Στα Χνάρια Αρχαίων Δρόμων Του Μεταξιού…(KZ-KG-UZ 2014/Μέρος Β΄)

[Magelanos]

1-9-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (UZ-Tashkent 537χιλ) Uzbekistan Hotel €70 δίκλινο με πρωινό.



Ζέστη και χτυποκάρδι, ο ρόλος στο ξυπνητήρι για σήμερα!!! Καινούρια χώρα και η προσαρμογή μας σε αυτή καλούμαστε να πράξουμε. Σύνορα δύσκολα από τα λίγα που έχουμε διαβάσει και ακούσει, και την ταλαιπωρία θα την έχουμε σίγουρη δηλαδή!!!

Το θετικό είναι ότι μόνο 10χιλ απέχουμε από τα σύνορα και θα φτάσουμε γρήγορα. Το αρνητικό (ναι έχει) ακούσαμε ότι τα σύνορα αυτά μέχρι προσφάτως, ήταν κλειστά για οχήματα και μόνο πεζός περνούσες!! Μελέτη περεταίρω για εναλλακτική δεν είχε γίνει, παρά μόνο από την ματιά στο χάρτη και στα 100χιλ από εδώ προς άλλο πέρασμα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!!!

Αλλά όπως πάντα η Μόνικα έλεγε… με θετική σκέψη όλα γίνονται αρκεί να το πιστεύεις!! Το πιστεύω, το πιστεύω!!! Ξεκινάμε λοιπόν με Πίστη για να φτάσουμε σύνορα.. ψιλό μπερδευτήκαμε μέχρι να βγούμε από την πόλη ως συνήθως, μιας και ενημερωτικές πινακίδες για σύνορα φαίνεται ότι δεν τις έχουν ανάγκη εδώ!!! Με gps ανοιχτό για αυτά τα λίγα χιλιόμετρα και φτάνουμε σύνορα.

Ωχ, ωχ και πάλι ωχ!!! Μια μεταλλική μεγάλη πόρτα κλειστή κανένα όχημα, και κόσμος πεζός να εισέρχεται από μια μικρότερη είσοδο δίπλα. Την κάτσαμε την βάρκα!! Η θετική σκέψη έπιασε πάτο!! Σβήνω μηχανή κατεβαίνει η Μόνικα, και ένας στρατιώτης πλησίαζε.. Βγάζουμε κράνη, χαιρετούμε και μας ζητά τα διαβατήρια χωρίς να ανοίγει την είσοδο. Μας τα ξανά δίνει και φεύγει προς τα κτήρια!!

Όρε λέω να ετοιμαζόμαστε για 100χιλ παραπέρα και βάζω το κράνος για να την κάνουμε.. περίμενε λέει η Μόνικα έρχεται ο συνοριοφυλακας. Οκ, ανοίγει την πόρτα δείχνοντας μας το πρώτο κτήριο!! Απίστευτο και όμως αληθινό επέτρεψαν την είσοδο στο μοναδικό όχημα εκείνη την στιγμή!! Η πόρτα κλείνει ορμητικά πίσω μας μη μπορώντας να το πιστέψουμε ότι θα εισέρθουμε στη χώρα εύκολα και λογικά γρήγορα, σαν το μοναδικό όχημα!!!

Τώρα αισθανόμουν σαν την πρώτη φορά στον στρατό περνώντας την πύλη!!! Και ναι σιγά που θα ξεμπερδεύαμε γρήγορα!! Μια αδιαφορία σαν να μη μας βλέπουν, σαν να είμαστε αόρατοι!!! Το μόνο που εισπράτταμε ήταν η ένδειξη με το χέρι ρωτώντας που πάμε και τι πρέπει να κάνουμε!! Εννοείτε ότι η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει εδώ, και ξεκινάμε με συμπλήρωση φόρμας στοιχείων διαβατηρίου. Μετά εγώ πρέπει να πάω σε άλλο κτήριο να δώσω χαρτιά μηχανής για φωτοτυπία και έλεγχο.

Η Μόνικα μέσα σε άλλο κτήριο ελέγχοντας διαβατήρια, και τα χαρτιά που είχαμε συμπληρώσει, μέχρι που με φωνάζει να πάω τις βαλίτσες μέσα.!!! Υπήρχε διάδρομος όπως στα αεροδρόμια που περνούσαν οι βαλίτσες για έλεγχο. Και μετά από εκεί σου έλεγαν άνοιξε. Ακόμα και τις φωτογραφικές μηχανές έλεγχαν τι έχουμε τραβήξει!!!!

Εντάξει σκέπτομαι, καλά μεσάνυχτα θα φτάσουμε Τασκένδη!!! Και αφού λύνω και έτοιμος να πάω και τις πλαϊνές βαλίτσες μέσα, έρχεται φύλακας και με σταματά. Μου λέει να τις ανοίξω επί τόπου. Αρχίζω την πρώτη.. ψάχνει, βγάζει, κοιτάζει και ρωτά.. Drugs? Porno films? Guns? Niet niet εγώ…. Βρίσκει το φαρμακείο και αρχίζει να το αδειάζει!!! Μιλάμε ότι θα χρειαστώ μια ώρα τουλάχιστον για να ταχτοποιήσω τα πράγματα!! Και βγάζει και αραδιάζει τα πράγματα στο έδαφος και ξανά και ξανά μέχρι που έφτασε πάτο!!! Δεν έμεινε τίποτα στην βαλίτσα όλα έξω.. άνοιξε την άλλη μου λέει!!!! Όχι ρε φουστη μου την κάτσαμε..

Αρχίζει και αδειάζει.. μέχρι που το μάτι πάει σε μια σφεντόνα που είχα πάρει μαζί μου!! Χαχαχα ε ναι, είπα μήπως και βγω για κυνήγι!! Έχει γούστο να με τρέχει λέγοντας μου ότι είναι επικίνδυνο όπλο!! Βρίσκει μια πέτρα και κάνει δοκιμή!!! Ενθουσιασμένος από την ποιότητα του <<όπλου>> με ρωτά με τα λίγα αγγλικά που ήξερε.. Birds? For birds? Τώρα λέω θα σε τρελάνω!!! No, no, no… for Bears κάνοντας και χειρονομία με τα χέρια για να καταλάβει.. Big Bears you know? Understand?

Του κόπηκε το γέλιο, πετά την σφεντόνα μέσα στην βαλίτσα και μου λέει go… απομακρύνθηκε σκεπτικός!!! Χαχαχα σου λέει αυτός ναρκωτικά δεν έχει μαζί του αλλά δεν μπορεί σίγουρα κάτι θα παίρνει..!!! έρχεται η Μόνικα και μαζί προσπαθούμε να ταχτοποιήσουμε τα πράγματα όπως ήταν. Φάγαμε αρκετό χρόνο, μέσα στο λιοπύρι και λουσμένοι στον ιδρώτα, ανοίγει η πύλη!!!

UZBEKISTAN-ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ

Λίγα λόγια: μια χώρα με πλούσια ιστορία και από τις μεγαλύτερες σε έκταση της κεντρικής Ασίας, αρκετοί κατακτητές πέρασαν και από εδώ (Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ) αλλά γεννήθηκε εδώ στην πόλη Shahrisapz ο ηγέτης κατακτητής Ταμερλάνος.. Η χώρα κατακτήθηκε τέλη του 19ου αιώνα από την Ρωσία όπου κατά την διάρκεια της σοβιετικής εποχής, η εντατική παραγωγή του λευκού χρυσού (βαμβάκι) και σιταριού, οδήγησε σε υπερβολική χρήση αγροχυμικων και άντληση υδάτινων πόρων..

Αποτέλεσμα την μεγαλύτερη καταστροφή της λίμνης Αράλης προς σημαντική συρρίκνωση της..Το 1991 έγινε ανεξάρτητη δημοκρατία με πρόεδρο τον Ισλάμ Καριμοφ, υπεύθυνο για καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η χώρα είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους, με τα έσοδα όμως να πηγαίνουν σε γνωστούς, φίλους, και πολιτικούς συμμάχους του προέδρου και όχι στους πολίτες.

Ενώ η Τασκένδη ανθεί η υπόλοιπη χώρα βρίσκεται στην απομόνωση λόγο του αυταρχικού καθεστώτος, και θεωρείται μια από τις φτωχότερες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Με σημαντικές πόλεις σταυροδρόμια στον δρόμο του μεταξιού όπως Samarkand, Buxara, Xiva, με ερήμους όπως η μεγαλύτερη σε έκταση Izzyl Kum, αλλά και με την εύφορη κοιλάδα Fergana το Ουζμπεκιστάν μας καλεί να το ανακαλύψουμε..

Τα πρώτα μέτρα στο Ουζμπεκιστάν είναι γεγονός..

Ένα ρίγος, ένας ενθουσιασμός, μας κατέχει σε αυτή την πρώτη επαφή.. κεντρικός δρόμος ο (Ε007) που θα μας οδηγήσει μέχρι τον τελικό προορισμό μας.. μικρά χωριά στην αρχή διασχίζουμε, αλλά και κάτι καινούριο για εμάς τα σημεία ελέγχου. Προσεγγίζοντας μια μεγάλη πόλη είχε πάντα.. εδώ πέφτουμε στο πρώτο πριν την πόλη Andijan.



Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά, χάνεις λίγο χρόνο αφού σου ελέγχουν έγραφα και καταγράφεσαι.. αν θέλουν ψάχνουν και βαλίτσες. Αμέσως μετά σταματάμε σε ένα χώρο πρασίνου να πιούμε κάτι να δροσιστούμε γιατί η ζέστη ήταν εξαντλητική!! Συνεχίζουμε στο αδιάφορο οδηγικα τοπίο, χωράφια, και μέσα από πόλεις στον ίδιο μοναδικό δρόμο (Ε007)..

 

[Magelanos]

Με μόνη αλλαγή κοντά στα σύνορα με Τατζικιστάν.. Ο δρόμος περνούσε μέσα από βουνά.



Εδώ είδαμε αρκετή κίνηση στρατού και λογικό αφού το Τατζικιστάν είναι μια ανάσα..



Εντύπωση μας έκανε ένα κομβόι από βυτιοφόρα καυσίμων!!! Το προσπερνάμε και μπροστά ήταν ένα περιπολικό όπου συνόδευε το κομβόι με τις νταλίκες.



Τελικά τα καύσιμα εδώ πρέπει να είναι ότι πολυτιμότερο..

Στάση ξανά σε ένα πλάτωμα στον δρόμο, για το καθιερωμένο σάντουιτς και δίπλα μια γυναίκα πουλούσε φρούτα. Την χαιρετάμε και αμέσως έρχεται στο μέρος μας δυο μήλα και δυο αχλαδιά να μας προσφέρει για τον δρόμο. Συνέχεια ξανά και λίγο πριν προσεγγίσουμε την πρωτεύουσα, πέφτουμε στον τελευταίο έλεγχο για σήμερα όπου και μας σταματούν.. Μπλόκο από αστυνομία και δίπλα στρατιώτης με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Καταγραφή κι’εδώ και κλασικά που πάμε και τον λόγο της επίσκεψης στην χώρα!!



Τέλος και από αυτό και όπως ήταν φυσικό μπαίνουμε Τασκένδη λίγο πριν νυχτώσει. Στάση έξω από σουπερ μάρκετ που ήταν ανοιχτό για προμήθειες. Βάζω στο gps διεύθυνση ξενοδοχείου και αμέσως σε λίγο παρκάραμε έξω από το γνωστό και στολίδι της πρωτεύουσας Uzbekistan Hotel.

Δεν έχουμε σκοπό να βγούμε και να κάνουμε κάτι, παρά μόνο αυτό που θέλουμε είναι ξεκούραση από την ανυπόφορη ζέστη που μας διέλυσε στην κυριολεξία.!! Wi-Fi γρήγορα να στείλουμε μήνυμα στον φίλο που μας είχαν δώσει στοιχεία επικοινωνίας από Κιργιστάν.. απάντησε αμέσως και αύριο δόθηκε το ραντεβού έξω από το ξενοδοχείο..

 

[Magelanos]

2-9-14 ΤΡΙΤΗ (UZ-Tashkent 70χιλ)

Πρώτη μέρα στην Τασκένδη και είμαστε όλο χαρά..!!! παίρνουμε το πρωινό μας και βγαίνουμε έξω όπου μόλις κατέφθασε ο Vanya με τον αδελφό του. Ο αδελφός του είχε κάνει κουμάντο για συνάλλαγμα. Έτσι ούτε μαύρη αγορά να τρέχουμε ούτε σε τράπεζες όπου κρατανε προμήθεια μεγάλη. Άσε που μας γλύτωσε και από τον όγκο φέρνοντας χαρτονομίσματα των 5000 και όχι των 1000ων που συνήθως κυκλοφορούν. Οπότε το τουβλάκι ήταν σχετικά μικρό!!

Δώσαμε 100 δολάρια και πήραμε 300.000 δικά τους.. έτοιμοι από χρήμα και φεύγει ο αδελφός του. Εμείς και ο Vanya ξεκινάμε για μια κοντινή βόλτα 35χιλ έξω από την πόλη σε βουνά που ήθελε να μας δείξει κάτι. Πρώτα όμως πάμε για να φουλάρουμε



και μετά είχε ραντεβού με έναν φίλο του. Θα ερχόταν με ένα Suzuki Hayabusa!!!!!!!!!!!!!

O Vanya με Honda Hornet 900 σε κατάσταση βιτρίνας και ο φίλος του με το Hayabusa από τα πρώτα μοντέλα και σίγουρα το πρώτο που βλέπω με προστατευτικά κάγκελα!!! Ω ναι είχε και από αυτά, ιδιοκατασκευη παρακαλώ, όπως και βάσεις για πλαϊνές βαλίτσες.





Μπροστά ο Vanya και πίσω εμείς διασχίζουμε τα περίχωρα της πρωτεύουσας με δρόμους γεμάτο από μαθητές αφού τα σχολεία έχουν ανοίξει.













Ανεβαίνοντας σε λόφο και από απόσταση φαινόταν ένα αλλόκοτο κατασκευαστικά κτήριο!!





Φτάνοντας σταματάμε έξω από αυτό. Εδώ λοιπόν είναι το δεύτερο στον κόσμο κτήριο που μελετούν τα φυσικά φαινόμενα. Το πρώτο είναι στις ΗΠΑ και αυτό φτιάχτηκε από ρώσους επιστήμονες στην πάλε τότε Σοβιετική Ένωση που ανήκε και το Ουζμπεκιστάν. Εδώ αράξαμε λίγο, τα είπαμε, τσιμπήσαμε και το σνακ μας, κλασικά ότι είχα πάρει από το πρωινό του ξενοδοχείου..






και ξεκινάμε για πίσω πάλι.



Ο Vanya τώρα είχε δουλειά και θα μας παράδιδε σε άλλον φίλο που διατηρούσε το μοναδικό μαγαζί στο κέντρο της πόλης με δυο τροχούς και όχι μόνο.. πριν όμως με είχε αγχώσει με το θέμα βενζίνης. Το βασικό θέμα με τα καύσιμα η απαγόρευση τους από την κυβέρνηση!! Δηλαδή για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν γίνεται εισαγωγή υγρών καυσίμων στην χώρα, και αναγκαστική χρήση μόνο φυσικού αερίου που παράγει το Ουζμπεκιστάν.

Το αποτέλεσμα είναι όλα τα οχήματα να δουλεύουν με γκάζι!! Ακόμα και τα σαράβαλα τα έχουν μετατρέψει σε υγραέριο. Και ότι υπάρχει σε βενζίνη είναι ποιο ακριβή για τον ντόπιο, ακόμα και τριπλάσια τιμή λόγο μαύρης αγοράς που βγαίνουν τα λιγοστά αποθέματα καυσίμων.. Ντε και καλά το πλάνο που είχαμε στο μυαλό μας να διασχίσουμε την χώρα, και μάλιστα από το ποιο άγονο και ερημοποιημενο μέρος (έρημος Kyzyl-Kum), τον έκανε να δείχνει ανήσυχο.!!

Τίποτα ήθελε οπωσδήποτε να βρούμε και να αγοράσουμε τουλάχιστον άλλο ένα 5λιτρο κάνιστρο. Και ξεκινάμε προς κέντρο φτάνοντας στο πρώτο μαγαζί που μπορούσαμε να βρούμε κάτι τέτοιο. Μας αποχαιρέτα και ο φίλος με το Hayabusa.



Τελικά δεν βρίσκουμε όλα ήταν από 20λιτρα και πάνω!!! Και μάλιστα όχι κάνιστρα αλλά νταμιτζάνες για τσίπουρο χάχα.. πάμε και σε άλλο μια από τα ίδια. Εγώ εντωμεταξύ να του λέω εντάξει χαλάρωσε ρε φίλε δεν μπορεί κάπως θα την βγάλουμε..

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο λέει πάμε να ξαναγεμίσεις το ρεζερβουάρ.!! Γεμάτος είμαι σιγά τι έκαψα!! Εκτός αν πάμε να γεμίσω το κάνιστρο που έχω. Εννοείτε όχι σε βενζινάδικο αλλά εδώ..!! τι λέει τώρα; Και όμως σε βενζινάδικο δεν σου γεμίζουν κανένα δοχείο-κάνιστρο (απαγορεύεται) εκτός του ρεζερβουάρ του οχήματος.!! Ωραία και τι θα γίνει τώρα; απλά με κάποιον τρόπο θα κάνω αναρρόφηση με την κλασική μέθοδο στόματος, από το ρεζερβουάρ στο κάνιστρο και μετά βενζινάδικο για να γεμίσω!!!

Ω ρε λέω μια χαρά.. λες και ήξερα και είχα μαζί μου κάνα μέτρο σωληνάκι βενζίνης για κατάσταση έκτατου ανάγκης στο πουθενά. Αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα το χρησιμοποιήσω την στιγμή που είμαι γεμάτος, μέσα σε πόλη και μάλιστα πρωτεύουσα. Γεύομαι τα οκτάνια μου και φεύγουμε για βενζινάδικο. Ξεχειλίζω το ρεζερβουάρ και πάμε για το μαγαζί του φίλου του. Με παραδίδει στον Murat και μας δίνει τις τελευταίες συμβουλές. Όσο θα απομακρύνεστε από την πρωτεύουσα το πρόβλημα με την βενζίνη θα μεγαλώνει!!

Οπότε όσο μπορείτε μακριά από βενζίνη και πώληση που γίνεται στον δρόμο σε μπουκάλια!! Είναι ότι ποιο χάλια σε βενζίνη.. μόνο και αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή και βρίσκεστε σε δύσκολη θέση. Αλλά καλό να αποφύγετε κάτι τέτοιο.. Η σκυτάλη τώρα στον Murat που ήταν τόσο χαρούμενος, και τόσο ενθουσιασμένος που βρισκόμασταν στο μαγαζί του από τόσο μακριά, όπου ξεκίνησε τα δώρα!!!


Και με YAMAHAR1 o Murat.. Ωραίος..





Δώσε μπλουζάκια, και ραφτα της τοπικής μοτοσικλετιστής λέσχης όπου και είναι μέλλος, αλλά και ιδική αλοιφή για λίπανση αλυσίδας. Συνέχεια τώρα είχε ξενάγηση στα αξιοθέατα της πόλης.

 

[Magelanos]

Μας βάζει στο βαν που χρησιμοποιεί στην δουλειά του με τα ωραία γραφικά, air-condition στο φουλ και φύγαμε..





Εστιάζουμε στην ζέστη που έχει, γύρω στους 38 και γέλασε!!! Αυτό είναι μια χαρά είστε τυχεροί!! Δηλαδή; Δυο εβδομάδες πριν να μπαίνατε το 50 ήταν στάνταρ!!! Το καλό μας λέει δεν έχει υγρασία. Δηλαδή σε σκιά δέντρου έχει μεγάλη διαφορά μέχρι και 7 βαθμοί κάτω!! Φτάσαμε στο ποιο αντιπροσωπευτικό σημείο της πρωτεύουσας. Το κομμάτι της παλιάς πόλης.



Τι να πούμε τώρα για αρχιτεκτονική κτηρίων; Εντυπωσιακά όπως το κτήριο Barak-Khan Madrassah (Μεντρεσες-Ιεροσπουδαστήρια)



όπου πλέον στους μέσα χώρους φιλοξενούνται μαγαζιά με διάφορους τεχνίτες.





Μπορείτε να αγοράσετε αναμνηστικά, αλλά και να δείτε τεχνίτες να δημιουργούν. Αυτό κάνουμε και εμείς απολύτως εντυπωσιασμένοι, χαζεύουμε ότι βλέπουν τα μάτια μας.









Μοντελάκι ο δικός σου έτσι;

Αλλά και η Μόνικα στην πασαρέλα…





Δίπλα από εδώ βρίσκετε το Teleshayakh Mosque (Τζαμί) με τους πανύψηλους διδύμους μιναρέδες..







Μετά από αρκετή ώρα ο Murat λέει να πάμε να φάμε κάτι. Και όπως ήταν λογικό για να μας ευχαριστήσει μας πήγε στο καλύτερο δροσερό σημείο της πόλης. Εδώ το περίεργο ήταν ότι το εστιατόριο κτισμένο σε μια κύτη ποταμού, όπου τελείωνε σε καταβόθρα και το νερό περνούσε κάτω από τον δρόμο συνεχίζοντας την πορεία του.!!!



Μεγάλωσε και η παρέα με τον Aleksey και μετά με ακόμα έναν φίλο του. Θελαν να μας γνωρίσουν, και να έχουμε μοτοσυκλετιστικες κουβέντες μέχρι αργά το βράδυ..





Το menu επιμελήθηκε ο Murat όπου είχε μέσα το παραδοσιακό έδεσμα σαφώς. Αφού δεν μας είπε τι μέχρι να δοκιμάσουμε, ήρθε ένα μπολ σούπας με μικρά κομμάτια κρέας αλλά από γεύση δεν μου έκανε κλικ.. και μόλις μας λέει αυτό το παραδοσιακό πιάτο είναι αλογάκι τότε είναι που χαλάστηκα.. θα μου πεις γιατί; Έλα ντε.. πες άγνωστες διατροφικές συνήθεις, πες ότι βλέποντας αυτά τα συμπαθέστατα τετράποδα τόσες μέρες ελεύθερα στα βουνά, και τώρα είχα ένα από αυτά στο πιάτο μου; Ήμουν κάπως..

Ο Aleksey μας ρώτησε για το αυριανό πρόγραμμα. H (Σαμαρκάνδη – Samarkand) μας περιμένει για δυο νύχτες.. ωραία αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πάμε σε κατάστημα τηλεφωνίας για τοπικό νούμερο να μπορούμε να μιλάμε. Μας είπε ότι υπάρχει κεντρικό κατάστημα λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο που μένουμε. Οπότε αύριο πριν φύγουμε θα το ταχτοποιήσουμε και αυτό. Μέσω fb θα συνεννοηθούμε μέχρι να πάρεις κάρτα sim..

Oκ όλα καλά λοιπόν, και αφού μου λύνουν και την απορία γιατί όλα τα οχήματα είναι μάρκας Daewoo η Chevrolet, πέφτουν οι καληνυχτες και επιστροφή στο ξενοδοχείο.. Γιατί το εργοστάσιο βρίσκετε εδώ στο Ουζμπεκιστάν και είναι ότι ποιο φθηνό και προσβασιμο για τον κόσμο. Η εισαγωγή άλλης μάρκας οχήματος είναι απαγορευτική λόγο φορολόγησης..

 

[Magelanos]

3-9-14 ΤΕΤΑΡΤΗ (UZ-Samarkand 349χιλ)




Ξυπνήσαμε χαλαρά για ν'ανοίξουν τα καταστήματα και να πάμε να αγοράσουμε τοπικό νούμερο. Έξω από το ξενοδοχείο η κεντρική πλατεία Amir Temur με το άγαλμα του φυσικά πάνω σε άλογο. Ο λόγος για τον Ταμερλάνο κατακτητή..





Ποιο δίπλα το μουσείο του,



όπου δεν έλεγε κάτι και το προσπεράσαμε φτάνοντας στο κατάστημα τηλεφωνίας. Ο κακώς χαμός από κόσμο με νούμερα προτεραιότητας στο χέρι. Καλά λέω μάλλον την κάνουμε γιατί θα φάμε όλη την μέρα εδώ. Αποφασίσαμε να το διεκπεραιώσουμε στην Σαμαρκάνδη.

Μια τελευταία στάση πριν φύγουμε στο μετρό της πόλης όπου είχαμε διαβάσει ότι αξίζει όσο και της Μόσχας. Σε κάθε είσοδο του σταθμού υπήρχε έντονη αστυνόμευση. Μπαίνουμε και αρχίζουμε να βγάζουμε φωτογραφίες, που δεν κράτησε για πολύ!!!



Μας σταμάτησαν και απαίτησαν να τις σβήσουμε!! Ναι καλά καταλάβατε απαγορεύονται οι φωτογραφίες!!! Τι να πω ενώ είναι τουριστική ατραξιόν και το προτείνουν οι τουριστικοί οδηγοί απαγορεύουν τις φωτογραφίες και βίντεο. Ευτυχώς που προλάβαμε να βγάλουμε μια δυο με το τηλέφωνο και δεν πήραν χαμπάρι. Πίσω στο ξενοδοχείο και γρήγορα φόρτωμα να φύγουμε..

Βγαίνοντας έξω από την πόλη και την κίνηση, περίπου στα 80χιλ που έχουμε διανύσει σε μια διασταύρωση κάνω λάθος και πηγαίναμε σε μια πόλη. Αμέσως όμως το καταλάβαμε και μέσω μιας αερογέφυρας καταλήγουμε πάλι στον κεντρικό με την σωστή κατεύθυνση. Εκεί όμως ακούω την Μόνικα να φωνάζει να σταματήσω.. δεν κατάλαβα και ανοίγω την ζελατίνα του κράνους για να ακούσω καλύτερα. Σταμάτα έφυγε το κάνιστρο με την βενζίνη!!! Αμάν τι λες τώρα και κάνω αμέσως στην άκρη..

Όντως η βάση που είχε φτιαχτεί πάνω στην βαλίτσα δεν άντεξε βάρος και κραδασμούς και το κάνιστρο έκανε φτερά μαζί με το πολύτιμο περιεχόμενο του. Τώρα ένιωσα σαν να έχουμε χάσει τα διαβατήρια μας!!! Όχι ρε πουστη μου τι κάνουμε τώρα; Και χάθηκε το μοναδικό κάνιστρο μας, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε.. δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παρά μόνο να φύγουμε και να συνεχίσουμε την πορεία μας..

Η Μόνικα όμως δεν παρατά έτσι τα απλά!!! Πάμε λίγο πίσω με την μηχανή μπας και το βρούμε!!! Τι λες τώρα που να πάμε μπορεί να έφυγε πριν 50χιλ!!! άστο πάμε να φύγουμε χάνουμε χρόνο..

Πάμε λίγο έστω αυτήν την παράκαμψη, το λάθος που κάναμε κάτι μου λέει ότι θα το βρούμε. Άσε ρε Μόνικα τώρα σιγά!!! Καλά πάω εγώ με τα πόδια και περίμενε..!!! που πας καλά ανέβα πάμε.. και έτσι σιγά και με προσοχή κάνω ανάποδα την γέφυρα και καταλήγω στον δρόμο που είχαμε πάρει λάθος πριν, οδηγώντας σιγά και σκαναροντας με το βλέμμα τα πάντα..

κάτι χωράφια πρόβατα να βόσκουν και ένας βοσκός με τους δυο ιούς του, κάτω από την σκιά της γέφυρας να μας κάνει νόημα!!! Πάμε εκεί και με κινήσεις του χεριού μας δείχνει να καταλάβουμε ότι κάτι έφυγε από την μηχανή..

Ναι ωραία εμείς είναι το κάνιστρο αλλά που; Στέλνει γρήγορα τον έναν υιό του να μας υποδείξει το σημείο.. όντως τρέχει μέσα στο χωράφι και σηκώνει το κάνιστρο!!! Και άθικτο χωρίς να σπάσει, χωρίς να χυθεί σταγόνα βενζίνης. Δεν το πιστεύαμε με τίποτα η επιμονή της Μόνικας μας βγήκε σε καλό.. και ευτυχώς που ήταν ο βοσκός και το είδε γιατί και να περνούσαμε από εκεί δεν θα το βλέπαμε μέσα στο χωράφι. Εκτός αυτού είχε φύγει και το ακροφυσιο που βολεύει να γεμίσεις, αλλά και χωρίς αυτό θα φτιάχναμε ένα χωνί.

Όμως και αυτό βρέθηκε αφού εξηγήσαμε στον πιτσιρικά τι θέλαμε και αν το είδε, έτρεξε από την άλλη πλευρά του δρόμου και μας το έφερε.. Δηλαδή μιλάμε για τύχη όχι αστεία!!! Ασφαλίζω το πολύτιμο <<μότο-ύδωρ>> ξανά στην θέση του, με τέτοιον τρόπο που θα κρεμάσει και δεν θα φύγει!! Συνεχίζουμε γρήγορα γιατί έχουμε χάσει πολύ χρόνο με αυτήν την φάση..



περνάμε από πάγκο στην άκρη του δρόμου με τα πρώτα βενζινομπουκαλα που βρίσκουμε!!! Ακριβώς όπως μας το είχαν περιγράψει το σκηνικό.!!



Αρκετά μπλόκα αστυνομίας συναντούμε ευτυχώς χωρίς να μας σταματήσουν.

 

[Magelanos]

Ελάχιστα βενζινάδικα που είδαμε είχαν μόνο γκάζι.. Βενζίνη δεν!!!! Συνεχίζοντας και έχοντας τον νου για κανένα βενζινάδικο, πέφτει το μάτι μου σε ένα..





Εγκαταλειμμένο φαίνονταν όπως και άλλα που είχαμε περάσει. Αλλά σταματήσαμε έτσι κι’αλλιως για ξεκούραση. Μια αντλία σκουριασμένη, που μου θύμισε παλιά ραπτομηχανή των γιαγιάδων!!!! Κανείς εκείνη την στιγμή και ένα παλιό Lada παρκαρισμένο που σου έκανε αίσθηση ότι κάποιος είναι εδώ!!!



Και εκεί που βγάζουμε κράνη να αράξουμε στην πρασινάδα, ανοίγει ένα παραθυράκι κάποιος από μέσα μας κάνει νόημα τι θέλουμε. Απορήσαμε βέβαια και ρωτάμε αν έχει βενζίνη. Ναι λέει!!! Λέω στην Μόνικα να ρωτήσει τιμή γιατί ξέρουμε ότι από εδώ και πέρα τα οκτάνια βγαίνουν στην μαύρη αγορά.. Ναι όντως δυόμιση φορές πάνω από την πρωτεύουσα. Παζάρι η Μόνικα κλπ, και πέφτει στις δυο φορές πάνω από πρωτεύουσα. Δηλαδή 50λ το λίτρο στην Τασκένδη 1 ευρώ εδώ ο τύπος.!!! Και ρωτώ.. μπορείς να κάνεις κάτι άλλο; Όχι !!!

Εντάξει λέμε και παίρνω την μάνικα να βάλω συνειδητοποιώντας ότι δεν έχει στοπ. Είναι απλά μια σωλήνα.. βγαίνει έξω και λέει. Λοιπόν πάω εδώ πίσω να βάλω μπροστά την αντλία και όταν γεμίσεις φώναξε να σταματήσω!!! Πσσσσσς… τεχνολογία!!!! Ξεκινά η μπομπίνα και τα πρώτα λίτρα έβγαιναν με αέρα!!! Τώρα μετρητή δεν είχε για να ξέρω πόσα έβαλα, αλλά και τι οκτάνια ούτε αυτό ήξερα, και δεν ρώτησα!!!

Γέμισα με αυτόν τον τρόπο, και συνεχίζουμε την ξάπλα στην πρασινάδα, σκοπός για τον οποίο σταματήσαμε.. τώρα έφυγε και ένα άγχος, και έτσι δεν θα ψάχνω μέσα στην Σαμαρκάνδη βενζινάδικο.

Αρνταν ξάπλα κατά γης, έτσι όπως είμαστε μας βλέπουν κάποιοι με αμάξι και σταματούν. Βγαίνει έξω ένας πατέρας με τον υιό του θέλοντας να μάθουν από πού έρχονται οι δίτροχοι ταξιδιώτες. Ο πατέρας μεγάλο χειρουργός της περιοχής και προαστίων, και ο υιός να μιλεί αγγλικά για να συνεννοηθούμε. Με ταμπλετ στο χέρι δώσε φωτογραφίες κάργα..



Το γαμωτο της υπόθεσης είναι ότι αφού έμαθαν για το ταξίδι, ενθουσιάστηκαν τόσο που ήθελαν να μας φιλοξενήσουν 70χιλ από εδώ στο σπίτι τους στα βουνά..

Άλλο που δεν θέλαμε και εμείς!!! Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ!!!! Εμείς έχουμε προπληρώσει όλα τα ξενοδοχεία από Ελλάδα για να πάρουμε βίζα, και μάλιστα ακριβά!!! Δηλαδή θα χάναμε τα λεφτά και δεν θα δηλωνόμασταν στο ξενοδοχείο, όπου μπορείς να μπλέξεις σε κάποιον έλεγχο συνόρων η ξαφνικά στον δρόμο από μπλόκα.!! Με αυτό τον τρόπο είσαι ελεγχόμενος μπαίνοντας στην χώρα και δεν μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις.

Είχαμε ακούσει ότι μπορεί να σου ζητήσουν και αποδείξεις ξενοδοχείων βγαίνοντας από την χώρα.. Γενικά μια <<τρομοκρατία>> την είχαμε με το θέμα διαμονή και ήμασταν ανένδοτοι. Τι να μας παρακαλούν, ελάτε είναι ωραία εκεί το τοπίο, όπου το παρομοίασε με Άλπεις του Ουζμπεκιστάν.. Εκεί η μαχαιριά έφτασε στο κόκκαλο.. τι ελάτε να σας γνωρίσει η γυναίκα μου, να φάτε, να κοιμηθείτε, έστω για μια βραδιά και φεύγετε αύριο για το ξενοδοχείο, τι, τι, τι, τι,…….. εμείς σε μια φάση ήμασταν έτοιμοι να τα τινάξουμε όλα στον αέρα και ότι γίνει!! Αλλά πάλι έμπαινε το φρένο!!! Ο άνθρωπος έκανε υπερπροσπάθεια για να μας πείσει..

Τελικά με μεγάλη λύπη αποχαιρετιζόμαστε και ο καθένας χαράζει την πορεία του.. η δύση του ηλίου μας έπιασε στον δρόμο με φόντο ερειπωμένα βενζινάδικα πάνω στον δρόμο..



Η νύχτα μας πρόλαβε στην είσοδο της πόλης και τώρα ψακτικη για το ξενοδοχείο.. Ταλαιπωρία λίγο μέχρι να το βρούμε γιατί το gps μας έβγαζε σωστά αλλά σε αδιέξοδο με κάτι αρχαία δίπλα. Ωραία αλλά που ρε γαμωτο είναι πάλι; Ταξιτζής δίνει την λύση όπου εκείνη την στιγμή κατέβαζε τουρίστες να δουν τα φωτισμένα μνημεία.



Δείχνοντας το όνομα του ξενοδοχείου κατάλαβε και μας εξηγεί ότι πίσω από τα αρχαία που βλέπουμε υπάρχει μια είσοδος και μετά στα 50 μέτρα αριστερά θα το βρούμε.!!!! Σοβαρά; Και πως που έχει δρόμο; Αφήνω μηχανή εδώ; Όχι πας με μηχανή ένα στενό πλακόστρωτο δρομάκι και μπήκες στην παλιά πόλη.!!! Ε ναι το ξενοδοχείο που μας έκλεισαν βρίσκετε στην παλιά πόλη προστατευμένη από τα τοίχοι της.. εξίσου και η πύλη που περνάμε!! Όλα καλά βρίσκουμε την πανσιόν και με παρκινγκ στην αυλή..

Πρώτο πράγμα αμέσως που κάνουμε είναι να ξεχυθούμε έξω να φάμε, και επειδή τέτοια ώρα τέτοια λόγια ρωτάμε για σίγουρα τον τύπο στην ρεσεψιόν. Μας λέει θα πάτε προς την κεντρική πλατεία Registan μιλάμε για τον τοπ προορισμό της πόλης.. πριν φτάσετε εκεί στο αριστερό σας χέρι πάνω στον δρόμο θα βρείτε τρία εστιατόρια.. σε όποιο θέλετε καθίστε εκτός από το πρώτο..!!! ξεκινάμε και εμείς φτάνουμε στον κεντρικό δρόμο όπου και ονομάζεται Registan και πέφτουμε στο πρώτο (το μη προτεινόμενο) όπου και είχε αρκετό κόσμο και ωραίο μαγαζί..

Το δεύτερο δεν μας γέμιζε το μάτι όπως και το τρίτο με σχεδόν καθόλου κόσμο νομίζοντας ότι είναι κλειστό!!! Τι κάνουμε; Πάμε στο πρώτο άσε τι λέει ο τύπος. Καθόμαστε όντως ωραία και μάλιστα με τουρίστες να κάθονται στο δίπλα τραπέζι-κρεβάτι. Είναι ένα τραπέζι χαμηλό πάνω σε μεγάλο ξύλινο κρεβάτι όπου δεν έχει καρέκλες απλά βγάζεις παπούτσια και κάθεσαι οκλαδόν.. Παραγγείλαμε και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε φαγητό κάνοντας κουβέντα για το τι θα δούμε αύριο.

Δεν προλαβαίνουμε να τελειώσουμε το φαί και τα πρώτα μπουκετιδια και σπρωξιές μόλις ξεκίνησαν!!! Το αφεντικό μάλλον με έναν από το προσωπικό… Όλοι άφωνοι να κοιτάμε το δράμα μπροστά στα μάτια μας και τι να κάνουμε; Κάτι με λεφτά είχε να κάνει αφού το αφεντικό μπήκε από το ταμείο πιάνει ένα πάκο λεφτά μεγέθους τσιμεντόλιθου, και τα σκορπά μέσα στο μαγαζί!!! Μιλάμε όπως τις χαρτοπετσέτες πρώτο τραπέζι πίστα, έτσι και εδώ μόνο που ήταν χαρτονομίσματα!!!

Βέβαια η αρκετή δόση αλκοόλ που φαινόταν ότι είχε καταναλώσει το αφεντικό, δεν χωρούσε αμφιβολία ότι έπαιζε τον πρώτο ρόλο για την εξέλιξη αυτή . Εκτός εαυτού πλέον αφού έχουν ανοίξει μύτες, αρχίζουν οι πρώτοι πελάτες να σηκώνονται και να φεύγουν.. μήπως να πληρώσουμε να φύγουμε; Μάταια όμως που όλο το προσωπικό είχε τον ρόλο της αστυνόμευσης πλέον. Τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή όταν βουτά ένα κουζινομάχαιρο ο ένας και αρχίζει το κυνήγι. Εκεί ακόμα και οι ποιο ψύχραιμοι πάγωσαν.!!!

Έχουν φύγει όλοι και παρακολουθούν από μακριά, κι’εγω τον χαβά μου!!! Τσεκ παρακαλώ!!! Εντάξει δεν ερχόταν κανείς και αμέσως με τραβά η Μόνικα να βγούμε έξω από το μαγαζί!! Τελικά φύγαμε γιατί κατέβαινε μια ομάδα πέντε ατόμων, γνωστοί του σερβιτόρου με κοτρώνες στα χέρια έτοιμοι να κατεδαφίσουν το μαγαζί!!! Κατεύθυνση με γρήγορο βήμα προς πλατεία (Registan-Ρετζισταν) λίγο ποιο πάνω από εδώ..

Τσαμπε την βγάλαμε απόψε από μάσα.. Δυστυχώς όμως ήταν πολύ σκοτάδι, δεν φώτιζαν αρχαία και δεν είδαμε και πολλά. Επιστροφή στο ξενοδοχείο πέφτοντας σε πολυτελέστατο γλέντι γάμου σε κέντρο. Χαζέψαμε λίγο την χλιδή και τα φανταχτερά παραδοσιακά ενδύματα που ήταν ντυμένοι κάποιοι καλεσμένοι..

 

[Magelanos]

4-9-14 ΠΕΜΠΤΗ (UZ- Samarkand)

Πρωινό έξω στην αυλή ωραία και χαλαρά.. Ακόμα και το Funduro δεν έχει παράπονο!! Του κάνει παρέα Ural με Γαλλικές πινακίδες..



Βγαίνουμε στη γύρα με πρώτο μέλημα να βρούμε μαγαζί για να πάρουμε κάρτα sim τηλεφώνου. Σημαντικό για να μπορούμε να μιλάμε τοπικά. Την πληροφορία στο που θα κατευθυνθούμε να την αγοράσουμε την πήραμε από τον φίλο που είχε το ξενοδοχείο. Και μάλιστα μας στέλνει σε γνωστό του να μας εξυπηρετήσει. Γιατί αυτό που μας είπε μας άγχωσε λίγο!!

Το δηλαδή δεν δίνουν σε ξένους κάρτα sim, με εξαίρεση να δηλώσουν κατοικία!! Και δεν μιλάμε ξενοδοχείο αλλά σπίτι..πχ αν κάποιος σε έχει καλέσει και σε φιλοξενεί. Άντε να δούμε τι άλλο κουφό θα μάθουμε!!!

Περπατάμε στους δρόμους της Σαμαρκανδής με έντονη ζέστη που ενοχλεί.



Πολλά πανεπιστήμια και εκατοντάδες μαθητές να έχουν κατακλίσει τους δρόμους.





Μετά από εξαντλητικό περπάτημα λόγο ζέστης βρίσκουμε το κατάστημα και μιλημένοι πλέων έχουμε στην κατοχή μας την πολυπόθητη κάρτα sim.



Πίσω προς ξενοδοχείο και πέρασμα από την πλατεία με το άγαλμα του (AmirTemur-Ταμερλάνου) να δεσπόζει στο κέντρο της.





Και αφού η κατάληξη είναι το ξενοδοχείο παίρνουμε μια γεύση από το εντυπωσιακό Μαύσωλο του Ταμερλάνου και γύρω από αυτό.











Πραγματικά ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που όσες ώρες και να το χαζεύεις τα μάτια δεν χορταίνουν!!





Πάμε για ξεκούραση και βγαίνουμε αργότερα ξανά. Έλα όμως που ο μεσημεριανός ύπνος κράτησε λίγο παραπάνω; Βαλε και ότι θέλαμε ιντερνέτ να κάνουμε κάτι δουλειές, μιλήσαμε και με φίλους από Τασκένδη που ήθελαν να μάθουν αν είναι όλα καλά, σουρούπωσε και χάσαμε την επίσκεψη στα κτηριακά επιτεύγματα που περιβάλουν την πλατεία Registan…

Το καλό είναι ότι κάναμε τις δουλειές μας, και οι γνωστοί μας κανόνισαν συνάντηση στην Μπουχάρα αυριανό προορισμό, με δυο μηχανόβιους να μας πάνε κάπου στα σίγουρα να προμηθευτούμε βενζίνη. Είπαμε το άγχος που έχουν αυτοί για την βενζίνη είναι μεγαλύτερο από το δικό μας. Οπότε λίγο πριν πέσει ο ήλιος βγαίνουμε για τελευταία βόλτα.



Μια στάση σε σουπερ μάρκετ πριν όπου εδώ λόγο ότι τα ρέστα ήταν κάτι κέρματα μηδέν αξίας, και δεν είχε να μας δώσουν, δεν τα θέλαμε άλλωστε, μας προμήθευσαν με κάτι τσίχλες!!!



Πάλι σκοτάδι στην πλατεία Ρετζισταν και νέκρα, και ξανά προς ξενοδοχείο επιστροφή..

 

[Magelanos]

5-9-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (UZ-Bukhara 309χιλ)



Έτοιμοι για να βγούμε στους δρόμους ξανά, με μια στάση, απαραίτητη στην πλατεία (Registan-Ρετζισταν)!!! Δυο φορές ήταν βράδυ που πήγαμε και δεν είδαμε τίποτα, και τώρα πρέπει να πάρουμε έστω και μια μικρή γεύση, γιατί μιλάμε για τα σημαντικότερα μνημεία σε ολόκληρο το Ουζμπεκιστάν και όχι μόνο!!! Παρκάρω την μηχανή εκεί κοντά και πλησιάζουμε την πλατεία σε ένα πλάτωμα όπου μπορούσαμε να θαυμάσουμε!!!

Δέος, δέος και μόνο δέος!!! Απίστευτο!!! Αρχιτεκτονικό μεγαλείο!!!





Δεν υπάρχουν λόγια άφωνος!!!! Μιλάμε για το πνευματικό κέντρο της κεντρικής Ασίας.. Τρεις (Madrasah-Μεντρεσα) ισλαμικές σχολές – ιεροσπουδαστήρια.. και αρχίζουμε… βλέποντας την πλατεία απέναντι μας βρίσκεται η (Tilya Kori Madrasah1646-1660),



Αριστερά με τους δυο μιναρέδες να ξεχωρίζουν στην κεντρική είσοδο (Ulugh Beg Madrasah 1417-1420) εποχή αυτοκρατορίας (Timur-Ταμερλάνου),



και δεξιά όπου κι’εδώ υπάρχουν δυο μιναρέδες στην κεντρική είσοδο η (Sher Dor Madrasah 1619-1636)..





Λόγο περασμένης ώρας λέμε να φύγουμε!!! Πράγμα που μετανιώσαμε φυσικά αφού δεν επισκεφτήκαμε τους εσωτερικούς χώρους. Σαν να έρθει τουρίστας στην Αθήνα και να φωτογραφίσει την ακρόπολη από απόσταση και να φύγει!! Κάπως έτσι νιώσαμε!!











Αποχαιρετάμε την όμορφη Σαμαρκάνδη βγαίνοντας στο δρόμο του μεταξιού Ε40-Μ37..



Ολιγόλεπτες στάσεις δίπλα στον δρόμο, και φυσικά σε σκιά λόγο αρκετής ζέστης. Ποτέ μα ποτέ σε κάθε στάση δεν είμαστε μόνοι ακόμα και σε απόμερα σημεία. Όλο και κάποιος μας έπαιρνε χαμπάρι, αγρότης, κάποιος μέσα από σπίτι, ακόμα και από αυτοκίνητα!! Όλοι μα όλοι ήθελαν κουβέντα και να μάθουν για εμάς.



Εκτός ότι όλοι ήθελαν να μας προσφέρουν κάτι, ακόμα και να μας φιλοξενήσουν!!! Πλάκα…!!! Μήπως μας κάνουν πλάκα; Όχι όμως το έχουν μέσα στην κουλτούρα τους όταν βλέπουν ξένο ταξιδιώτη να του προσφέρουν ότι μπορούν!!



Σε τόσο μεγάλο βαθμό που ούτε για κατούρημα σε χωράφια στο πουθενά δεν μπορείς. Κάποιος πετιέται και σε κόβει χαχαχα.. μια στάση κάναμε δίπλα σε μεγάλη έκταση με βαμβακοφυτείες (λευκός χρυσός)..



δεύτερη παραγωγός χώρα σε βαμβάκι, όπου επί Σοβιετικής Ένωσης μεγάλα αποθέματα σε νερό αντλήθηκαν από την Αράλη..

 

[Magelanos]

Το αποτέλεσμα τραγικό με μεγάλη οικολογική καταστροφή. Η συρρίκνωση τεράστια, που μέχρι και το κλίμα έχει αλλάξει, λόγο ερημοποίησης με υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι..

Μπαίνοντας στην (Bukhara-Μπουχάρα) κατεύθυνση αμέσως στο κέντρο και την παλιά πόλη βάση gps που είχαμε την διεύθυνση του ξενοδοχείου.

Όπου πλησιάζοντας μπαίνουμε και σε πλακόστρωτο!! Κάπου το χάσαμε και ρωτάμε. Μέσα σε ένα στενό σοκάκι βρισκόταν για τόσο στενό που η μηχανή δεν γύριζε με την μούρη έπρεπε με τον κωλο να ξανά βγεις έξω. Μπλέξαμε πάλι μου φαίνεται. Βλέποντας μια ξύλινη σάπια πόρτα και μια αυλή, κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Σίγουρα είναι αυτό;

Πετάγετε ένας από μέσα μάλλον ο υπεύθυνος και μας ρωτά αν είμαστε εμείς από γραφείο. Του δείχνουμε το χαρτί και λέει ναι εδώ είναι ανοίγει την ξύλινη πόρτα να βάλω την μηχανή μέσα. Δίστασα κι’εγω και η Μόνικα. Την βάζω μέσα και την γυρίζω με την μούρη για να μπορώ να βγω ξανά.. αμέσως μια μπόχα μας πήρε και μας σήκωσε!!! Κάτι σαν μούχλα και κλεισούρα με εκατοντάδες μύγες να πετούν στην αυλή!! Μια παρέα ντόπιων κάτω στο πάτωμα πάνω σε χαλί, έτρωγαν ένα καρπούζι!! Σίγουρα σοι και όχι πελάτες, αφού οι μοναδικοί ξένοι πελάτες και τουρίστες ήμασταν εμείς..

Η Μόνικα λέει δεν μου αρέσει!! Ωραία και τι να κάνουμε τώρα; Πληρωμένο είναι και μάλιστα στα 50 ευρώ.. Problem? Ο ιδιοκτήτης αναφωνεί!! Δεν πας στο δωμάτιο και βλέπουμε.. καλά μη κατεβάσεις πράγματα από μηχανή ακόμα. Οκ.. μετά από τρία λεπτά κατεβαίνει τρέχοντας η Μόνικα από τον πρώτο όροφο που βρισκόταν το δωμάτιο με μια και μοναδική εξωτερική ξύλινη σκάλα για πρόσβαση σε αυτό!!! Τι λέει;

Άσε δεν αξίζει ούτε για 10 ευρώ!!! Ορέ και τι κάνουμε; Βγαίνει έξω για τσιγάρο η Μόνικα και εγώ για να το συζητήσουμε. Εντωμεταξύ ο άλλος το κατάλαβε και αρχίζει τις ερωτήσεις. Τι έγινε, ποιο είναι το πρόβλημα κλπ.. Τα είχε πάρει τόσο πολύ στο κρανίο η Μόνικα που του λέει να μας αφήσει μόνους για λίγο. Εντάξει αλλά όχι και τόσο κορόιδα ρε γαμωτο. Να πληρώσουμε όχι αυτό το χάλι όμως. Κάτσε να μπω ιντερνέτ να δω αν υπάρχει. Όντως το βρίσκουμε στο booking όπου την βραδιά την είχε στα 16 ευρώ το δίκλινο!!!

Λέω καλά πως ήταν μέσα. Πρώτον βρόμικο δεν άφηνες τίποτα κάτω στο πάτωμα, μετά είχε ανεμιστήρα με τέτοια ζέστη την κάτσαμε, έντονη η μυρωδιά της μούχλας, σε βαθμό ασφυξίας, και ένα σκουριασμένο ψυγείο που μάλιστα δεν ήταν στην πρίζα, μόλις πήγα επάνω το έβαλε να δουλέψει λέγοντας μου ότι είναι και κάτι το ουαου!! Και να φανταστείτε ότι μας περίμεναν. Ξανά έξω ο άλλος να ρωτά. Αρχίζει να του εξηγεί το πρόβλημα και ότι υπάρχει στο booking με πολύ χαμηλή τιμή.

Ναι απαντά αλλά στην περίπτωση σας υπάρχουν πολλοί ενδιάμεσα και παίρνουν προμήθεια. Και τώρα τι άλλο, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι!!! Ναι λέει η Μόνικα; Καλά περίμενε, παίρνει το χαρτί με τις κρατήσεις και βρίσκει το τηλέφωνο του γραφείου στην Τασκένδη. Τι κάνεις; Τώρα θα δεις!!! Το σηκώνουν και τους ρίχνει ένα ξεχεσημο όλο δικό τους.. εγώ με τον ιδιοκτήτη είχαμε μείνει με το στόμα ανοιχτό.!!! Κλείνει το τηλέφωνο!! Τι έγινε λέω ψάχνουν για άλλο να μας βρουν!!! Όχι σιγά μη δώσω τα λεφτά σε αυτή την τρώγλη να με πληρώσουν ίσως και να κάτσω!!!

Όντως σε 20 λεπτά χτυπά το τηλέφωνο (κάρτα sim να που χρειάζεται) της Μόνικας και αμέσως λέει ότι μας βρήκε ένα άλλο 100 μέτρα από εδώ στην είσοδο την παλιάς πόλης, με τον ιδιοκτήτη να μας περιμένει έξω στον δρόμο. Όχι παίζουμε.. και χίλια συγγνώμη, και μίλησαν με τον υπεύθυνο, όπου με κατεβασμένα μούτρα αποσύρθηκε στην τρώγλη!! Μπράβο ρε Μόνικα έχεις τσαγανό.. εγώ πραγματικά αν ήμουν μόνος τουμπέκι και ύπνο στην τρώγλη και τις δυο νύχτες!!! Για πάμε στο άλλο να δούμε τι μας βρήκαν!!

Διασχίζοντας τα 100μ σιγά και κοιτάζοντας, ένας από αριστερά του δρόμου μας κάνει νόημα να σταματήσουμε.. είναι ο τύπος που δουλεύει στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. Μας δείχνει ότι είναι σε ένα δρομάκι, στενό κι’εδώ αλλά πρέπει να περάσω ένα γεφυράκι με την μηχανή λόγο το ότι ένα μικρό ποτάμι ήταν εκεί δίπλα. Η να κάνω τον γύρο του τετραγώνου αν θέλω. Γεφυράκι; Γεφυράκι γιατί όχι; Παρκάρω απέξω όπου βλέπουμε μια παλιά ξύλινη πόρτα για είσοδο και ένα κτήριο την εποχής καλό συντηρημένο.



Η Μόνικα το γνωστό μετά το πρώτο κάψιμο.. Μη κατεβάσεις τίποτα ακόμη, πάω να δω.. ΟΚ.. δεν χρειάστηκαν ούτε τρία λεπτά να περιμένω, βλέποντας την Μόνικα να βγαίνει και αναφωνεί!!! ΤΕΛΕΙΟ…… σουπερ επιτέλους γιατί ταλαιπωρηθήκαμε και χάσαμε όλη την μέρα μας σχεδόν με αυτή την φάση.

Όντως μπαίνοντας μέσα αποκαλύπτεται μια μεγάλη αυλή, με παλιά αντικείμενα σε διάφορα σημεία. Σαν μουσείο που βλέπεις τα εκθέματα!! Πολύ ωραία με το χαμόγελο ήμασταν λόγο της τροπής των πραγμάτων!!





Μέχρι να ταχτοποιηθούμε μας πήραν τηλέφωνο οι γνωστοί των γνωστών για να πάμε να φουλάρω βενζίνη. Τους είπαμε που βρίσκεται το ξενοδοχείο και σε 30 λεπτά θα ήταν εκεί. Οκ έχει αρχίσει να σουρουπώνει κιόλας και βγαίνουμε έξω να τους περιμένουμε στον δρόμο. Φτάνει ένα KawasakiZZR-250 δικαβαλο.. σταματάμε δίπλα μας πάει να κατέβει ο πίσω να μας χαιρετήσει κάπου μπλέκετε το πόδι και παρτους κάτω και τους δυο!! Μείναμε!!!

Τους βοηθάμε να σηκωθούν και όλα οκ. Πάω να φέρω την μηχανή να φύγουμε σκεπτόμενος την φάση!! Άντε να δούμε τι εξέλιξη μας περιμένει ακόμη!!! Μπροστά αυτοί και εμείς να ακολουθούμε. Τι από στενά, τι από πλατείες περάσαμε βγήκαμε εκτός πόλης, και βρισκόμαστε σε βενζινάδικο που τέτοια ουρά από αυτοκίνητα μόνο σε σύνορα είχα δει!!! Τι γίνεται εδώ;

Με μπάρες έκλεινε η είσοδο του βενζινάδικου αφήνοντας αυτοκίνητα όσο η αντλίες, για να μπορούν να εξυπηρετηθούν, δεν φούλαρε κανείς!! Βλέποντας αυτό είπα τελικά θα έχουμε πρόβλημα..

Εμένα μου λέει ο φίλος μπες από την έξοδο, και φυσικά παρακάμπτοντας τους πάντες. Ορέ θα φάμε ξύλο μου φαίνετε. Πάει στον βενζίνα που ήταν γνωστός και του λέει θα βάλεις τώρα στην μηχανή και φουλάρισμα!! Μα, δεν, πως; Θα κάνεις αυτό που σου λέω.!! Εμείς με την Μόνικα σε μια γωνιά κιχ λέμε… τελικά μου κάνει νόημα ο φίλος να φέρω την μηχανή στην αντλία και ναι γέμισα.. τους ευχαρίστησα όλους και τον βενζίνα, και τα παιδιά μας είπαν να μας πάνε στο ξενοδοχείο ξανά..

Περίπου πέντε χιλιόμετρα ήταν έξω από την πόλη, και στην όλη αυτή απόσταση βενζινάδικο δεν υπήρχε, και φαντάζομαι ότι όσο κινούμαστε εκτός από τον πολιτισμό δεν θα βρούμε πουθενά!! Φτάνοντας τους παρακαλέσαμε να πάμε κάπου να τους κεράσουμε κάτι, αλλά δεν είχαν χρόνο έπρεπε να φύγουν. Και έτσι έγινε χαιρετιόμαστε και ξανά τους ευχαριστήσαμε για αυτή την εξυπηρέτηση. Τώρα τι κάνουμε; Μαύρο σκοτάδι, και πάμε εδώ κοντά βρίσκοντας ένα μαγαζί να ψωνίσουμε τίποτα φαγώσιμο και επιστρέψαμε ξενοδοχείο..

 

[Magelanos]

6-9-14 ΣΑΒΑΤΟ (UZ-Bukhara)

Το να παίρνεις το πρωινό σου στην αυλή μιας Μεντρεσας του 1861 (Said Kamol Madrassah) αμη τι άλλο είναι το κάτι μοναδικό!!!! Το πρωινό πλούσιο με τα πάντα.



Το πόσο χαρούμενοι είμαστε μένοντας σε τέτοιο ιστορικό χώρο, φαίνεται στα πρόσωπα μας και στην διάθεση που έχουμε.



Να μην θέλουμε να πάμε πουθενά να κάτσουμε εδώ!!!



Αλλά μια πανάρχαια πόλη στον Δρόμο Του Μεταξιού μας περιμένει να την ανακαλύψουμε.

Περιτριγυρισμένη από την καυτό άγγιγμα της ερήμου Κιζίλ Κουμ (Κόκκινη Άμμος), έφτασε στο απόγειο της δόξας της κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους (12ο-16ο αιώνα), όταν εξελίχθηκε σ’ έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς πάνω στον Δρόμο του Μεταξιού. Τότε τα υπέρβαρα καραβάνια με τους ταξιδιώτες, και προσκυνητές περνούσαν τις πύλες της Μπουχάρα…

Σακίδιο στην πλάτη, νερά, φραπέ, αθλητικά παπούτσια και φύγαμε!! Από τα πρώτα βήματα μένεις έκπληκτος και θέλεις συνέχεια να φωτογραφίζεις.



Μια στάση επιβάλλεται στο ποιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης την πλατεία (Lyab-i Hauz) με την μικρή λιμνούλα.



Γύρο από αυτήν Μεντρέσες, Χάνια, Μαχαλάδες 16ου-17ου αιώνα εκπλήσσουν ευχάριστα το βλέμμα του ταξιδιώτη.





Αλλά και ο (Ναστραντίν Χότζας) ήταν εκεί πάνω στον γάιδαρο του!!! Δημοφιλής κεντρικός ήρωας σε μύθους, παροιμίες και ανέκδοτα.. Υπήρξε προσωπικός φίλος του Ταμερλάνου.



Συνεχίζουμε, και διασχίζουμε την παλιά σκεπαστή θολωτή αγορά







Βγαίνοντας υπηρχαν μικροπωλητές με είδη λαϊκής τέχνης..

 

[Magelanos]

Μουσείο χαλιών; Και δεν μπαίνουμε;



Το πασίγνωστο εγχώριο προϊόν την πόλης τα χαλιά Μπουχάρα. Βλέποντας τα από κοντά καταλαβαίνω το δέος της Μοιραρακη που την κυριεύει όταν τα διαφημίζει στην εκπομπή της. Χειροποίητη δουλειά σε όλο της το μεγαλείο!!!





Μετά από εδώ συναντάμε την ( Ulugh beg–Madrassa 1417) Μεντρεσα του εγγονού του Ταμερλάνου.



Δίπλα από εδώ άλλη μια αξιόλογης αρχιτεκτονικής Μεντρεσα η (Abdul AzizKhan - Medrassa1652).







Συνεχίζουμε δυτικά προς ιστορικό κέντρο..





Φτάνουμε στο Ιστορικό κέντρο το (Poi Kalon—Πο-ι Καλαν). Στα Περσικά αυτό σημαίνει μεγάλο κληροδότημα. Αναφέρεται στο αρχιτεκτονικό συγκρότημα με επίκεντρο τον μιναρέ Καλαν.



Αυτό το σπουδαίο οικοδόμημα ήταν το ψηλότερο κτήριο στην Κεντρική Ασία με 47μ. Έμεινε ανέπαφο έως τις μέρες μας αφήνοντας εντυπωσιασμένο ακόμη και τον Τζεκινς Χαν που διέταξε τον στρατό του να μην τον αγγίξουν (Ο Τζένγκις Χαν κατέστρεψε ολοσχερώς την πόλη το 1220) Οι χρήσεις του ήταν αρκετές!! Σαν φάρος ανάβοντας φωτιά για να βλέπουν τα καραβάνια. Σαν παρατηρητήριο από τους στρατιώτες προς εχθρούς την περίοδο πολέμων.

Είχε ονομαστεί όμως και σαν ο πύργος του θανάτου!! Οι εγκληματίες τιμωρούνται με ρίψη από την κορυφή!!



Ξεκινάμε με άλλα σημαντικά κτήρια δίπλα εδώ.. Το (Τέμενος Καλάν του 1514)..



Η (Mir-i-Arab Madrassa-- Μιρ-ι Αράμπ Μεντρεσα 1535) Hκατασκευή του αποδόθηκε στο (Σεΐχη Αμπντουλάχ Γιαμανί της Υεμένης), ένα πνευματικό μέντορα των πρώτων μελών της δυναστείας των (Σχαϊμπανίδων).







Και μαυσωλεία όπως του (Ισμαϊλ Σαμάνι) χρονολογείται από το 9ο-10ο αιώνα. Ανοικοδομήθηκε τον 9ο αιώνα (μεταξύ 892 και 943) ως κοιμητήριο του Ισμαϊλ Σαμάνι. Ο Ισμαϊλ Σαμάνι ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Σαμανιδών, η τελευταία Περσική δυναστεία η οποία εξουσίασε την Κεντρική Ασία και κυβερνούσε την πόλη μεταξύ 9ου και 10ου αιώνα. Και το μαυσωλείο του (Χασχμά-Αγιούμπ)..






Βλέπουμε ανοιχτή αγορά χρυσαφικών αλλά και χαλιών και πάμε να ρίξουμε μια ματιά.





Χαλιά είπαμε; Πόσα τετραγωνικά θέλετε;!!!!!

 

[Magelanos]

Συνεχίζουμε και πέφτουμε στα τοίχοι της Βασιλικής Ακρόπολης Ark..



Σε σκιά αράξαμε λίγο να τελειώσω και το φραπεδακι.. Λόγο ντάλα ηλίου είπαμε να μην επισκεφτούμε το Ark και να έρθουμε ξανά το απόγευμα στην δύση.. οπότε συνεχίζουμε προς ξενοδοχείο αλλά μέσα από στενά απόμερα σοκάκια της πόλης..






















Μέσα σε ένα κτήριο φιλοξενούσε έκθεση φωτογραφίας και πίνακες ζωγραφικής.












Αράζουμε για ένα καπουτσίνο στην πλατεία (Lyab-i Hauz) με την λίμνη. Είπα να καταπολεμήσω την ζέστη με κάτι ζεστό και κρύο ταυτόχρονα τρώγοντας παγωτό!! Η ζέστη βαρεί στο κεφάλι τελικά!!



Απολαμβάνοντας τον συνδυασμό κρύου και ζεστού με απίστευτη θέα χρωμάτων..

 

[Magelanos]

Και επειδή σε λίγες ώρες θα τα ξανά δούμε αποσυρθήκαμε στην Μεντρεσα μας για ξεκούραση!!





Η ώρα πριν το σούρουπο έφτασε και έτοιμοι για την τελευταία βόλτα στην μαγευτική Μπουχάρα..






Τα χρώματα πλέον διαφορετικά με τις ελάχιστες αχτίδες του ηλίου να τα αγκαλιάζουν. Ένα κόκκινο χρώμα σαν την καύτρα στο τζάκι πριν σβήσει!!





Φτάσαμε στα τοίχοι του κάστρου της Μπουχάρα Ark.







Η είσοδος του επιβλητικού κάστρου της Μπουχάρα (Ark), που θεωρείται το παλαιότερο κτίσμα της πόλης (5ος π.χ. αιώνας).





Κατοικία βασιλιάδων (αρχόντων και εμίρηδων), βομβαρδίστηκε και καταστράφηκε από τον Κόκκινο Στρατό το 1920. Στο εσωτερικό του Ark υπάρχει το Juma Mosque (Τζαμί της Παρασκευής) κι ένα μικρό λαογραφικό μουσείο. Στον υπόλοιπο χώρο του κάστρου, οι εργασίες αναστήλωσης συνεχίζονται χάρη στη χρηματοδότηση της UNESCO.

Να και δυο γαμπροί με τις νύφες να βγάζουν φωτογραφίες. Ωραίο σκηνικό για γάμο!!!





Νυχτώνει σε λίγο και επιστρέφουμε..















Καλό βράδυ από Μπουχάρα…

 

[Magelanos]

7-9-14 ΚΥΡΙΑΚΗ (UZ-Khiva 484χιλ)



Φορτώνω μηχανή μέχρι να βγει η Μόνικα να φύγουμε. Εκεί πέφτει το βλέμμα στο χαντάκι που υπήρχε περιμετρικά του κτηρίου για τα όμβρια ύδατα, (μα πόσο φάρδος) βρίσκω ένα άδειο μπιτόνι για υγρά ψυγείο αυτοκινήτου. Αμέσως το αρπάζω και το κοίταζα λες και ανακάλυψα τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου!! Δοχείο 10λ δεύτερο μόλις μπήκε στην άλλη πλαϊνή μπαγκαζιερα!! Το θέμα είναι να βρούμε βενζίνη να το γεμίσω..



Μόλις βγήκε η Μόνικα βλέποντας με να έχω ένα χαμόγελο τεράστιο και βλέμμα τρελής αγελάδας απόρησε!!! Σε χτύπησε η ζέστη; Αφού βρίσκεσαι σε σκιά!!! Με χτύπησε η τύχη δείχνοντας της το μπιτόνι που βρήκα. Αμέσως απέκτησε το ίδιο χαμόγελο και αυτή.

Αισθάνεσαι πολύ λίγος, ένα τίποτα συνειδητοποιώντας ότι σε περιτριγυρίζει η τρίτη μεγαλύτερη σε έκταση έρημος!!! Κιζιλ Κουμ (κόκκινη άμμος) και η ζέστη χτυπά κόκκινα!!!



Οι στάσεις μας ελάχιστες!!! Όχι ότι δεν θέλαμε αλλά δεν βρίσκαμε τίποτα και περισσότερο σε σκιά!! Όταν αυτό μας συνέβαινε αμέσως σταματούσαμε για αναπλήρωση υγρών..









Ο δρόμος έχει τα θεματακια του!!! Στην καλύτερη μορφή που είναι αυτή..



και στην χειρότερη αυτή..



Το μόνο που παρέμενε ίδιο ήταν το τοπίο και η απίστευτη μοναξιά του..
Συναντούμε και σημεία με δυνατές ριπές ανέμου, όπου θόλωνε η ατμόσφαιρα από την σκόνη..



Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χρειάζεται να κάνουμε ζιγκ, ζαγκ γιατί η άμμος είχε καλύψει την άσφαλτο σε διάφορα σημεία.







Σε ένα από τα ελάχιστα σημεία για να σταματήσει κανείς πάνω στον δρόμο, φάνταζε σαν όαση εκείνη την στιγμή και σταματάμε.. Βλέπουμε αρκετό κόσμο μαζεμένο. Και λογικό αφού είναι το μοναδικό για εκατοντάδες χιλιόμετρα. Μια μίξη από ντόπιους και τουρίστες εκείνη την στιγμή ήταν το κάτι πρωτόγνωρο!!

Πούλμαν με κόσμο, ακόμα και ένα μικρό βαν με τουρίστες είχε σταματήσει για να φουλάρει καύσιμα.. φυσικά από μπιτόνι!! Τα βλέμματα για ακόμα μια φορά τα κέντρισε το απλό funduro για εμάς, και το εξωπραγματικό για τους ντόπιους!!!



Πάντως είχε τα πάντα από να πιεις κάτι παγωμένο, αλλά και να φας, ακόμα και βενζίνη όπως είδα.. ωραία στάση για να ξεκουραστούμε λίγο υπό σκιά που το ζητούσε απεγνωσμένα ο οργανισμός μας εδώ και ώρες!!



Χαζεύαμε και τους τουρίστες που έβγαζαν φωτογραφίες στην έρημο δίπλα στον δρόμο, και κυλιόντουσαν στην καυτή άμμο της ερήμου σαν μικρά παιδιά!!



Πρέπει να συνεχίσουμε όμως για να βγουν τα χιλιόμετρα, που λόγο και της κακής κατάστασης του δρόμου δυσκολεύουν περισσότερο.

 

[Magelanos]

Διανύουμε λίγα χιλιόμετρα και ένας καινούριος αυτοκινητόδρομος απλώνετε μπροστά μας όσο πάει το βλέμμα!!! Αμέσως αλλάζει το ρολαρισμα της μηχανής!!! Μηδέν σκαμπανεβάσματα, σαν να οδηγούμε πάνω σε χαλί Μπουχάρα!!! Κάνε τον σταυρό σου Μόνικα να κρατήσει για πολλά χιλιόμετρα να φτάσουμε ξεκούραστα.

Αν και από μπετό φτιαγμένος (λογικά θα πέσει άσφαλτο από πάνω) ήταν το κάτι άριστο οδηγηκα σε όλη την χώρα μέχρι αυτή την στιγμή.





Το περίεργο και μετά από αρκετά βαρετά χιλιόμετρα στο τίποτα, μπροστά μας διακρίνουμε μεταλλικό πλέγμα να έχει κλείσει τον δρόμο!!! Πλησιάζοντας βλέπουμε σκοπιά με όλο το σκηνικό να θυμίζει σύνορα!!!



Τι έγινε πάλι; Έχει γούστο να φάμε πόρτα!! Έλεγχο διαβατήριων κανονικά και το που πάμε.. σύρετε η μεταλλική πόρτα και μας κάνει νόημα να συνεχίσουμε το ταξίδι!!! Τώρα τι ήταν αυτό δεν ξέραμε!! Αλλά το πιθανότερο να μπαίναμε σε αυτόνομη περιοχή!! Έχουμε διανύσει πάνω από 100χιλ σε αυτόν άριστο δρόμο, αλλά και πάλι θέλουμε στάση για να δροσιστούμε με κάτι. Που όμως δεν υπάρχει σκιά για δείγμα!!

Αναγκαστική στάση δεξιά του δρόμου έστω για δέκα λεπτά. Καπέλο στο κεφάλι και χυμό που ήταν ακόμα δροσερός μέσα στην μπαγκαζιερα.



Υπήρχαν κάτι κτήρια από το αντίθετο ρεύμα του δρόμου, αλλά έπρεπε να πηδήξουμε πάνω από τις μπαριερες για να φτάσουμε τον ήσκιο τους.



Η Μόνικα βολεύτηκε στην σκιά ενός στύλου που έκανε μια πινακίδα!!! Από το τίποτα!!!



Βουρ και πάλι στον δρόμο για να τελειώσει αυτό το εξαιρετικό οδόστρωμα που για συνολικά 150χιλ περίπου μας χάρισε άνετη οδήγηση. Τώρα στα γνωστά οδοστρώματα για να μην ξεχνιόμαστε!! Ευτυχώς όχι για πολύ, πλησιάζοντας τα περίχωρα της Χιβας.



Καθοδήγηση με gps για να βρούμε το ξενοδοχείο.. περνάμε μέσα από την πόλη για να φτάσουμε στην περιτοιχισμένη παλιά πόλη και έξω από μια πύλη της. Σαν να μπαίνεις στην Μονεμβασιά κάτι τέτοιο!! Και όντως το gps έδειχνε ότι πρέπει να εισέρθομε στην παλιά πόλη. Δίστασα και σταμάτησα να ρωτήσουμε κάποιον γιατί δεν ήξερα αν μπορώ να μπω με όχημα.



Δεν άργησε και πολύ αμέσως ήρθε κόσμος να μας δει, ακόμα και ένας πιτσιρικάς που ρωτούσε αν θέλουμε δωμάτιο.



Αμέσως δείχνουμε την κράτηση του ξενοδοχείου που έχουμε και μας λέει ότι είναι μέσα στην παλιά πόλη!! Πρέπει να πάμε γύρω από τα τοίχοι, και να μπούμε από την άλλη πύλη, αντίθετα από αυτήν εδώ που σταματήσαμε. Είναι ποιο κοντά από εκεί και αμέσως θα το βρούμε..

Τον ευχαριστήσαμε και χαρούμενοι ξεκινήσαμε. Όπως τα είπε περάσαμε την τεραστία ψηλή ξύλινη παλιά πόρτα της πύλης, και μετά από δυο στενά βρήκαμε το B&B Zafarberk.. λυτό, καθαρό, και άδειο όλο το κτήριο, κτισμένο και εναρμονισμένο, με το περιβάλλον της Ίτσαν Κάλα, η «έσω πόλη» όπως ονομαζόταν η αρχαία Χιβα.



Έχει αρχίσει να πέφτει ο ήλιος και βγαίνουμε μια μικρή βόλτα μέσα στην παλιά πόλη για να βρούμε κάτι να φάμε..







Μένουμε με το στόμα ανοιχτό περπατώντας στα στενά σοκάκια, από την αρχιτεκτονική των κτηρίων..





Ο ημιτελής μιναρές (Kalta Minor) σήμα κατατεθέν της πόλης, προοριζόταν να ξεπεράσει σε ύψος τα 70μ, και να φαίνεται από παντού. Αλλά ο αρχιτέκτων σκοτώθηκε σε μάχη και έτσι σταμάτησε στα 30μ περίπου!!












Καθίσαμε φάγαμε σένα κτήριο της εποχής όπως τα περισσότερα μέσα στην παλιά πόλη και η βραδιά πέρασε υπέροχα. Μπορώ να πω άνετα ότι ζούμε το Χίλιες Και Μια Νύχτες..

 

[Magelanos]

8-9-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (UZ-Khiva)

Ξεκινάμε μια αναγνωριστική ποδαράτη βόλτα έξω από την αρχαία πόλη, στο καινούριο κομμάτι της, για να βρούμε κανένα μαγαζί με φρούτα και κάτι φαγώσιμο τώρα που ρέει το χρήμα..χάχα..



Αυτό το τουβλάκι που κρατώ είναι μόνο 50ευρω!!!









O Chinggis Khaan πρώτος ισοπέδωσε την πόλη το 1221 και μετά ξανά ο Ταμερλάνος το 1370.. Αν και κατοικήσιμη η αρχαία πόλη, οι περισσότεροι έχουν μεταφερθεί και μένουν στην καινούρια, από την εποχή της Ρωσικής κατοχής για λόγους αναστήλωσης της.. Επιστρέφοντας στον ξενώνα για ξεκούραση βλέποντας δυο γυναίκες να ψήνουν ψωμί με τον παραδοσιακό τρόπο, σταματάμε και αγοράσαμε..



Ξεκούραση τώρα γιατί η ζέστη είναι αρκετή..



αργότερα θα βγούμε για να πάρουμε μια πρώτη γεύση από την πρωτεύουσα της Αρχαίας Χορεσμιας !!!

Από τα πρώτα βήματα στα καλντερίμια της πόλης το βλέμμα μαγεύετε από τα πλινθόκτιστα σπίτια..







Τζαμιά, μετρέσες, μιναρέδες, όλη η πόλη ένα υπαίθριο καλοδιατηρημένο μουσείο!!

 

[Magelanos]

Μα καλά τι ζω ο φουστης μου λέτε;







Τεχνίτες πιτσιρικάδες δημιουργούσαν αριστουργήματα πάνω σε ξύλο..













Συνέχεια μέσα στα δρομάκια με την φωτογραφική να πυροβολεί ασταμάτητα..











Περνώντας έξω από την Μετρέσα του Islam Hoja, (1910) μαζί με τον μιναρέ, κοντοσταθήκαμε βλέποντας ότι μπορείς ανέβεις πάνω!!! Σκεφτήκαμε την θέα από ψηλά και πήραμε την απόφαση προς την κορυφή του μιναρέ..

 

[Magelanos]

Θέα μοναδική..



Δεν είμαστε μόνοι όμως, μια παρέα από γυναίκες ντόπιες έβγαζαν φωτογραφίες, όταν μια από αυτές θέλησε να βγει φωτογραφία με την Μόνικα.. Φυσικό αφού σπανίως βλέπουν γυναίκα να φορεί σορτς!!













Χορτάσαμε θέα και ξεκινάμε προς ξενοδοχείο.. Το άγχος μας τώρα η ανεύρεση βενζίνης.. Θα ρωτήσουμε τον ιδιοκτήτη αφού πριν τον είδαμε να καταφθάνει με αυτοκίνητο..

















Τώρα αν αυτό δεν είναι τύχη τότε τι είναι; Και εξηγούμε!!!! Ο ιδιοκτήτης του ξενώνα είναι ο μοναδικός κάτοικος της πόλης που κυκλοφορεί με βενζινοκίνητο όχημα.!!! Το ραντεβού δόθηκε μετά από λίγες ώρες να πάμε να φουλάρουμε εκεί που γεμίζει και αυτός!! Οπότε μιλάμε για καθαρή βενζίνη και σε τιμή που παίρνει εκείνος..

Απογευματάκι πλέον και μπροστά ο ιδιοκτήτης με το αυτοκίνητο και πίσω εμείς.. Βγαίνουμε έξω από την παλιά πόλη, και μέσα από κάτι στενά δρομάκια σταματά έξω από μια πόρτα.. Μας λέει ότι φτάσαμε και χτυπά μια μεταλλική πόρτα αυλής ενός σπιτιού.. Βγαίνει μια κυρία της λέει τι θέλουμε.. Ξαναβγαίνει με πενταλιτρα πλαστικά δοχεία νερού γεμάτα με το ποιο πολύτιμο αγαθό για εμάς εκείνη την στιγμή!!!



Γεμίζουμε ρεζερβουάρ αλλά και πέντε λίτρα στο δοχείο που βρήκαμε.. Τώρα έχουμε συνολικά 37λιτρα!!! Πιστεύω ότι είμαστε καλά τώρα και έφυγε ένα μεγάλο άγχος.. Αφού ευχαριστήσαμε τον άνθρωπο μας, επιστρέφουμε στον ξενώνα. Στον δρόμο τώρα προς εκεί, άλλη μια απρόσμενη συνάντηση. Περνώντας έξω από ένα ξενοδοχείο βλέπουμε τουλάχιστον 15 BMW 650 GS καινούρια παρκαρισμένα και σταματάμε.

Αμέσως μας βλέπουν δυο από αυτούς και μας πλησιάζουν. Ένας Γερμανός αναβάτης και ένας μηχανικός από όλο το γκρουπ, όπου υπήρχε και υποστήριξη από τρία τζιπ με καρότσα. Ίδη δυο μηχανάκια ήταν φορτωμένα. Γκρουπ Γερμανών που ξεκίνησαν από Τουρκία μέχρι εδώ και θα επιστρέψουν από Τασκένδη αεροπορικός.

Πιάσαμε την κουβέντα για το μόνιμο άγχος αυτό που συμβαίνει με τα καύσιμα στην χώρα.. Ρωτούσαν που μπορούν να γεμίσουν όχι τόσο τις μηχανές όσο τα οχήματα με πετρέλαιο, αφού είχαν αρκετά κάνιστρα με βενζίνη για τις μηχανές. Είπαμε οργανωμένα όσο πάει!! Τώρα βλέποντας το ταπεινό Funduraki, και παθαίνοντας ένα σοκ από το που ξεκινήσαμε και μόνοι, έπεσαν ερωτήσεις πολλές.. Μέχρι που ο μηχανικός είπε για το funduro ότι είναι ότι ποιο αξιόπιστο έβγαλε η BMW..

Και τον ερωτάει ο άλλος οδηγός, μα καλά και γιατί εμείς δεν πήραμε τέτοια; Την έκανε με ελαφρά ο μηχανικός και έμεινε ο οδηγός να κοιτάζει εκστασιασμένος το Funduro μέχρι που κάτι του σάλεψε στα σκέλια του, πιστεύω μετά από πολύ καιρό.!!(παρατηρήστε καλά τον Γερμανό στο συγκεκριμένο σημείο)!! Εκτος αν ξεχασε και το φωρεσε με την κρεμαστα μαζι..



Έχω άδικο; Χαχαχα!!!!

Φτάσαμε στον ξενώνα όπου ο ιδιοκτήτης μας ρώτησε που πάμε αύριο και αν έχουμε κανονίσει το θέμα με την βενζίνη. Λέμε ότι έχουμε σκοπό να μπούμε στην πόλη Nukus για διανυκτέρευση και βλέπουμε. Ωραία έχω κάτι γνωστούς θα πάρω τηλέφωνο να κανονίσω ραντεβού να σας πάνε σε γνωστό για φουλαρισμα.

Μα καλά τι ωραία που εξελίσσονται τα πράγματα; Τον ευχαριστήσαμε για ακόμη μια φορά, και η Μόνικα έβγαζε τις τελευταίες φωτώ σε διάφορα σημεία του ξενώνα που υπήρχαν παλιά αντικείμενα!!!



Καλό βράδυ..

 

[Magelanos]

9-9-14 ΤΡΙΤΗ (UZ-Kungirot 301χιλ)



Οδηγούμε πλέον στην Δημοκρατία του Καρακαλπακσταν αυτόνομη περιοχή, αλλά με τεράστια μόλυνση από χημικά που χρησιμοποιήθηκαν σε καλλιέργειες, και απίστευτη ξηρασία λόγο της εξαφάνισης ενός πολύ μεγάλου μέρους της Λίμνης Αράλης..



Με πρωτεύουσα την πόλη Nukus οπού πάμε να επισκεφτούμε, αυτή η περιοχή κάποτε ήταν εύφορη με πολλές καλλιέργειες, αλλά και αλιεία στην λίμνη από την πόλη λιμάνι Moynaq εν έτη 1960.. τώρα μόνο έρημος και τα κουφάρια από τα πλοία πάνω σε αυτήν. Φανταστείτε ότι το νερό πλέον τραβήχτηκε 150χιλ από την πόλη!!!

Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τις θερμοκρασίες εδώ χειμώνα και καλοκαίρι!!! Συνέχεια στην μοναχική μας πορεία με κάποιες στάσεις για ξεκούραση και αναπλήρωση υγρών.







Αλλά δεν ήμασταν πάντα μόνοι σε αυτές τις ολιγόλεπτες στάσεις μας. Όποιος τύχαινε και περνούσε εκείνη την στιγμή, σταματούσε για μια φωτογραφία και να γνωρίσει τους μακρινούς ταξιδιώτες.



Καρακαλπακσταν και επίσημα, περνώντας την πύλη με την επιγραφή!!



Το Τουρκμενιστάν είναι τόσο δίπλα, που μόνο ένας ποταμός σαν φυσικό σύνορο χωρίζει τις δυο χώρες. Οπότε αυτό σημαίνει έντονη στρατιωτική παρουσία, και περνώντας μια στρατιωτική πλωτή μεταλλική γέφυρα, ένας στρατιώτης βλέποντας την Μόνικα να ρίχνει κατά ριπας με την φωτογραφική, έτρεχε προς το μέρος μας λέγοντας ότι απαγορεύεται.



Μέχρι που έδωσε σήμα στον άλλον στρατιώτη στην άλλη πλευρά της γέφυρας να μας σταματήσει. Και έτσι έγινε. Μας ζήτησαν την φωτογραφική ψάχνοντας να σβήσουν ότι τραβήξαμε σε αυτό το σημείο.. Μάταια όμως γιατί το γατονι η Μόνικα τους έδωσε μεν την κάμερα αλλά είχε τραβήξει με το κινητό οπότε δεν βρήκαν τίποτα.. Συνεχίζουμε και μετά από λίγο μπαίνουμε Nukus. Το ραντεβού είχε δοθεί σε κεντρική διασταύρωση.

Σταματάμε σε σκιά και περιμένουμε τους αγνώστους. Παρατηρώντας δίπλα ένα μπαρ καμουφλαρισμένο, μόλις βγήκε με βίαιο τρόπο, μεθυσμένος και έπεσε για ύπνο στο πεζοδρόμιο. Μια χαρά σε ωραίο μέρος σταματήσαμε!! Μετά από λίγο σταματά ένα αυτοκίνητο μπροστά από την μηχανή και κατεβαίνουν δυο άτομα. Είναι οι δικοί μας και μας λένε να τους ακολουθήσουμε..

Το ίδιο κι’εδώ μέσα από στενά φτάνουμε σε σπίτι. Γεμίζουμε και είμαστε έτοιμοι..



Ρωτώντας μας τι σκοπό έχουμε να κάνουμε, και λέγοντας τους ότι θέλουμε να διανυκτερεύσουμε κάπου εδώ αλλά δεν ξέρουμε, μας είπαν μισό λεπτό να κάνουν ένα τηλέφωνο. Αφού έπεσε το τηλέφωνο μας εξηγούν ότι φίλος τους μηχανόβιος θέλει να μας φιλοξενήσει, αλλά όχι εδώ 110χιλ στην πόλη Kungirot αν θέλουμε φυσικά..

Εμείς θέλουμε σίγουρα, και επειδή ακόμα είναι νωρίς θα βόλευε να κάνουμε περισσότερα χιλιόμετρα για να έχουμε αύριο λιγότερα που θα μπούμε Καζακστάν. Τους είπαμε οκ και στην ερώτηση που θα τον βρούμε, μας είπαν μην ανησυχείτε θα σας βρει αυτός στην είσοδο της πόλης!! Τους ευχαριστήσαμε και χώρισαν οι δρόμοι μας..







Με μια στάση για κολατσιό στο πουθενά, και με μοναδική συντροφιά την εμπορική ατέλειωτη αμαξοστοιχία, ερχόμενη από Καζακστάν



μπαίνουμε στην πόλη..



Και τσουπ πετάγεται ένας από μια εσοχή του δρόμου κάνοντας νόημα να σταματήσουμε.. Και αυτό κάνουμε!! Και ναι είναι ο Juke καβάλα πάνω σε κάτι και δίχρονο!!!



Με εντουρο κράνος, μπαγκαζιερες και σαγιονάρα μπροστά και εμείς ακολουθούμε μυρίζοντας την διχρονιλα!!





Μετά από λίγο φτάσαμε σπίτι του, όπου είχε καλέσει όλους τους μηχανόβιους φίλους του να μας γνωρίσουν. Η χαρά του ήταν απίστευτα μεγάλη που θα φιλοξενούσε τους μακρινούς ταξιδιώτες σπίτι του με τόσο διαφορετικές κουλτούρες!!!

 

[Magelanos]

Αρχίζει η ξενάγηση των εξωτερικών χώρων του σπιτιού, με πρώτο το γκαράζ του που έκρυβε άλλο ένα ρώσικο δίχρονο κόσμημα!! Και τα δυο ήταν δεκαετίας του 1960 πλήρως λειτουργικά!!





Μετά πάμε στον πολύ καλά οργανωμένο κήπο του, όπου είχε τα πάντα από μαναβική!!!





Κάπου εδώ βρίσκετε και η τουαλέτα, η κλασική με την τρύπα στο χώμα!! Πάμε μπροστά πάλι που όλοι εξεργαζόντουσαν το υπερσύχρονο γι’αυτους μηχανάκι μου!!



Μα καλά έχει ψυγείο η μηχανή; Πως; Μετά εγώ άρχισα να εξερευνώ τα δικά τους δίτροχα που για μένα ήταν το κάτι άγνωστο!!







Ο Juke με δυο κόρες αλλά και έναν υιό μέσα στο χαμόγελο..!!!



Το τραπέζι όμως έχει γεμίσει με γευστικά τοπικά εδέσματα και μας καλεί να τα δοκιμάσουμε!!





Και αφού ο Juke είναι ντράμερ, έπαιξε κάτι για πάρτη μας!!



Πέρασε πολύ ευχάριστα η ώρα και είχαν στρώσει για να κοιμηθούμε. Εξάλλου εδώ κάθε βράδυ από τις 21:00 και μετά κόβουν το ρεύμα!! Μια αναμνηστική Φώτο όλοι μαζί επιβάλλεται λοιπόν!!



Mansur δεν είναι η μάρκα της μηχανής αλλά το όνομα του ιδιοκτήτη!!



Τους καληνυχτίζουμε όλους και πάμε γκαράζ που ήθελε ο Juke να μου δώσει βενζίνη να γεμίσω!!



Έχω του λέω δεν έκαψα τίποτα.. Όχι θα γεμίσεις από εδώ και περά μέχρι τον τελικό προορισμό σας δηλαδή 400χιλ περίπου, δεν έχει ούτε ίχνος βενζίνης!!! Οκ Juke να είσαι καλά φίλε, καλό βράδυ τα λέμε το πρωί..