Ταξιδί σε όλο τον κόσμο με δύο μοτοσυκλέτες το 1957
Μια εξαιρετική περιπέτεια που ξεκίνησε πριν από περισσότερα από 60 χρόνια από τους Ιταλούς Leopoldo Tartarini και Giorgio Monetti έχει γίνει μια από τις μεγαλύτερες περιπέτειες στην ιστορία της διεθνούς μοτοσυκλέτας: πήραν ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο με δύο μοτοσυκλέτες Ducati 175cc.
Η δεκαετία του 1950 χαρακτηρίστηκε από σημαντικές επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις και πολιτιστικές και συμπεριφορικές αλλαγές. Εκείνη τη δεκαετία άρχισαν οι τηλεοπτικές εκπομπές, προκαλώντας μια σημαντική αλλαγή στα μέσα ενημέρωσης. Στον τομέα της διεθνούς πολιτικής, οι συγκρούσεις μεταξύ των καπιταλιστικών και σοσιαλιστικών ομάδων (Ψυχρός Πόλεμος) αποκτούσαν όλο και περισσότερη δύναμη. αρκετές χώρες υπέφεραν από επαναστάσεις και πραξικοπήματα. ελήφθησαν τα πρώτα βήματα προς τη δημιουργία αυτού που θα γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση · οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί ξεκίνησαν τον αγώνα για να κατακτήσουν το διάστημα. Ο John Lennon και ο Paul McCartney συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Λίβερπουλ. και, το "On the Road" του Jack Kerouac δημοσιεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η δεκαετία του 1950 έγινε γνωστή ως περίοδος «χρυσών χρόνων».
Σε αυτό το πλαίσιο μεγάλων μετασχηματισμών, δύο αγόρια από την Μπολόνια της Ιταλίας, αποφάσισαν να αφήσουν το σημάδι τους στην ιστορία με ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα σε πέντε ηπείρους, 35 χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας) και 5 επαναστάσεις.
Μια εξαιρετική ιστορία δύο μοτοσυκλετιστών που αντιμετώπισαν τη σύμβαση με δύο Ducati 175s, μια φωτογραφική μηχανή, μια βιντεοκάμερα 16mm και έναν χάρτη τσέπης.
Οι Giorgio Monetti και Leopoldo Tartarini είναι οι δύο πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας που θα αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες να επαναληφθούν, ακόμη και με τις πληροφορίες, την υλικοτεχνική και τεχνολογική υποστήριξη που διατίθενται σήμερα.
Ο σκοπός του ταξιδιού, που διήρκεσε ένα ολόκληρο έτος (από τον Σεπτέμβριο του 1957 έως τον Σεπτέμβριο του 1958) και κάλυψε δρόμους σε όλες τις ηπείρους, ήταν να προωθήσει τη μάρκα Ducati και να δημιουργήσει ένα δίκτυο μεταπωλητών σε χώρες όπου η Εταιρεία ήταν ακόμα άγνωστη. Η ιδέα του πρωταθλητή μοτοσικλετών της Μπολόνια Leopoldo Tartarini, υποστηρίχθηκε από τον Ducati με της μοτοσυκλέτες 175cc, τα χρήματα και τις υπηρεσίες του, καθιστώντας την περιπέτεια μια μοναδική ευκαιρία προώθησης.
Ήταν η πρώτη φορά που μια εταιρεία μοτοσικλετών οργάνωσε μια λειτουργία τέτοιων αναλογιών, αν και με περιορισμένα μέσα και πολύ λίγα σημεία υποστήριξης.
Το ταξίδι κόστισε περίπου 45 εκατομμύρια λιρέτες, συμπεριλαμβανομένων πολλών αεροπορικών και θαλάσσιων ταξιδιών, διαμονής σε ξενοδοχεία, φαγητού, καυσίμων και "συνοριακών καθηκόντων", αλλά η πολυπλοκότητα της επιχείρησης που οι δύο πρωταγωνιστές γνώριζαν πραγματικά μετά την έναρξη του ταξιδιού, ήδη στο δρόμο.
Η διάρκεια και η απόσταση που πρέπει να καλυφθεί στο ταξίδι ήταν πολύ υποτιμημένη: στην αρχή, το ταξίδι θα διαρκούσε μόνο λίγους μήνες. Αντί για περίπου 60 χιλιάδες χιλιόμετρα, στην πραγματικότητα, καλύφθηκαν σχεδόν 100.000 χιλιόμετρα.
Οι πληροφορίες που συλλέχθηκαν πριν από την αναχώρηση, τον εξοπλισμό και τα ταξιδιωτικά ρούχα σύντομα αποδείχθηκαν ανεπαρκείς: οι δρόμοι, όταν υπήρχαν, ήταν «αδύνατοι», σχεδόν ποτέ δεν άνοιξαν. από τα 100.000 χλμ που διανύθηκαν, εκτιμήθηκε ότι περίπου το 85% ήταν σε χωματόδρομους Και, ήδη στο πρώτο ορεινό πέρασμα, στα Βαλκάνια, καθώς και αργότερα στις Άνδεις, λόγω της ανεπάρκειας ταξιδιωτικών ρούχων, οι δύο ταξιδιώτες είχαν σχεδόν υποθερμία.
Συχνά αγνοώντας την πολιτική κατάσταση στις διάφορες χώρες που πέρασαν, το ζευγάρι βρισκόταν σε αναταραχή και ακόμη και επαναστάσεις: το πρώτο πολιτικό πρόβλημα που αντιμετώπισαν στη Συρία, όπου πέρασαν μεταξύ στηλών δεξαμενών και πολλών σημείων ελέγχου. τότε στο Ιράκ, όπου ο Βασιλιάς Φασιάλ Β 'και ολόκληρη η οικογένειά του μόλις δολοφονήθηκε, μετά το πραξικόπημα που ίδρυσε τη δημοκρατία σε αυτήν τη χώρα. το τρίτο πρόβλημα που αντιμετώπισαν στην Ινδονησία, στην Τζακάρτα, με τη σφαγή Ολλανδών και Κινέζων. Οι δύο ταξιδιώτες συνελήφθησαν ως ύποπτοι κατάσκοποι και στη συνέχεια απελευθερώθηκαν από την ομάδα του δικτάτορα Σουκάρνο, ο οποίος είχε φτάσει στην εξουσία. Στη Βενεζουέλα κρατήθηκαν για μέρες στα σύνορα λόγω της εξέγερσης που έφερε τον Joselino Betancourt να ηγηθεί της χώρας. και τέλος στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής,
Οι τηλεφωνικές επαφές με την Ducati ήταν πολύ σπάνιες και δύσκολες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, λόγω των μεγάλων χρόνων κράτησης για διηπειρωτικές κλήσεις. Τα σημεία αναφοράς ήταν πρεσβείες της Ducati ή σπάνιοι έμποροι, που υπήρχαν σε λίγες μόνο χώρες, και μέσω των οποίων έλαβαν γενικά τα χρήματα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Συχνά, οι δύο βρέθηκαν σπασμένοι και αναζητούν τυχερές λύσεις για να φτάσουν στο πλησιέστερο σημείο υποστήριξης. Στην αυστραλιανή έρημο και τη Νέα Ζηλανδία ή το τέντωμα μεταξύ Μεντόζα-Μπουένος Άιρες, έπρεπε να σπρώξουν της μοτοσυκλέτες τους ή να αναζητήσουν κάποιον να τα ρυμουλκήσει για να εξοικονομήσουν καύσιμα.
Για την ίδια ανάγκη, ανεβαίνοντας τις Άνδεις και την Aconcagua, ώθησαν τις μοτοσυκλέτες με τα χέρια τους, κάνοντας τις καταβάσεις σε ουδέτερη ή με τον κινητήρα εκτός λειτουργίας Σε άλλες καταστάσεις έφεραν κυριολεκτικά τα μοτοσυκλέτες τους στους ώμους τους, όπως και στους βάλτους του Γκουαγιακίλ του Ισημερινού, όπου, χωρίς να έχουν ακούσει τις συμβουλές των κατοίκων σε μια εναλλακτική διαδρομή, τους πήρε μια εβδομάδα για να ταξιδέψουν 30 χιλιόμετρα σε έναν λασπωμένο δρόμο.
Το φαγητό, που συχνά δεν μπορούσε να φτιαχτεί σε ξενοδοχεία, ήταν απολύτως «ευχάριστο», αλλά συχνά, από ευγένεια και πείνα, δεν μπορούσαν να αρνηθούν. Στην Ταϊλάνδη και στον Μάτο Γκροσό, έτρωγαν ψάρια και βρασμένα ή τηγανητά έντομα. Διψασμένοι, δεν είχαν διατυπώσεις μπροστά σε λακκούβες ή να χρησιμοποιούν ποτά με αμφισβητήσιμο περιεχόμενο.
Αλλά χάρη στο έντονο πρόγραμμα εμβολιασμού που είχαν πριν από την αναχώρηση, εκτός από κάποια φαινόμενα δυσεντερίας ή δηλητηρίασης, οι δύο δεν είχαν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Διακινδύνευαν τη ζωή τους σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην Ινδία, όπου ο Monetti, συνηθισμένος στη ροή από το αγγλική κυκλοφορία, σώθηκε από ένα ατύχημα, ρίχνοντας τον εαυτό του στο έδαφος με τη μοτοσικλέτα, η οποία κολλήθηκε μεταξύ ενός αυτοκινήτου και του πεζοδρομίου. στις Άνδεις το βράδυ, όταν ο Ταρταρίνι, ο οποίος ήταν μπροστά από τον σύντροφό του, πέρασε ασυνείδητα το όριο ενός διακεκομμένου δρόμου, πολύ προς την απογοήτευση του Monetti που παρατήρησε το πράγμα μόνο τη στιγμή του θανάτου του. ή όταν, χωρίς πυξίδα, χάθηκαν στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου στο Μάτο Γκροσό και διασώθηκαν από μια κοινότητα ιθαγενών.
Στην τελευταία αφρικανική ενότητα, το Ντακάρ-Γιβραλτάρ, ακόμη και με τους κινητήρες ακόμα λειτουργούσε καλά, αλλά οι εικόνες της μοτοσικλέτας στο τέλος, πάντα χωρίς πυξίδα και χωρίς λεπτομερή χάρτη, ταξίδεψαν χωρίς αναφορές, εκτός από τον ήλιο, μέσω της ερήμου της Μαυριτανίας και του Μαρόκου. Όταν τελικά έφτασαν στην Ισπανία, νόμιζαν ότι άφησαν πίσω όλα τα προβλήματα. Όμως, στα νότια της Γαλλίας, έλαβαν μια εντολή από την Ducati να μην επιστρέψουν στην πατρίδα τους στη Μπολόνια, αλλά να συνεχίσουν ένα είδος «περιοδείας στην Ιταλία», για να λάβουν τιμές και να προωθήσουν τη μάρκα στις κύριες πόλεις της χώρας. Ένα παιχνίδι που τους κόστισε ακόμα 2500 έως 3000 χλμ. Στο δρόμο.
Παρά το διαφορετικό κοινωνικό πλαίσιο και ακόμη και τις διαφορές απόψεων σε ορισμένα θέματα, ο Tartarini και ο Monetti ήταν πολύ παρόμοιοι από τεχνικής και ψυχολογικής απόψεως. Το πάθος για το άγνωστο και για την περιπέτεια, τις μηχανικές και κινητικές δεξιότητες, την ικανότητα να ζήσετε την ημέρα, την επιμονή και την προθυμία να βοηθήσετε και να υποστηρίξετε ο ένας τον άλλον σε δύσκολες στιγμές μαζί τους.
Υπήρξαν επίσης συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, που γεννήθηκαν από την αναγκαστική συμβίωση, μερικές φορές από χωρισμούς, όπως στην Αυστραλία και τη Βραζιλία, αλλά υπήρχε μια βασική κατανόηση που τους επέτρεψε να συνεχίσουν τον διάλογο και να ταξιδέψουν, πάντα και με οποιονδήποτε τρόπο.
Στο τέλος του ταξιδιού πήραν διαφορετικά μονοπάτια, αλλά η σχέση φιλίας και ο δεσμός που δόθηκε από αυτήν την εξαιρετική εμπειρία παρέμειναν ισχυρές μεταξύ τους και και οι δύο επιθυμούν να μοιραστούν το απίστευτο κατόρθωμα του οποίου έγιναν πρωταγωνιστές, μαζί με το όνειρο, μέχρι σήμερα αδυσώπητο, ταξίδι με τα δύο μυθικά Ducati 175cc.
k
