμαστε ανταλλάσουμε στοιχειά, για να μαθαίνουν νέα μας, και δεν θυμάμαι πόσες φορές τους είπαμε ευχαριστώ για το τρέξιμο που έκαναν για εμάς.. Καληνύχτα μότο φίλοι καλούς δρόμους εύχομαι!!!

 

[Magelanos]

16-9-14 ΤΡΙΤΗ (GE-Kazbeki 484χιλ)



Ξεκινάμε πρωί, πρωί γιατί τα χιλιόμετρα είναι πολλά, περνώντας από δυο ακόμη Δημοκρατίες και σύνορα Ρωσίας με Γεωργία, που και αυτά είναι αμφιβόλου πρόσβασης!!! Γιατί μάθαμε ότι ήταν κλειστά τον Ιούλιο λόγο κατολισθήσεων από τις έντονες βροχοπτώσεις.. Μιλάμε αν είναι κλειστά τον ήπιαμε!!!







Ακόμη και βγαίνοντας από το Γκρόζνυ έκανα εντουραδα!! Που τα ανακαλύπτω ο άτιμος δεν ξέρω!!!







Έχουμε μπει στην Δημοκρατία της Ινγκουσετιας ένα ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας με πρωτεύουσα την νεοϊδρυθέν (Marac-Μαγκας)..







Μεγαλύτερη πόλη της Ιγκουσετιας είναι η (Nazran-Ναζραν) και πρώην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας μέχρι το 2002.. περνώντας έξω από αυτήν πέφτουμε σε ένα επιβλητικό μνημείο πολέμου και σταματάμε!!!



Αφιερωμένο στην μνήμη των θυμάτων πολιτικής καταπίεσης στο Ναζραν, αξίζει πραγματικά μια στάση εδώ!!!



Έχει πολλά να δεις όπως και μια παλιά ατμομηχανή τρένου!!

 

[Magelanos]

Και παλιά στρατιωτικά οχήματα..











Μια ώρα είμαστε εδώ και οι πρώτες ψιχάλες χτυπούν το καμπανάκι για εξαφάνιση!! Αδιάβροχα και δρόμο!!! Πολύ κοντά από εδώ οδηγούμε πλέον στην Δημοκρατία της Βόρειας Οσσετίας-Αλανιας.. Φτάνοντας στην πρωτεύουσα το Βλαντικαβκαζ (Κυρίαρχος του Καυκάσου στα Οσσετικα) υπό καταρρακτώδες βροχή, στάση σε βενζινάδικο για ξεκούραση και βενζίνη.. Βλέποντας το χάος που επικρατούσε εκείνη την στιγμή στους πλημυρισμένους δρόμους, και με απίστευτη κίνηση, δεν αργήσαμε πολύ και ξεκινάμε!! Μια άθλια βιομηχανική πόλη που δεν έχει να προσφέρει τίποτα εκτός από διανυκτέρευση. Τουλάχιστον από τα λίγα που είδαμε εμείς διασχίζοντας μέσα από το κέντρο!!

34χιλ μόνο μέχρι τα σύνορα με Γεωργία μένουν, αλλά δύσκολα λόγο συνθηκών!! Ο επίλογος όμως δεν έχει γραφτεί ακόμα!! 10χιλ περίπου πριν τα σύνορα πέφτουμε σε στρατιωτικό μπλόκο.. κατεβαίνουμε από την μηχανή, ελέγχουν διαβατήρια και ένας στρατιώτης με το διαβατήριο μου στα χέρια μου κάνει νόημα να τον ακολουθησω!!

Όταν λέω στην Μόνικα να έρθει μου δείχνουν μόνο έμενα και την Μόνικα να κάτσει στην θέση της!! Μπαίνουμε σε ένα μεταλλικό κοντέινερ με γραφείο μέσα και έναν υπάλληλο!! Ο στρατιώτης δίνει το διαβατήριο στον υπάλληλο και στέκετε έξω από την πόρτα του κοντέινερ με το δάκτυλο στην σκανδάλη. Δεν μπαίνει κανείς και δεν βγαίνει κανείς εννοείτε!! Εκεί σκέφτηκα κλαφτεμε μανούλες, λόγκοι, βουνά, ραχούλες!!!

Με υπερσύχρονα μηχανήματα ξεκινάμε την διαδικασία!! Το διαβατήριο βγαίνει φωτοτυπίες, στέκομαι σε κάμερα μπροστά και μου βγάζουν φωτογραφίες, και το κερασάκι στη τούρτα; Δακτυλικά αποτυπώματα ηλεκτρονικά όχι με μελάνι!! Και όχι ένα δάκτυλο!! Όλα τα δάχτυλα και των δυο χεριών, αλλά και οι παλάμες!! Ούτε Τσετσενος αυτονομιστής να ήμουν!! 30λ μέσα στο κοντέινερ με την Μόνικα έξω να έχει τρελαθεί από την αγωνία!! Μετά από όλα αυτά μου δίνουν το διαβατήριο και ανοίγουν την πόρτα να φύγω!!

Το μόνο καλό σε αυτή την καθυστέρηση είναι ότι είχε ελαττωθεί η βροχή… μετά από εδώ οδηγούμε πάνω στον περίφημο Ossetian Military Road μέχρι να μπούμε Γεωργία.. Ανάμεσα σε πανύψηλα βουνά μέσα σε φαράγγι αυτός ο δρόμος είναι το κάτι άλλο!! Ακόμα και με βροχή και χωμάτινα σημεία δεν μπαίνουν εμπόδιο στην φυσιολατρική οδηγικη απόλαυση που προσφέρει αυτό το ξεχωριστό κομμάτι γης!!!





Στάση πάνω στον δρόμο για τσιγάρο η Μόνικα και λίγο ξεκούραση αφού η βροχή έχει σταματήσει..







Μετά από μια μικρή πόλη φτάνουμε στα σύνορα της Οσσετίας και πέφτουμε σε μια μεγάλη ουρά από αυτοκίνητα πράγμα που δεν περιμέναμε, αφού γενικά δεν συναντήσαμε πολλά οχήματα μπροστά μας.



Το πρόβλημα ήταν ότι ήθελα να περάσω μπροστά πράγμα δύσκολο, γιατί ο καθένας έκανε ότι μπορούσε για να φτάσει πρώτος. Μια αναρχία επικρατούσε και είχαν φράξει τα οχήματα όλα τα περάσματα.. σλάλομ όπου μπορούσα, μέχρι που με είδε ένας με αυτοκίνητο και μου έκανε νόημα από πού είχε χώρο να περάσω!!

Όλα αυτά συνέβαιναν για τον αυστηρό έλεγχο που γίνονταν στα οχήματα. Εμείς μπήκαμε μπροστά τελικά και άνοιξε η μπάρα να περάσουμε. Να γιατί μηχανή!!! Ευτυχώς δεν αργήσαμε πολύ στα διαδικαστικά, και ξανά στον military.. χώμα, λάσπη, ποτάμι αριστερά μας, βουνά μπροστά μας και κάπου στο βάθος η Γεωργία!! Κι’όμως μετά από τόση ταλαιπωρία γουστάρουμε αφάνταστα που βρισκόμαστε εδώ!!





Ακόμα να δούμε σύνορα Γεωργίας οδηγώντας αρκετά χιλιόμετρα στο αμφιλεγόμενο κομμάτι ανάμεσα στις δυο χώρες!! Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι οι ατέλειωτη ουρά από σταματημένες νταλίκες και αυτοκίνητα που πάνε για Οσσετία!!



Έχουν πιάσει το ένα ρεύμα κυκλοφορίας και υπάρχουν κάποιοι με αμάξια που μπαίνουν στο αντίθετο για να προσπεράσουν και να μπουν μπροστά!! Πολύ επικίνδυνο γιατί αναγκάζομαι να βγω εκτός δρόμου!! Ποιο ακραίο ακόμη είναι όταν περάσαμε τούνελ και το ίδιο γινόταν μέσα σε αυτό!!! Έμπαινα με μεγάλα φώτα και κορνάροντας συνέχεια!!!





Μιλάμε για πολύ νταλίκα!! Αυτοί θέλουν μέρες για να περάσουν σύνορα!!!

 

[Magelanos]

Ψιλό κίνηση μπροστά μας οπότε αυτό σημαίνει ότι φτάνουμε επιτέλους στο συνοριακό φυλάκιο της Γεωργίας!!





Και ναι είναι γεγονός βρισκόμαστε στον έλεγχο διαβατηρίων, που γίνεται ξεχωριστά για τους οδηγούς και τους επιβάτες. Οι επιβάτες των οχημάτων πάνε μέσα στο κτήριο, και οι οδηγοί στο κιόσκι όπου και γίνεται ο έλεγχος..

Πραγματικά μιλάμε για ολοκαίνουργιες εγκαταστάσεις συνόρων, αφού τα παλιά που βρίσκονται λίγο ποιο πάνω, είναι θαμμένα από κατολίσθηση, μιας ολόκληρης πλαγιάς βουνού!!! Τυχεροί που άνοιξαν και περνάμε. Γι’αυτό όλες αυτές οι νταλίκες!!! Μα καλά ακόμα και δύο μήνες πρέπει κάποιοι από αυτούς να βρίσκονται εδώ μέχρι να λυθεί το πρόβλημα με την καταστροφή.

Και πώς να μι γίνει ρε παιδιά σε αυτό το ορεινό και δύσβατο σημείο που βρίσκονται τα σύνορα!!! Οι καιρικές συνθήκες είναι καταστροφικές εδώ πάνω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον χειμώνα τι γίνεται εδώ περά!!

Εδώ είναι το κτήριο που θάφτηκε το μισό από χώματα και λάσπη όταν κατέβηκε η πλαγιά του βουνού!!



Κι’εδώ φαίνετε η πλαγιά, που τσούλησε, με το εκκλησάκι να την γλυτώνει, σήμα κατατεθέν των συνόρων!!



Military Road εντος Γεωργίας πλέον!!!



Λίγο δύσκολος στην αρχή λόγο της καταστροφής που υπέστη, και μετά άσφαλτος και απόλαυση!!!



Και η νταλίκα συνεχίζει το ατέλειωτο φίδι!! Μόνο που τις σταματούν σε σχετικά καλά σημεία και τις αφήνουν μια, μια, όταν ποτέ ξεμπλοκάρει μπροστά. Δεν θα ήθελα με την καμία να ήμουν οδηγός σε μια από αυτές την συγκεκριμένη στιγμή!!









Κρύο πολύ θα έλεγα λες και βρισκόμαστε στα μέσα του χειμώνα!!! Το χιόνι ξεχωρίζει καλά στις κορυφές των βουνών!!!

 

[Magelanos]

Φτάνουμε επιτέλους στον προορισμό μας το ορεινό χωριό Gazbeki πρώην Stepantsminda.. παρκάρω στην κεντρική πλατεία σε ένα καφέ, για να μπούμε να ζεσταθούμε λίγο και να χρησιμοποιήσουμε ιντερνέτ για να βρούμε δωμάτιο..



Δεν προλάβαμε να ξεκαβαλησουμε από την μηχανή και μας πλησίασε ταρίφας, που είχε τουριστικό βανακι και μας ρώτησε σε αρκετά καλά αγγλικά αν θέλουμε δωμάτιο. Ξαφνιαστήκαμε, δειλιάσαμε και λίγο γιατί δεν ξέρουμε από ισοτιμία νομίσματος για να κάνουμε παζάρια, και γενικά άγνοια για τα πάντα.

Την ψυλλιάζεται και άλλος ένας και έρχεται και αυτός και αρχίζουν οι προσφορές. Οκ λέμε θα πάμε να δούμε στον πρώτο και αν δεν μας αρέσει θα έρθουμε στον δεύτερο. Μας είπε την τιμή και του είπαμε αν παίρνει ρωσικά λεφτά γιατί δεν έχουμε!! Όχι δεν και μας είπε ότι θα περάσουμε από ΑΤΜ για να κάνουμε. Τον ρωτάμε πόσο είναι το δωμάτιο σε ευρώ και είπε 12. Οκ λέμε και πάμε για ΑΤΜ. Βγάζουμε λεφτά και τον ακολουθαμε με την μηχανή για το σπίτι..

Αρχίζουμε να βγαίνουμε λίγο έξω από την πόλη και αυτό μας ανησυχεί γιατί θέλουμε κέντρο και όχι έξω από αυτό. Και το ακόμα ποιο αρνητικό είναι ότι ο δρόμος είναι χωμάτινος μέσα στην λάσπη!!



Όντως ερημιά δεν έχει τίποτα εδώ και θα χρειαστεί να πάμε προς κέντρο που είναι γύρω στα τριάμισι χιλιόμετρα από εδώ!!



Το βλέπει η Μόνικα περιμένοντας εγώ έξω, και όταν έρχεται μου λέει πάμε πίσω δεν αξίζει. Ένα παλιό άδειο δωμάτιο και παγωμένο!! Εντάξει δεν θα πάρουμε!!! Τον ευχαριστήσαμε και λέει μισό να πάρω τηλέφωνο τον άλλον που μας είχε δει να πάμε εκεί.. όντως μας πάει πάλι πλατεία στο κέντρο όπου περίμενε για να μας δείξει το δικό του..

Μπροστά πάλι αυτός πίσω εμείς και αμέσως σε ένα πλακόστρωτο δρόμο πάνω από την πλατεία, αριστερά σε έναν χωμάτινο και δεξιά σε ένα χωμάτινο στενάκι που κατέληγε σε μεταλλική συρόμενη πόρτα άυλης. Ανοίγει βάζω την μηχανή και με εξωτερική μεταλλική σκάλα ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο της πέτρινης κατοικίας!! Αυτό μάλιστα..



Μπαλκονόπορτα αλουμινίου με διπλό τζάμι και μια θέα απίστευτη από μπροστά, αλλά και το δωμάτιο που μας έδωσε πίσω έχει τεράστιο παράθυρο με τα χιονισμένα βουνά μια ανάσα από εμάς!! Η ζέστη στο φουλ και του λέμε για μια βραδιά και θα σκεφτούμε για δεύτερη. Εντάξει λέει για μια βραδιά 15 ευρώ και αν θέλουμε δυο στα 12 όπως μας ζητούσε ο προηγούμενος. Μια χαρά αλλά γι’αυτό θα απαντήσουμε αύριο.

Σκεφτήκαμε ότι αν ο καιρός και αύριο είναι έτσι δεν θα πάμε πουθενά και δεν θα δούμε τίποτα. Έτσι δεν χρειάζεται δεύτερη διανυκτέρευση. Ξεκινάμε μια αναγνωριστική εδώ με τα πόδια και για να φάμε. Η μηχανουλα ξεκουράζετε στην αυλή..



Αυτή είναι η θέα από το μπαλκόνι μπροστά!!!



Αλλά και πίσω η θέα είναι μοναδική!!!



Και βέβαια με το βλέμμα καρφωμένο στον αυριανό στόχο την εκκλησία Gergetitrinity πάνω στο βουνό υπό την σκιά της κορυφής Gazpeki στα 5047 ύψος!!!



Συνεχίζουμε προς πλατεία, όπως ακριβώς ήρθαμε..
















Μετά από την μίνι αναγνωριστική βόλτα κατάληξη σε εστιατόριο, όπου ευχαριστηθήκαμε τοπικά εδέσματα!! Αλλά και ο κύβος ερριφθει στο αν θα κάτσουμε και αύριο.. Ότι και καιρό να έχει θα κάτσουμε άλλη μια βραδιά για ξεκούραση..

 

[Magelanos]

17-9-14 ΤΕΤΑΡΤΗ (GE- Gazbeki)

Αυτό τον απίστευτο καιρό αντικρίσαμε, και την θέα φυσικά από το μπαλκόνι.. η εκκλησία φαίνετε και από πίσω μέσα στα σύννεφα κρυμμένη η χιονισμένη κορυφή Gazbeki (5047m)!!! Πριν όμως αποφασίζουμε πως θα πάμε μέχρι εκεί.. πάμε στην πλατεία σε μαγαζί για καφεδάκι και πρωινό..





Τρεις τρόποι να προσεγγίσουμε τον στόχο μας έχουμε. Με την μηχανή αφού υπάρχει ένας χωμάτινος δρόμος, με αυτοκίνητο που θα μας πάει, η με τα πόδια!! Με την μηχανή λόγο φθαρμένου ελαστικού είπαμε να το αφήσουμε καλύτερα. Με αυτοκίνητο να μας πάνε όπως κάθε τουρίστα λέμε όχι, και μένει η επιλογή πόδια για να ξεπιαστούμε και λίγο από την οδήγηση..

Και ξεκινάμε..



Βλέποντας την πινακίδα και τα 6,4 χιλιόμετρα ανηφορικά μέχρι πάνω, μας έβαλε σε σκέψεις μήπως να αλλάξουμε τον τρόπο προσέγγισης!! Έλα μωρέ μασάμε; Πάμε σιγά, σιγά!!!







Μέχρι εδώ καλά ανάμεσα σε καλντερίμια με πανέμορφα πέτρινα σπίτια..





Μέσα στην τρελή χαρά με τον καιρό και με την φύση γύρω μας!!!



Και ξεκινάμε ανηφορικό μονοπάτι..



Και δώσε ανηφόρα!!!



Μετά από λίγο το χαμόγελο χάθηκε!!! (μήπως κάναμε μ@λ@κια; Χάχα) δεν είμαστε ορειβάτες οεο!!!





Όσο ανεβαίναμε όμως η θέα έκοβε την ανάσα!!



Και σήμανση στα βράχια!! Άντε λίγο ακόμα και φτάσαμε..





Φτάσαμε στο σημείο που προσεγγίζεις με όχημα. Τον δρόμο δηλαδή!!!



Καθόμαστε σε ένα σημείο να ξεκουραστούμε πριν μπούμε στην Gergetitrinity. Η θέα από εδώ απλά τα σπάει και δεν την χορταίνεις με τίποτα!!



Το Gazbeki από ψηλά..



Και ο Military Road όμως..