Ποθοι στα Γαιδουραγκαθα 2019

TAKIS04

member
Δημοσιεύσεις
614
Ηλικία
55
Περιοχή
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Μοτοσυκλέτα
F 800 GS
FMX 650 CUSTOM
SYM 150
Όνομα
ΤΑΚΗΣ
Περιοχή
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Ειναι νωρις ακομα αλλα εχετε το στο μυαλο σας

Μια παρεα απο ...και απο .... μαζευωνται καθε χρονο τα τελευταια 3 χρονια και οργωνουν καποια απο τα βουνα της κρητης ..μη φανταστειτε πολλοι ..οχι οχι καμια 150αρια ειμαστε περιση που ξεκινησαμε ποσοι φτασαμε ..δε ξερω
μηχανακια ηταν διαφορα μικρα μεγαλα βεσπες παπακια απ ολα δλδ
υπνος ..χαμω
φαι ..κατι βρεθηκε
νερο ..εεε ειχαμε
γελια ...ακομα γελαμε
τουμπες ..ακομα μετραμε
μπυρες ..ε δε θατανε ..θα τανε
Γενικα οσοι πηγαν περασαν χαλια

Ασ δουμε καποια σχολια απο τους συμετεχωντες φετος

Εξωτικά μέρη... πολυτελή ξενοδοχεία... λουκούλεια γεύματα... ανέσεις όπως δεν τις έχετε ονειρευτεί.... Δεν έχουμε τίποτα απ' αυτά. Κροκάλα, καστρόλ και αγκάθες. ΖΗΣΤΕ ΤΟ.

gai19.JPG


Επιτέλους, μια χαλαρή και ασφαλή βολτουλα, με φιλαράκια και όμορφες βατές διαδρομές. Χωρίς να προσπαθεί ο ένας να σαμποταρει τον άλλον πατώντας το κιλ σουιτς εν κινήσει ή να τον στείλει προς τα γκρεμια ή άγρια θηρία να σε κυνηγάνε, με όλη τη παρέα να περιμένει μέχρι και τον τελευταίο χαμένο από τα πρόπερσι. Ερε χώμα που θα φάνε κάποιοι φέτος


Εντάξει, παιδιά νομίζω οτι πρέπει να προσεγγίσουμε ευρύτερο κοινό για να εισέλθει στο μαγικό κόζμο τση μοτοσυκλέτας. Να προωθήσουμε αξίες όπως η αλληλουποστήριξη, η κατανόηση και η γαϊδουραγκαθινή υπομονή. Γι' αυτό το λόγο προτείνω να κρυφτούν κάτι μπλουζάκια Kill 'em all π.χ. που συνηθίζουν να φοράνε μερικοί, και τόσο το όχημα υποστήριξης, όσο και η σκούπα να εφοδιαστούν με δυνατό ηχοσύστημα που θα παίζει στο repeat playlist με άσματα όπως το παρακάτω:


Φιλε οδηγέ. Οταν σταματάς να ζητήσεις οδηγίες ΘΥΜΗΣΟΥ. Πέρυσι διαχειριστής έστειλε άλλο διαχειριστή απ' το γκρεμό.
Μην ρωτάς. Πέσε μόνος σου στο γκρεμό της επιλογής σου


καλα θα ηταν να παρετε τιποτα μασκες . φετος θα το δουλευω με την αντλια και θα κερναω και στο ντεποζιτο . 4-5 % .αγκαθα με ομιχλη . παρτε τζιπιες δε θα βλεπετε ουτε το φτερο σας

ΠΑΡΤΕ ΔΙΧΡΟΝΑ ΝΑ ΣΑΣ ΒΡΟΥΜΕ ΑΠ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ

Κάθομαι ήρεμος λίγο πριν την καταιγίδα.ο καπετάνιος κάνει την πίπα της ειρήνης καταστρωνοντας την εφιαλτική μερα που θα περάσω.
Ο μυκονιατης δεν άφησε ούτε ένα κομμάτι κρομμυδοπιτας να γαληνεψει λίγο το στομάχι μου.
Ο Λάζαρος σκέφτεται ακομη γιατι Η χιπισσα έβγαζε βενζίνες από το σωληνακι υπερχείλισης του ρεζερβουαρ μολις το φουλάρισε.
Στην παρέα ο κρητικαρος που ήταν μαζι μας σε όλη την ταλαιπωρία.
#ΑΓΚΑΘΑ_2018


Προτείνω στα επόμενα Αγκάθα σε όσους ρωτάνε προς τα που πάμε η απάντηση να είναι "από εκεί" χωρίς να δείχνετε κάπου και μετά να φεύγετε...

Άγκαθα. Για όσους ζήλεψαν αυτούς που έδειχναν στις ειδήσεις κι έλεγαν όλοι καθισμένοι στον καναπέ: "Μα καλά τι πήγανε κι αυτοί οι μαλάκες να κάνουν εκεί πάνω;" Άγκαθα. Τώρα μπορείς κι εσύ. Άγκαθα. Κλείσε τη θέση σου τώρα και μπες στην κλήρωση για μια παγίδα σκατζόχοιρων.

(Διαβάζεται με φωνή Αλέξη Κωστάλα ή έστω Φέρτη.)



Αναστάτωση επικρατεί στην μυστική ομάδα δημιουργίας χαρακτήρων της Ντι σι κόμικ. Αφορμή υπήρξε η μη επαρκεια καφρίλας και μπαντ ας attitude της χαρλεϊ κουιν καθώς ανακάλυψαν στην ομάδα πως τα πρότυπα που θα ήθελαν να είχε η κουιν υποσκελιζονται μακράν από τη Κάθρυν Τέρρορ.
"Τι είναι αυτά ρε γιδια, ρεντικολο
γίναμε "αναφέρουν πηγές πως είπε ο αρχηγός της ομάδας στα στελέχη του. Το κλίμα είναι τεταμενο και αναμένουμε εξελίξεις επί του θέματος.

Πηγή: deutsche welle



Σκεφτομαι να βαλω τα Άγκαθα μοτοτουρισμο στο trip advisor και να μπουμε ολοι να ποστάρουμε πολυτελη ξενοδοχεια με πισινες πινακολάντες και αστακους και πεντε αστερια και what a relaxing experience, better than yoga και οσους μαζεψουμε να παμε να τους παρετήσουμε στα όρη πάνω και μετα να το πουλήσουμε για reality show και να χεστουμε στο ταληρο, οχι δεν κανει, ναι, δεν κανει, σωστά.







gai19.JPG








https://www.facebook.com/events/2294886654132259/
 
Τελευταία επεξεργασία:

TAKIS04

member
Δημοσιεύσεις
614
Ηλικία
55
Περιοχή
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Μοτοσυκλέτα
F 800 GS
FMX 650 CUSTOM
SYM 150
Όνομα
ΤΑΚΗΣ
Περιοχή
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Τέλος καλοκαιριού μα το αεράκι να ξεπλύνει ακόμα την αλμυρή ζέστη της θάλασσας και να την κολλάει πάνω σου. Νύχτα σαν εξώφυλλο των Eagles μαροκινή, βαθιά μπλε με κίτρινα χτυπητά του φεγγαριού και τεθλασμένα καθρεπτίσματα στα σοκάκια. Τα χρώματα λες κι είναι πιο γεμάτα και οι γραμμές πιο αδρές, σαν πίνακας του Van Gogh με τις δαχτυλιές βαθιές να στροβιλίζουν τον ορίζοντα. Τα μάτια ανοιχτά νιώθεις σαν να θέλεις να ρουφήξεις μυρωδιές, χρώματα, ήχους, αφές, γεύσεις, να γεμίσειςολόκληρος. Που το ποτηράκι τη ρακί το νιώθεις στέρεο, στιβαρό, τη φλούδα του γυαλιού την παγωμένη στα χείλια και μετά να καίει το λαιμό και να πηγαίνει κάτω. Και το χτυπάς ξανά και ξανά στο ξύλο του τραπεζιού ξορκίζοντας τους δαίμονες για να το ακούσεις – ξανά και ξανά – μπαμ – μπαμ – ξερά, και η γουλιά να καίει.

‘Βάλε τις μηχανές ρε εκεί να τις βλέπουμε!’

Και όλοι κοιτάζουν να βρουν θέση στο τραπέζι να τις βλέπουν. Χτύπημα στο ξύλο και κάτω. Και ξαφνικά όλα τα χρώματα κι όλες οι αισθήσεις του μπλε και του μαρόκου και της ρακής δένουν πάνω της, τη χαιδεύουν, γλυστράνε στα γυαλισμένα καπάκια, χαιδεύουν ερωτικά τα καπούλια της, σταματάνε λίγο στο στεφανάκι του φαναριού, παίζουν στην αντανάκλαση των οργάνων και χύνονται στα νερά του λιμανιού. Και λες και όπως την κοιτάς θα φύγει μόνη της η ρουφιάνα και θ' αρχίσει να τρέχει σαν τον διάολο χωρίς να σταματά πουθενά, χωρίς εσένα, χωρίς καβαλάρη και θα σ' αφήσει να την κοιτάς σαν εφηβικό όνειρο που ξεμακραίνει. Και φοβάσαι. Όταν είσαι μόνο θεατής πάντα φοβάσαι.

‘Ρε! Εκεί τις μηχανές! Να τις βλέπουμε!’

Τελευταίο χτύπημα του ποτηριού στο τραπέζι, νιώθεις το αίμα να τσιμπάει στις παλάμες, να χτυπάει στα μηνίγγια, να σφυράει στις φλέβες και γρηγορεύεις το βήμα, να φτάσεις κοντά της μια ώρα αρχύτερα, ξανά στο πρώτο ραντεβού. Προσπαθείς να στερεώσεις τον κόσμο που έχει γίνει ρευστός, νότιος, γεμάτος σημάδια και χρώματα και πόρους και δε μπορείς να τον φέρεις στα ίσα, δεν μπορείς να το μαζέψεις, άλλη μια και ξαναχτυπάς το ποτήρι δυνατά, δυνατά, να ζέψεις τις αισθήσεις στο αλέτρι. Φέρνεις νοερά την εικόνα της όταν σε περίμενε εκεί πίσω απ’ τη βιτρίνα - από παιδί την ήθελες, την κοίταζες και σκόρπαγες - και ξέρεις ότι σε λίγα λεπτά θα σ’ έχει καταπιεί το σκοτάδι, με το στρογγυλό φανάρι της κόντρα στον αέρα -

‘Εκεί ρε! Να τις βλέπουμε!’
 

v_1200

new member
Δημοσιεύσεις
11
Ηλικία
53
Τέλος καλοκαιριού μα το αεράκι να ξεπλύνει ακόμα την αλμυρή ζέστη της θάλασσας και να την κολλάει πάνω σου. Νύχτα σαν εξώφυλλο των Eagles μαροκινή, βαθιά μπλε με κίτρινα χτυπητά του φεγγαριού και τεθλασμένα καθρεπτίσματα στα σοκάκια. Τα χρώματα λες κι είναι πιο γεμάτα και οι γραμμές πιο αδρές, σαν πίνακας του Van Gogh με τις δαχτυλιές βαθιές να στροβιλίζουν τον ορίζοντα. Τα μάτια ανοιχτά νιώθεις σαν να θέλεις να ρουφήξεις μυρωδιές, χρώματα, ήχους, αφές, γεύσεις, να γεμίσειςολόκληρος. Που το ποτηράκι τη ρακί το νιώθεις στέρεο, στιβαρό, τη φλούδα του γυαλιού την παγωμένη στα χείλια και μετά να καίει το λαιμό και να πηγαίνει κάτω. Και το χτυπάς ξανά και ξανά στο ξύλο του τραπεζιού ξορκίζοντας τους δαίμονες για να το ακούσεις – ξανά και ξανά – μπαμ – μπαμ – ξερά, και η γουλιά να καίει.

‘Βάλε τις μηχανές ρε εκεί να τις βλέπουμε!’

Και όλοι κοιτάζουν να βρουν θέση στο τραπέζι να τις βλέπουν. Χτύπημα στο ξύλο και κάτω. Και ξαφνικά όλα τα χρώματα κι όλες οι αισθήσεις του μπλε και του μαρόκου και της ρακής δένουν πάνω της, τη χαιδεύουν, γλυστράνε στα γυαλισμένα καπάκια, χαιδεύουν ερωτικά τα καπούλια της, σταματάνε λίγο στο στεφανάκι του φαναριού, παίζουν στην αντανάκλαση των οργάνων και χύνονται στα νερά του λιμανιού. Και λες και όπως την κοιτάς θα φύγει μόνη της η ρουφιάνα και θ' αρχίσει να τρέχει σαν τον διάολο χωρίς να σταματά πουθενά, χωρίς εσένα, χωρίς καβαλάρη και θα σ' αφήσει να την κοιτάς σαν εφηβικό όνειρο που ξεμακραίνει. Και φοβάσαι. Όταν είσαι μόνο θεατής πάντα φοβάσαι.

‘Ρε! Εκεί τις μηχανές! Να τις βλέπουμε!’

Τελευταίο χτύπημα του ποτηριού στο τραπέζι, νιώθεις το αίμα να τσιμπάει στις παλάμες, να χτυπάει στα μηνίγγια, να σφυράει στις φλέβες και γρηγορεύεις το βήμα, να φτάσεις κοντά της μια ώρα αρχύτερα, ξανά στο πρώτο ραντεβού. Προσπαθείς να στερεώσεις τον κόσμο που έχει γίνει ρευστός, νότιος, γεμάτος σημάδια και χρώματα και πόρους και δε μπορείς να τον φέρεις στα ίσα, δεν μπορείς να το μαζέψεις, άλλη μια και ξαναχτυπάς το ποτήρι δυνατά, δυνατά, να ζέψεις τις αισθήσεις στο αλέτρι. Φέρνεις νοερά την εικόνα της όταν σε περίμενε εκεί πίσω απ’ τη βιτρίνα - από παιδί την ήθελες, την κοίταζες και σκόρπαγες - και ξέρεις ότι σε λίγα λεπτά θα σ’ έχει καταπιεί το σκοτάδι, με το στρογγυλό φανάρι της κόντρα στον αέρα -

‘Εκεί ρε! Να τις βλέπουμε!’
Πω πω Τάκη, ποιητής!

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

Kuklinski

well know member
Δημοσιεύσεις
3.434
Ηλικία
123
Μοτοσυκλέτα
Brough Superior ss100
Όνομα
Ακης
Περιοχή
Brooklyn NY
Μπα.....
 
Top Bottom