Η γωνιά της πάπιας! Ιστορίες, ερωτήσεις και καγκουροχρονικά.

[kostas_366]

Το 1970 ήμουν πέντε χρονών...έζησα τα πάντα από αυτά που περιγράφεις.
Κοινές αναμνήσεις έχουμε.

Που μεγάλωσες?

 

[thanosgp]

Ποδήλατο με μηχανή ήταν...
Τι να μασήσει ο παλιός

πόσα ξέρεις...

 

[maik900]

Μιας και βαρέθηκα να φτιάχνω μόνιμα threads του τύπου "να πάρω αυτό το παπί; Αξίζει;" κλπ είπα να φτιάξω ένα γενικό στο οποίο ο καθένας μπορεί να γράφει για εμπειρίες με πάπιες κλπ. Απο ιστορίες, απόψεις μέχρι και αν αξίζει να πάρεις κάτι.

Και για πρόλογο (πριν την ερώτηση που θέλω να κάνω) σκέφτηκα να γράψω μερικά λόγια για το παπί που με εισήγαγε στον κόσμο των 2 τροχών! Μιας και είχα αναφέρει σε άλλο thread για το κάποτε μηχανάκι μου, νομίζω ήρθε η ώρα να μιλήσω για τα Λυκειακά μοτοχρόνια μου.

Το λοιπόν ήτανε άνοιξη του 2014. Εγω πήγαινα προς τα τέλη της 1ης Λυκείου τότε και είχα κλείσει τα 16 μου (η ελάχιστη ηλικία για να βγάλεις το ΑΜ). Είχα οδηγήσει πολλές φορές μηχανάκια φίλων. Ήτανε η μόστρα της ηλικίας. Μηχανάκι και μαρσάρισμα έξω απο το δίπλα ΕΠΑΛ για να ψαρώσει το Χριστινάκι που γούσταρες απο το Α2. Bonus πόντοι αν φορούσες φόρμες, αμάνικο μπουφάν παραλλαγής και άσπρο ή γκρι φούτερ απο μέσα μαζί με cOoL κούρεμα και στριφτό τσιγάρο (το γυαλιά τύπου παμπρίζ απο Μερσεντές Atego είναι στα στάνταρ).

Και έτσι μετά απο πρίξιμο πολλών ημερών στους δικούς μου αποφάσισαν να μου κάνουνε αυτό το χατίρι αρκεί να έβγαζα την 1η Λυκείου με έναν καλό βαθμό. Βάζει τα δυνατά του ο Τάσος, ξυπνάει τον φυτούκλα μέσα του και δώσε Μαθηματικά, δώσε Φυσική, δώσε Ιστορία και αρχαία και τελικά έβγαλα 18.κάτι αν θυμάμαι καλά. Την υπόσχεση τους οι δικοί μου την κρατήσανε και μέχρι τέλη Αυγούστου η διαδικασία του να βγάλω δίπλωμα και να πάρω την καρτέλα στα χέρια μου είχε τελείωσει. Πέρασα εύκολα το δίπλωμα (Kymco Jetix 50 το μηχανάκι που έδωσα) και έμενε να βρούμε μηχανάκι.

Ένα απόγευμα λοιπόν μας τηλεφωνεί ένας θείος μου και ξάδερφος του πατέρα μου. Ήξερε οτι ψάχνουμε μηχανάκι και πρότεινε να μας δώσει το δικό του. Ήτανε παπί μα τι παπί; Προφανώς ο κινέζος αυτοκράτος Yingxiang YX50! Ένα μηχανάκι αντιγραφή απο Innova καρμπυρατέρ σε ασημί χρώμα με κόκκινα γραφικά πάνω του. Και μιας και τα 2 κινητά μου απο το Λύκειο απλά παραδώσανε πνεύμα (bootloop...καταραμένη Samsung!) η παρακάτω φωτογραφία είναι ενδεικτική απο Google images. Ωστόσο ήτανε ακριβώς έτσι. Να λοιπόν τι είχα κάποτε...

Ένα τέτοιο μηχανάκι ήτανε λοιπόν. Στα χαρτιά ήτανε 50αρι ωστόσο ο θείος μου το είχε κάνει 72αρι. Δεν έχω ιδέα απο τι μηχανάκι έβαλε πράματα στο μοτέρ αλλά κάτι μου λέει μάλλον απο κάνα GLX90αρι ή κάτι τέτοιο θα σας γελάσω. Ωστόσο ήτανε ενας κινητήρας 72 κυβικών. Χαρά; Ενθουσιασμός; Δεν μπορώ να τα περιγράψω αυτή τη στιγμή ειλικρινά. Στα 16χρονα μάτια μου αυτή η κινέζικη πλαστικουμαούνα φάνταζε μηχανάρα! Μας το άφησε 400€ και ήδη μετά απο 2 μέρες μετά την μεταβίβαση και λοιπές άλλες χαρτούρες είχα το κλειδί στα χέρια μου. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μου βόλτα. Ήτανε απόγευμα και στις 8 είχα φροντιστήριο μαθηματικά. Κατεβαίνω στο γκαράζ, βλέπω το ασημί τέρας (το σκέφτομαι και γελάω παναθεμά μαι) να με περιμένει καρτερικά. Ξεκλείδωμα αλυσίδας, μετακίνηση πίσω για να μπορώ να φύγω και ανοίγω τον διακόπτη. Λαμπάκι νεκράς ON και μίζα! Πήρε εύκολα μπρος, διακόπτης στα φώτα θέσης (να μας βλέπουνε κιόλας) κούμπωσα 1η και έφυγα! Μέσα στην πόλη ένιωθα σαν βασιλιάς. Ο Τάσος; Μηχανάκι; Με 72 ολόκρηρα κυβικά!? ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Ride Like The Wind απο Saxon και άγιος ο Θεός λέμε!

Αργά και σταθερά στον δρόμο. Δεν είχα οδηγήσει καλά καλά πριν μέσα στην πολή ποτέ ξανά. Μου φαινότανε μαγικό και συναρπαστικό. Έφτασα στο φροντιστήριο και τα υπόλοιπα παιδιά απο την τάξη μου ήτανε έξω και περιμένανε να ξεκινήσει το μάθημα. Η ώρα ήτανε 7:50 περίπου. Με κοιτάγανε καλά καλά. "Ο Τάσος είναι αυτός;" είπε μια κοπέλα. Δεν με είχανε δει ξανά με κράνος και πόσο μάλιστα με μηχανάκι. "Ρε τρελέ πήρες μηχανάκι!?" με ρωτούσανε. "Πόσα κυβικά είναι ρε;", "Τασάρα είναι πειραγμένο ρε;" και λοιπές ακόμα ερωτήσεις αρχίσανε να πέφτουνε σύννεφο. Ήμουνα ίσως ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον πλανήτη εκείνη την ημέρα. Και φυσικά είχα γίνει και...ταξί. Δεν θα πας την Εύα μέχρι το σπίτι της μετά το μάθημα; Δεν θα πας βόλτα την Κατερίνα μετά το φροντιστήριο με το ασημί τέρας (ακόμα γελάω με αυτό)? Δεν θα βγάλεις την Ιωάννα που κάτι παιζότανε στην 2α Λυκείου για καφέ; Δεν θα γίνεις γενικά ο τυπικός καληνυχτάκιας (ελάτε παιδιά, όλοι είχαμε γίνει κάποτε:rolls:k:p).

Οι βόλτες δεν σταματάγανε και μετά πήρανε σειρά οι βελτιώσεις! Εξάτμιση Motorsport και φιλτροχοάνη μαζί με νέο καρμπυρατέρ μιας και το εργοστασιακό τα είχε παίξει. Καρμπυρατέρ 17mm, φιλτροχοάνη Apido Racing, εξατμισόνι μοτορσπούρα και το μηχανάκι μιλάμε έγινε τουλάχιστον 600 κυβικά! Ένα μηχανάκι που κουβαλούσε πάνω του άπειρες αναμνήσεις. Λύσιμο πλαστικών με φίλους έτσι "για την φάση ρε τρελέ να δούμε πως είναι", βόλτες μετά για να περάσει η ώρα, βόλτες μετά απο χωρισμούς, βόλτες μετά απο χαρές, βόλτες για να ηρεμήσει το μυαλό, βόλτες, βόλτες, βόλτες. Έφτασε λοιπόν η ώρα που για να βγάλω το Α1 αναγκαστικά έπρεπε να το πουλήσω μιας και λόγο της γιαγιάς μου (έκανε μια πολυέξοδη επέμβαση τότε) δεν είχαμε αρκετά λεφτά για να βγάλω το Α1...η αλήθεια είναι οτι βούρκωσα όταν το έδωσα και ας ήθελα μεγαλύτερο παπί. Λες και έφυγε ένα κομμάτι απο μέσα μου ένα πράμα. Το πετυχαίνω ακόμα έξω ωστόσο, το οδηγάει ένας 50κατι χρόνων πλέον τύπος. Ελπίζω να το προσέχει γιατί είναι ανεκτίμιτης αξίας και μόνο απο το τι έχω περάσει πάνω στην σέλα του. Προβλήματα με πλαστικά, ναι είχα. Τρίζανε. Αρκετά...προβλήματα με τον κινητήρα δεν είχα ποτέ ωστόσο το πρόσεχα σε λαδάκια και σέρβις.

Και τώρα fast forward 3 χρόνια μετά...εγω είμαι εδω...στο λάπτοπ και κοιτάζω στο car μηχανάκι...βρίσκω ένα FX125 απο Βόλο στα 800€...αλήθεια αξίζει; Να δώσω ένα απλό 125αρι για ένα 125αρί μοτοσυκλετάκι και παπί παράλληλα; Αξίζει να το κάνω...; Να θυμηθώ έτσι τα παλιά χρόνια των καρμπυρατέρ και να μου ανοίξει τον δρόμο για τον συμπλέκτη; Ρε λέτε...??

Μπραβο αγορι εχεις μελλον

Καπως ετσι το ξεκινησα και εγω το πρωτο μοτερι λευκαδα 1977 πρωτη βολτα 120 χλ δεν υπηρχαν φραγκα για πιο μεγαλο



Το βελτιωσα αργοτερα 72 cc δεν ειμαι εγω στη φωτο

 

[Red Shogun]

@maik900 ίδια ακριβώς φάση ήτανε και ο πατέρας μου στα νιάτα του! Βέβαια το 77 ο πατέρας μου ήτανε 5 χρονών ακόμα. Πρώτο του μηχανάκι ένα στρογγυλοφάναρο γλάρος απο αυτά τα πρώτα C50 με το τσοκ κάτω απο το τιμόνι. Προφανώς και το βελτίωσε. Το έφτασε 102 κυβικά, 3αρι σασμάν, με Kerker εξάτμιση και καρμπυρατέρ Keihin CM με χωνί μπροστά (ούτε καν χοάνη, και ας έμπενε και η γάτα του γείτονα μέσα στον κινητήρα). Τελικά του κόλλησε γιατί δεν έφτανε το λάδι στο κάρτερ.

Στο μεταξύ την πρώτη φορά που πήγα να οδηγήσω εκείνο το GLX δεν είχα καν ιδέα πως να βάζω ταχύτητα. Μου έδειξε τα βασικά ο ξάδερφος, βάζω πρώτη εγω ξεκινάω. Έκανα ολόκρηρο το τετράγωνο με 1η και το καημένο το GLX να αγκομαχάει με το ανεβοκατέβασμα στροφών Μετά κατάλαβα οτι για να αλλάξω ταχύτητα πρέπει να κλείσω γκάζι, να βάλω 2α και να ανοίξω ξανά γκαζί...το κατέβασμα κααααλάα το γονάτισμα στο μηχανάκι πήγαινε σύννεφο. Ε με τα λίγα και με τα πολλά κατάφερα να το οδηγήσω σιγά σιγά.

Ένας χρόνος μετά στο Λύκειο ήτανε λες και βρισκόμουνα στον παράδεισο...παπάκια, εξατμίσεις, καρμπυρατέρια ιστόριες...

Ωραίες εποχές τότε ήμασταν παρέα 4 άτομα και βολτάραμε αρκετά συχνά. Τώρα ο ένας Λάρισα σχολή, ο άλλος Αθήνα και πάει λέγοντας...δεν υπάρχουνε άτομα να βολτάρω πλέον...

 

[Red Shogun]

Μια απο τις πρώτες μου βόλτες με το Address όταν ήμουνα 3η Λυκείου, προφανώς στα κρυφά όποτε ο πατέρας μου πήγαινε για δουλειά με το αυτοκίνητο.

Εντάξει αγαπούσα το 72αρι κινέζικο μου, αλλά το Address άρχισα να το έχω άχτι σιγά σιγά...

 

[rantanplan]

Να 'σαι καλά Τασούλη, (το υποκοριστικό, πάει όχι με την ηλικία, αλλά με την συμπάθεια),
Ωραίο θρεντάκι, με ωραία αφήγηση εκ μέρους σου, που ξυπνάει αγαπημένες αναμνήσεις σε μάς τα ραμολιμέντα, βλέπεις στις εποχές μας το παπί ήταν το κυρίαρχο, δέν είχαμε σκουτεροειδή κλπ, και πολλοί απο εμάς έχουμε συνδέθει άρρηκτα με αυτά. Επίσης όπως ανέφερε και ο Μανώλης, ο ινδιάνος μας, στα γραφόμενά σου φαίνεται η αγάπη σου για την μοτοσυκλέτα, και ο μοτοσυκλετιστής του αύριο.

Εγώ έμαθα να οδηγώ σε RV50(γουρουνάκι το λέγαμε), ήταν του βενζινά απέναντι απο το σπίτι, η αγάπη μου για τα τροχοφόρα είχε ξεκινήσει απο πολύ μικρή ηλικία, πού με έχανες πού με έβρισκες χωμένος στο βενζινάδικο, στο πλυντήριο να μπαίνω σε αυτοκίνητα, λόγων του ότι το βενζινάδικο ήταν ακριβώς απέναντι, και λόγω της γνωριμίας με τους γονείς, ξέραν και την ψώρα μου, είχα υποστηρικτή και τον μπαμπά, και με άφηναν, ξέραν ότι δέν ξεκολούσα απο εκεί. Μέσα λοιπόν στο βενζινάδικο έκανα τα πρώτα μέτρα μου, (μέσα σε εκείνο το βενζινάδικο μπορεί να είχα κάνει καμια 100χλμ), ο Θωμάκος με είχε αδυναμία (ο βενζινάς ), είχε θέμα με το στομάχι, κάποιο απόγευμα, τον πονούσε το στομάχι, η ευκαιρία για να βγώ παραέξω (φυσικά με το RV) ήταν μπροστά μου, με πολύ πάρα πολύ παρακάλι να πάω να του πάρω γάλα, ενέδωσε... άντε ρε σπόρε πάνε........ Πόσο χαρά..... , ακόμα και τώρα όταν το σκέφτομαι το ξαναζώ. Ήταν να μην γίνει η αρχή, τσιμπούρι εγώ στον Θωμάκο......

Κουβέντες ατελείωτες και σχέδια με το φιλαράκι στο θρανίο, και στα διαλείμματα, η απόφαση είχε παρθεί, μαζεύουμε φράγκα για παπί, το χαρτζιλίκι ιερός σκοπός, τις γιορτές πλέον πάντα με προθυμία σε όλους τους συγγενείς με χαρά (μπάς και παίξει κανα φράγκο), τα καλοκαίρια ότι μπορούσε ο καθένας, τα φράγκα πολλά, εμείς νιάνιαρα, έπεσε ιδέα, να πουλήσουμε τις αλυσίδες μας με τον βαφτιστικό, κοπάνα απο το σχολείο, γύρα στην Εγνατία στα κοσμηματοπωλεία, όλοι μας έδιωχναν, βρίσκετε ένας μας λέει εντάξει ελάτε αργά το μεσημέρι, πάμε, και μας λέει ότι το μετάνοιωσε, βγαίνοντας από το μαγαζί μας πιάνουν αγκαζέ δύο άτομα... ασφάλεια πάμε στο τμήμα......., αλλαγή βρακάκια..., κλάμα..., μας πήραν χαμπάρι ότι είμασταν καλά παιδιά μας άφησαν, η συνέχεια στο σπίτι.........., φανερώθηκε και το σχέδιο που ήταν κρυφό, τί να λέω φαντάζεστε........ , ομηρικοί καυγάδες του τύπου δέν θα πάρεις μηχανάκι, το φιλαράκι έκανε πίσω μετά τους καυγάδες, πάμε σε πλάν Β, τον επόμενο χρόνο,(σωτήριον έτος 83) και μετά απο συνδρομή της θείας που με είχε αδυναμία, μετά απο υποσχέσεις και όρκους ότι θα προσέχω, την έκανα συνένοχο, και ορκιστήκαμε στο κοινό μας επτασφράγιστο μυστικό(είμαι μαλαγάνας...). Το ποθούμενο ήταν το V50,

η φωτό είναι δανεική, σας την χρωστάω, τις έχω καταχωνιασμένες, και θέλουν και σκανάρισμα(είχαμε φίλμ τότε Τάσο).Έτσι λοιπόν ήρθε στα χέρια μου το πρώτο μου παπί η διχρονίλα, δέν έχω λόγια να περιγράψω, άλλωστε δέν χρειάζεται γιατί τα έχετε ζήσει και εσείς. Κοντά στο χρόνο το κράτησα μυστικό, προδόθηκα από κάτι φωτό, και τους μπήκαν ψιλοι στ' αυτιά, όπως εγώ το έπαιζα αδιάφορος έτσι και αυτοί, ξέραν με τί τερατάκι έχουν να κάνουν, άρχισε η παρακολούθηση, και με πιάσαν επ' αυτοφόρω, να ξεκλειδώνω 3 τετράγωνα πιο κάτω, (όταν ανοίξει κανα θρεντάκι για το XT400-550, θα σας πώ και για το πραγματικό αυτόφορο, που πήραν τηλέφωνο στο σπίτι, έχουμε τον γιό σας.... Μααα ο γιός μου δέν έχει μηχανάκι...., καλά... ελάτε από το τμήμα.....λουλούδι για μύρισμα ήμουν.....) Το παπί κλειδώθηκε με καραβίσιες αλυσίδες στο βενζινάδικο του Θωμάκου, (έρε καζούρα που μου έκανε...), δέν άργησε να ξαναβγεί κανα 2 μήνες μου πήρε, άσχετα εάν δέν το παραδεχόταν είχα σύμμαχο το μπαμπά απέναντι στην μάνα μου....
Πολλά γράφω και σας ζαλίζω, ένεκα οι αγαπημένες αναμνήσεις.

 

[Red Shogun]

Παρόμοια ιστορία φίλε μου και εγω με το GLX που είχα οδηγήσει πρώτη φορά. Θυμάμαι ήτανε απόγευμα καλοκαιριού και είχα πάει σπίτι του ξάδερφου μου για "άραγμα" και καλά το οποίο ήτανε ουσιαστικά μαθήματα οδήγησης. Και όπως εγω βόλταρα πάνω κάτω τον δρόμο και το τετράγωνο σιγά σιγά σε κάποια φάση πώς τυχαίνει κιόλας πέφτω φάτσα κάρτα πάνω στον θείο μου! "Τώρα την γ*****με" είπα στον εαυτό μου. Ο θείος μου ήτανε πρωήν μέλος της ΔΙ.ΑΣ κιόλας. Ωστόσο πολύ χαλαρός τύπος. Η στιγμή αυτή μένει ακόμα πυρωμένη μέσα στο μυαλό μου σαν να έγινε πριν λίγο...
- Τι έγινε Τασάκο; Οδηγάμε, οδηγάμε;
- Εμμμ...απλά μαθαίνω θείο
- Μάλιστα...ο Βαγγέλης που είναι; (ο ξάδερφος μου)
- Είναι στην πίσω αυλή (και να ήθελα να τον καλύψω θα το μάθαινε έτσι κι αλλιώς)
- Μάλιστα, μάλιστα...καλώς, άσε το μηχανάκι εδω πέρα να το πάω στο γκαράζ

Ε τελικά ο Βάγγος έφαγε ένα άσχημο κατσάδιασμα απο τον θείο μου και "τι δίνεις το μηχανάκι στο 14μιση χρονών παιδί" και "δεν ξέρει να κυκλοφορεί ακόμα" κλπ κλπ.
Τελικά το ίδιο βράδυ πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου. "Αλέξη το και το ο γιος σου". Ο πατέρας μου έρχεται με βρίσκει με ένα τέρμα σοβαρό βλέμμα. Με ρώτησε αν ίσχυε. Απάντησα ένα ξερό "ναι". Καλώς μου λέει απλά μην ξαναγίνει κρυφά αυτό. Μετά απο μια εβδομάδα ξεκίνησε να μου μαθαίνει ο πατέρας μου οδήγηση στο Address σιγά σιγά. Τουλάχιστον δεν έκανε όπως το φανταζόμουνα του τύπου δεν θα σε αφήσω να οδηγήσεις μηχανάκι κλπ.

 

[Red Shogun]

Οι πρώτες καγκουριές μου και η πρώτη βόλτα έξω απο τον Βόλο

Που λέτε βρίσκομαι στον χειμώνα του 2014. Ήμουνα 2α Λυκείου τότε και ο μικρός 17χρονος κάγκουρας ξυπνούσε σιγά σιγά μέσα. "Ωραίο ρε το παπί, αλλά θέλω να κάνω λίγο παραπάνω θόρυβο και να πηγαίνω καλύτερα". Βλέπετε τότε μια φιλτροχοάνη σε έκανε επαγγελματία tuner. Έβαζες μια χοάνη με 4€ και έπαιρνες ιπποδύναμη! Θεωρητική προφανώς ιπποδύναμη μιας και στην πραγματικότητα το καημένο μοτέρ των 72 κυβικών δεν πρέπει να έβγαζε κάτι παραπάνω απο 5 άλογα...άλλά έστω οτι η φιλτροχοάνη σου έδινε (με τα μυαλά ενός 17χρονου πιτσρικά) 2 ΟΛΟΚΡΗΡΑ ΑΛΟΓΑ, άρα "γιατί να μην το βελτιώσω;"

Κάνω υπομονή λοιπόν, περνάνε οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και είχα στα χέρια μου ένα πόσο χρημάτων αρκετά για να πάρω το Kagkouras Starter Pack! Το "πακέτο" αυτό περιλάμβανε οπωσδήποτε τα εξής(ΠΡΟΧΟΧΗ! Η παρακάτω περιγραφές είναι αποκλειστικά η μηχανολογία του 17χρονου!)

1. Φιλτροχοάνη. Αυτό το φιλτροκούτι είναι κακό και σου έκοβε πολύτιμα χιλιόμετρα τελικής και κιλά ροπής! Έπρεπε να το βγάλεις και να βάλεις μια χοανή! Και βγαίνουνε και σε διάφορα χρώματα! Μπορείς να επιλέξεις το τυπικό γκρί-μαύρο, κόκκινο αν είσαι Ολυμπιακός ή το μπλε αν είσαι πιο ψαγμένος και θες να δώσεις ένα σπορτίδικο χαρακτήρα στο μηχανάκι σου! Εγω θυμάμαι είχα πάρει μια εντελώς απλή χοάνη no name την οποία έχω μέχρι και σήμερα
2. Εξατμισόνι! Εδω καρντάση μου σε θέλω προσεκτικό. Η εξάτμιση πέρα του οτι σου προσφέρει μούτζες απο περαστικούς, προσφέρει και km/h τελικής! Και φυσικά ψαρώνεις και τα γκομενάκια που κοιτάνε και λένε "αχχ τι αλήτης!". Είχα πάρει μια motorsport μικρή μπουκά (με τον fixed σιγαστήρα μέσα) για Supra μιας και τα μηχανάκια ταιριάζανε και μπήκε χωρίς πατέντες και λοιπές δουλειές.
3. Οι πιο τολμηροί πειράζανε και τα μίγματα. Βλέπετε η διαδικασία του να ασχοληθείς με το καρμπυρατέρ σου ακόμα και το να ρυθμίζεις το ρελαντί σε έκανε θεό τότε. Εγω θυμάμαι το εργοστασιακό του (Sheng-Wei απο κάποιο χωριό της Κίνας λογικά) είχε κλατάρει. Πρέπει να είχε σπάσει κάτι μέσα δεν θυμάμαι, αν οχι βελώνα κάτι στο ποτηράκι του απο κάτω θα σας γελάσω όμως. Είχα πάρει ένα απο Honda SS50 στα 17mm, και το ρυθμίσαμε μαζί με την χοάνη και την εξάτμιση.

Που λέτε παίρνω βόλτα το παπί μετά το συνεργείο. Βάζω μπρος και ακούω την υπέροχη μελώδια! Δεν έβγαζε δυνατό θόρυβο, έβγαζε έναν μπάσο και παράλληλα κροταλιστό θόρυβο να το πω στο άνοιγμα του γκαζιού. Το μηχανάκι φαινότανε να ζωντάνεψε κάπως. Τράβαγε σχετικά κάπως καλύτερα σε σχέση με πριν και άντε η τελική του απο 70-75 να έφτανε κοντά στα 80 km/h τότε.

Έτσι όπως βόλταρα μέσα στον Βόλο μπήκα σε σκέψεις. "Ρε λες να πάω και μια βόλτα εκτός πόλης;...Φοβάμαι όμως πως θα είναι ο δρόμος". Με τα λίγα με τα πολλά ήμουνα σπίτι ένα απόγευμα Απριλίου λοιπόν. Βγαίνω στο μπαλκόνι και κοιτάω το Πήλιο. Χμμμ...φαίνεται όμορφο μέσα χρώματα του. Μετά απο πολλές σκέψεις λέω στον εαυτό μου "αν δεν ξεπεράσεις τον φόβο σου πως θα μάθεις να οδηγάς σωστά;". Και ετσί λοιπόν αρπάζω δερμάτινο, τζινάκι, κράνος, κλειδιά και πήγα στο ασημί τέρας. Ανέβηκα θυμάμαι προς Άλλη Μεριά μέχρι μια μικρή σαν βρυσούλα που έχει σε μια στροφή. Θυμάμαι τον εαυτό μου να νιώθω λες και οδηγάω κάνα KLE ή κάνα XR έτσι πάνω στο βουνό με το παπί. Και σιγά σιγά, βόλτες προς Αλυκές τα καλοκαίρια οπού την βγάζαμε με μπύρα στο χέρι και συζητήσεις περί 125 παπιών (τότε το να μιλάς για Innova, CryptonX, Address κλπ ήτανε σαν να μιλούσες για τίποτα μηχανάρες). Πηγαίναμε προς Αγριά για παγωτό το καλοκαίρι (παγωτό στον Μπούκη οτι καλύτερο υπάρχει στον Βόλο) και πολλές πολλές ακόμα βόλτες.

Ε ρε γ*μωτι μου δεν έχω τις φωτογραφίες τώρα αλλιώς θα είχα ανεβάσει ένα κάρο στιγμές απο τα τότε πρώτα μου χρόνια που με γαλουχίσανε στον κόσμο της μοτοσυκλέτας...

 

[esel]

κανονισε να σε βριζουν απ οπου περνάς.....

 

[Red Shogun]

@esel Τώρα το Address είναι με την εργοστασιακή του εξάτμιση...η αθόρυβη μετακίνηση είναι πολιτισμός...

...βέβαια ο κάγκουρας μέσα μου δεν θα πεθάνει ποτέ και 80 χρονών να φτάσω :p

 

[notakos600]

@esel Τώρα το Address είναι με την εργοστασιακή του εξάτμιση...η αθόρυβη μετακίνηση είναι πολιτισμός...

...βέβαια ο κάγκουρας μέσα μου δεν θα πεθάνει ποτέ και 80 χρονών να φτάσω :p

Είναι πιο μαγικό όταν δεν κάνεις θόρυβο...

 

[giamar]

Είναι πιο μαγικό όταν δεν κάνεις θόρυβο...

Συμφωνουμε Πανο.
Διαφωνωντας

 

[notakos600]

Συμφωνουμε Πανο.
Διαφωνωντας

Γιάννη, πιστεύω κατάλαβες πως το εννοούσα...άλλο ο καυλωτικός ήχος και άλλο η βαβούρα.

 

[thanosgp]

Γιάννη, πιστεύω κατάλαβες πως το εννοούσα...άλλο ο καυλωτικός ήχος και άλλο η βαβούρα.

Κάτι έχει πάθει τελευταία ,μην τον παρεξηγείς.

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[giamar]

Το μοτο μου το ξετε :
Να μη με δεις παιζει ,
να μη'μακουσεις δεν;)

 

[Red Shogun]

Η αλήθεια είναι και η εργοστασιακή εξάτμιση βγάζει ήχο. Έναν σιγανό αλλά μπάσο θόρυβο τυπικό ενός 125αριού κινητήρα. Παρόμοιο με Innova απλά το Address βγάζει πιο μπάσο θόρυβο.

Ρε παιδιά όμως, αιώνια απορία. Τα Kaze-R πως και έχουνε τόσο ξεχωριστό θόρυβο; Μιλάω για εργοστασιακή εξάτμιση. Έχει διαφορετικά μέταλλα ο κινητήρας μέσα ή είναι το τελικό τέτοιο; Έχουνε έναν πολύ χαρακτηριστικό θόρυβο γενικά.

 

[notakos600]

Η αλήθεια είναι και η εργοστασιακή εξάτμιση βγάζει ήχο. Έναν σιγανό αλλά μπάσο θόρυβο τυπικό ενός 125αριού κινητήρα. Παρόμοιο με Innova απλά το Address βγάζει πιο μπάσο θόρυβο.

Ρε παιδιά όμως, αιώνια απορία. Τα Kaze-R πως και έχουνε τόσο ξεχωριστό θόρυβο; Μιλάω για εργοστασιακή εξάτμιση. Έχει διαφορετικά μέταλλα ο κινητήρας μέσα ή είναι το τελικό τέτοιο; Έχουνε έναν πολύ χαρακτηριστικό θόρυβο γενικά.

Συνήθως ο χαρακτήρας είναι...ένα διάφραγμα λιγότερο.

 

[Red Shogun]

Κατάλαβα...βγάζουνε έναν επίσης μπάσο, λίγο πιο δυνατό θόρυβο σε σχέση με άλλα μηχανάκια και είναι χαρακτηριστικά μεταλλικός. Επίσης και μεγαλύτερα μοντέλα όπως τα KLE έχουνε παρόμοιο μεταλλικό ήχο...λογικά η Kawasaki το έβαλε έτσι επίτηδες. Αλήθεια αυτό με ένα λιγότερο διάφραγμα βοηθάει στην απόδοση του κινητήρα;

 

[giamar]

Οχι ,μονο ψυχολογικα λογω ηχου νομιζεις οτι γινεται πιο δυνατο

 

[Red Shogun]

Η αλήθεια να λέγεται πάντως τα Kaze-R για την εποχή τους ήτανε απο τα πιο δυνατά στην αγορά. Βγάζανε 9 με 9.2 άλογα (δεν θυμάμαι ακριβώς) και είχανε 18αρι καρμπυρατέρ. Γενικά είχανε δυνατές επιταγχύνσεις και καλή τελική. Επίσης δυνατό ήτανε και το Suzuki Shogun 110 με 10.2 άλογα και τελική 105 km/h. Κατά κάποιο μαγικό τρόπο το δικό μου που είναι κινητήρας βασισμένος σε Shogun και ας ειναι 15 κυβικά παραπάνω βγάζει 0.7 άλογα λιγότερο. Και σχεδόν ίδια τελική. Τι στο καλό έκανες ρε Suzuki?