esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.131
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
το σηριαλ του ποτε σταματά συνεχίζεται...παντως καθε φορά φαίνεται και πιο κοντά ...
Όταν ένας αθλητής, και μάλιστα ένας αθλητής κορυφαίου επιπέδου όπως ο Rossi φτάνει σε μια συγκεκριμένη ηλικία και τα αποτελέσματα που φέρνει αρχίζουν να φθίνουν, είναι ευνόητο ότι ο κόσμος θα αναρωτιέται αν πρέπει να αποσυρθεί όσο βρίσκεται ακόμη στην κορυφή.
Αλλά το να αμφισβητήσει κάποιος τον Valentino Rossi, την απόλυτη εικόνα του αθλήματος της μοτοσυκλέτας, και την ανδρεία του να θέτει τον εαυτό του σε τέτοιον ανταγωνισμό, είναι εγγύηση για να δεχτεί πολλές προσβολές. Κάτι τέτοιο όμως είναι αναμενόμενο όταν τίθεται ένα θέμα που εμπεριέχει τόσο πάθος.
Καταρχήν θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τον ίδιο τον Rossi. Το θέμα της μελλοντικής του καριέρας δεν τέθηκε τώρα. Πρωτοεμφανίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο στον αγώνα της Βαλένθια και παρέμεινε έκτοτε ως θέμα. Ο Rossi έχει υπάρξει σαφής: θα αποφασίσει τι θα κάνει το τέλος του πρώτου τριμήνου της σεζόν του 2018. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Rossi θα ήθελε να συνεχίσει αλλά πριν πάρει την απόφαση αυτή θα ήθελε να ξέρει και ο ίδιος πού βρίσκεται σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
Ο Alessio “Uccio” Salucci, κολλητός φίλος του Valentino, δεξί του χέρι και άνθρωπος της εμπιστοσύνης του, λέει “Ελπίζω ότι θα ανανέωσει το συμβόλαιό του αλλά βάζω στοίχημα ότι θα μείνει για δύο ακόμη σεζόν”. “Ο Vale δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά τον 10ο τίτλο. Μεταξύ των GP δεν κάνει τίποτε άλλο παρά γυμναστική και οδήγηση, οδήγηση και γυμναστική, 10 ώρες την ημέρα. Παρατηρεί πάντα τι κάνουν οι άλλοι και σκέφτεται συνεχώς πώς θα βελτιωθεί, πώς θα μάθει. Από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα, παρατηρεί τα πάντα”.
Σίγουρα δεν του λείπει το κίνητρο. Δεν φαίνεται να έχει χάσει τον ενθουσιασμό του για τους αγώνες, δεν φαίνεται να παραιτείται από τις επιθέσεις του στους αντιπάλους του. Η αφοσίωσή του; Πιο μεγάλη από ποτέ!
Είναι όμως αυτά αρκετά; Αν προσέξουμε τα στατιστικά μπορεί να πάρουμε μια ιδέα. Τα νούμερα μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε ανάλογα με το τι θέλουμε να επισημάνουμε. Για παράδειγμα, ένα στατιστικό στοιχείο δείχνει ότι από τον τελευταίο παγκόσμιο τίτλο του το 2009, ο Rossi έχει κερδίσει 12 GPs, και το 12 διαιρούμενο με 8 ισοδυναμεί με 1,5 νίκες ανά σεζόν - όχι αρκετό για κάποιον που φιλοδοξεί να ξανακερδίσει τον τίτλο. Αν όμως φορέσεις “τα γυαλιά” του Rossi οι ίδιοι αριθμοί δείχνουν ότι ο Rossi τερμάτισε στη δεύτερη θέση το 2014, το 2015 και το 2016, επιδεικνύοντας μια σταθερή συνέπεια που τον οδήγησε στο κατώφλι της επιτυχίας, γεγονός που δείχνει ότι η έλλειψη ταχύτητας αναπληρώθηκε με μεγάλη σταθερότητα.
Ας φανταστούμε ότι μετά από ένα θλιβερό 2017, ο Rossi επιστρέφει στο μονοπάτι της συνέπειας για το 2018. Θα ήταν αυτό αρκετό για να νικήσει τους πεινασμένους λύκους όπως τον Marc Marquez, τον Maverick Viñales, και τον νεοφερμένο Franco Morbidelli; Και ας μην ξεχνάμε τον Johann Zarco, τον Andrea Dovizioso, και τον Andrea Iannone. Ήδη το πρωτάθλημα του 2018 φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο, φαντάσου τι θα γίνει το 2019 ή το 2020.
Όπως επισημαίνει ο Salucci, ο Rossi έχει εμμονή με τον 10ο παγκόσμιο τίτλο. Κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας σκέφτεται τον τίτλο και η αφοσίωσή του αυτή τον κάνει να προοδεύει τα τελευταία χρόνια παρά την ηλικία του. Για παράδειγμα το 2015 ήταν μια φανταστική χρονιά για τον Rossi. To 2016 προστέθηκε και ταχύτητα στη συνέπεια που είχε επιδείξει την προηγούμενη χρονιά. Αν δεν συνέβαιναν κάποια λάθη και αν δεν είχε κάποιες ατυχίες ίσως να είχε κερδίσει τον τίτλο.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε δει έναν πολύ γρήγορο Valentino Rossi. Αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Κανείς δεν αμφισβητεί τον Rossi αλλά τα 40 (η ηλικία που θα έχει το 2019) είναι πολλά χρόνια για τέτοιους τίτλους.
Κατά πάσα πιθανότητα ο Rossi θα πάρει την απόφαση του γύρω στα τέλη Μαϊου στον αγώνα του Le Mans. Αν τότε πιστεύει ότι μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο, θα το κάνει.
“Σε θέση μάχης” δεν σημαίνει απαραίτητα το να κερδίσει τον τίτλο αλλά και το να είναι εξίσου ανταγωνιστικός για να κερδίσει αγώνες. Αν ο Rossi πιστέψει ότι δεν μπορεί να καταφέρει ούτε αυτόν το στόχο, πιθανώς θα εγκαταλείψει. Είναι από τους οδηγούς που δεν τους αρέσει να παλεύουν για τον 5η, 6η ή 7η θέση.
Τι θα κάνει λοιπόν ο Rossi στο τέλος του 2018;
Ένα άρθρο του Manuel Pecino
www.motoria.gr
Όταν ένας αθλητής, και μάλιστα ένας αθλητής κορυφαίου επιπέδου όπως ο Rossi φτάνει σε μια συγκεκριμένη ηλικία και τα αποτελέσματα που φέρνει αρχίζουν να φθίνουν, είναι ευνόητο ότι ο κόσμος θα αναρωτιέται αν πρέπει να αποσυρθεί όσο βρίσκεται ακόμη στην κορυφή.
Αλλά το να αμφισβητήσει κάποιος τον Valentino Rossi, την απόλυτη εικόνα του αθλήματος της μοτοσυκλέτας, και την ανδρεία του να θέτει τον εαυτό του σε τέτοιον ανταγωνισμό, είναι εγγύηση για να δεχτεί πολλές προσβολές. Κάτι τέτοιο όμως είναι αναμενόμενο όταν τίθεται ένα θέμα που εμπεριέχει τόσο πάθος.
Καταρχήν θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τον ίδιο τον Rossi. Το θέμα της μελλοντικής του καριέρας δεν τέθηκε τώρα. Πρωτοεμφανίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο στον αγώνα της Βαλένθια και παρέμεινε έκτοτε ως θέμα. Ο Rossi έχει υπάρξει σαφής: θα αποφασίσει τι θα κάνει το τέλος του πρώτου τριμήνου της σεζόν του 2018. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Rossi θα ήθελε να συνεχίσει αλλά πριν πάρει την απόφαση αυτή θα ήθελε να ξέρει και ο ίδιος πού βρίσκεται σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
Ο Alessio “Uccio” Salucci, κολλητός φίλος του Valentino, δεξί του χέρι και άνθρωπος της εμπιστοσύνης του, λέει “Ελπίζω ότι θα ανανέωσει το συμβόλαιό του αλλά βάζω στοίχημα ότι θα μείνει για δύο ακόμη σεζόν”. “Ο Vale δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά τον 10ο τίτλο. Μεταξύ των GP δεν κάνει τίποτε άλλο παρά γυμναστική και οδήγηση, οδήγηση και γυμναστική, 10 ώρες την ημέρα. Παρατηρεί πάντα τι κάνουν οι άλλοι και σκέφτεται συνεχώς πώς θα βελτιωθεί, πώς θα μάθει. Από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα, παρατηρεί τα πάντα”.
Σίγουρα δεν του λείπει το κίνητρο. Δεν φαίνεται να έχει χάσει τον ενθουσιασμό του για τους αγώνες, δεν φαίνεται να παραιτείται από τις επιθέσεις του στους αντιπάλους του. Η αφοσίωσή του; Πιο μεγάλη από ποτέ!
Είναι όμως αυτά αρκετά; Αν προσέξουμε τα στατιστικά μπορεί να πάρουμε μια ιδέα. Τα νούμερα μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε ανάλογα με το τι θέλουμε να επισημάνουμε. Για παράδειγμα, ένα στατιστικό στοιχείο δείχνει ότι από τον τελευταίο παγκόσμιο τίτλο του το 2009, ο Rossi έχει κερδίσει 12 GPs, και το 12 διαιρούμενο με 8 ισοδυναμεί με 1,5 νίκες ανά σεζόν - όχι αρκετό για κάποιον που φιλοδοξεί να ξανακερδίσει τον τίτλο. Αν όμως φορέσεις “τα γυαλιά” του Rossi οι ίδιοι αριθμοί δείχνουν ότι ο Rossi τερμάτισε στη δεύτερη θέση το 2014, το 2015 και το 2016, επιδεικνύοντας μια σταθερή συνέπεια που τον οδήγησε στο κατώφλι της επιτυχίας, γεγονός που δείχνει ότι η έλλειψη ταχύτητας αναπληρώθηκε με μεγάλη σταθερότητα.
Ας φανταστούμε ότι μετά από ένα θλιβερό 2017, ο Rossi επιστρέφει στο μονοπάτι της συνέπειας για το 2018. Θα ήταν αυτό αρκετό για να νικήσει τους πεινασμένους λύκους όπως τον Marc Marquez, τον Maverick Viñales, και τον νεοφερμένο Franco Morbidelli; Και ας μην ξεχνάμε τον Johann Zarco, τον Andrea Dovizioso, και τον Andrea Iannone. Ήδη το πρωτάθλημα του 2018 φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο, φαντάσου τι θα γίνει το 2019 ή το 2020.
Όπως επισημαίνει ο Salucci, ο Rossi έχει εμμονή με τον 10ο παγκόσμιο τίτλο. Κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας σκέφτεται τον τίτλο και η αφοσίωσή του αυτή τον κάνει να προοδεύει τα τελευταία χρόνια παρά την ηλικία του. Για παράδειγμα το 2015 ήταν μια φανταστική χρονιά για τον Rossi. To 2016 προστέθηκε και ταχύτητα στη συνέπεια που είχε επιδείξει την προηγούμενη χρονιά. Αν δεν συνέβαιναν κάποια λάθη και αν δεν είχε κάποιες ατυχίες ίσως να είχε κερδίσει τον τίτλο.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε δει έναν πολύ γρήγορο Valentino Rossi. Αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Κανείς δεν αμφισβητεί τον Rossi αλλά τα 40 (η ηλικία που θα έχει το 2019) είναι πολλά χρόνια για τέτοιους τίτλους.
Κατά πάσα πιθανότητα ο Rossi θα πάρει την απόφαση του γύρω στα τέλη Μαϊου στον αγώνα του Le Mans. Αν τότε πιστεύει ότι μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο, θα το κάνει.
“Σε θέση μάχης” δεν σημαίνει απαραίτητα το να κερδίσει τον τίτλο αλλά και το να είναι εξίσου ανταγωνιστικός για να κερδίσει αγώνες. Αν ο Rossi πιστέψει ότι δεν μπορεί να καταφέρει ούτε αυτόν το στόχο, πιθανώς θα εγκαταλείψει. Είναι από τους οδηγούς που δεν τους αρέσει να παλεύουν για τον 5η, 6η ή 7η θέση.
Τι θα κάνει λοιπόν ο Rossi στο τέλος του 2018;
Ένα άρθρο του Manuel Pecino
www.motoria.gr
