esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.142
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
του Αντώνη Κωνσταντάρα από το vice.com
«Το θέαμα αρχίζει», λέει μια νευρική φωνή, που μας εξηγεί πως «αλητήριοι» από κάθε γωνιά της Αττικής μαζεύονται στον προαύλιο χώρο της Πανεπιστημιούπολης, στου Ζωγράφου, με σκοπό να «λαμπαδιάσουν» τις μηχανές τους. Βλέπουμε μορφάρες της εποχής να επιδίδονται σε επικίνδυνα κόλπα μπροστά στην κάμερα. Στα «εργαλεία» συγκαταλέγονται street μηχανές, «μπόμποι», τρίκυκλες «γουρούνες», μέχρι και εκείνο το περίεργο μηχανάκι που έχει μια μικρή καρότσα, χωρίς όμως να φαίνεται ικανό να κουβαλήσει κάτι.
Χθες, η δημοφιλής σελίδα του facebook Cult Battles, ανέβασε ένα παλιό ρεπορτάζ της ΕΡΤ, το οποίο πρέπει να έπαιξε στην κρατική τηλεόραση κάπου μεταξύ 1985 και 1986. Μάλλον αυτό το βίντεο είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου τους τελευταίους μήνες.
Το σπικάζ είναι πραγματικά δραματικό και κάνει λόγο για ατυχήματα που μπορεί να καθηλώσουν τους νέους «κασκαντέρ» που «πετάνε πάνω από τις σκάλες» για μήνες στο κρεβάτι. Τα ρεπορτάζ όμως γίνονται στον δρόμο κι έτσι η «δαιμόνια» ρεπόρτερ βρίσκεται περικυκλωμένη από μία αγέλη «δύσκολων» νέων, οι οποίοι -σε αντίθεση με τους σημερινούς έφηβους- είδαν κάμερα και έτρεξαν για να φανούν στη τηλεόραση.
Στην μέση και καθισμένος πάνω στην «αγάπη» του στέκεται ο βασικός συνεντευξιαζόμενος, ενώ, ακριβώς από πίσω του, βλέπουμε έναν όμορφο τύπο με «έμπειρο» μπουφάν και ένα -περίεργο- τσιγάρο στο στόμα. Η δημοσιογράφος κάνει διάφορες ερωτήσεις και παρατηρώντας τον, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έχει απαντήσει μόνο με ψέματα. Στη συνέχεια πετάει και ο όμορφος μια προκάτ ατάκα, για να περάσουμε σε έναν τύπο, του οποίου η μαγκιά έχει «ποτίσει» τους τοίχους της Πανεπιστημιούπολης. Ο τύπος μασάει επιδεικτικά την τσίχλα του -ή πέτρες, δεν ξέρω-, και ενημερώνει τη ρεπόρτερ πως μια φορά κατέληξε στο ΚΑΤ. Η επόμενη ερώτηση θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές δημοσιογραφίας: «Ποιος άλλος από εδώ έχει πάει νοσοκομείο»; Σε αυτήν απαντά ένας υπέροχος τύπος, που αναφέρει ότι έχει πάει και αυτός στο ΚΑΤ για τρεις μήνες, αλλά για άλλη δουλειά. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, όμως, «είδε πολλά περιστατικά».
Στα επόμενα λεπτά οι νέοι εξηγούν, ότι δεν μπορούν να πάνε στην πίστα που είχε φτιαχτεί στο Γαλάτσι, επειδή τους «κυνηγάνε οι μπάτσοι», εξηγώντας στην -και καλά- απορημένη δημοσιογράφο, ότι οι περισσότεροι δεν έχουν δίπλωμα. Αφού τελείωσε με τους «καμικάζι», η φίλη μας προσέγγισε κάποιους «θεατές» που είχαν έρθει με τα παιδιά τους για να θαυμάσουν τα κόλπα. Ο πρώτος με τον οποίο μίλησε ήταν ένας τύπος με μουστάκι, που είχε πάρει δύο πολύ μικρά παιδιά τρικάβαλο στο μηχανάκι, αλλά δήλωνε ότι αυτά που κάνουν -οι άλλοι φυσικά- είναι επικίνδυνα. Μία από τις αγαπημένες μου στιγμές σε όλο το βίντεο, είναι το δραματικό κοντινό πλάνο στο παιδάκι που καθόταν μπροστά, καθώς έβλεπε κάτι που, υποσυνείδητα, θα άλλαζε τη ζωή του για πάντα. Είμαι σίγουρος πως μετά από δέκα χρόνια, έγινε κάγκουρας με μαλλί «φράχτη» και «παπάκι». Τελειώνοντας και με τους περαστικούς, είχε έρθει και η ώρα του κύριου Αποστολόπουλου, δηλαδή, του διοικητή του «Κ.Α. Αστυνομικού Τμήματος Τάξης». Ένας παλαιάς κοπής αστυνομικός, που, υποθετικά, βρισκόταν έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου -λόγω ασύλου- αλλά προδόθηκε από το γεγονός ότι χάζευε -ενώ μιλούσε- τις σούζες, κάνοντας μάλλον «σκάουτινγκ» για μελλοντικούς «ΖΗΤΑδες». Ο συμπαθής κύριος δήλωνε ενθουσιασμένος από τη δεξιοτεχνία των νέων, ενώ, ήταν σίγουρος πως έχουν και «πρωινή» δουλειά.
Η όλη φάση είναι τόσο καλτ, που θα τη ζήλευε και ο Στάθης Ψάλτης με την παρέα του. Θεωρώ, όμως, πως πρόκειται για ένα ακόμη πολιτιστικό κειμήλιο, το οποίο βρίσκεται εκεί έξω για να μας θυμίζει τι σήμαινε να είσαι ένας νέος άνδρας στην Αθήνα των 80's, μια περίοδο απελευθέρωσης, η οποία ήταν αναγκαία για τους νέους. Ας μην ξεχνάμε πως η περίοδος της χούντας ήταν πιο κοντά στην ημέρα που γυρίστηκε το εν λόγω βίντεο, απ' ό,τι είναι -για παράδειγμα- η κατάκτηση του Euro από το σήμερα. Οι νέοι έπρεπε να ξεσπάσουν, να καβαλήσουν το «ελληνικό όνειρο», δηλαδή τη μηχανάρα από αυτές που έβλεπαν στις ταινίες και να οδηγήσουν χωρίς δίπλωμα, γιατί μπορούσαν. Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που είχαν δικαίωμα να ονειρευτούν, με το μέλλον να φαντάζει ελπιδοφόρο.
Αν το καλοσκεφτείς, από τότε, τα ρεπορτάζ εστίαζαν στους κινδύνους της εκάστοτε επικρατέστερης κουλτούρας, κάθε γενιάς. Ποιος θα ξεχάσει τα αντίστοιχα viral βίντεο από τους αμέσως επόμενους, δηλαδή, τους ravers; Επίσης, ιστορία έχουν γράψει και τα δραματικά βίντεο των εκπομπών κοινωνικού περιεχομένου για τους emo. Βέβαια, αυτοί έμελλε να είναι οι τελευταίοι, μιας και πλέον οι έφηβοι της κρίσης δεν έχουν ούτε όρεξη, αλλά ούτε χρόνο για υποκουλτούρες και άραγμα σε πλατείες. Επικεντρώνονται στην προσπάθεια που κάνουν για να φύγουν από εδώ, όχι για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά για να επιβιώσουν. Δεν τους κατηγορώ.
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο:
https://www.vice.com/gr/article/h-mhxanh-einai-meraki-gia-aytoys-toys-kamikazi-poy-mas-systhnontai-mesa-apo-ena-80s-reportaz-ala-mana-reiber
«Το θέαμα αρχίζει», λέει μια νευρική φωνή, που μας εξηγεί πως «αλητήριοι» από κάθε γωνιά της Αττικής μαζεύονται στον προαύλιο χώρο της Πανεπιστημιούπολης, στου Ζωγράφου, με σκοπό να «λαμπαδιάσουν» τις μηχανές τους. Βλέπουμε μορφάρες της εποχής να επιδίδονται σε επικίνδυνα κόλπα μπροστά στην κάμερα. Στα «εργαλεία» συγκαταλέγονται street μηχανές, «μπόμποι», τρίκυκλες «γουρούνες», μέχρι και εκείνο το περίεργο μηχανάκι που έχει μια μικρή καρότσα, χωρίς όμως να φαίνεται ικανό να κουβαλήσει κάτι.
Χθες, η δημοφιλής σελίδα του facebook Cult Battles, ανέβασε ένα παλιό ρεπορτάζ της ΕΡΤ, το οποίο πρέπει να έπαιξε στην κρατική τηλεόραση κάπου μεταξύ 1985 και 1986. Μάλλον αυτό το βίντεο είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου τους τελευταίους μήνες.
Το σπικάζ είναι πραγματικά δραματικό και κάνει λόγο για ατυχήματα που μπορεί να καθηλώσουν τους νέους «κασκαντέρ» που «πετάνε πάνω από τις σκάλες» για μήνες στο κρεβάτι. Τα ρεπορτάζ όμως γίνονται στον δρόμο κι έτσι η «δαιμόνια» ρεπόρτερ βρίσκεται περικυκλωμένη από μία αγέλη «δύσκολων» νέων, οι οποίοι -σε αντίθεση με τους σημερινούς έφηβους- είδαν κάμερα και έτρεξαν για να φανούν στη τηλεόραση.
Στην μέση και καθισμένος πάνω στην «αγάπη» του στέκεται ο βασικός συνεντευξιαζόμενος, ενώ, ακριβώς από πίσω του, βλέπουμε έναν όμορφο τύπο με «έμπειρο» μπουφάν και ένα -περίεργο- τσιγάρο στο στόμα. Η δημοσιογράφος κάνει διάφορες ερωτήσεις και παρατηρώντας τον, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έχει απαντήσει μόνο με ψέματα. Στη συνέχεια πετάει και ο όμορφος μια προκάτ ατάκα, για να περάσουμε σε έναν τύπο, του οποίου η μαγκιά έχει «ποτίσει» τους τοίχους της Πανεπιστημιούπολης. Ο τύπος μασάει επιδεικτικά την τσίχλα του -ή πέτρες, δεν ξέρω-, και ενημερώνει τη ρεπόρτερ πως μια φορά κατέληξε στο ΚΑΤ. Η επόμενη ερώτηση θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές δημοσιογραφίας: «Ποιος άλλος από εδώ έχει πάει νοσοκομείο»; Σε αυτήν απαντά ένας υπέροχος τύπος, που αναφέρει ότι έχει πάει και αυτός στο ΚΑΤ για τρεις μήνες, αλλά για άλλη δουλειά. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, όμως, «είδε πολλά περιστατικά».
Στα επόμενα λεπτά οι νέοι εξηγούν, ότι δεν μπορούν να πάνε στην πίστα που είχε φτιαχτεί στο Γαλάτσι, επειδή τους «κυνηγάνε οι μπάτσοι», εξηγώντας στην -και καλά- απορημένη δημοσιογράφο, ότι οι περισσότεροι δεν έχουν δίπλωμα. Αφού τελείωσε με τους «καμικάζι», η φίλη μας προσέγγισε κάποιους «θεατές» που είχαν έρθει με τα παιδιά τους για να θαυμάσουν τα κόλπα. Ο πρώτος με τον οποίο μίλησε ήταν ένας τύπος με μουστάκι, που είχε πάρει δύο πολύ μικρά παιδιά τρικάβαλο στο μηχανάκι, αλλά δήλωνε ότι αυτά που κάνουν -οι άλλοι φυσικά- είναι επικίνδυνα. Μία από τις αγαπημένες μου στιγμές σε όλο το βίντεο, είναι το δραματικό κοντινό πλάνο στο παιδάκι που καθόταν μπροστά, καθώς έβλεπε κάτι που, υποσυνείδητα, θα άλλαζε τη ζωή του για πάντα. Είμαι σίγουρος πως μετά από δέκα χρόνια, έγινε κάγκουρας με μαλλί «φράχτη» και «παπάκι». Τελειώνοντας και με τους περαστικούς, είχε έρθει και η ώρα του κύριου Αποστολόπουλου, δηλαδή, του διοικητή του «Κ.Α. Αστυνομικού Τμήματος Τάξης». Ένας παλαιάς κοπής αστυνομικός, που, υποθετικά, βρισκόταν έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου -λόγω ασύλου- αλλά προδόθηκε από το γεγονός ότι χάζευε -ενώ μιλούσε- τις σούζες, κάνοντας μάλλον «σκάουτινγκ» για μελλοντικούς «ΖΗΤΑδες». Ο συμπαθής κύριος δήλωνε ενθουσιασμένος από τη δεξιοτεχνία των νέων, ενώ, ήταν σίγουρος πως έχουν και «πρωινή» δουλειά.
Η όλη φάση είναι τόσο καλτ, που θα τη ζήλευε και ο Στάθης Ψάλτης με την παρέα του. Θεωρώ, όμως, πως πρόκειται για ένα ακόμη πολιτιστικό κειμήλιο, το οποίο βρίσκεται εκεί έξω για να μας θυμίζει τι σήμαινε να είσαι ένας νέος άνδρας στην Αθήνα των 80's, μια περίοδο απελευθέρωσης, η οποία ήταν αναγκαία για τους νέους. Ας μην ξεχνάμε πως η περίοδος της χούντας ήταν πιο κοντά στην ημέρα που γυρίστηκε το εν λόγω βίντεο, απ' ό,τι είναι -για παράδειγμα- η κατάκτηση του Euro από το σήμερα. Οι νέοι έπρεπε να ξεσπάσουν, να καβαλήσουν το «ελληνικό όνειρο», δηλαδή τη μηχανάρα από αυτές που έβλεπαν στις ταινίες και να οδηγήσουν χωρίς δίπλωμα, γιατί μπορούσαν. Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που είχαν δικαίωμα να ονειρευτούν, με το μέλλον να φαντάζει ελπιδοφόρο.
Αν το καλοσκεφτείς, από τότε, τα ρεπορτάζ εστίαζαν στους κινδύνους της εκάστοτε επικρατέστερης κουλτούρας, κάθε γενιάς. Ποιος θα ξεχάσει τα αντίστοιχα viral βίντεο από τους αμέσως επόμενους, δηλαδή, τους ravers; Επίσης, ιστορία έχουν γράψει και τα δραματικά βίντεο των εκπομπών κοινωνικού περιεχομένου για τους emo. Βέβαια, αυτοί έμελλε να είναι οι τελευταίοι, μιας και πλέον οι έφηβοι της κρίσης δεν έχουν ούτε όρεξη, αλλά ούτε χρόνο για υποκουλτούρες και άραγμα σε πλατείες. Επικεντρώνονται στην προσπάθεια που κάνουν για να φύγουν από εδώ, όχι για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά για να επιβιώσουν. Δεν τους κατηγορώ.
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο:
https://www.vice.com/gr/article/h-mhxanh-einai-meraki-gia-aytoys-toys-kamikazi-poy-mas-systhnontai-mesa-apo-ena-80s-reportaz-ala-mana-reiber
