Καππαδοκία- Αραράτ- Περσία -Κασπία Καυκασος και Πόντος Ιουνιος2019

[grigoris gs]

Σε Αζέρικο έδαφος πλέον μας κάνουν νόημα να αφήσουμε τις μηχανές σε συγκεκριμένο χώρο όπου υπάρχει ένα μηχάνημα που τις φωτογραφίζει και μετά μας κατευθύνουν σε ένα μεγάλο υπόστεγο σημείο ελέγχου όπου μπροστά μας υπάρχει μόνο άλλο ένα αμάξι με δύο επιβάτες που το έχουν κάνει φύλλο και φτερό. Κατεβαίνουνε στηνόμαστε μπροστά από ένα παράθυρο όπου μας βγάζουν και εμάς φωτογραφία δίνουμε διαβατήρια και βίζες και ξεκινάει η διαδικασία όπου μας ανοίγουν τις βαλίτσες και εμένα όχι μόνο τις ανοίγουν αλλά με βάζουν να βγάλω και τα πράγματα από μέσα γιατί η τύπισσα που έκανε τον έλεγχο δεν με πήρε με καλό μάτι ίσως γιατί πήγα να βγάλω φωτογραφία τον Συνοριακό σταθμό πράγμα που απαγορεύεται και τσαντίστηκε μαζί μου. Σε αντίθεση με τον Θανάση που παίζει και κουβέντα και όλα καλά. Τελικά μια ώρα μετά έχουμε τελειώσει την διαδικασία και είμαστε έτοιμη να ξεκινήσουμε για Μπακού. Εκεί του κόβει του Θανάση και παρακαλεί την Τύπισσα να πάρει τηλέφωνο το ξενοδοχείο να του εξηγήσει ότι ερχόμαστε αλλά θα αργήσουμε. Ο τύπος της λέει ότι μας έπαιρνε τηλέφωνο και επειδή δεν το σηκώσαμε μας έχει ακυρώσει το δωμάτιο και για τα δύο βράδια. Τηλέφωνο όλη μέρα όμως δεν είχε χτυπήσει. Ακολουθεί στιχομυθία στα Αζερικα στα Αγγλικά και μπινελίκια στα Ελληνικά και τελικά προς τιμήν της η τύπισσα βάζει τον τύπο να μας κλείσει δωμάτιο σε άλλο ξενοδοχείο μέσα στην παλιά πόλη του Μπακού στην ίδια τιμή. Τους ευχαριστούμε όλους πολύ έχει πάει πλέον περασμένες δέκα το βράδυ και έχουμε 200+ χλμ για το Μπακού. Συνάλλαγμα δεν έχουμε κάνει και τις μηχανές δεν τις έχουμε γεμίσει βενζίνα. Αν εξαιρέσεις τα πρώτα 7-8 χλμ που ήταν επαρχιακός δρόμος και με γελάδια να γυρίζουν μες στην νύχτα τα υπόλοιπα χλμ βγαίνουν πολύ γρήγορα οδηγώντας σε κλειστή εθνική με πολύ καλή ποιότητα ασφάλτου αλλά και με αρκετά ραντάρ να μας φωτίζουν τον δρόμο (από μπροστά όλα). Τα μηχανάκια έχουν πλέον μπει σε ρεζέρβα και θέλουμε άλλα 50 χλμ για τον προορισμό μας βενζινάδικο μέχρι στιγμής δεν έχουμε βρει τα φίδια μας έχουνε ζώσει αλλά εκείνη την στιγμή στο βάθος βλέπουμε έντονα φώτα και ναι είναι βενζινάδικο και εστιατόριο και σταθμός ξεκούρασης. Χρησιμοποιούμε αναγκαστικά πιστωτική κάρτα φουλαρουμε τσιμπάμε κάτι πρόχειρο και σύντομα βρισκόμαστε στην πόλη του Μπακού να θαυμάζουμε τους μεγαλοπρεπείς υπέροχους φωτισμένους πύργους της φωτιάς.



















Το gps δεν βρίσκει το ξενοδοχείο και ο Θανάσης ξεκινάει τις ερωτήσεις σε ταξιτζήδες που μας λένε
που να πάμε. Είναι μια τα ξημερώματα όταν φτάνουμε κατάκοποι αλλά σώοι και αβλαβείς στο ξενοδοχείο
μας (Soffia Ηοtel) πολύ κάλο συστήνεται ανεπιφύλακτα.

 

[grigoris gs]

Ημέρα 13η ΜΠΑΚΟΥ ( 12-06-2019)


H χθεσινή ταλαιπωρία στα σύνορα είχε ως αποτέλεσμα η σημερινή μέρα να είναι γεμάτη για να προλάβουμε να δούμε όσα περισσότερα
αξιοθέατα μπορούμε στην πόλη του Μπακού που χωρίζεται στην παλιά πόλη και την καινούργια .Όλη η παλιά πόλη έχει αναπαλαιωθεί και
ανακαινισθεί και είναι γεμάτη από όμορφα παλιά αρχοντικά. Ξεκινήσαμε λοιπόν από τον Πύργο της Παρθένου (Maiden Tower) που
χρονολογείται τον 12 αιώνα μ.χ και έχει ύψος 29 μέτρα και είναι προστατευόμενο μνημείο της Unesco.

Η θέα από την αίθουσα πρωινού του ξενοδοχείου μας










Ο πύργος της Παρθένου

 

[grigoris gs]

Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και κατευθυνθήκαμε μέσω της Bacu Boulevard (γνωστή για τα ακριβά εμπορικά
μαγαζιά της, τις γνωστές πενταστερες αλυσίδες ξενοδοχείων και τις πραγματικά λουξ υπόγειες επενδυμένες με μάρμαρο
διαβάσεις της ) στην είσοδο του τελεφερίκ που σε ανεβάζει στο μνημείο των Θυμάτων της Σοβιετικής Εισβολής. Το τελεφερίκ
με μόλις 2 ευρώ (4 μανάτ) σε αφήνει στην αρχή του πάρκου Dagustu με την υπέροχη θέα του Μπακου από ψηλά σε όλη την
μεγαλοπρέπεια του σε συνδυασμό με το μπλε της Κασπίας θάλασσας. Μέσα στο πάρκο βρίσκεται και το μνημείο της αιώνιας
φλόγας και η λεωφόρος των μαρτύρων, ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους στις διάφορες εξεγέρσεις και πολέμους που έζησε
η χώρα. Το καλύτερο σημείο όμως είναι η θέα που έχει ο Επισκέπτης στους επιβλητικούς Πύργους της φωτιάς ύψους 190 μέτρων
σε ελικοειδή σχεδίαση που αποτελούν το σήμα κατατεθέν του Μπακού και την νύχτα όχι μόνο φωτίζονται αλλά προσφέρουν και
ένα εξαιρετικό show εναλλαγής χρωμάτων και σχεδίων.Οι πύργοι στεγάζουν τα γραφεία πολλών μεγάλων επιχειρήσεων.

Υπόγεια μαρμάρινη διάβαση πεζών























Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες πήραμε το τελεφερικ και περπατήσαμε μέχρι το μουσείο των χαλιών όπου
ξεδιπλώνεται η ιστορία του χαλιού στην χώρα του Αζερμπαϊτζάν η οποία μεταφράζεται ως Γη της Φωτιάς. Το δε
κτήριο έχει το σχήμα διπλωμένου χαλιού. Γενικά η πόλη ακμάζει και αυτό είναι εμφανές παντού και οφείλεται κυρίως
στον φυσικό της πλούτο (πετρέλαιο και φυσικό αέριο).



Το μουσειο χαλιων του Μπακου.





Ευχάριστη πόλη με πολλές παροχές για τους πολίτες της πάρκα,πεζόδρομους ,ωραία επιβλητικά κτήρια και ένα
παραθαλάσσιο μέτωπο μήκους 5,5 χλμ με εστιατόρια,καφέ, ποδηλατοδρόμο όπου οι κάτοικοι μπορούν να βολτάρουν
απολαμβάνοντας την θέα και το δροσερό αεράκι της Κασπίας. Μεσημεράκι πια κάναμε μια στάση για φαγητό στο HARD
ROCK CAFE του Μπακού. Ξεκούραστοι και ανανεωμένοι ανηφορίσαμε πάλι προς την παλιά πόλη για να επισκεφθούμε
το Ανάκτορο του SHIRVANSHAHS ένα συγκρότημα του 5ου Αιώνα που στέγαζε τους Άρχοντες του Βορειανατολικού
Αζερμπαϊτζάν και αποτελείται από το ανάκτορο το μαυσωλείο και το τζαμί.

 

[grigoris gs]

Η μέρα μας έκλεισε με βραδινή βόλτα στο υπέροχο παραθαλάσσιο μέτωπο της πόλης όπου φάγαμε και θαυμάσαμε
για άλλη μια φορά το show με τους φωτισμούς των Πύργων της Φωτιάς. Όμορφη πόλη το Μπακού μας άφησε τις καλύτερες
των εντυπώσεων. Απλά να αναφέρω ότι ή είσοδος στην παλιά πόλη έχει φυλασσόμενες εισόδους-εξόδους με κάμερες και μπάρες.
Η δε στάθμευση κοστίζει άν θυμάμαι καλά 1 μανατ την ώρα.και το όχημα καταγράφεται από κάμερες κατά την ώρα που μπαίνει.
Εμείς το επόμενο πρωινό που φύγαμε ήμασταν προετοιμασμένοι να πληρώσουμε 36 μανατ ή 18 ευρώ έκαστος άλλα κατά την έξοδο
μας δεν μας ζητήθηκε το αντίτιμο απλά σηκώθηκε απλά η μπάρα χωρίς να βγάλει κάποιο ποσό ο φωτεινός πίνακας. Δεν ξέρω αν αυτό
οφείλεται στο ότι ήμασταν με μηχανές και ίσως δεν πληρώνουν ή στο ότι από το σημείο που μπήκαμε το βράδυ ναι μεν υπήρχε μπάρα
αλλά όχι κάμερα και έτσι δεν κατέγραψε την ώρα που μπήκαμε.

 

[grigoris gs]

Ημέρα 14η Μπακου -Ισμαίλι -Γκεμπελε -Σεκι (13-06-2019)

Η σημερινή διαδρομή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο να επιδείξει ψιλό αδιάφορη θα την χαρακτήριζα απλά η διαφορά με την
πρώτη μέρα ήταν ότι πλέον βλέπαμε το τοπίο γιατί ήταν μέρα αλλά δυστυχώς δεν είχε θάλασσα όπως η πρώτη νυχτερινή μας
διαδρομή που είχε θέα την Κασπία αλλά λόγω της καθυστέρησης στα σύνορα από το Ιράν δεν την απολαύσαμε.

ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ΣΤΟ ΜΠΑΚΟΥ








Τελικά το Αζερμπαϊτζάν είναι χώρα των αντιθέσεων θα δεις τα πολύ καλά και ακριβά αυτοκίνητα αλλά θα δεις να κυκλοφορούν
κανονικά και στους αυτοκινητόδρομους τα παλιά απομεινάρια της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής ένωσης όπως τα Ζιλ, τα Λαντα
και τα Βολγκα. Επίσης στο συγκεκριμένο κομμάτι της διαδρομής είδαμε και αρκετή φτώχεια καμία σχέση με το λαμπερό Μπακού.
Ο δρόμος εθνική οδός στην αρχή επίπεδη μετά έγινε επαρχιακός ψιλο ορεινός με οκ ποιότητα ασφάλτου. Διόδια δεν βρήκαμε στο
Αζερμπαϊτζάν ούτε ειπώθηκε πως υπάρχει βινιέτα. Το δε σύστημα με τα ραντάρ σε προειδοποιούν με λευκή πινακίδα και κάποια
στιγμή βλέπεις ένα στύλο σε σχήμα Γ με τις κάμερες να σε τραβάνε φωτό από μπροστά και από πίσω. Επίσης υπάρχουν και παλαιού
τύπου ραντάρ αυτά με το κουβούκλιο και το φιλμ τα οποία λειτουργούν. Δοκιμασμένα κατά την νυχτερινή πορεία μας.
Αυτά φωτογραφίζουν από μπροστά










Αξιομνημόνευτη η στάση μας για φαγητό το μεσημέρι σε ένα ταβερνάκι με καταπράσινο κήπο και ψηλά δέντρα όπου
μετά από συνεννόηση στην νοηματική και έλεγχο στα ψυγεία της επιχείρησης από τον Θανάση για να δούμε τι κρέας υπάρχει
διαθέσιμο φάγαμε χωρίς υπερβολή το καλύτερο ψητό του ταξιδιού μας. Το όνομα του εστιατορίου Palid μετά το Γκέμπελε και
πριν το χωριό Zaragan.








ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

[grigoris gs]

ΑΦΙΞΗ ΣΤΟ ΣΕΚΙ



Φτάσαμε απόγευμα στο Σέκι βρήκαμε το ξενοδοχείο εύκολα η πόλη μικρή δεν λέει τίποτα και αφού ετοιμαστήκαμε πήραμε
ταξί να πάμε να δούμε τα δύο αξιοθέατα της περιοχής: το Χan Sarayi & το Karavanserayi. To Σέκι υπήρξε κόμβος εμπορίου
και κομβικό σημείο για την ξεκούραση και ανεφοδιασμό των ταξιδιωτών στο βόρειο αυτό τμήμα του Καυκάσου. Δυστυχώς την
ώρα που φτάσαμε το Χan Sarayi είχε κλείσει και έτσι δεν μπορέσαμε να θαυμάσουμε το εσωτερικό του απλά αρκεστήκαμε σε
περιήγηση στους εξωτερικούς χώρους και κήπους αυτού του κτηρίου του 16 αιώνα που είχε παίξει τον ρόλο του διοικητηρίου της
ευρύτερης εποχής.

















Αφού χαζέψαμε και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας κατηφορίσαμε προς το δεύτερο σημείο ενδιαφέροντος το Caravanseray
που όπως λέει και το όνομά του είναι ένα πανέμορφο επιβλητικό μεγάλο προφυλαγμένο ψηλό πανδοχείο που την περίοδο της
ακμής του αποτελούσε πόλο έλξης για τους ταξιδευτές του Καυκάσου που επιθυμούσαν ένα ασφαλές μέρος για να ξεκουραστούν
πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους. Σήμερα το εν λόγω κτήριο είναι έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση και λειτουργεί ως ξενοδοχείο
και εστιατόριο.











Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο χαζεύοντας δεξιά και αριστερά την πληθώρα των μαγαζιών
με σουβενίρ, γλυκά και εστιατόρια που υπάρχουν κατά μήκος της διαδρομής ή οποία είναι λιθόστρωτη από ένα σημείο και μετά.

 

[apache]

Τι να λέμε, θεωρώ τιμή μου που είσαι φίλος μου...

 

[grigoris gs]

Ημέρα 15η SHEKI -LAGODEKHI- STEPANTSMINDA (KAZBEGI ) (14-06-2019)

Η σημερινή μέρα θα χαρακτηριστεί ως η πιο όμορφη οδηγικά μέρα του ταξιδιού κατά την γνώμη
μου. Πρωινό ξύπνημα και παίρνουμε το δρόμο για το lagodekhi και τον συνοριακό σταθμό.













Οι διαδικασίες σύντομες πλέον γιατί τα στοιχεία μας υπάρχουν καταχωρημένα και πριν το καταλάβουμε έχουμε τελειώσει
και βρισκόμαστε σε Γεωργιανό έδαφος. Το τοπίο καταπράσινο ο δρόμος μέτριος αλλά όχι κακός και έχουμε ξεκινήσει να
περνάμε ταμπέλες με την ένδειξη δρόμος του κρασιού. Στο χωριό Kvareli αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε έναν τέτοιο
δρόμο που μας έβγαλε μετά από λίγο σε δύο μεγάλα οινοποιία. Το Graneli & τo Khareba. παρκάραμε τις μηχανές και
επισκεφθήκαμε το πρώτο που ήταν τρομερά καλαίσθητο με όμορφο εξωτερικό αλλά εσωτερικό χώρο εστιατορίου όπου
τσιμπήσαμε κάτι γιατί πρωινό δεν είχε παίξει.















Συνεχίσαμε τον δρόμο μας και είχαμε αποφασίσει να μην ακολουθήσουμε τον κεντρικό δρόμο για
Τιφλίδα αλλά να ακολουθήσουμε τον 843 να δούμε και το ναό στο Gremi.





Όλα καλά γραφικός αλλά από το Akhmeta μέχρι το Τianeti ο δρόμος ήταν υπό κατασκευήν 30 χλμ δασικός
βατός χωματόδρομος αλλά με αρκετά μικρά σημεία λάσπης που η μηχανή έκανε πατινάζ η αλήθεια είναι ότι
ζορίστηκα αρκετά αφού όσοι με ξέρετε χώμα δεν......Με τα πολλά και χωρίς απρόοπτα βγήκαμε στο τέλος του
πάλι σε άσφαλτο σκονισμένο και με αρκετή λάσπη σε μηχανές και ρούχα αλλά ευτυχώς χωρίς καμία πτώση.

 

[grigoris gs]

Επόμενη στάση έγινε σε καφέ στην τεχνητή λίμνη Zhinvali για ένα γρήγορο σνάκ και λίγη ξεκούραση.
Συνεχίσαμε βόρεια σε έναν δρόμο ο οποίος ήταν μια λουρίδα ανά κατεύθυνση και με αρκετή κίνηση σύντομα
ο δρόμος μας οδήγησε στο κάστρο του Αnanuri του 16-17 αιώνα που από τα τείχη του ατενίζεις την λίμνη Zhinvali.
Στάση για φωτό και για χάζεμα του τοπίου.





Είμαστε πλέον στα 90 χλμ από το καζμπέκι και ο ουρανός έχει βαρύνει σύντομα ξεκινάει το ψιλόβροχο Βάζουμε αδιάβροχα
και συνεχίζουμε πλέον στον military road. Η διαδρομή παρόλο το ψιλόβροχο είναι μαγεία, καταπράσινη, ορεινή και στριφτερή
με έναν επιβλητικό Καύκασο να ορθώνει το ανάστημά του.Οι στάσεις για φωτό παμπολές το μυαλό αδυνατεί να καταγράψει το
μεγαλείο της φύσης. To υψόμετρο πάνω από τα 2000 μέτρα. Η περιοχή τον χειμώνα γεμίζει σκιέρ και ιδιαίτερα το χωριό Gudauri.
Με αυτά και αυτά τελικά καταφέρνουμε κατά τις 6 το απόγευμα να μπούμε στο ξενοδοχείο μας εκστασιασμένοι από την όλη σημερινή
οδηγική εμπειρία μας.






















Εδω να παραθέσω ότι η ποιότητα της ασφάλτου είναι μέτρια και σε πολλά σημεία με μεγάλες λακκούβες αυτό οφείλεται
στην πυκνή κίνηση των φορτηγών που πηγαίνουν και έρχονται από και προς τα σύνορα με την Ρωσία. Η πόλη μικρή
χωριουδάκι θα την χαρακτήριζα με αρκετό τουρισμό. Το ξενοδοχείο συστήνεται ανεπιφύλακτα ( Ηotel Kazbegi). Η βραδιά
κλείνει με τον καλύτερο τρόπο με εμάς να θαυμάζουμε το ορεινό όγκο με συνοδεία καλού κρασιού,μπύραςκαι γευστικών
τοπικών εδεσμάτων. Η πιο δύσκολη και όμορφη οδηγικά ημέρα.

 

[grigoris gs]

Ημέρα 16η KAZBEGI- TRINITY CHURCH -TIFLIDA (15-06-2019)

Ευδιάθετοι ξυπνήσαμε νωρίς το επόμενο πρωί ατενίζοντας τον ηλιόλουστο όγκο του Καυκάσου. Το πρόγραμμα
σήμερα έλεγε επίσκεψη στην εκκλησία της Αγ. Τριάδας οδήγηση μέχρι τα σύνορα με την Ρωσία και μετά γυρισμό
πάλι από τον military road μέχρι την Τιφλίδα όπου και θα διανυκτερεύαμε για τις επόμενες δύο ημέρες. Το μοναστήρι
της Αγ. τριάδας σε υψόμετρο 2170 μέτρων βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ από το Kazbegi και φτάνεις οδηγώντας σε ένα
στριφτερό πράσινο πάσο με πολύ καλής ποιότητα ασφάλτου και που σε μαγεύει. Αν και νωρίς ήταν γεμάτο από τουρίστες
περιηγηθήκαμε βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και συνεχίσαμε τον δρόμο για άλλα 15 χλμ μέχρι που φτάσαμε στα σύνορα
με την Ρωσία



















Από εκεί κατηφορήσαμε τον military road και λίγο πριν το Gudauri σταματήσαμε και επισκεφθήκαμε
το ημικυκλικό χρωματιστό μνημείο αφιερωμένο στην ΡωσοΓεωργιανή φιλία.

 

[grigoris gs]

Στην συνεχεία απολαύσαμε την υπέροχη διαδρομή χωρίς το ψιλόβροχο της χθεσινής ημέρας αλλά με λιακάδα
μέχρι που 50 χλμ πριν την Τιφλίδα πέσαμε σε έργα οδοποιίας όπου έριχναν καινούργια άσφαλτο. Το τι πίσσα
μαζέψαμε δεν λέγεται η δε κίνηση πυκνή. Με τα πολλά φτάσαμε τελικά στην Τιφλίδα πάνω στην ώρα καθότι η
κεντρική πλατεία που ήταν και το δωμάτιο που μείναμε έκλεινε λόγω προγραμματισμένης διαδήλωσης ίσα που
προλάβαμε δηλαδή. Το εξαιρετικό δωμάτιο που είχε κλείσει ο Θανάσης ήταν ακριβως πίσω από Marriot στην
κεντρική πλατεία της Τιφλίδας (Freedom square) και συστήνεται ανεπιφύλακτα Ηillside Guesthouse Appartment
με εσωτερική αυλή και ψηλή πόρτα ασφαλείας. Η Τιφλίδα είναι πανέμορφη και έχει πάρα πολλά πράγματα και
αξιοθέατα να δεις. Έτσι αφού ξεκουραστήκαμε λίγο ξεκινήσαμε να δούμε τα αξιοθέατα της ημέρας. Το πρώτο που
επισκεφθήκαμε ήταν το Γεωργιανό κοινοβούλιο Μετά κατηφορίσαμε και περάσαμε τον ποταμό Κούρα που διασχίζει
την πόλη χρησιμοποιώντας την γέφυρα της Ειρήνης και βγήκαμε στην πάρκο Rhike όπου εκτός από το φιουτσουριστικό
κτήριο της δικαιοσύνης υπάρχει και το εκκεντρικό κτίριο εκθέσεων και μουσικής που δεν λειτουργεί ακόμα αλλά το ιδιαίτερο
σχήμα του έχει διχάσει τους κατοίκους της πόλης. Στο πάρκο υπάρχει και το τελεφερίκ για να ανέβεις στον λόφο και να
επισκεφτείς τα απομεινάρια του κάστρου Narikala και το άγαλμα της μητέρας Γεωργίας που δεσπόζει επιβλητικό πάνω από
Την πόλη με φοβερή θέα.



























Η πόλη της,Γεωργίας,αριθμεί,ένα εκατομμύριο κατοίκους και αρχιτεκτονικά συνδυάζει,πολλά σχέδια
από υπέρ μοντέρνα μέχρι κλασσικά και παλαιού Σοβιετικού καθεστώτος κτίρια. Αφού γυρίσαμε με το
τελεφερίκ πήγαμε να χαζέψουμε την φουτουριστική γέφυρα ή οποία το βράδυ φωτισμένη στα χρώματα
της Γεωργιανής σημαίας είναι άκρως εντυπωσιακή.

 

[grigoris gs]

Νυχτερινή Τιφλίδα.
Γενικά η πόλη είναι πανέμορφη και δεν χάνεσαι εύκολα έχει πολύ τουρισμό έντονη νυχτερινή ζωή και
πάρα μα πάρα πολύ έντονη αστυνομική παρουσία με πολλούς έλεγχους της τροχαίας σε όλα τα σημεία
της πόλης. Το βράδυ έκλεισε όμορφα με καλό φαγητό συνοδεία μπύρας για εμένα και καλού κρασιού
για τον Θανάση.

 

[grigoris gs]

Ημέρα 17η ΤΙΦΛΙΔΑ (16-06-2019)


Η διήμερη παραμονή μας στην Τιφλίδα μας βοήθησε πάρα πολύ εκτός στο να μαζέψουμε δυνάμεις και να
καταφέρουμε να καθαρίσουμε και τις στολές μας που σχεδόν είχαν αλλάξει χρώμα. Το καλό με το διαμέρισμα
ήταν ότι είχε και πλυντήριο και μπαλκόνι όποτε σε συνδυασμό με την ζέστη που επικρατούσε καταφέραμε και
πλύναμε πολλά από τα υπάρχοντά μας όντας πλέον στην 17η ημέρα του ταξιδιού. Άλλη μια ηλιόλουστη μέρα είχε
ξημερώσει και μετά το πρωινό μας πήραμε τους δρόμους να δούμε και τα υπόλοιπα αξιοθέατα που υπήρχαν στην
λίστα που είχε ετοιμάσει ο Θανάση μετά από λίγο ακολουθώντας τις ταμπέλες και με λίγη βοήθεια από το google
maps το οποίο λειτουργεί γιατί σε αρκετά σημεία της πόλης υπάρχει δωρεάν κοινόχρηστο internet βρεθήκαμε να
χαζεύουμε το πολύ ιδιαίτερο κτήριο που στεγάζει το θέατρο με τις μαριονέτες του REZO το οποίο αποτελεί τουριστική ατραξιόν.














ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΟΥ





Το Ορθοδοξο πατριαρχειο της Γεωργιας








Το Θεατρο με τις Μαριονετες του REZO





Με ταξί ανεβήκαμε να δούμε τον καθεδρικό ναό της Αγ. Τρίαδος που ολοκληρώθηκε το 2004 προς τιμήν
του εορτασμού των 1500 χρόνων της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας. Κυριακή σήμερα
και υπήρχε εκτός από λειτουργία και κάποιο είδος Εθνικής γιορτής γιατί βλέπαμε πάρα πολύ κόσμο ντυμένο
με τις παραδοσιακές στολές της Γεωργίας. Στον ναό γινόταν το αδιαχώρητο και φανταστείτε ότι είναι ο
μεγαλύτερος καθεδρικός στον Καύκασο.

 

[grigoris gs]

Μεσημεράκι πλέον μας βρήκε να περιπλανόμαστε στο κέντρο της Τιφλίδας χαζεύοντας την πόλη.
Τσιμπήσαμε κάτι ελαφρύ ξεκουραστήκαμε στο δωμάτιό μας. και το απογευματάκι βγήκαμε για καφεδάκι και βόλτα.











Η βραδιά έκλεισε σε τοπική ταβέρνα με ζωντανή μουσική και τοπικούς χορούς.

 

[grigoris gs]

Ημέρα 18η ΤΙΦΛΙΔΑ-ΓΚΟΡΙ -ΚΟΥΤΑΙΣΙ-ΜΠΑΤΟΥΜΙ (17-06-2019)

Αφήσαμε πίσω μας την Τιφλίδα με τις καλύτερες εντυπώσεις,ξεκούραστοι και καθαροί ξεκινήσαμε την πορεία
μας για την πρώτη επίσκεψη της ημέρας στην πόλη του Γκόρι την ιδιαίτερη πατρίδα και γενέτειρα του Στάλιν σε
απόσταση 90 χλμ από την Τιφλίδα Η διαδρομή αδιάφορη ο δρόμος καλός φτάσαμε σχετικά γρήγορα στον προορισμό
μας. Το Γκόρι (Gori) είναι μια μικρή πόλη των 50.000 κατοίκων χωρίς να έχει κάτι άλλο αξιόλογο να δείς εκτός από τον
χώρο που στεγάζεται το Μουσείο του Στάλιν και περιλαμβάνει εκτός της κατοικίας που γεννήθηκε (την οποία έχουν
μεταφέρει αυτούσια στον περιβάλλοντα χώρο του μουσείου) και το προσωπικό του βαγόνι που χρησιμοποιούσε για τις
μετακινήσεις του. Στο μουσείο το οποίο ιδρύθηκε το 1957 θα δείτε διάφορα κειμήλια, έπιπλα, χειρόγραφα, στολές και
άλλα προσωπικά του αντικείμενα.



















Χτυπήσαμε και έναν γρήγορο καφέ και συνεχίσαμε την πορεία μας προς τον επόμενο προορισμό
μας το Κουταίσι την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γεωργίας με πληθυσμό 140.000 κατοίκους σε
απόσταση 150 χλμ από το Γκόρι. Φτάσαμε και αφού φωτογραφίσαμε το συντριβάνι σήμα κατατεθέν
της πόλης κάναμε στάση για να δροσιστούμε λόγω της ζέστης αλλά και για να τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ.

 

[grigoris gs]

ΜΠΑΤΟΥΜΙ

Τα υπόλοιπα χλμ έγιναν σε πολύ μέτριο επαρχιακό δίκτυο με αρκετή κίνηση. Τελικά φτάσαμε αργά το μεσημέρι
στο Μπατούμι βρήκαμε το ξενοδοχείο μας στα 4 χλμ από το κέντρο της πόλης παρκάραμε τις μηχανές κάναμε το
μπανάκι μας και καλέσαμε ταξί με το οποίο φύγαμε για το κέντρο της πόλης. Το Μπατούμι είναι τουριστικό θέρετρο
της Μαύρης θάλασσας με ένα τεράστιο καλαίσθητο παραλιακό μέτωπο 4 τουλάχιστον χιλιομέτρων με πάρκα, πεζόδρομους,
ποδηλατοδρόμους, καφετέριες και εστιατόρια.










Απολαύσαμε το καφεδάκι μας με θέα την Μαύρη θάλασσα και τον κόσμο που έκανε μπάνιο ή απολάμβανε
τον απογευματινό του περίπατο και μετά συνεχίσαμε την περιηγησή μας στην υπόλοιπη πόλη. Υπάρχουν
πάρα πολλά ιδιαίτερης σχεδίασης κτήρια όπως τα ξενοδοχεία Sheraton, Rasdisson Blu και Πύργος του
Μπατούμι με την ενσωματωμένη ρόδα των 8 καμπινών (Batumi Tower and appartments) αλλά και ο πύργος
του Αλφαβήτου με την ιδιαίτερη ελικοειδή σχεδίαση του που στην ουσία είναι ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο
και μπαρ αλλά και πολλά νεοκλασικά όπως και κτίρια του Παλαιού Σοβιετικού καθεστώτος.








Ο πύργος της Αλφαβήτου



























Επίσης διαπιστώσαμε την ύπαρξη πληθώρας καζίνων στην πόλη. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε
εκτός από το μεγάλο παραλιακό μέτωπο και τα κτήρια το πανύψηλο άγαλμα της Μήδειας Στην
Πλατεία της Ευρώπης. Το άγαλμα φτιάχθηκε το 2007 και απεικονίζει την Μήδεια να κρατά το χρυσόμαλλο δέρας.

 

[grigoris gs]

Τέλος στο Μπατουμι έφαγα το καλύτερο βρώμικο του ταξιδιού σε μια ψησταριά που δεν σου γεμίζει
το μάτι αλλά βλέπεις ουρά από κόσμο να περιμένει να φάει SHAURMA τον αντίστοιχο δικό μας γύρο
σε αραβική πίτα. Με συνοδεία μπόλικης παγωμένης Μπύρας η βραδιά έκλεισε τέλεια.

 

[grigoris gs]

Ημέρα 19η ΜΠΑΤΟΥΜΙ -ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ- ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ-ΤΟΣΙΑ. (18-06-2019)


Πρωινό ξύπνημα σήμερα γιατί είχαμε το πέραμα των συνόρων από Γεωργία σε Τουρκία.Ο συνοριακός
σταθμός του Sharpi στα 10 χιλιόμετρα ευτυχώς χωρίς ουρά και αναμονή σε λιγότερο από μια ώρα
οδηγούσαμε παράλληλα με την θάλασσα σε μία πραγματικά όμορφη διαδρομή. Η ποιότητα της ασφάλτου
τέλεια και η διαδρομή πανέμορφη κίνηση βρίσκαμε για 2-3 χλμ πριν τις μεγάλες πόλεις και ευτυχώς στις
περισσότερες δεν χρειάστηκε να οδηγήσουμε μέσα από αυτές αλλά υπήρχε περιμετρική. Καφέ ήπιαμε σε
παραδοσιακό καφενείο ακούγοντας βαρία αναστενάρικα άσματα αν και ήταν μόλις 8:30 το πρωί. Στον
αρχικό σχεδιασμό υπήρχε η ιδέα να διανυκτερευσουμε σε Τραπεζούντα ή Σαμψούντα και να κάνουμε μια
προσπάθεια μπας και καταφέρουμε να πάμε και Παναγία Σουμελά που επαναλειτούργησε από φέτος.
Αυτό τελικά θα απαιτούσε άλλη μια μέρα που δεν είχαμε και έτσι αποφασίσαμε να σπρώξουμε όσο μπορούσαμε
τα χλμ την συγκεκριμένη μέρα για να έχουμε λιγότερα χλμ την επόμενη για την Κωνσταντινούπολη ώστε να φτάσουμε
σχετικά νωρίς ώστε να δούμε και τα υπόλοιπα αξιοθέατα που μου είχαν μείνει αναλογιζόμενοι και την τρελή κίνηση
και καθυστέρηση που έχει η πόλη στο έμπα και στο έβγα της.

 

[grigoris gs]

Έχοντας αφήσει πλέον τον παραλιακό η διαδρομή από Σαμψούντα μέχρι Tosya σε ορεινό όμορφο ανάγλυφο με
εξαιρετική ποιότητα ασφάλτου και 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση. Πέσαμε και σε μπλόκο αστυνομίας που περισσότερο
μας σταματήσανε από περιέργεια για τις μηχανές επειδή όπως μας είπαν είχαν και αυτοί δικές τους. Ήσαν ευγενέστατοι
μας ρώτησαναν θέλαμε τσάι ή τσιγάρο ξεμουδίασαμε τα είπαμε και κανα 20 λεπτο μετά πήραμε τον δρόμο μας.















Τελικά βγάλαμε περίπου 780 χλμ και διανυκτερεύσαμε στην μικρή πόλη της Tosya που δεν είχε κάτι
να επιδείξει αλλά είχε τουλάχιστον 2-3 αξιοπρεπή και οικονομικά ξενοδοχεία για να μείνουμε. Κάναμε
μια μικρή βόλτα να ξεμουδιάσουμε φάγαμε και κοιμηθήκαμε νωρίς όντας κουρασμένοι από τα χλμ της μέρας.


Το κέντρο της Tosya







Η επίσκεψη στον πόντο σε συνδυασμό με προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά έχει μπει στα
σχέδια μου σαν αυτοτελές ταξίδι που πρώτα ο θεός κάποια στιγμή θα προσπαθήσω να υλοποιήσω.

 

[grigoris gs]

Ημέρα 20η TOSYA- ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ (19-06-2019)

Πρωινό ξύπνημα και ευτυχώς ο δρόμος πολύ καλός όπως και το 90% του οδοστρώματος που συναντήσαμε
στην Γείτονα χώρα και με κάνα δύό στάσεις πριν τις δώδεκα το μεσημέρι βρεθήκαμε στα προάστια της Πόλης.
Εκεί ξεκίνησε γι άλλη μια φορά το κυκλοφοριακό χάος ουρές ατελείωτες πυκνή κίνηση αλλά με πολύ προσοχή και
αρκετές σφήνες καταφέραμε μια (1) ώρα μέτα να παρκάρουμε τις μηχανές μας έξω απο το Raymond Hotel.
Τακτοποιηθήκαμε φρεσκαριστήκαμε και πρώτα πήγαμε για γλυκό και τσάι. Μετά περιηγηθήκαμε στα στενά της
πόλης και στο παζάρι των μπαχαρικών αλλά και στο Γενι τzαμί το οποίο τελούσε υπό ανακαίνηση.








Το Γενι Τζαμι