Σκόρπιες Σκέψεις.......

[giamar]

Ε γραφε ρε ,αφου ξες οτι μας φτιαχνεις!

Μπα...στο ζέσταμα είμαι

 

[karellen]

Παιδιά δεν ξέρω αν εδώ γράφονται ευχάριστα πράγματα-βόλτες κλπ αλλά έχω κι εγώ μερικές σκόρπιες σκέψεις να αποθέσω στο παρόν.Πρόκειται για το ατύχημα που είχα με το gs και τις επιπτώσεις του μέχρι τώρα 4,5 μήνες μετά.
Λοιπόν δεν είναι τα 5 κατάγματα στα επάνω πλευρά,αυτά σιγά σιγά έρχονται,ούτε και οι 2 ραγισμένες ωμοπλάτες,κι αυτές με τσιγκλάνε ακόμα στον ύπνο.
Δεν είναι η σοβαρή έκφραση του γιατρού όταν μου έλεγε ότι μόλις κέρδισα το τζόκερ γιατί για να προξενηθούν αυτά τα 7 κατάγματα η πίεση που υπέστη το σώμα με αυτό το τράκο, είμαι τυχερός που δεν διοχετεύτηκε στην κεντρική αορτή της καρδιάς και να έχουμε το μοιραίο!
Ούτε το μηχανάκι που το έβλεπα μαντάρα στην οδική και μάτωνε η ψυχή μου.

Είναι το κενό μνήμης που δημιουργείται στο μυαλό σου εκείνη τη δραματική στιγμή και δεν θυμάσαι τίποτα απολύτως από το συμβάν.Πολλοί λένε ότι το προξενεί ο εγκέφαλος επίτηδες για μην σε επιβαρύνει με δυσάρεστες εικόνες-αναμνήσεις ώστε το σώμα να επουλώνεται απερίσπαστα.Δεκτόν αλλά και πάλι είναι σκυθρωπό να έχεις την αμυδρή ανάμνηση ότι ξεκίνησες από το σπίτι πριν από (πόση??) ώρα και ξαφνικά να ανοίγεις τα μάτια και να αντικρίζεις λευκούς τοίχους ολόγυρα και από πάνω τη γυναίκα σου να σου λέει 'μην ανησυχείς,είχες ένα τρακάρισμα αλλά όλα θα πάνε καλά'.Το γαμώτο είναι,όπως πληροφορήθηκα αργότερα,ότι ΔΕΝ είχα χάσει ούτε λεπτό τις αισθήσεις μου στο συμβάν! Που πήγανε λοιπόν τόσες ώρες?

Λένε ότι μετά από κάμποσο καιρό θα αρχίσεις να ξαναθυμάσαι,όμως ,μεταξύ μας δεν με καίει και τόσο να ανακτήσω αυτές τις εικόνες καλύτερα να πάνε στον αγύριστο.
Έτσι κι αλλιώς γυρίζουμε κεφάλαιο και πάμε ολοταχώς για άλλα!

 

[notakos600]

Παιδιά δεν ξέρω αν εδώ γράφονται ευχάριστα πράγματα-βόλτες κλπ αλλά έχω κι εγώ μερικές σκόρπιες σκέψεις να αποθέσω στο παρόν.Πρόκειται για το ατύχημα που είχα με το gs και τις επιπτώσεις του μέχρι τώρα 4,5 μήνες μετά.
Λοιπόν δεν είναι τα 5 κατάγματα στα επάνω πλευρά,αυτά σιγά σιγά έρχονται,ούτε και οι 2 ραγισμένες ωμοπλάτες,κι αυτές με τσιγκλάνε ακόμα στον ύπνο.
Δεν είναι η σοβαρή έκφραση του γιατρού όταν μου έλεγε ότι μόλις κέρδισα το τζόκερ γιατί για να προξενηθούν αυτά τα 7 κατάγματα η πίεση που υπέστη το σώμα με αυτό το τράκο, είμαι τυχερός που δεν διοχετεύτηκε στην κεντρική αορτή της καρδιάς και να έχουμε το μοιραίο!
Ούτε το μηχανάκι που το έβλεπα μαντάρα στην οδική και μάτωνε η ψυχή μου.

Είναι το κενό μνήμης που δημιουργείται στο μυαλό σου εκείνη τη δραματική στιγμή και δεν θυμάσαι τίποτα απολύτως από το συμβάν.Πολλοί λένε ότι το προξενεί ο εγκέφαλος επίτηδες για μην σε επιβαρύνει με δυσάρεστες εικόνες-αναμνήσεις ώστε το σώμα να επουλώνεται απερίσπαστα.Δεκτόν αλλά και πάλι είναι σκυθρωπό να έχεις την αμυδρή ανάμνηση ότι ξεκίνησες από το σπίτι πριν από (πόση??) ώρα και ξαφνικά να ανοίγεις τα μάτια και να αντικρίζεις λευκούς τοίχους ολόγυρα και από πάνω τη γυναίκα σου να σου λέει 'μην ανησυχείς,είχες ένα τρακάρισμα αλλά όλα θα πάνε καλά'.Το γαμώτο είναι,όπως πληροφορήθηκα αργότερα,ότι ΔΕΝ είχα χάσει ούτε λεπτό τις αισθήσεις μου στο συμβάν! Που πήγανε λοιπόν τόσες ώρες?

Λένε ότι μετά από κάμποσο καιρό θα αρχίσεις να ξαναθυμάσαι,όμως ,μεταξύ μας δεν με καίει και τόσο να ανακτήσω αυτές τις εικόνες καλύτερα να πάνε στον αγύριστο.
Έτσι κι αλλιώς γυρίζουμε κεφάλαιο και πάμε ολοταχώς για άλλα!

Ποτέ ξανά Νίκο!

 

[kostikas]

Παιδιά δεν ξέρω αν εδώ γράφονται ευχάριστα πράγματα-βόλτες κλπ αλλά έχω κι εγώ μερικές σκόρπιες σκέψεις να αποθέσω στο παρόν.Πρόκειται για το ατύχημα που είχα με το gs και τις επιπτώσεις του μέχρι τώρα 4,5 μήνες μετά.
Λοιπόν δεν είναι τα 5 κατάγματα στα επάνω πλευρά,αυτά σιγά σιγά έρχονται,ούτε και οι 2 ραγισμένες ωμοπλάτες,κι αυτές με τσιγκλάνε ακόμα στον ύπνο.
Δεν είναι η σοβαρή έκφραση του γιατρού όταν μου έλεγε ότι μόλις κέρδισα το τζόκερ γιατί για να προξενηθούν αυτά τα 7 κατάγματα η πίεση που υπέστη το σώμα με αυτό το τράκο, είμαι τυχερός που δεν διοχετεύτηκε στην κεντρική αορτή της καρδιάς και να έχουμε το μοιραίο!
Ούτε το μηχανάκι που το έβλεπα μαντάρα στην οδική και μάτωνε η ψυχή μου.

Είναι το κενό μνήμης που δημιουργείται στο μυαλό σου εκείνη τη δραματική στιγμή και δεν θυμάσαι τίποτα απολύτως από το συμβάν.Πολλοί λένε ότι το προξενεί ο εγκέφαλος επίτηδες για μην σε επιβαρύνει με δυσάρεστες εικόνες-αναμνήσεις ώστε το σώμα να επουλώνεται απερίσπαστα.Δεκτόν αλλά και πάλι είναι σκυθρωπό να έχεις την αμυδρή ανάμνηση ότι ξεκίνησες από το σπίτι πριν από (πόση??) ώρα και ξαφνικά να ανοίγεις τα μάτια και να αντικρίζεις λευκούς τοίχους ολόγυρα και από πάνω τη γυναίκα σου να σου λέει 'μην ανησυχείς,είχες ένα τρακάρισμα αλλά όλα θα πάνε καλά'.Το γαμώτο είναι,όπως πληροφορήθηκα αργότερα,ότι ΔΕΝ είχα χάσει ούτε λεπτό τις αισθήσεις μου στο συμβάν! Που πήγανε λοιπόν τόσες ώρες?

Λένε ότι μετά από κάμποσο καιρό θα αρχίσεις να ξαναθυμάσαι,όμως ,μεταξύ μας δεν με καίει και τόσο να ανακτήσω αυτές τις εικόνες καλύτερα να πάνε στον αγύριστο.
Έτσι κι αλλιώς γυρίζουμε κεφάλαιο και πάμε ολοταχώς για άλλα!

Νικόλα θεωρώ ότι είσαι πολύ τυχερός που έχεις αυτού του τύπου την αμνησία, καθώς όπως είπες ο εγκέφαλος (κάποιο εσωτερικό σύστημα ασφάλειας) αποφάσισε να αποκλείσει αυτό το πολύ τραυματικό γεγονός για να σου διασφαλίσει καλύτερα δεδομένα ανάρρωσης αλλά και συνέχισης της ζωή σου όπως εσύ την επιθυμείς.
Σκέψου την περίπτωση να τριγυρνά συνέχεια στο μυαλό σου το άτυχο συμβάν με όλες τις λεπτομέρειες. Να μην σε άφηνε να ησυχάσεις, να ηρεμήσεις και ακόμα περισσότερο να οδηγήσεις ξανά. Να φοβάσαι να περάσεις μια διασταύρωση κλπ.
Όσο για τους πόνους, που ίσως κάποιοι ανάλογα την εποχή να επανέρχονται για να σου θυμίζουν αυτό που συνέβη, μην σε ανησυχούν καθόλου. Όπως μου είχε πεί ένας φίλος μου γιατρός.... "με αυτό θα πάς, από αυτό δεν θα πάς".... Δες τα σαν υπερήφανα τραύματα μιας μάχης που πέρασε και βγήκες νικητής.

 

[ekos]

Είναι το κενό μνήμης που δημιουργείται στο μυαλό σου εκείνη τη δραματική στιγμή και δεν θυμάσαι τίποτα απολύτως από το συμβάν.

Έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει ο εγκέφαλος από το να αποθηκεύει μνήμες ;)

Ποτέ ξανά Νικόλα

 

[karellen]

Ποτέ ξανά Νίκο!

Ευχαριστώ Πότη.

Νικόλα θεωρώ ότι είσαι πολύ τυχερός που έχεις αυτού του τύπου την αμνησία, καθώς όπως είπες ο εγκέφαλος (κάποιο εσωτερικό σύστημα ασφάλειας) αποφάσισε να αποκλείσει αυτό το πολύ τραυματικό γεγονός για να σου διασφαλίσει καλύτερα δεδομένα ανάρρωσης αλλά και συνέχισης της ζωή σου όπως εσύ την επιθυμείς.
Σκέψου την περίπτωση να τριγυρνά συνέχεια στο μυαλό σου το άτυχο συμβάν με όλες τις λεπτομέρειες. Να μην σε άφηνε να ησυχάσεις, να ηρεμήσεις και ακόμα περισσότερο να οδηγήσεις ξανά. Να φοβάσαι να περάσεις μια διασταύρωση κλπ.
Όσο για τους πόνους, που ίσως κάποιοι ανάλογα την εποχή να επανέρχονται για να σου θυμίζουν αυτό που συνέβη, μην σε ανησυχούν καθόλου. Όπως μου είχε πεί ένας φίλος μου γιατρός.... "με αυτό θα πάς, από αυτό δεν θα πάς".... Δες τα σαν υπερήφανα τραύματα μιας μάχης που πέρασε και βγήκες νικητής.

Κωσταντή έχεις δίκιο φιλε!

 

[esel]

Παμε παρακατω (πας δηλαδή)
keep going που λεει και ο Ιωάννης ο Περιπατητής

 

[Aldebaran]

@notakos600

Απολαυστικός το λιγότερο

 

[karellen]

Έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει ο εγκέφαλος από το να αποθηκεύει μνήμες ;)

Ποτέ ξανά Νικόλα

Bye

 

[notakos600]

@notakos600

Απολαυστικός το λιγότερο

Να είσαι καλά.
Ρυακια συναισθημάτων που πασχίζουν να γίνουν λέξεις...τιποτε άλλο.

 

[Aldebaran]

@karellen

Απ'ότι κατάλαβα θα μπορούσες να είχες "φύγει" Νίκο.
Δε μου έχει τύχει προσωπικά άσχημο ατύχημα με μοτοσυκλετα, αλλα τρέφω τεράστιο σεβασμό σε ανθρώπους που το υπέστησαν, και ας μην τους έχω γνωρίσει προσωπικά.

Εύχομαι τάχιστη ανάρρωση.

 

[karellen]

Ευχαριστώ Γιάννη!

 

[esel]

notakos600

περιμενω περισσότερα απο σένα .....:D:D:D

 

[LAndreas]

@karellen Περαστικα σωματικα και περισσοτερο ψυχικα

Το ''κενο '' ειναι πιθανον για να μας κανει να ξανασκεφτομαστε οτι ειναι να κανουμε αν εχει να κανει με την σωματικη μας ακεραιοτητα αλλα πιθανον και αυτο που σε ''αφηνει '' να πας μπροστα

 

[BULMONT]

Δες και την καλή πλευρά ρε Νικόλα. Γλύτωσες από το παλιοπενφέ και
ξαναχαίρεσαι το Καβασάκι σου..................

 

[notakos600]

notakos600

περιμενω περισσότερα απο σένα .....:D:D:D

Κάνα μυθιστόρημα...καμια ποιητική συλλογή (έχω γράψει τέσσερις..), μιλάς με γρίφους γέροντα

 

[thanosgp]

Νικόλα θεωρώ ότι είσαι πολύ τυχερός που έχεις αυτού του τύπου την αμνησία, καθώς όπως είπες ο εγκέφαλος (κάποιο εσωτερικό σύστημα ασφάλειας) αποφάσισε να αποκλείσει αυτό το πολύ τραυματικό γεγονός για να σου διασφαλίσει καλύτερα δεδομένα ανάρρωσης αλλά και συνέχισης της ζωή σου όπως εσύ την επιθυμείς.
Σκέψου την περίπτωση να τριγυρνά συνέχεια στο μυαλό σου το άτυχο συμβάν με όλες τις λεπτομέρειες. Να μην σε άφηνε να ησυχάσεις, να ηρεμήσεις και ακόμα περισσότερο να οδηγήσεις ξανά. Να φοβάσαι να περάσεις μια διασταύρωση κλπ.
Όσο για τους πόνους, που ίσως κάποιοι ανάλογα την εποχή να επανέρχονται για να σου θυμίζουν αυτό που συνέβη, μην σε ανησυχούν καθόλου. Όπως μου είχε πεί ένας φίλος μου γιατρός.... "με αυτό θα πάς, από αυτό δεν θα πάς".... Δες τα σαν υπερήφανα τραύματα μιας μάχης που πέρασε και βγήκες νικητής.

Ακριβώς....περαστικά

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[thanosgp]

Δες και την καλή πλευρά ρε Νικόλα. Γλύτωσες από το παλιοπενφέ και
ξαναχαίρεσαι το Καβασάκι σου..................

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[giamar]

notakos600

περιμενω περισσότερα απο σένα .....:D:D:D

Ε ναι!

 

[User V]

Πέρασε κάμποσος καιρός από την τότε "άρρωστια".
Τότε που σε μαλώνανε οι συγγενείς και φίλοι..

- Άσε τα μηχανάκια ρε,αυτά είναι σκοτώστρες..

Έπεσες στην παγίδα τους,τους έκανες χατίρι.
Βάρηνε η σκέψη απ'το "Μπαμ"... Το σβάρνισμα στο δρομο..

Σε τσάκισε κι ο αδερφός με το παράπονό του.
Απ' έξω κράνος μ'αιματα κι εσύ πίσω από πόρτες..


-Πούλα το,το μπουρδέλο ρε,μαλάκα βάλε κάψ'το..



Μπήκες σε "δρόμο ασφαλή" κι εκείνοι ησύχασαν.
Γύριζες μέσα σε κουτί,οι μέρες σκοτείνιασαν.

Θεέ μου αγώνας άνισος... Κατά του εαυτού σου..

Κλείνεις τα μάτια σου στο φως,τ'συτιά στην μελωδία;
Κάγκελα βάζεις στην ψυχή που ψάχνει ελευθερία;

Πήρες σπαθί στο χέρι σου,κράνος και πανοπλία.
Κίνησες για τον πόλεμο με τα φαντάσματά τους.

Είδα τα κατατρόπωσες,τα έστειλες στον Άδη.
Μόλις "άτι" καβάλησες,βγήκες απ'το σκοτάδι..

Δρόμοι ευθύς ανοίχτηκαν,καινούργια μονοπάτια..
Ήρθαν ξανά χαμόγελα!!! Σπινθηροβόλα μάτια!!!

Δεν ήταν απ'τους γύρω σου..
Μα... Ήταν τα δικά σου...!!!

Ω


Για τους φίλους που πέρασαν ανάλογες στιγμές..