Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

[maik900]

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Για μια ζωή με υγεία, ισότητα και αξιοπρέπεια​

Η πλειονότητα των μαθητών αυτών φοιτά όχι σε σχολεία Ειδικής, αλλά σε σχολεία της Γενικής Εκπαίδευσης. Αξίζει, λοιπόν, με αφορμή τη σημερινή μέρα να δούμε σε ποιο σημείο βρίσκεται το ελληνικό σχολείο, σε επίπεδο συμπερίληψης​

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία η σημερινή, 3η Δεκεμβρίου, αποτελεί μία αφορμή για να εστιαστεί η προσοχή όχι μόνο των φορέων πολιτικής, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα, στα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, με στόχο την υποστήριξη της αξιοπρέπειας και της ευημερίας τους.

Ιδιαίτερο κομμάτι του πληθυσμού των ατόμων με αναπηρία αποτελούν οι μαθητές με αναπηρία ή/και εκπαιδευτικές ανάγκες. Η πλειονότητα των μαθητών αυτών φοιτά όχι σε σχολεία Ειδικής, αλλά σε σχολεία της Γενικής Εκπαίδευσης. Αξίζει, λοιπόν, με αφορμή τη σημερινή μέρα να δούμε σε ποιο σημείο βρίσκεται το ελληνικό σχολείο, σε επίπεδο συμπερίληψης. Σε ό,τι αφορά, δηλαδή, την περίληψη όλων των μαθητών (με αναπηρία ή χωρίς) στο γενικό σχολείο, σε μία προσπάθεια κατά της περιθωριοποίησης των ατόμων με αναπηρία.

Στην προσπάθεια αυτή, αρωγός και το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, που μέσω πρωτοβουλίας της υφυπουργού, Σοφίας Ζαχαράκη, διοργανώνει σήμερα διαδικτυακή ημερίδα, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας σε ζητήματα ισότητας, αποδοχής της διαφορετικότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης, ένταξης και αλληλεγγύης.

Η ημερίδα θα διαρκέσει από τις 11:00 έως τις 15:30 και κατά τη διάρκειά της θα παρουσιαστούν 26 εργασίες μαθητών Σχολικών Μονάδων Γενικής και Ειδικής Αγωγής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, από τις 13 Περιφερειακές Διευθύνσεις της Ελλάδας. Οι εργασίες και οι δραστηριότητες (τέχνης, πολιτισμού, αθλητισμού) θα διαπραγματεύονται ζητήματα αναπηρίας, ένταξης και σεβασμού των δικαιωμάτων των ΑμεΑ.

Τα στοιχεία για τη συμμετοχή των μαθητών με αναπηρία στη Γενική Εκπαίδευση​

«Η de facto ένταξη στα γενικά σχολεία δεν συνεπάγεται την ισότιμη πρόσβαση των μαθητών με αναπηρία σε ποιοτική, χωρίς αποκλεισμούς εκπαίδευση, αντιθέτως μπορεί να δημιουργεί νέες ανισότητες και διαχωρισμούς», επισημαίνει ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), Γιάννης Βαρδακαστάνης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Καθίσταται, λοιπόν, αναγκαία η σχεδίαση και υλοποίηση εκπαιδευτικών πολιτικών, με γνώμονα τη συμπερίληψη.

Τα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως από το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία –που αποτελεί τον επίσημο φορέα-συνομιλητή της ΕΛΣΤΑΤ για θέματα στατιστικών που αφορούν την αναπηρία– έχουν δείξει ότι το 57,3% των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία δεν λαμβάνουν εξειδικευμένη υποστήριξη, παρά υποστηρίζονται μόνο από τον εκπαιδευτικό της γενικής τάξης.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, του 5ου Δελτίου Στατιστικής Πληροφόρησης του Παρατηρητηρίου, ειδικά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, μόλις 1 στους 10 μαθητές λαμβάνει εξειδικευμένη υποστήριξη. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι οι ανάγκες υποστήριξης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι μειωμένες, σε σχέση με την Πρωτοβάθμια. Τουναντίον, «οι ανάγκες υποστήριξης προφανώς και δεν μειώνονται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση», τονίζει ο κ. Βαρδακαστάνης. «Ωστόσο στη χώρα μας οι πολιτικές και τα προγράμματα συμπερίληψης έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό στην Πρωτοβάθμια, γεγονός που σαφέστατα δυσχεραίνει την εκπαιδευτική συνέχεια και πρόοδο των μαθητών με αναπηρία ή και ωθεί τους μαθητές αυτούς μετά το δημοτικό, να στραφούν αναπόφευκτα στην διαχωρισμένη Ειδική Αγωγή».

Όσο για τα στοιχεία που αφορούν τα τμήματα ένταξης, δείχνουν ότι το 35% των μαθητών των τμημάτων ένταξης έχουν τοποθετηθεί χωρίς καμία αξιολόγηση από διαγνωστικό φορέα. Όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Βαρδακαστάνης, εκεί έγκειται ο κίνδυνος δημιουργίας επιπλέον ανισοτήτων. «Πολλές φορές, στα τμήματα ένταξης παραπέμπονται αδιακρίτως μαθητές με πολλές και ετερόκλητες ανάγκες υποστήριξης. Παράλληλα, για μεγάλο ποσοστό των μαθητών αυτών δεν υπάρχει καν επίσημη αξιολόγηση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους».

Μέσα στο πλαίσιο του συμπεριληπτικού σχολείου, μεγάλο ρόλο παίζει ο θεσμός της παράλληλης στήριξης, ο οποίος, όπως σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Βαρδακαστάνης, έχει αποδείξει διεθνώς την αποτελεσματικότητά του. Στην Ελλάδα, τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου δείχνουν ότι μόλις το 7% των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες υποστηρίχθηκε με παράλληλη στήριξη, από τους οποίους 8 στους 10 για λιγότερο από 20 ώρες την εβδομάδα.

«Πέραν της περιορισμένης εφαρμογής του στην Ελλάδα, η παράλληλη στήριξη εφαρμόζεται στο πλαίσιο μιας στενής λογικής, περισσότερο δηλαδή ως υπηρεσία προσωπικού βοηθού προς τον μαθητή», σχολιάζει ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ.

«Η παράλληλη στήριξη θα μπορούσε να είναι πολύ πιο αποδοτική εάν εφαρμοζόταν στη βάση των αρχών της συνδιδασκαλίας και της διαφοροποιημένης προσέγγισης που θα έθεταν ένα ουσιαστικά συμπεριληπτικό πλαίσιο», προτείνει.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι κατά το σχολικό έτος 2017-18, οι μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έφταναν συνολικά τις 90.743, ποσοστό που μεταφράζεται στο 6,3% των μαθητών της Ελλάδας.

 

[jliordos]

Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται για να μας διδάξουν κάτι, αλλά το βλέπουμε ? Αυτό είναι το θέμα.

Μας διδάσκουν πόσο σημαντικό είναι να είμαστε αρτιμελής με πλήρη λειτουργικό εγκέφαλο.

respect σε όλες αυτές τις ψυχές.

 

[maik900]

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Ιστορίες που κάνουν τη διαφορά!​

Αν δεν ήταν 2020, και ζούσαμε σε έναν ιδανικό κόσμο, η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία θα έπρεπε να γιορτάζεται σε ένα Πάρκο σαν το Morgan's Inspiration Island. Έχει πισίνες, νεροτσουλήθρες, φουσκωτά ποταμόπλοια, καρουσέλ, συγκρουόμενα, τα πάντα, και όλα είναι ειδικά διαμορφωμένα για να μπορούν να συμμετέχουν και άτομα με αναπηρία.

Αλλά είναι το 2020 και αυτό το πάρκο βρίσκεται στο San Antonio στο Texas. Το μοναδικό Πάρκο Νερού που μπορεί να φιλοξενήσει άτομα με κινητικές ή νοητικές δυσκολίες, στον κόσμο.

Είμαστε πολύ μακριά από το να θεωρείται δεδομένο ότι ένα κέντρο αναψυχής μπορεί να φιλοξενήσει παιδιά ή μεγάλους που κινούνται με αμαξίδιο ή που αντιμετωπίζουν κάποιου είδους αναπηρίας. Αλλά κάνουμε βήματάκια! Ακόμη και τη χρονιά που πέρασε, όσο δύσκολη κι αν ήταν, έγιναν πράγματα που δίνουν ελπίδα ότι ίσως, κάποια μέρα, τα άτομα με αναπηρία - μιλάμε για περίπου 1 εκατ. μόνο στην Ελλάδα - αποκτήσουν, πραγματικά, ίσα δικαιώματα, στην αξιοπρέπεια, στην ασφαλή μετακίνηση, στη διαβίωση και φυσικά στη διασκέδαση.

Γυαλιά με AI τεχνολογία για να ακούσεις αυτό που δεν μπορείς να δεις​

Όπως το διαβάζεις. Τα γυαλιά Envision Glasses που δημιούργησε και λάνσαρε τον περασμένο Αύγουστο η ολλανδική startup εταιρία, Envision, ουσιαστικά σου μεταφέρουν, προφορικά, ό,τι συναντάς στο οπτικό σου πεδίο – και ό,τι μπορούν φυσικά να αναγνωρίσουν: πρόσωπα, εμπόδια, σήματα, κείμενα, χρώματα κ.ο.κ.

Στόχος είναι αυτά τα γυαλιά να δίνουν, με τη χρήση μαγνητοφωνημένων μηνυμάτων, όλη την πληροφορία που χρειάζεται και δεν μπορεί να δει ένα άτομο με προβλήματα όρασης, από μερική μέχρι ολική τύφλωση. Είναι ένα app - οδηγός, που λειτουργεί με την τεχνολογία οπτικής αναγνώρισης χαρακτήρων.

Για να δημιουργήσει το λογισμικό και την AI τεχνολογία με την οποία λειτουργούν τα γυαλιά, η εταιρία συνεργάστηκε με την Google– να και κάτι καλό που βγαίνει από όλα αυτά τα data που έχει συγκεντρώσει η μηχανή της Google!

Τα γυαλιά Envision μπορούν να διαβάσουν ένα κείμενο σε πάνω από 60 γλώσσες, αναγνωρίζουν ενημερωτικές ή προειδοποιητικές πινακίδες, θυμούνται ακόμη και πρόσωπα και ονόματα!

Ουσιαστικά με αυτά τα γυαλιά, ένα άτομο που αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης μπορεί να κινηθεί με μεγαλύτερη ασφάλεια και να έχει μεγαλύτερη αυτονομία.

Δεν είναι ανεξαρτησία το να μπορείς να ανακαλύψεις μία καινούργια συνταγή, να προλάβεις το σωστό λεωφορείο χωρίς να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ή να αναγνωρίσεις έναν φίλο σου πριν σου μιλήσει εκείνος πρώτα;

Υπηρεσία delivery με μοτο – αναπηρικά αμαξίδια για εργαζόμενους ΑμεΑ​

Ο Martin Londoño κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο από τα 18 του, μετά από τροχαίο ατύχημα που του προκάλεσε αναπηρία. Το συμβατικό αναπηρικό αμαξίδιο δεν του έδινε φυσικά την ελευθερία που θα ήθελε. Έκανε ό,τι μπορούσε με αυτά που είχε στα χέρια του, και το μετέτρεψε σε ηλεκτιρκό! Ουσιαστικά έφτιαξε ένα αμαξίδιο – μοτοσυκλέτα, που φτάνει τα 30 χλμ. την ώρα για να μπορεί να μετακινείται, πιο άνετα, στο Μεντεγίν της Κολομβίας.

Πώς θα μπορούσε να δώσει τη δυνατότητα να ποκτήσουν κι άλλοι πρόσβαση σε ένα τόσο χρήσιμο αμαξίδιο; Έφτιαξε τη δική του επιχείρηση: μία υπηρεσία delivery με ηλεκτρικά αναπηρικά αμαξίδια και εργαζόμενους άτομα με αναπηρία!

Το bonus στην υπόθεση είναι ότι οι εργαζόμενοι στην εταιρία M.A.T.T. (Κινητικότητα, Προσβασιμότητα, Χρόνος και Εργασία) μπορούν να αξιοποιούν το ίδιο μέσο και για προσωπικές μετακινήσεις τους. Και ύστερα από έναν χρόνο εργασίας, αποπληρώνοντας το ποσό μέσα από κρατήσεις από τους μισθούς τους, το μεταφορικό μέσο γίνεται δικό τους!

Ουσιαστικά το «μοτο – αμαξίδιο» που κάνει delivery αποτελείται από τρία κομμάτια: Ποδήλατο (μισό) – αναπηρικό αμαξίδιο – καρότσι ή καλάθι για τα προϊόντα. Επίσης, είναι eco-friendly, καθώς κινείται με μπαταρίες λιθίου. Και κοστίζει γύρω στα $1.500 – μία τιμή που δεν απέχει πολύ από το κόστος ενός συμβατικού αμαξιδίου στη χώρα του.

Ο Londono έφτιαξε 10 τέτοια μεταφορικά μέσα, και μέσα στο 2020 ξεκίνησε τη λειτουργία της η επιχείρηση, με 2 εργαζόμενους! Στόχος του είναι «να φτάσουμε όσο περισσότερα άτομα με αναπηρία μπορούμε, ώστε να επωφεληθούν από το προϊόν που έχουμε δημιουργήσει!».

 

[maik900]

Το πρώτο κοινόχρηστο ηλεκτρικό ποδήλατο για ΑμεΑ στην Ελλάδα​

Ένα ηλεκτρικό ποδήλατο για ΑμεΑ - αρκετά διαφορετικό στη λογική και τη χρήση, εμφανίστηκε και στη Θεσσαλονίκη! Το σχεδίασε η ομάδα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την εταιρία Brainbox.

Είναι ένα ποδήλατο για δύο: ο ένας κάνει πεντάλ (ή και όχι, αφού μπορεί να κινηθεί και με μπαταρία) και ο άλλος απολαμβάνει τη βόλτα, άνετα, με ασφάλεια και αξιοπρέπεια από το αμαξίδιό του. Ανάλογα με τον φορτιστή που έχει το ποδήλατο, μπορεί να προσφέρει αυτονομία μέχρι και 70-100 χλμ.

Πρόκειται για μια πρακτική αρκετά διαδεδομένη στο εξωτερικό, που διευκολύνει τη συμμετοχή των ΑμεΑ, και όχι μόνο, σε μία συλλογική εμπειρία, την ποδηλατάδα στους δρόμους της πόλης. Και μάλιστα ήρθε την κατάλληλη στιγμή, όταν παραδόθηκε ο νέος ποδηλατόδρομος στη λεωφόρο Νίκης!

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν, θα καταγράφονται οι διαδρομές που πραγματοποιούνται με το νέο ποδήλατο και θα συλλέγονται απαραίτητα στοιχεία ώστε να μετατραπεί η Θεσσαλονίκη σε μία πιο προσβάσιμη και βιώσιμη πόλη, καλύτερη για όλους στις μετακινήσεις.

Το ποδήλατο έχει περάσει στα χέρια του Πανελλήνιου Συνδέσμου Παραπληγικών, για να το χρησιμοποιεί οποιοδήποτε μέλος του συνδέσμου, χωρίς καμία επιβάρυνση! Κοινόχρηστο :)

Ράμπες για ΑμεΑ, επιτέλους, σε σχολεία της Ελλάδας!​

Για να μπορέσει να παρακολουθήσει μαθήματα ένα παιδί με κινητική αναπηρία, ένα σχολείο, πρέπει να έχει δύο βασικά πράγματα, ως προς τις υποδομές του: ράμπες για αμαξίδιο σε εισόδους και κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους υγιεινής, δηλαδή, τουαλέτες για ΑμεΑ.

Μέχρι σήμερα, 7.361 σχολεία σε όλη τη χώρα δεν έχουν ράμπες για αναπηρικό αμαξίδιο και 9.917 δεν έχουν κατάλληλους χώρους υγιεινής για ΑμεΑ.

Μην απελπίζεσαι, τα νέα είναι ευχάριστα. Μέχρι να κλείσει το 2020 τα νούμερα αυτά θα έχουν μειωθεί! Μέσα στη χρονιά, όσο έλειπαν δάσκαλοι και μαθητές λόγω των μέτρων, εμφανίστηκαν ράμπες και ειδικές τουαλέτες για ΑμεΑ σε σχολεία σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, στα Γρεβενά, στη Νάξο και στο Χαλάνδρι.

Ράμπα για αναπηρικά αμαξίδια σε σχολείο στα Γρεβενά
Σύμφωνα με το πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ», που εγκρίθηκε τον Δεκέμβριο του 2019, θα δοθεί χρηματοδότηση ύψους €35 εκατ. για την τοποθέτηση ράμπων και χώρων υγιεινής για ΑμεΑ σε δημόσια σχολεία της χώρας και €55 εκατ. για την εφαρμογή μέτρων πυροπροστασίας.

Ειδική ράμπα για την πρόσβαση ΑμεΑ στο Δημοτικό Σχολείο Καλυβίων
Και γιατί μόνο ράμπες και ειδικές τουαλέτες σε σχολεία; Έχουμε δρόμο ακόμα! Να, ο δήμος Χαλανδρίου είναι ίσως ο μόνος δήμος που έχει ειδικό αναβατόριο σε πισίνα, στο κολυμβητήριο Νίκος Πέρκιζας, για τη διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρία! Και μάλιστα προσφέρει (σε μη COVID-19 συνθήκες) μαθήματα κολύμβησης και προγράμματα γυμναστικής για ΑμεΑ.

Gaming: Αναπηρικό αμαξίδιο στα features της νέας έκδοσης του Fallout 76​

Πόσες φορές έχεις πετύχει σε games την επιλογή ο παίκτης σου να κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο; Χμμ. Μάλιστα. Ούτε ένα αμαξίδιο στο background; Όχι, ε; Όλα διορθώνονται, παιδιά, έρχεται και αυτό!

Στο νέο expansion του Fallout 76 «Dawn of Steel», ένα από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια, πολύ δυνατό για τον storytelling χαρακτήρα του, έχει προστεθεί και η δυνατότητα να φτιάξεις το αναπηρικό σου αμαξίδιο στο "CAMP" σου.

Επειδή θα το χρειαστείς στον post apocalyptic κόσμο του Fallout; Όχι ακριβώς. Επειδή είναι κομμάτι καθημερινότητας για ένα μεγάλο μέρος παικτών, στον πραγματικό κόσμο. Και, βασικά, επειδή το ζήτησε μία παίκτρια! Η «Kelly», ιδιοκτήτρια Motel (στο παιχνίδι Fallout) είχε γράψει σε post της στο Reddit:

«Είμαι μία γυναίκα με αναπηρία, στον πραγματικό κόσμο, και θα μου άρεσε πολύ να έχω ένα αναπηρικό αμαξίδιο και στο CAMP (στον κόσμο του Fallout). Θα μου έδινε μεγάλη χαρά να έχω αυτό το μικρό κομμάτι εκεί. Και νομίζω ότι πολλοί θα το χαίρονταν! Ίσως όταν φτιάξετε την αναπαράσταση νοσοκομείου ή ιατρικού σταθμού».

Ένα δαιμόνιο της εταιρίας Bethesda Softworks, εντόπισε το σχόλιο, και έναν μήνα μετά ανακοινώθηκε ότι στα έπιπλα και μέσα που μπορεί να κατασκευάσει ο παίκτης, για να επιβιώσει στον post apocalyptic κόσμο του Fallout, βρίσκεται και ένα αναπηρικό αμαξίδιο, εκπληρώνοντας το αίτημα της Kelly, η οποία φυσικά τα 'χασε!

Η Βασίλισσα της standup comedy, πιο μάχιμη από ποτέ​

Πίσω στον πραγματικό κόσμο! Δεν χρειάζεται να επινοήσεις ένα game ή ένα app για να προωθήσεις τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και να ευαισθητοποιήσεις τον κόσμο για τα το τι σημαίνει να μετακινείσαι με αμαξίδιο ή να μεγαλώνεις ένα παιδί με τύφλωση ή να αντιμετωπίζεις οποιουδήποτε είδους αναπηρία.

Η Κατερίνα Βρανά, έχει τη standup comedy. Έχει "πεθάνει" 3 φορές, έχει έρθει αντιμέτωπη, από το πουθενά, με προβλήματα κινητικά και προβλήματα όρασης, και παρ' όλα αυτά, δεν σταματά να εκπέμπει κύματα αισιοδοξίας και ενέργειας σε κάθε παράσταση που κάνει, περνώντας τα κατάλληλα μηνύματα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος με αναπηρία - ή με ρόδες τέλος πάντων! - σε μία χώρα όπως είναι η Ελλάδα.

Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια πρόσωπα - κάποια τα ξέρουμε, για άλλα δεν έχουμε ιδέα - που μέσα από αυτό που αγαπάνε, βρίσκουν τρόπους να υποστηρίζουν το δικαίωμα ενός ατόμου με αναπηρία στην ασφαλή μετακίνηση, στην αυτονομία και την αξιοπρέπεια.

Ο Θανάσης Χούντρας, λάτρης (και δάσκαλος) της οδήγησης της μοτοσυκλέτας, επισκέφθηκε το Κέντρο Υποστηριζόμενης Διαβίωσης Μέλισσες του Αγίου Γεωργίου στην Κύπρο για να μοιραστεί την αγάπη του για τις δύο ρόδες με τους φιλοξενούμενους του ιδρύματος.

Ο αθλητής υπεραποστάσεων Μάριος Γιαννάκου, βοήθησε να κάνει το όνειρο της Ελευθερίας πραγματικότητα - γιατί ξέρει από τέτοια όνειρα και ο ίδιος - και ανέβηκε μαζί της στην κορυφή του Ολύμπου!



Ο Δημήτρης Αντωνίου αγαπά το γράψιμο (και τα παιδιά, σίγουρα!). Έφτιαξε ένα κόμικ, το "Λέμε STOP στην οδική ανασφάλεια", για να μιλήσει για το ζήτημα της Οδικής Ασφάλειας στην Ελλάδα, σε αυτούς που πρέπει, τους μαθητές. Και το κόμικ διανέμεται δωρεάν σε σχολεία της Ελλάδας.

Η σημερινή ημέρα, είναι αφιερωμένη και σε αυτά τα πρόσωπα, επειδή μας δίνουν έμπνευση ώστε να συμμετέχουμε όπως μπορούμε στην προσπάθεια να γίνει ο κόσμος καλύτερος για όλους. Κάτι θα υπάρχει που μπορούμε να κάνουμε :)

 

[jliordos]

Θλιβερό να μην μας αγγίζουν τέτοια άρθρα.
Είμαστε βολεμένοι μια χαρα.

Σιγά μην δώσουμε σημασία τι μπορεί να περνάει ένας συνάνθρωπος !!!

 

[stelios62]

Θλιβερό να μην μας αγγίζουν τέτοια άρθρα.
Είμαστε βολεμένοι μια χαρα.

Σιγά μην δώσουμε σημασία τι μπορεί να περνάει ένας συνάνθρωπος !!!

Νομιζω οτι λιγο ακομψα το θετεις .
Γιατι δεν ειναι μονο οι σωματικες παθησεις στον ανθρωπο που ισως ειναι και οι λιγοτερες εν σχεση με τις ψυχικες ...... αλλα δεν ειναι και μονο "ενας συνανθρωπος" ειναι "εκαντοταδες χιλιαδες συνανθρωποι" που πασχουν γενικως ..... οπου οταν μπορουμε λιγο ή πολυ συνδραμουμε εμεις οι "υγιεις" και "βολεμενοι" χωρις να μπορουμε να φορτωθουμε και τοσες ενοχες ομως ..... νομιζω....

 

[jliordos]

Νομιζω οτι λιγο ακομψα το θετεις .
Γιατι δεν ειναι μονο οι σωματικες παθησεις στον ανθρωπο που ισως ειναι και οι λιγοτερες εν σχεση με τις ψυχικες ...... αλλα δεν ειναι και μονο "ενας συνανθρωπος" ειναι "εκαντοταδες χιλιαδες συνανθρωποι" που πασχουν γενικως ..... οπου οταν μπορουμε λιγο ή πολυ συνδραμουμε εμεις οι "υγιεις" και "βολεμενοι" χωρις να μπορουμε να φορτωθουμε και τοσες ενοχες ομως ..... νομιζω....

Καθόλου άκομψα δεν το θέτω. Αντίθετα το προσέγγισα πολύ ευαίσθητα. Αν το γράψω άκομψα, άστο καλύτερα.
Προφανώς και δεν κατάλαβες το ύφος των γραφομένων μου.
Ας το πάμε από την αρχή.

Αναφέρθηκα στο άρθρο και μόνο κατα πόσο άγγιξε ανθρώπους-μέλη του φόρουμ(μόνο για το φόρουμ αναφέρθηκα). Αυτό φαίνεται εύκολα από τις αντιδράσεις και τα σχόλια, που δεν υπάρχει κανένα.
Αν γράφαμε για κανένα κυλινδροπίστονο ή για κανένα paddock girl μπορεί να είχε σε μια ώρα 20 σχόλια.

Τώρα με έπιασες ?

 

[User V]

Η ευαισθησία δεν μετριέται με ποστ ή like..

Όπου αρχίζουν αυτά,συνήθως μένουμε εκεί..

 

[giamar]

Παίδες είπαμε όπου μπορούμε να βοηθάμε .

ή τουλάχιστον αν δεν μπορούμε να μην κάνουμε κακό γενικως.

και δεν χρειάζεται να το διατυμπανίσουμε εννοείται ε

 

[jliordos]

Η ευαισθησία δεν μετριέται με ποστ ή like..

Όπου αρχίζουν αυτά,συνήθως μένουμε εκεί..

Παίδες είπαμε όπου μπορούμε να βοηθάμε .

ή τουλάχιστον αν δεν μπορούμε να μην κάνουμε κακό γενικως.

και δεν χρειάζεται να το διατυμπανίσουμε εννοείται ε

Αναφέρθηκα στα ενδιαφέροντα των ανθρώπων κυρίως και το πως εκφράζονται. Ναι ένα σχόλιο ή ένα like δείχνει ακράδαντα ότι κάτι μας αγγίζει, το μυαλό ή τα συναισθήματα δεν έχει σημασία.
Μην μου πείτε ότι υπάρχει κάποιος που δεν χαράμισε 1 λεπτο να γράψει ένα σχόλιο στο συγκεκριμένο άρθρο ή να πατήσει μια καρδούλα, αλλά μπορεί να τον αγγίζουν βαθειά τέτοια θέματα, γιατί ξέρετε ότι δεν συμβαίνει.
Δεν έμαθα να ωραιοποιώ καταστάσεις, αλλά να τις αντιμετωπίζω ως έχουν.
Ναι το θέμα αυτό για τα άτομα με ψυχική ή σωματική αναπηρία, στην πλειοψηφία δεν μας αγγίζουν είτε αρέσει είτε όχι. Δείτε την συμπεριφορά μας στον δρόμο, σε ράμπες ανάβασης για καροτσάκια σε πεζοδρόμια ή σε διαδρόμους τυφλών, πόσοι παρκάρουν όπου γουστάρουν και μετά μπορεί να μου αποδείξει κάποιος ότι υπερβάλλω.
Ούτε γράφω για κάποιο μέλος με
μομφή ώστε να χρειάζεται πυρόσβεση το θέμα, αναφέρθηκα γενικά στον Άνθρωπο

 

[Pan-dvs]

Ο καθενας μας βιωνει με τον δικο του τροπο καποιες καταστασεις.

Καποιοι οταν δεν μπορουν να εκφρασουν με λογια τις σκεψεις τους προτιμουν να σιωπουν.Αυτο δεν σημαινει οτι ειναι λιγοτερο ευαισθητοι απο καποιους αλλους.

 

[jliordos]

Αυτός που το άφησε εκεί αν σκεφτόταν ότι η ράμπα κατασκευάστηκε επειδή υπάρχει λόγος, ίσως δρούσε διαφορετικά. Αλλά τέτοια μυαλά μόνο αν καθίσουν σε καρότσι θα το καταλάβουν.

 

[jliordos]

Εδώ το προσεγγίζουν με χιούμορ(όσο μπορεί να γίνει αυτό).
Ο Αντώνης Τσαπατάκης είναι ένα παιδί από τα λίγα. Είναι πηγή έμπνευσης!!

 

[maik900]

Αξιολύπητο περιστατικό: ΑΜΕΑ έπεσε από το αμαξίδιο του στο δρόμο και ο οδηγός του φώναζε «τέλειωνε μ@λ&κ@»​

Κάποιες φορές, τα λόγια είναι περιττά… Η δύναμη της εικόνας, αν και υπερεκτιμάται σε αρκετές περιπτώσεις – όχι όμως στην συγκεκριμένη – είναι μεγάλη, και μπορεί να πει χιλιάδες πραγματικά λέξεις, χωρίς κάποιος να ανοίξει καν το στόμα του.

Το περιστατικό που περιγράφεται από το «ΧΑΝΙΑ – Παράπονα- Καταγγελίες» ότι συνέβη σε έναν από τους δρόμους των Χανίων, έχει από τη μια όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά και από την άλλη αποτελεί γροθιά στο στομάχι, για όλους αυτούς που εξακολουθούν να κουβαλούν πάνω τους, μια στάλα ανθρωπιάς.
Η ανάρτηση για το περιστατικό:
«Χθες στην οδό Δαγκλή στη Χαλεπα που γίνονται έργα για οπτικές ίνες και στις δύο άκρες του δρόμου, ένα ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο ΑΜΕΑ ανετράπη με αποτέλεσμα το ΑΜΕΑ παιδί να πέσει κάτω στον δρόμο… Άμεσα άνθρωποι που ήταν εκεί κοντά και αντιλήφθηκαν το συμβάν έτρεξαν να τον βοηθήσουν και να τον βάλουν πίσω στο αμαξίδιο του… Όπως καταλαβαίνετε αυτό θέλει λίγο χρόνο!Όσο λοιπόν κάποιοι προσπαθούσαν να σηκώσουν το παιδί…ακούστηκε από ένα αυτοκίνητο που περίμενε:. Άντε τελείωνε μ@λ@κ@@ »

Τα συμπεράσματα δικά σας, αφήνουμε την εικόνα αλλά και το καταγγελλόμενο γεγονός, στην κρίση σας.

Πηγή: kriti360.gr

 

[duke200]

Φαντάζεστε ποια θα είναι η παιδαγωγια του κυρίου που φωναξε, εε; Και μετά θα λένε "κρίμα το παιδί, τι άδικο που έμεινε ανάπηρος, δεν υπάρχει Θεός!"

Στάλθηκε από το A90 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[maik900]

Δεν με ενοχλεί η αναπηρία μου αλλά το πόσο απροσπέλαστο κάνεις τον κόσμο γύρω μου.​

Δεν με ενοχλεί η αναπηρία μου αλλά το πόσο απροσπέλαστο κάνεις τον κόσμο γύρω μου.​

Έχεις δοκιμάσει ποτέ να βγεις από το σπίτι σου και να μην μπορείς;​

Να είναι ο ανελκυστήρας εκτός λειτουργίας, να παίζουν με αυτόν τα παιδιά της πολυκατοικίας ή να έχουν κάνει κατάληψη αυτοί που μετακομίζουν στον έκτο.

Έχεις δοκιμάσει να κατέβεις τα σκαλοπάτια χωρίς να βλέπεις;​

Ακούγεται δύσκολο όμως είναι χειρότερο όταν ο κάθε άσκεφτος έχει πετάξει ή έχει παρατήσει ότι θέλει να ξεφορτωθεί στις σκάλες του γείτονα.

Έχεις προσπαθήσει να περάσεις στο απέναντι πεζοδρόμιο;​

Πολλές φορές, είμαι σίγουρος και τα κατάφερες μια χαρά. Αν όμως είσαι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου; Αν σου έχουν κλείσει τις ράμπες των πεζοδρομίων; Θα μου προτείνεις να περάσω αναμεσά από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ευχαρίστως να το έκανα, αν χωρούσα. Εγώ όμως βλέπεις δεν μπορώ να σηκωθώ και να αναδιπλώσω το αμαξίδιο μου. Οπότε αναγκάζομαι να πάω προς την αντίθετη κατεύθυνση, να κάνω ένα τεράστιο γύρο και να ξεκινήσω πάλι προς τον αρχικό προορισμό μου.

Έχεις προσπαθήσει να χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς σε ώρα αιχμής;​

Πίστεψε με, ούτε εγώ το θέλω. Δε το ήθελα πριν την πανδημία, δε το θέλω περισσότερο τώρα. Το ανοσοποιητικό μου σύστημα δε σηκώνει πολλές αρρώστιες πλέον. Όμως αν έχω ραντεβού με γιατρό, με θεραπευτή, μια συνάντηση που οπωσδήποτε πρέπει να γίνει και δε σηκώνει αναβολή, δεν έχω επιλογή. Έτσι κάνω ότι μπορώ για να χωρέσω εγώ και ο σκύλος-βοηθός μου στο μετρό και στο λεωφορείο.

Έχεις δοκιμάσει να χαϊδέψεις το σκύλο-βοηθό μου, χωρίς να με ρωτήσεις;​

Ναι το ξέρω, είναι ένα αξιαγάπητο πλάσμα. Είναι υπέροχα σκυλιά, όμως για μένα είναι κάτι παραπάνω. Με βοηθάει να κινηθώ, να αποφύγω κίνδυνους, να μη χτυπήσω σε καμιά κολώνα. Όταν εσύ του αποσπάς την προσοχή για να τον χαϊδέψεις, είναι πολύ πιθανόν να βρεθώ βίαια ξαπλωμένος κάτω. Ρώτησε με έστω πριν κάνεις την κίνηση. Το ίδιο θα έκανα και εγώ αν ήθελα να χαϊδέψω το παιδί σου ή εσένα. Και αυτός ο σκύλος είναι κομμάτι του εαυτού μου, οπότε μαζεμένα τα χεράκια. Λέμε όχι και στις προσφερόμενες λιχουδιές!

Έχεις συζητήσει ποτέ με τυφλό άτομο; Με κάποιον σε αμαξίδιο; Με σύνδρομο Down;​

Να ξέρεις, μπορούμε και μιλάμε ακόμα και όταν δεν βλέπουμε ή αν έχουμε 2 ρόδες και όχι δυο λειτουργικά πόδια. Μην μιλάς στο άτομο που μας συνοδεύει. Είτε είναι ο βοηθός μας, είτε είναι η σχέση μας ή οποίος/α μπορεί να είναι κοντά μας. Κοίταξε μας, μίλησε απευθείας σε εμάς. Δεν είμαστε αόρατοι, δεν είμαστε ανόητοι. Ρώτησε ότι σε ενδιαφέρει, για την αναπηρία μου, για την κατάσταση μου. Αν το κάνεις με ευγενικό τρόπο, θα ανταποκριθώ με τον ανάλογο σεβασμό.

Μην είσαι γάιδαρος με το παρκάρισμα.​

Πόσες φορές πρέπει να το πούμε; Δεν παρκάρεις εκεί που υπάρχει ειδική σήμανση για τα άτομα με αναπηρία(και όχι άτομα με ειδικές ανάγκες!). Δεν έχει σημασία που δε βλέπεις κάποιον τριγύρω σου. Και εσύ πριν εμφανιστείς 10 δευτερόλεπτα νωρίτερα, δεν ήσουν στο χώρο. Έτσι κάπως θα εμφανιστώ εγώ και μερικές χιλιάδες ανάπηροι που ζούμε στην ίδια πόλη με σένα. Δεν πέφτουμε από τον ουρανό, ζούμε εδώ ανάμεσα σας. Όχι δεν είμαστε εξωγήινοι, ούτε υπερήρωες. Οδηγούμε σαν εσάς ή μπορεί να μας οδηγεί κάποιο δικό μας άτομο. Μην παρκάρεις, δε ξέρεις πότε θα χρειαστούμε τον ειδικό χώρο παρκαρίσματος. Η δικαιολογία ότι θα κάνεις μόνο 5 λεπτά είναι ανόητη και αβάσιμη. Πάρκαρε κάπου παραδίπλα και πάρε την ώρα σου.

Δεν έχει αλλού χώρο να παρκάρεις;​

Αν για σένα είναι δύσκολο να βρεις χώρο να παρκάρεις, που έχεις δυο λειτουργικά χέρια και πόδια, φαντάσου πόσο δυσκολότερο είναι για μένα. Ο χώρος έχει φτιαχτεί ειδικά, ώστε να χωράει να βγει ένα αναπηρικό αμαξίδιο, ένα άτομο με το σκύλο του. Ένα άλλο άτομο που χρησιμοποιεί βακτηρίες, αυτές που εσύ αποκαλείς περιφρονητικά πατερίτσες. Επίσης μπορεί να έχω μια αόρατη αναπηρία και δεν έχω κανένα λόγο να την εξηγήσω σε σένα και σε κανέναν άλλον. Είμαι σίγουρος όμως πως θα είναι ευκολότερο για σένα να βρεις χώρο παρκινγκ, από ότι σε εμένα που θα μου τριπλασιάσει το χρόνο να βγω από το αυτοκίνητο. Ίσως και να μου γίνει απαγορευτικό και να αναγκαστώ να φύγω.

Έχεις δοκιμάσει να γίνεις περισσότερο άνθρωπος;​

Ναι, αυτός που έχει ενσυναίσθηση, συμπόνοια, που δεν κοιτάει μόνο τον εαυτό του. Δε θέλω να με αγαπήσεις, ούτε καν να με συμπαθήσεις. Δε θα γίνουμε όλοι φίλοι. Θέλω όμως να με σεβαστείς όπως σέβεσαι τον συμπολίτη μας που δεν έχει αναπηρία. Εκείνον τον θεωρείς ίσο, εμένα όχι; Σου είναι δύσκολο να δεχτείς πως η αναπηρία μου δε με κάνει λιγότερο άνθρωπο; Λυπάμαι αλλά είμαστε το ίδιο. Αν κάτι μας ξεχωρίζει είναι μια στιγμή.

Η στιγμή που αλλάξαν όλα για εμένα.​

Είτε γεννήθηκα με την αναπηρία μου, είτε την απέκτησα στην πορεία της ζωής μου, είμαι αυτός/η που είμαι. Κάποια στιγμή τα πράγματα αλλάξαν και χειροτέρεψαν για μένα. Παραμένω άνθρωπος, παραμένω ίσος/η με σένα. Αύριο μπορεί κάτι παρόμοιο να συμβεί σε σένα ή σε ένα δικό σου πρόσωπο. Δε στο εύχομαι, όμως αυτή είναι η ζωή μας. Σπας το πόδι σου, ραγίζεις το χέρι σου, σου έρχεται μια ανίατη ασθένεια. Και όλα αλλάζουν, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Θα ήθελες να σου φέρονται όμως φέρεσαι στα άτομα με αναπηρία τώρα εσύ; Θα ήθελες να είσαι ο τελευταίος και ανήμπορος τροχός;

Η αναπηρία είναι μια κατάσταση που μπορεί να μας επηρεάσει όλους.​

Δεν είναι επιλογή, δεν είναι ότι ξύπνησα μια ημέρα και είπα θέλω να είμαι ανάπηρος. Όμως γίνεται ένα μεσημέρι να πάθεις το εγκεφαλικό, να προσπαθείς να δεις και να έχεις χάσει το φως σου. Να χτυπήσεις και να βρεθείς σε αμαξίδιο. Όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι. Δεν είναι κακό αυτό, δεν είναι αδυναμία. Ο τρόπος που χτίζουμε και μεγαλώνουμε την κοινωνία μας, το κάνει αδυναμία. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ευάλωτοι, ανήμποροι, αόρατοι, χωρίς να μας υπολογίζει κανείς. Όταν το κατανοήσεις αυτό και όλα τα παραπάνω, θα έχουμε φτιάξει μια καλύτερη κοινωνία. Προσβάσιμη σε όλους, με ή χωρίς αναπηρία.
*Θα ήθελα να αφιερώσω το σημερινό άρθρο στη μνήμη του Κωνσταντίνου Μαρή, που έφυγε τόσο νωρίς, πριν τρία χρόνια. Προλάβαμε λίγα να κάνουμε μαζί για να την αναπηρία, όμως η προσπάθεια και το έργο του για την Αδιάβατη Πόλη θα μας συντροφεύει.

Πηγη filoitexnisfilosofias