SHOOTER045
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 12.101
- Ηλικία
- 49
- Περιοχή
- ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ /ΠΕΛΛΑΣ
- Μοτοσυκλέτα
- GLX 90
- Όνομα
- ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
- Περιοχή
- Ν.ΠΕΛΛΑΣ
Ηταν αρχές Σεπτέμβρη που μάς πέρασε.
Η μέρα Κυριακή
Αφού τελείωσα με τις εδώ δουλειές, έπρεπε να ανεβω ως τα λουτρά ποζαρ να αφήσω ενα δέμα σε ενα φίλο.
Κατεβαινω κάτω και έλλειψή αλλου μέσου, παίρνω το παπί.
Ξεκιναω και είχε τέλεια μέρα.
Ουτε πολυ ζέστη, ουτε κρύο.
Στα 200μ μου ήρθε ιδέα.
Γυρναω πίσω στο σπίτι, χτυπάω κουδούνι και λέω στην γυναικα μου
-ντυσου και κατεβα να παμε βόλτα
- με τι?
- με το παπί? Γελάει, αλλά την έπεισα
Κατεβαίνει ,της δίνω κράνος, ανεβαίνει πάνω, βάζω μπροστά,ξεκιναω.
- σαν τα 16χρονα /μου λέει
- τα 16χρονα δεν φοράνε κράνος/απανταω
Ταχύτητα μέτρια (60/70χλμ,παει αρκετά παραπάνω) και κουβέντα στην διαδρομή
- πόσα πράγματα βλέπω, που δεν βλέπω μεσα απο το αμάξι, πόσες μυρωδιές.. (Μου λέει)
Εγώ τι να απαντήσω?
Οτι και εμένα μου διαφευγανε όλα αυτά,κινούμενος σε fast forward
Ενα ξέρω - εχεις δίκιο...
Φτάνουμε στο Λουτράκι (Πέλλας) δίνω το δέμα και της λέω.
-πάμε μέχρι τα λουτρά?
-βενζίνη έχουμε? Πάμε οπου θες...
Ανεβαινουμε στα λουτρά αλλά λίγο η μέρα (Κυριακή) λίγο ο καιρός (θαυμάσια ηλιόλουστη μέρα) και πίτα στον κόσμο, με κανει να κάνω αναστροφή.
Περασαμε σχεδόν απ όλα τα χωριά της περιοχής, ξαναγυρισα Αριδαία, και λέω να δοκιμασω ,στριβω για Εξαπλάτανο με απώτερο σκοπό το ορεινό χωριό, αρχάγγελος και ακόμα ποιο ψηλά.
Τα μεγάλα λιβάδια Ν Κιλκίς.
Λίγο μετά τηε λέω
- τα παιδιά?
- φαγητο έχουν, μαθήματα δεν έχουν,Προχώρα...
Περάσαμε 4 - 5 χωριά του κάμπου και άρχισε η ανάβαση.
Τα χλμ στο παπί έπεσαν καπως για να μην μουγκρίζει και να συνεχιζεται η κουβέντα.
Φτάνουμε Αρχάγγελο,απο εκεί συνεχίζουμε για Μ λιβάδια.
Είμαστε εμείς ο δρόμος και οι τεράστιες οξιές δίπλα απο την διαδρομή μας.
Τα χρωματα ,οι ηχοι,τα αρώματα ,ζωακια να πετάγονται απο το πουθενά...
( τι έχω χασει και δεν έχω δει ποτέ ως τώρα....)
Φτάνουμε στα Μ λιβάδια.
Χωριό ψηλά στο όρος Πάικο
Όριο των νόμων Πέλλας και Κιλκίς.
Κλασικό πατατοχωρι που έχει κοσμο τον μισο χρόνο, και τον άλλο μισο ερημώνει.
Αγαπημένος προορισμός για εντουραδες και λοιπους ταξιδευτές.
Πηγαίνουμε στο καφέ στην πλατεία, πίνουμε ενα καφέ στα γρήγορα γιατί η ωρα έχει περάσει.
Ενα τηλ στο σπίτι στα παιδιά, για να φάνε και να μάθουμε οτι όλα είναι καλά,γιατί και η τηγανιά που μυρισα με είχε ζαλίσει.
Πριν καν τελειώσει ο καφές, παραγγλνω τους μεζέδες, με συνοδεία μπύρας.
Και καθόμαστε, τσιμπαμε,μιλάμε ,κοιτάμε.
Δεν το έχω ξανακάνει αυτό...
Και οι ώρες περνάνε
Εκεί πανω μέσα στις κορυφές των βουνών ο ήλιος δύει ποιό γρήγορα και λίγο η ανησυχία του ελαφριού ρουχισμού, λίγο οτι λειπαμε ηδη αρκετές ώρες μας κανει να σηκωθούμε.
Καβαλαμε τον παπιό και ξεκινάμε για πίσω.
Η διαδρομή ποιο χαλαρή τώρα, είναι κατηφορα .
Στον αρχάγγελο καλού κακού γεμιζω βενζίνη.
Συνεχίζουμε διαλεγω αλλη διαδρομή, για να περασουμε σχεδόν απο παντού.
Φτάνουμε σπίτι και ο ήλιος και εκεί αρχισε να δύει.
Γέλια και χαμόγελα και απο τους δύο.
- την αλλη φορά ,ποιο μακρυά
- την αλλη φορά με ενα σοβαρό μηχανάκι
-μα αν τρέχεις δεν θα είναι το ίδιο....
Την συζήτηση διέκοψε η μεγάλη μου κόρη
- άντε, που είσαστε ?λειπεται απο το πρωί....
Η μέρα Κυριακή
Αφού τελείωσα με τις εδώ δουλειές, έπρεπε να ανεβω ως τα λουτρά ποζαρ να αφήσω ενα δέμα σε ενα φίλο.
Κατεβαινω κάτω και έλλειψή αλλου μέσου, παίρνω το παπί.
Ξεκιναω και είχε τέλεια μέρα.
Ουτε πολυ ζέστη, ουτε κρύο.
Στα 200μ μου ήρθε ιδέα.
Γυρναω πίσω στο σπίτι, χτυπάω κουδούνι και λέω στην γυναικα μου
-ντυσου και κατεβα να παμε βόλτα
- με τι?
- με το παπί? Γελάει, αλλά την έπεισα
Κατεβαίνει ,της δίνω κράνος, ανεβαίνει πάνω, βάζω μπροστά,ξεκιναω.
- σαν τα 16χρονα /μου λέει
- τα 16χρονα δεν φοράνε κράνος/απανταω
Ταχύτητα μέτρια (60/70χλμ,παει αρκετά παραπάνω) και κουβέντα στην διαδρομή
- πόσα πράγματα βλέπω, που δεν βλέπω μεσα απο το αμάξι, πόσες μυρωδιές.. (Μου λέει)
Εγώ τι να απαντήσω?
Οτι και εμένα μου διαφευγανε όλα αυτά,κινούμενος σε fast forward
Ενα ξέρω - εχεις δίκιο...
Φτάνουμε στο Λουτράκι (Πέλλας) δίνω το δέμα και της λέω.
-πάμε μέχρι τα λουτρά?
-βενζίνη έχουμε? Πάμε οπου θες...
Ανεβαινουμε στα λουτρά αλλά λίγο η μέρα (Κυριακή) λίγο ο καιρός (θαυμάσια ηλιόλουστη μέρα) και πίτα στον κόσμο, με κανει να κάνω αναστροφή.
Περασαμε σχεδόν απ όλα τα χωριά της περιοχής, ξαναγυρισα Αριδαία, και λέω να δοκιμασω ,στριβω για Εξαπλάτανο με απώτερο σκοπό το ορεινό χωριό, αρχάγγελος και ακόμα ποιο ψηλά.
Τα μεγάλα λιβάδια Ν Κιλκίς.
Λίγο μετά τηε λέω
- τα παιδιά?
- φαγητο έχουν, μαθήματα δεν έχουν,Προχώρα...
Περάσαμε 4 - 5 χωριά του κάμπου και άρχισε η ανάβαση.
Τα χλμ στο παπί έπεσαν καπως για να μην μουγκρίζει και να συνεχιζεται η κουβέντα.
Φτάνουμε Αρχάγγελο,απο εκεί συνεχίζουμε για Μ λιβάδια.
Είμαστε εμείς ο δρόμος και οι τεράστιες οξιές δίπλα απο την διαδρομή μας.
Τα χρωματα ,οι ηχοι,τα αρώματα ,ζωακια να πετάγονται απο το πουθενά...
( τι έχω χασει και δεν έχω δει ποτέ ως τώρα....)
Φτάνουμε στα Μ λιβάδια.
Χωριό ψηλά στο όρος Πάικο
Όριο των νόμων Πέλλας και Κιλκίς.
Κλασικό πατατοχωρι που έχει κοσμο τον μισο χρόνο, και τον άλλο μισο ερημώνει.
Αγαπημένος προορισμός για εντουραδες και λοιπους ταξιδευτές.
Πηγαίνουμε στο καφέ στην πλατεία, πίνουμε ενα καφέ στα γρήγορα γιατί η ωρα έχει περάσει.
Ενα τηλ στο σπίτι στα παιδιά, για να φάνε και να μάθουμε οτι όλα είναι καλά,γιατί και η τηγανιά που μυρισα με είχε ζαλίσει.
Πριν καν τελειώσει ο καφές, παραγγλνω τους μεζέδες, με συνοδεία μπύρας.
Και καθόμαστε, τσιμπαμε,μιλάμε ,κοιτάμε.
Δεν το έχω ξανακάνει αυτό...
Και οι ώρες περνάνε
Εκεί πανω μέσα στις κορυφές των βουνών ο ήλιος δύει ποιό γρήγορα και λίγο η ανησυχία του ελαφριού ρουχισμού, λίγο οτι λειπαμε ηδη αρκετές ώρες μας κανει να σηκωθούμε.
Καβαλαμε τον παπιό και ξεκινάμε για πίσω.
Η διαδρομή ποιο χαλαρή τώρα, είναι κατηφορα .
Στον αρχάγγελο καλού κακού γεμιζω βενζίνη.
Συνεχίζουμε διαλεγω αλλη διαδρομή, για να περασουμε σχεδόν απο παντού.
Φτάνουμε σπίτι και ο ήλιος και εκεί αρχισε να δύει.
Γέλια και χαμόγελα και απο τους δύο.
- την αλλη φορά ,ποιο μακρυά
- την αλλη φορά με ενα σοβαρό μηχανάκι
-μα αν τρέχεις δεν θα είναι το ίδιο....
Την συζήτηση διέκοψε η μεγάλη μου κόρη
- άντε, που είσαστε ?λειπεται απο το πρωί....
