esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.131
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
αναδημοσιευση απο motoria.gr
Του Michael Scott
Υπάρχει ένα μπλουζ τραγούδι που λέγεται Crossroads και μιλάει για το πώς ο Robert Johnson πούλησε την ψυχή του στον διάβολο για να αποκτήσει ένα εξαιρετικό ταλέντο στην κιθάρα.
Στην περίπτωση του MotoGP, τα σταυροδρόμια είναι λίγο διαφορετικά αλλά η ερώτηση είναι μία: ποιος πούλησε την ψυχή όλων αυτών εκεί μέσα στο διάβολο;
Εϊναι ο δυνατός ψίθυρος μιας politically correct παραπληροφόρησης γύρω από τα ηλεκτρικά οχήματα; Ή είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι με τις σατανικές μηχανές εσωτερικής καύσης;
Τον περασμένο χρόνο ακούστηκε ότι η Dorna σχεδίαζε να δημιουργήσει μία νέα κατηγορία με ηλεκτρικούς κινητήρες το 2019. Τον περασμένο Φεβρουάριο το θέμα διευκρινίστηκε πιο καθαρά με την επιβεβαίωση ότι η μοτοσυκλέτα που θα επιλεχθεί θα είναι η ιταλίδα Energica Ego.
Ένα όφελος από όλο αυτό θα είναι η μεγαλύτερη ποικιλία στη Moto2 αφού οι καινούργιοι κανόνες ορίζουν όχι μόνο ίδιους κινητήρες αλλά και ίδιες μοτοσυκλέτες για τους 18 συμμετέχοντες στο παγκόσμιο e-Κύπελλο FIM σε πέντε αγώνες που θα γίνουν στην Ευρώπη.
Και ποιος θα συμμετέχει;
Εδώ υπάρχει ένα στοιχείο πίεσης καθώς και η Dorna και η FIM πιέζουν στο να γίνει υποχρεωτική η συμμετοχή.
Το αρχικό σχέδιο ήταν να επιλεχθούν κάποιοι οδηγοί για έναν επιπλέον αγώνα. Τώρα όμως το σχέδιο επιβάλλει όλες τις ομάδες του MotoGP να έχουν δύο οδηγούς ενώ οι τέσσερις ομάδες των Moto2 και Moto3 θα συμμετάσχουν σε ένα.
Εδώ είναι κάπως δύσκολο να φανταστούμε ότι στην Honda για παράδειγμα θα θέλουν τον Marquez και τον Pedrosa να κάνουν κάτι διαφορετικό από το να είναι επικεντρωμένοι στο MotoGP. (Κάποτε, το να τρέχεις σε διαφορετικές κατηγορίες ήταν σύνηθες αλλά το 1985 ήταν η τελευταία χρονιά που ένας οδηγός συμμετείχε επιτυχώς σε παραπάνω από έναν αγώνες και αυτός ήταν ο Freddie Spencer που νίκησε και στην κατηγορία 500 κ.εκ. και στα 250 κ.εκ.)
Μένει να δούμε αν οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες θα χρησιμοποιούνται ως μέσο βελτίωσης της μοτοσυκλέτας ή θα αποτελέσουν το λυκόφως αυτών που πρωταγωνιστούσαν κάποτε.
Αυτά βέβαια είναι λεπτομέρειες και με την παγκόσμια κλιματική κατάσταση είναι δύσκολο να μην επικροτήσεις τέτοιες προσπάθειες -δεδομένης της τρομερής ανάπτυξης των ηλεκτρικών κινητήρων παγκοσμίως.
Όμως πιο ισχυρός παράγοντας από τα παραπάνω είναι το κύμα λύπης που φαίνεται να αυξάνεται καθώς και η ολοένα αυξημένη πεποίθηση ότι οι αγώνες αλλάζουν ανεπιστρεπτί.
Από μακριά όλο αυτό φαίνεται ωραίο αλλά μία πιο κοντινή ματιά θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Τι πάει λάθος λοιπόν με τους “ηλεκτρικούς” αγώνες;
Το μόνο πράγμα που σίγουρα θα λείψει πιο πολύ από όλα είναι ο θόρυβος. Και όλα αυτά που συνοδεύουν την γενιά των μηχανών εσωτερικής καύσης. Βαλβίδες και μυρωδιές, κτυπήματα και σφυρίγματα, καθώς και μακροχρόνιο τεχνικό ενδιαφέρον που συνόδευε μια ανάπτυξη που ήταν εύκολα κατανοητή.
Όλα τώρα θα γίνονται σε απομακρυσμένους σταθμούς ηλεκτρικής παραγωγής, που διοχετεύονται στους τελικούς χρήστες μέσω του εθνικού δικτύου.
Και ποιος θέλει να πάει να δει έναν σταθμό παραγωγής ηλεκτρισμού; Ποιος είναι αυτός που θέλει να βλέπει ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες να περνούν σιωπηλά από μπροστά του;
Οι αντιδράσεις έως τώρα δεν είναι ενθαρρυντικές. Οι φανατικοί οπαδοί του αθλήματος αναρωτιούνται αν θα μπορούσαν να μπουν στους τροχούς κομμάτια ….χαρτόνι για να κάνουν θόρυβο. (Θυμάστε το κόλπο που κάναμε στα ποδήλατα όταν ήμασταν μικροί για να κάνουμε εκκωφαντικό θόρυβο;)
Ο Loris Capirossi που έκανε κάποιες δοκιμές δηλώνει ενθουσιασμένος από το γεγονός ότι ακούει το γόνατό του να ξύνει την άσφαλτο στην στροφή αλλά αν το σκεφτείς καλύτερα, ο πάλαι ποτέ επαναστάτης της κατηγορίας των 250 κ.εκ. εργάζεται για την Dorna τώρα και πληρώνεται για να … ενθουσιάζεται.
Η κατηγορία Zero στο Isle of Man’s TT αποδείχτηκε πλήρως υποτονική, αφήνοντας τους θεατές χλιαρούς. Το ίδιο έγινε και στην κατηγορία Ε της Formula.
Το 2016, στο αναγνωρισμένο περιοδικό Road & Track υπήρξε η εξής αναφορά: “Η Formula E είναι ένα βαρετό χάλι. Με τέτοια έλλειψη συγκινήσεων και εκκωφαντικών θορύβων, θα οδηγηθεί κατευθείαν στην καταστροφή”.
Συνεχίστηκε όμως αποδεικνύοντας πόσο πιο σημαντική είναι η χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας στη βιομηχανία από τους κινητήρες που λειτουργούν με καύσιμο. Το ίδιο ισχύει και με τις μοτοσυκλέτες.
Οι πανομοιότυπες μοτοσυκλέτες που ορίζει η Dorna ίσως είναι μια ελπίδα για να αποφύγουμε την γοητευτική νωθρότητα του TT Zero. Τουλάχιστον θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στενό ανταγωνισμό (αν και αυτό δεν λειτούργησε πάντα καλά στην Moto2).
Πρέπει όμως να είσαι λάτρης του μέλλοντος για να μην νιώσεις απογοητευμένος αλλά και ανίκανος.
Ήταν άλλο το πένθος που βιώσαμε στο τέλος των δίχρονων κινητήρων τον περασμένο αιώνα.
Το τέλος όμως της κραυγής, του βρυχηθμού και του ουρλιαχτού από τα πιστόνια είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Του Michael Scott
Υπάρχει ένα μπλουζ τραγούδι που λέγεται Crossroads και μιλάει για το πώς ο Robert Johnson πούλησε την ψυχή του στον διάβολο για να αποκτήσει ένα εξαιρετικό ταλέντο στην κιθάρα.
Στην περίπτωση του MotoGP, τα σταυροδρόμια είναι λίγο διαφορετικά αλλά η ερώτηση είναι μία: ποιος πούλησε την ψυχή όλων αυτών εκεί μέσα στο διάβολο;
Εϊναι ο δυνατός ψίθυρος μιας politically correct παραπληροφόρησης γύρω από τα ηλεκτρικά οχήματα; Ή είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι με τις σατανικές μηχανές εσωτερικής καύσης;
Τον περασμένο χρόνο ακούστηκε ότι η Dorna σχεδίαζε να δημιουργήσει μία νέα κατηγορία με ηλεκτρικούς κινητήρες το 2019. Τον περασμένο Φεβρουάριο το θέμα διευκρινίστηκε πιο καθαρά με την επιβεβαίωση ότι η μοτοσυκλέτα που θα επιλεχθεί θα είναι η ιταλίδα Energica Ego.
Ένα όφελος από όλο αυτό θα είναι η μεγαλύτερη ποικιλία στη Moto2 αφού οι καινούργιοι κανόνες ορίζουν όχι μόνο ίδιους κινητήρες αλλά και ίδιες μοτοσυκλέτες για τους 18 συμμετέχοντες στο παγκόσμιο e-Κύπελλο FIM σε πέντε αγώνες που θα γίνουν στην Ευρώπη.
Και ποιος θα συμμετέχει;
Εδώ υπάρχει ένα στοιχείο πίεσης καθώς και η Dorna και η FIM πιέζουν στο να γίνει υποχρεωτική η συμμετοχή.
Το αρχικό σχέδιο ήταν να επιλεχθούν κάποιοι οδηγοί για έναν επιπλέον αγώνα. Τώρα όμως το σχέδιο επιβάλλει όλες τις ομάδες του MotoGP να έχουν δύο οδηγούς ενώ οι τέσσερις ομάδες των Moto2 και Moto3 θα συμμετάσχουν σε ένα.
Εδώ είναι κάπως δύσκολο να φανταστούμε ότι στην Honda για παράδειγμα θα θέλουν τον Marquez και τον Pedrosa να κάνουν κάτι διαφορετικό από το να είναι επικεντρωμένοι στο MotoGP. (Κάποτε, το να τρέχεις σε διαφορετικές κατηγορίες ήταν σύνηθες αλλά το 1985 ήταν η τελευταία χρονιά που ένας οδηγός συμμετείχε επιτυχώς σε παραπάνω από έναν αγώνες και αυτός ήταν ο Freddie Spencer που νίκησε και στην κατηγορία 500 κ.εκ. και στα 250 κ.εκ.)
Μένει να δούμε αν οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες θα χρησιμοποιούνται ως μέσο βελτίωσης της μοτοσυκλέτας ή θα αποτελέσουν το λυκόφως αυτών που πρωταγωνιστούσαν κάποτε.
Αυτά βέβαια είναι λεπτομέρειες και με την παγκόσμια κλιματική κατάσταση είναι δύσκολο να μην επικροτήσεις τέτοιες προσπάθειες -δεδομένης της τρομερής ανάπτυξης των ηλεκτρικών κινητήρων παγκοσμίως.
Όμως πιο ισχυρός παράγοντας από τα παραπάνω είναι το κύμα λύπης που φαίνεται να αυξάνεται καθώς και η ολοένα αυξημένη πεποίθηση ότι οι αγώνες αλλάζουν ανεπιστρεπτί.
Από μακριά όλο αυτό φαίνεται ωραίο αλλά μία πιο κοντινή ματιά θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Τι πάει λάθος λοιπόν με τους “ηλεκτρικούς” αγώνες;
Το μόνο πράγμα που σίγουρα θα λείψει πιο πολύ από όλα είναι ο θόρυβος. Και όλα αυτά που συνοδεύουν την γενιά των μηχανών εσωτερικής καύσης. Βαλβίδες και μυρωδιές, κτυπήματα και σφυρίγματα, καθώς και μακροχρόνιο τεχνικό ενδιαφέρον που συνόδευε μια ανάπτυξη που ήταν εύκολα κατανοητή.
Όλα τώρα θα γίνονται σε απομακρυσμένους σταθμούς ηλεκτρικής παραγωγής, που διοχετεύονται στους τελικούς χρήστες μέσω του εθνικού δικτύου.
Και ποιος θέλει να πάει να δει έναν σταθμό παραγωγής ηλεκτρισμού; Ποιος είναι αυτός που θέλει να βλέπει ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες να περνούν σιωπηλά από μπροστά του;
Οι αντιδράσεις έως τώρα δεν είναι ενθαρρυντικές. Οι φανατικοί οπαδοί του αθλήματος αναρωτιούνται αν θα μπορούσαν να μπουν στους τροχούς κομμάτια ….χαρτόνι για να κάνουν θόρυβο. (Θυμάστε το κόλπο που κάναμε στα ποδήλατα όταν ήμασταν μικροί για να κάνουμε εκκωφαντικό θόρυβο;)
Ο Loris Capirossi που έκανε κάποιες δοκιμές δηλώνει ενθουσιασμένος από το γεγονός ότι ακούει το γόνατό του να ξύνει την άσφαλτο στην στροφή αλλά αν το σκεφτείς καλύτερα, ο πάλαι ποτέ επαναστάτης της κατηγορίας των 250 κ.εκ. εργάζεται για την Dorna τώρα και πληρώνεται για να … ενθουσιάζεται.
Η κατηγορία Zero στο Isle of Man’s TT αποδείχτηκε πλήρως υποτονική, αφήνοντας τους θεατές χλιαρούς. Το ίδιο έγινε και στην κατηγορία Ε της Formula.
Το 2016, στο αναγνωρισμένο περιοδικό Road & Track υπήρξε η εξής αναφορά: “Η Formula E είναι ένα βαρετό χάλι. Με τέτοια έλλειψη συγκινήσεων και εκκωφαντικών θορύβων, θα οδηγηθεί κατευθείαν στην καταστροφή”.
Συνεχίστηκε όμως αποδεικνύοντας πόσο πιο σημαντική είναι η χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας στη βιομηχανία από τους κινητήρες που λειτουργούν με καύσιμο. Το ίδιο ισχύει και με τις μοτοσυκλέτες.
Οι πανομοιότυπες μοτοσυκλέτες που ορίζει η Dorna ίσως είναι μια ελπίδα για να αποφύγουμε την γοητευτική νωθρότητα του TT Zero. Τουλάχιστον θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στενό ανταγωνισμό (αν και αυτό δεν λειτούργησε πάντα καλά στην Moto2).
Πρέπει όμως να είσαι λάτρης του μέλλοντος για να μην νιώσεις απογοητευμένος αλλά και ανίκανος.
Ήταν άλλο το πένθος που βιώσαμε στο τέλος των δίχρονων κινητήρων τον περασμένο αιώνα.
Το τέλος όμως της κραυγής, του βρυχηθμού και του ουρλιαχτού από τα πιστόνια είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
