την κυριακη εφερε φιλος αντιπροσωπος το ΤΤ για test ride στον Κυθαιρωνα
Μεταφερω απο αλλο φορουμ λοιπον....(Guzzisti.gr)
Ανεβαίνοντας στη σέλα του V85 και παίρνοντας ελάχιστο χρόνο για την προσαρμογή μου σε αυτή δια πιστώνω τα εξής:
- Το ύψος σέλας επιτρέπει βασιλικό πάτημα για τους πάρα πολύ ψηλούς (πάνω από 1,80), άνετο / καλό πάτημα για τους πολύ ψηλούς (1,75 – 1,80) και μύτες για τους υπόλοιπους ψηλούς. Είναι κάτι μεταξύ GS 1150 και 990, με δυνατότητα χαμηλότερης θέσης κατά 2cm νομίζω (λεπτομέρειες στο ΜΟΤΟ).
- Η θέση είναι πιο πολύ πάνω και λιγότερο μέσα στη μοτοσυκλέτα και το τιμόνι είναι αυτό που πρέπει για να διατηρείς ξεκούραστα τα χέρια.
- Τα μπλιμπλίκια είναι αρκετά (κανόνας: ότι δεν ξέρουμε, δεν το πειράζουμε) και η οθόνη είναι του γούστου μου σίγουρα, αλλά και αντικειμενικά μοντέρνα, προκαλώντας μια γενικότερη θετική διάθεση με τα bianco azzuro χρώματα.
- Η σέλα είναι βασιλική. Παρότι φαίνεται λεπτούτσικη, πιστέψτε με, μετά από πολλααά χλμ πάνω σε R80 – 1150-1200 GS, TIGER 955i, KTM 620,640 ADV, 990 ADV, επιμένω ότι είναι βασιλική. Το ένιωσα με το που κάθισα και δεν διαψεύστηκα κατά τη διάρκεια της δοκιμής.
Ξεκινάμε από την πλατεία με λίγη κίνηση, η οποία ξεπεράστηκε ως δια μαγείας πριν βγούμε στην πρώτη ρεματιά, λόγω απίστευτης ευκολίας κατεύθυνσης - συμπλέκτη – ροπής χαμηλά και γενικότερα λόγω απίστευτης προσαρμοστικότητας – ευχρηστίας της μοτοσυκλέτας. Μου ενέπνευσε στο πρώτο χλμ την ίδια εμπιστοσύνη με το 990, αλλά με σαφώς λιγότερη προσπάθεια.
Χωρίς να το καταλάβω και χωρίς να θέλω να κινηθώ γρήγορα, βρέθηκα μόνος μου να χαζεύω το τοπίο ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να αντιληφθώ τις πληροφορίες που μου μετέφεραν οι αναρτήσεις. Άπειρες πληροφορίες και τελικά καμμία, καθόσον παρόλο που ένιωθες το οδόστρωμα, στην πράξη στο μυαλό μου σχηματιζόταν η εικόνα του μαγικού χαλιού. Δηλαδή, όλες αυτές οι πληροφορίες μου έδιναν την ακλόνητη πεποίθηση ότι δεν χρειάζεται να ασχολούμαι με τις αναρτήσεις και γενικότερα με την επιφάνεια κύλισης, παρά την επί τούτου στόχευση αρκετών σαμαριών και κρατήρων.
Από πλευράς κινητήρα, προσπάθησα να δοκιμάσω πράγματα και παραμέτρους που θα ήθελα να έχει η μηχανή, ή διαφορετικά που με ενοχλούσαν λίγο ή πολύ στις μηχανές που έχω κάνει πολλά χλμ. Με βάση αυτό το σκεπτικό μπορώ να σας παραθέσω τα εξής:
- Ο ήχος είναι γεμάτος , μπάσος, ωραίος (όχι σαν του Griso) όταν ανοίγεις το γκάζι. Όταν το κλείνεις, δεν υπάρχει ήχος. Έχεις την αίσθηση ποδηλάτου, ή για τους τυχερότερους που έχουν την εμπειρία, ειδικά όταν στρίβεις με κλειστό γκάζι (ναι γίνεται κι αυτό) νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ανεμόπτερο.
- Οι κραδασμοί υπάρχουν (λιγότερο από όσο θα ήθελα, αλλά ευτυχώς υπάρχουν). Το γουργούρισμα κάτω από τη σέλα (βλέπε Griso 1200) δυστυχώς δεν υπάρχει, αλλά είπαμε δεν σου βγαίνει πολεμική μηχανή, ανεμόπτερο βγαίνει .
- Η ροπή υπάρχει άφθονη από χαμηλά, από πολύ χαμηλά και με πολύ ελαστικό τρόπο. Παράδειγμα: χαζεύεις το τοπίο, με μια ταχύτητα πάνω (35km/h με 4η) και ξαφνικά κοιτάς μπροστά και βλέπεις κλειστή στροφή. Ο κινητήρας είναι στις 1200 σαλ, απλά ανοίγεις ομαλά το γκάζι και χωρίς σκορτσαρίσματα στρίβεις και είσαι στην έξοδο γεμάτος. Αν η στροφή είναι ανηφορική φουρκέτα, τότε κατεβάζεις μία και στρίβεις.
- Αδράνεια με το κλείσιμο του γκαζιού; Σχετικά μικρή και σχετικά μικρό φρενάρισμα.
- Στην μεγάλη ευθεία για την Πύλη άνοιξα το γκάζι για να δω τι γίνεται. Με 6η στο κιβώτιο μετά τα 150km/h δεν ανεβάζει τόσο άμεσα όπως σε χαμηλότερες σαλ (σωστά το μαντέψατε, δεν θυμάμαι τις σαλ γι’ αυτό και η ταχύτητα). Γενικά τα 170km/h έρχονται πιο απρόθυμα και για πιο πάνω αργούμε. Να σημειώσω ότι μετά τα 160, αναβόσβηναν κάτι μπλιμπλίκια, αλλά δεν ξέρω αν έχει να κάνει με κόφτες κλπ.
Ας μιλήσω και λίγο για το στήσιμο της μηχανής (γεωμετρία, ευστάθεια κλπ):
- Στα στροφιλίκια με λίγα και με πολλά, η μηχανή στρίβει σαν φτερό, με τελείως επαναστατικό τρόπο. Ξεχάστε πάτημα εσωτερικού μασπιέ, πίεση στο τιμόνι εξωτερικά, κρέμασμα στη σέλα κοκ. Τώρα στρίβουμε με την ιδέα, κάτι σαν mentalist. Άντε να μην υπερβάλω, στρίβουμε με ένα απαλό σπάσιμο (λίκνισμα) της μέσης. Τόσο απλά.
- Στα πολλά, πάνω από τα 160km/h, το εργαλείο ελαφραίνει αρκετά και πρέπει να του δώσεις και λίγη σημασία για να πηγαίνεις καλά. Κάτω από αυτά τα χλμ δεν ασχολείσαι. Επίσης, η κάλυψη του ανεμοθώρακα μέχρι τα 150 είναι άψογη για ύψη κάτω του 1,80, και ικανοποιητική μέχρι τα 170.
- Όσο για τις στροφές, κλίσεις και γραμμές, έχω να δηλώσω τα εξής: αυτό το μηχανάκι δεν κάνει για καινούργιους αναβάτες. Δεν πρόκειται να τους μάθει τίποτε για τις στροφές, για την προετοιμασία, τις γραμμές, τα φρένα κοκ, γιατί πολύ απλά δεν τα χρειάζεται για να στρίψει. Είναι για τεμπέληδες, για κοπριές, πώς να το πω αλλιώς. Οι καινούργιοι θα στρίβουν όπως να’ ναι και όταν καβαλήσουν άλλη μηχανή θα έχουν σοβαρό πρόβλημα.
- Α, για τη σέλα είπα ότι είναι βασιλική, αλλά αν θέλει κάποιος θέλει να εξαντλήσει το τεπόζιτο χωρίς στάση και νιώθει λίγο τα *****ά του, τότε μπορεί να σηκωθεί στα μασπιέ με όσα χλμ χωρίς κανένα πρόβλημα για όση ώρα χρειάζεται.
- Α, για το κιβώτιο, σχεδόν καρφωτές, δεν υπάρχει.
- Α, και για τον άξονα, ποιον άξονα; Λένε, έχει λιγότερη δεξιά κλίση η μηχανή με το γκάζι κ.α. Τιναυτάρε, ποια κλίση και ποιος βλαμμένος γκαζώνει σταματημένος για να δει αν κουνιέται η μηχανή. Αν θέλει να μην κουνιέται να πάρει πολυθρόνα. Εμένα, είτε στρίβω με αλυσίδα, είτε με άξονα το ίδιο μου κάνει.
Φυσικά και δοκίμασα χώμα. Στην αρχή διστακτικά και σε φλαταδούρα, αλλά μόλις είδα ότι πάει, μπήκα σε πωπόδρομο με 30-45km/h, καθήμενος παρακαλώ. Δοκίμασα και όρθιος, anetally, αλλά σε αυτές τις ταχύτητες δεν χρειάζεται. Αναρτήσεις μπουχάρα, ροπή είπαμε και πριν, άρα πάει στο χώμα και πάει παντού με κλειστά μάτια για εκδρομική διάσχιση παντός χωματόδρομου.
Για το τέλος άφησα τα φρένα, για τον απλό λόγο ότι τα χρησιμοποίησα ελάχιστα. Το έκανα μόνο για λίγες φορές επί τούτου και είναι άψογα, σε ευθεία, πριν τη στροφή και κυρίως μέσα στη στροφή. Δεν ασχολούμαι άλλο.
Συνοψίζοντας, ανεβαίνοντας στη σέλα του V85 έχεις να επιλέξεις τα εξής mode λειτουργίας:
- Mode ταξιδεύω: Κάνω όλα τα παραπάνω με χαρά και γρήγορα, δεν βλέπω τον δρόμο, βλέπω πεταλούδες, μαργαρίτες κ.α. και φτάνω στον προορισμό μου ξεκούραστα.
- Mode οδηγώ: Κάνω όλα τα παραπάνω, αλλά με +20 km/h, με χαρά και πολύ γρήγορα, οπότε ασχολούμαι με τον δρόμο και έχω ντοπαμίνες full.
Ως concept, νομίζω ότι η mama guzzi χτύπησε κέντρο, δεδομένου της υπερπροσφοράς mega on/off και την αποκάλυψη της ματαιότητας του επιχειρήματος του off σε αυτές. Από την άλλη έβγαλε στη φόρα ένα ελαφρό all around (GS: παντός δρόμου) μηχανάκι με έναν κινητήρα που διατηρεί τον χαρακτήρα της εταιρείας, καβάλα στο τραίνο της τεχνολογίας, με μια πλατφόρμα που εκτιμώ ότι θα χρησιμοποιηθεί σε 5,6 μοντέλα ακόμη.
Συμπέρασμα:
- θα το έπαιρνα το V85?
Εννοείται, αύριο (αν είχα τα λεφτά)
Με το V85 ένιωσα, είδα εικόνες και παράλληλα οδηγούσα γρήγορα, με εμπιστοσύνη και ξεκούραστα. Μου θύμισε την αίσθηση της R80 GS με επιδόσεις KTM, κι αυτό δεν είναι λίγο. Τέλος με έβαλε στη μπρίζα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου με σας (και μάλλον αυτές ήταν πολλές), με έκανε να ασχοληθώ και να σχεδιάζω ταξίδια μακρινά.
Και εις άλλα με υγεία, Κύριοι...
