- Δημοσιεύσεις
- 26.384
- Ηλικία
- 62
- Περιοχή
- Αγρινιο
- Μοτοσυκλέτα
-
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
- Όνομα
- ΜΙΧΑΛΗΣ
- Περιοχή
- ΑΓΡΙΝΙΟ
Αφιέρωμα - Δέκα “πραγματάκια” που σπάνε τα νεύρα μας πάνω στις μοτοσυκλέτες
Είναι κάτι λεπτομέρειες στις μοτοσυκλέτες και στα scooter που σου σπάνε τα νεύρα, όχι μόνο γιατί δημιουργούν εργονομικά, πρακτικά και άλλης φύσεως προβλήματα, αλλά πολύ περισσότερο, γιατί θα ήταν πάρα πολύ εύκολο για τους κατασκευαστές, να τα είχαν προβλέψει και να τα είχαν εξαλείψει, χωρίς μεγάλο κόπο και κόστος. Είναι λες και αυτά απλά αφέθηκαν εντελώς στην τύχη τους και όταν μιλάμε για μοντέλα που κοστίζουν αρκετές χιλιάδες ευρώ, ε, όσο να πεις, ένα “φόρτωμα” το τρως. Στο θέμα που ακολουθεί, αναφερόμαστε σε 10 χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού του είδους. Λεπτομέρειες, θα πείτε… ναι αλλά αυτές κάνουν την διαφορά!
1. Ψηφιακές οθόνες που δεν διαβάζονται
Σύγχρονες και με πληθώρα παραμετροποιημένων πληροφοριών, οι ψηφιακές οθόνες LCD και TFT, τείνουν να αποτελέσουν τον κανόνα για τα μοντέλα των μοτοσυκλετών και των scoοter στις μέρες μας. Ωστόσο δεν είναι όλα ρόδινα, καθώς πολλές φορές, οι οθόνες αυτές είναι πρακτικά άχρηστες, αφού λόγω χαμηλής αντίθεσης (contrast), φωτεινότητας και αντανακλάσεων στην επιφάνεια τους, απλά δεν διαβάζονται! Θεωρητικά το πιο δύσκολο σενάριο για αυτές είναι ο κόντρα ήλιος, ωστόσο έχουμε δει παραδείγματα όπου οι ψηφιακές οθόνες χάνουν σε ευκρίνεια και σε άλλες, πολύ πιο εύκολες συνθήκες. Ξενέρωμα; Ναι μεγάλο!
2. Διπλό stand (η απουσία του…)
Έχουμε φτάσει στο σημείο να αναφέρουμε την ύπαρξη διπλού stand στον βασικό εξοπλισμό ενός μοντέλου, ως προσόν! Θα έπρεπε να είναι standard, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μοτοσυκλέτες με σαφή τουριστικό προορισμό. Με το διπλό stand, μπορείς να λιπάνεις και να ρυθμίσεις εύκολα την αλυσίδα, να τσεκάρεις λάδια, ενώ βοηθά επίσης στο φόρτωμα και στο δέσιμο αποσκευών. Γενικά η κάθετη θέση της μοτοσυκλέτας, είναι σαφώς προτιμότερη από αυτή του πλάγιου stand, για οποιαδήποτε επισκευή και έλεγχό, ακόμα και για το πλύσιμο. Οπότε σας παρακαλούμε κύριοι κατασκευαστές, βάλτε το ρημάδι στον standard εξοπλισμό!
3. Βαλβίδες ελαστικών που δεν προσεγγίζονται
Ναι, ζαντάρα! Με το πλάτος της το ευρύ και τα περίτεχνης χύτευσης μπράτσα της, κούκλα! Μέχρι που να δοκιμάσεις να τσεκάρεις την πίεση στα ελαστικά σε κάποιο βενζινάδικο και να αρχίσεις να βλαστημάς την τύχη σου, αφού τα ακροφύσια των πιεστικών, δεν μπορούν με τίποτα να φτάσουν στην “περήφανη” όρθια βαλβίδα που κάθετε ευθυτενής και απρόσιτη, στο κέντρο της ζάντας. Την κατάσταση δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τα ευμεγέθη δισκόφρενα που αποτελούν εμπόδιο στην όλη διαδικασία. Η λύση είναι γνωστή και πολύ μικρού κόστους: γωνιακές βαλβίδες. Γιατί δεν τις τοποθετούν οι κατασκευαστές; Γιατί μάλλον πιστεύουν ότι μας αρέσει ο μαζοχισμός! Για αυτό…
4. Που είναι η κόρνα;
Η κλασική θέση της κόρνας, είναι στο αριστερό grip, κάτω από όλους τους άλλους διακόπτες, εύκολα και άμεσα προσεγγίσιμη από τον αντίχειρά. Τελεία και παύλα! Έτσι μάθαμε να οδηγάμε για χρόνια, έτσι προστάζει η ανατομία της παλάμης και η θέση των δακτύλων σε αυτή. Αλλά όοοοοχι, τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να “βάζουν χέρι” και σε αυτό, με το κουμπί της κόρνας να κάνει…αλλαξοθεσιά με τον διακόπτη των φλας ή να μετακομίζει σε μέρη όπου ο αντίχειράς πήγαινε σπάνια, στην κλασική διάταξη. Οκ, συνηθίζεται με τον καιρό αλλά μιλάμε για ένα σημείο που θα έπρεπε να το βρίσκουμε αυτόματα χωρίς να το σκεφτόμαστε καθόλου, είναι θέμα ασφάλειας!
5. Καθρέπτες Κουασιμόδοι…
Πω πω τι μοτοσυκλετάρα είναι αυτή παναγιά μου;;!!! Το δίτροχο κομψοτέχνημα που σε έκανε να χάσεις τον ύπνο σου είναι μπροστά σου, στην αντιπροσωπεία, σε κάποια έκθεση ή –στην καλύτερη των περιπτώσεων- στο γκαράζ σου. Και αρχίζει να την “σκανάρεις” με τα μάτια σου, το βλέμμα σου “χαϊδεύει” κάθε πτυχή και κάθε λεπτομέρεια της, μέχρι που φτάνεις στους καθρέπτες… οι οποίοι μοιάζουν λες και τους πήραν από ποδήλατο Velamos του 70 και προσδίδουν στην μοτοσυκλέτα την όψη μεταλλαγμένης ακρίδας. O ορισμός της αισθητικής παραφωνίας και του ξενερώματος και ναι, συμβαίνει σε πολλά μοντέλα μοτοσυκλετών. Πόσο δύσκολο είναι δηλαδή να σχεδιαστούν όμορφοι και λειτουργικοί καθρέπτες;! Έλεος!
6. Πολύπλοκα menu
Πολλά τα ηλεκτρονικά βοηθήματα και τα συστήματα ασφαλείας στις σύγχρονές μοτοσυκλέτες, με την διασυνδεσιμότητα επίσης, να έχει πατήσει για τα καλά το πόδι της στους δύο τροχούς. Όλα αυτά ελέγχονται από τον αναβάτη, ενεργοποιούνται και απενεργοποιούνται, ενώ ρυθμίζονται και οι συνισταμένες τους. Το γιατί αυτό πρέπει να είναι μια διαδικασία που απαιτεί πάτημα ένα κάρο κουμπιών, χάσιμο σε δαιδαλώδεις διαδρομές υπερφορτωμένων menu και μαντικές ικανότητες για το πώς λειτούργει το όλο σύστημα, δεν το καταλαβαίνουμε. Ναι, οk, “read the f*cking manual” λένε, από την άλλη όμως, μιλάμε για πράγματα τα οποία θα έπρεπε να τα βρίσκεις άμεσα, γρήγορα και απλά… μοτοσυκλέτα οδηγάμε, η προσοχή μας είναι στραμμένη άλλου και όχι στα μπλιμπλίκια.
7. Αναξιόπιστοι δείκτες βενζίνης
Έχει και δείκτη στάθμης καυσίμου γράφει ο πίνακας με τον εξοπλισμό, αυτό που δεν αναφέρει βέβαια, είναι ότι αυτός δείχνει ότι του καπνίσει, όντας παντελώς αναξιόπιστος! Από μισό ρεζεβρουάρ πας στα 3/4 , μετά στο 1/4, ρεζέρβα και ξανά 1/4 και όλα αυτά μέσα σε 5 χιλιόμετρα διαδρομής, με τον δείκτη να επηρεάζεται σαφώς από τις κλίσεις και από τις αλλαγές στην κινητική κατάσταση, που αναταράσσουν το καύσιμο και το φλοτέρ στο ρεζερβουάρ. Έχει και άλλες περιπτώσεις, όπου από μισό ρεζερβουάρ, ξαφνικά βρίσκεσαι σε φάση “πας με αναθυμιάσεις” με την ρεζέρβα να αναβοσβήνει, χωρίς να υπάρξουν οι ενδείξεις των ενδιάμεσων σταδίων. Μια παράκληση προς τους κατασκευαστές λοιπόν… καλύτερα μην βάζετε καθόλου τέτοιους δείκτες, χίλιες φορές μια αξιόπιστη λυχνία ρεζέρβας, παρά αυτό το πράγμα!
8. Tάπες ρεζερβουάρ στο χέρι
Πας στο βενζινάδικο, ξεκλειδώνεις την τάπα της βενζίνης και την κρατάς στο χέρι, γιατί δεν προνόησε κάποιος ότι μια άρθρωση – μεντεσές σε αυτή, θα σου έκανε την ζωή πιο εύκολη. Με την τάπα στο χέρι, θα πρέπει να βγάλεις γάντια και φυσικά να πληρώσεις με χρήματα ή κάρτα το αντίτιμο. Να την ακουμπήσεις που; Στην σέλα; Και άμα πέσει; Να την δώσεις στον υπάλληλο; Που να την βάλεις; Ναι, αυτό που σκέφτεστε εκεί πρέπει να μπει αλλά με αποδέκτη αυτόν που αποφάσισε ότι η τάπα στο μηχανάκι σας θα πρέπει να είναι αφαιρούμενη!
9. Γελοία χροιά στην κόρνα
Είσαι με τελευταίας γενιάς “κάτσε καλά” streetfighter, αυτό που και μόνο στην όψη του κλειδώνονται τα γυναικόπαιδα στο σπίτι και μεριάζουν οι πάντες στον δρόμο, το απόλυτο όπλο, την αμαρτία στους δύο τροχούς, που βρυχάται σαν δαίμονας. Μέχρι που πατάς την κόρνα και ακούγεται σαν συνδυασμός βουβουζέλας με κουνούπι. Ε μα όχι! Όχι! Τόσες εργατοώρες ξοδέψατε ρε σεις για να το σχεδιάσετε και να το εξελίξετε, ένας δεν βρέθηκε να πει “ρε σεις, ακούγεται αστεία η κόρνα, ας βάλουμε μια άλλη…”; Πόσο δύσκολο να το καταλάβετε ρε γαμώτο;
10. Πρόσβαση μετ΄ εμποδίων
Tηλέφωνο σε αντιπροσωπεία: “Ναι γεια σας, έχω ένα Suyamawaki 917R και δεν μπορώ να βγάλω την σέλα και να βρω τα εργαλεία, μπορείτε να μου πείτε πως θα το κάνω;”. Ε μα είναι πολύ απλό φίλε μου, απλά χρειάζεται να ξεβιδώσεις 12 βίδες, να βγάλεις το μισό fairing, να μετακινήσεις την μπαταρία και την ασφαλειοθήκη και κάτω από εκεί, σε ένα τμήμα ανάμεσα στο μοχλικό της πίσω ανάρτησης και του συλλέκτη της εξάτμισης, όπου φτάνεις μόνο με τα ακροδάχτυλα σου, είναι τα εργαλεία! Εντάξει, υπερβολικό το παράδειγμα αλλά έχει μια δόση αλήθειας… τις έχουν κάνει πολύπλοκές τις μοτοσυκλέτες παιδιά… γεγονός….
Πηγη https://www.bikeit.gr
