ΑΛΣΑΤΙΑ - ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ - ΒΡΕΤΑΝΗ

[Stefas]

Είναι τα ταξίδια με τη μηχανή μια συνήθεια ή ένας τρόπος να γνωρίζουμε τον κόσμο?



Μάλλον είναι το ταξίδι με την μηχανή μια συνήθεια που μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο καλύτερα και… καλύτερο. Δεν ξέρω αν ποτέ θα ταξίδευα, σε ένα ταξίδι που δεν θα το σχεδίαζα, που δεν θα το είχα κάνει τόσες και τόσες φορές στο χάρτη και στο μυαλό μου, γιατί πιστεύω, αν όχι όλο το ταξίδι, σίγουρα το περισσότερο είναι η προσπάθεια, η αναμονή, το ψάξιμο, το όνειρα, τα βράδια στον υπολογιστή που όλο και αργεί η μέρα της φυγής

Στο προκείμενο λοιπόν, μετά από ένα χειμώνα όνειρα και σχέδια, διαδρομές, ταξιδιωτικά, σκέψεις και ιδέες ήρθε η μέρα, που τα τελευταία σχεδόν είκοσι χρόνια… φεύγουμε με την Αθανασία για το ταξίδι της χρονιάς. Τώρα πια όχι για να δούμε καινούργια μέρη, νέα πράγματα, αλλά για να αφήσουμε πίσω τα παλιά. Παραδοσιακά λοιπόν 21 Ιουνίου το μεσημέρι τελειώνουν τα σχολεία και το απόγευμα αναχώρηση με τις Μινωικές Γραμμές για Ανκόνα. Φέτος το σχέδιο είναι Γαλλία. Αλσατία - Νορμανδία - Βρετάνη ως βασικοί προορισμοί και Βέλγιο - Ελβετία και Ιταλία ως πέρασμα και στάσεις για διανυκτερεύσεις



Η διαδρομή στην Ιταλία γνωστή ως το Κόμο από την σύντομη Α1 με μια διανυκτέρευση κάπου στην Πάρμα. Από εκεί αφήνουμε την άχαρη, πλην σύντομη εθνική και στο Airolo μπαίνουμε στη Via S. Gottardo, 6780 Airolo,(έξοδο από την Α1 για το πάσο) προς Ελβετία. Αυτή η οδό μας περνάει πάνω από το ομώνυμο Τούνελ των 18 κλειστοφοβικών χιλιομέτρων, που λόγω παλιότερης κακής εμπειρίας (είχα ξεμείνει από τρόμπα βενζίνης το 2003 με το GS μέσα στο τούνελ στο 5ο km kαι έκανα τα υπόλοιπα 12 βασανιστικά km σε ρυθμούς χελώνας με αφόρητη ζέστη…) δεν ήθελα να το ξαναπεράσω. Και βέβαια το πάσο ήταν καταπληκτικό και αρκετά παγωμένο, έως πάρα πολύ

 

[Dimitris Amaliada]

Σωτήρη ευχαριστούμε που μας ταξιδεύεις ...!!

 

[Stefas]

Η θερμοκρασία σε χαμηλά επίπεδα, η διάθεση σε υψηλά, το οδόστρωμα τέλειο, το τοπίο αλπικό και μες στην σύγχυση ήρθαν και οι αδέσποτες νιφάδες χιονιού. Όλα έδειχναν πως η εκδρομή θα έχει από όλα μέχρι και χιόνι μες στο καλοκαίρι. Τέλεια.






Και το αλπικό τρένο καθώς κατηφόριζε η διαδρομή και πηγαίναμε προς την Άνοιξη…





Οι εικόνες εναλλάσσονταν και η μια συμπλήρωνε την άλλη σε ομορφιά. Δρόμοι φτιαγμένοι να δεις, να οδηγείς, τοπία που αγγίζουν κάθε μοτοσυκλετικό αισθητήριο. Μετά από στάσεις και οδηγώντας πάντα σε δευτερεύουσες οδούς της Ελβετίας, τηρώντας τα όρια ταχύτητας, γιατί το έχω πληρώσει στο παρελθόν, βγήκαμε από το πάσο και συνεχίζουμε στην υπέροχη ελβετική φύση. Δεν χρειάζεται βινιέτα

 

[Stefas]

Κάνοντας αυτήν την υπέροχη διαδρομή που περνάει από τη λίμνη Λουκέρνη και Zuk με αρκετά παραλίμνια km μέσω της axenstrasse (έτσι η αναζήτηση στο gps), φτάσαμε στη Γαλλία στο Κολμάρ νωρίς το απόγευμα. Η πόλη γνωστή, πολυφωτογραφιμένη και ίσως δίκαια θεωρείται μια από τις 5 ομορφότερες μικρές πόλεις της Ευρώπης






Η πόλη, λένε, ακροβατεί πάνω στη Γαλλική απλότητα και την Γερμανική αυστηρότητα με αρκετούς επηρεασμούς και από τις δυο χώρες, στη γλώσσα. τη θρησκεία και την αρχιτεκτονική. Έχει ένα ιδιαίτερο χαραχτήρα και μια αισθητική που την κάνει να διαφέρει αλλά και να χαρακτηρίζει μια περιοχή, την Αλσατία.
Την επόμενη μέρα με έδρα πάντα το Κολμάρ κάναμε μια εκδρομή στα γνωστά γραφικά κρασοχώρια της Αλσατίας. Βλέποντας αυτά τα όμορφα χωριά αναρωτιόμασταν γιατί εμείς στην όμορφη ελληνική φύση έχουμε κάνει την ασχήμια και το κιτς, χαρακτηριστικά του τόπου μας??? Για ακόμα μια φορά θαυμάζαμε την αγάπη και την συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων για τη φύση και το περιβάλλον που το θεωρούν μέρος του πολιτισμού τους, εμείς βέβαια ως δεδομένο και κτήμα μας…

 

[Stefas]

Τα χωριά έχουν να επιδείξουν παντού όμορφες γωνιές, ήρεμο ρυθμό ζωής, ήσυχο περιβάλλον και φυσικά μια ανοιχτή καταπράσινη φύση, σε μια πανέμορφη επαρχία γεμάτη αμπελώνες

Το Eguisheim Λιθόστρωτα δρομάκια στολισμένα με λουλούδια οδηγούν στην μικρή κεντρική πλατεία με το πανέμορφο σιντριβάνι και το άγαλμα του Πάπα να εποπτεύει τους περαστικούς…

Η μεσαία σειρά των σπιτιών ξεκινάει με ένα σπίτι μακρόστενο και γερμένο, που δεν υπάρχει τουρίστας που πήγε στο χωριό και δεν φωτογραφήθηκε.

Το σπίτι μακρόστενο και γερμένο, αρκετά μικρό στην είσοδο.




Το μεσημέρι φάγαμε στο εστιατόριο της Νάνσης, κατά την ελληνική εκδοχή του ονόματος, πολύ καλή κουζίνα με υπέροχο κόκκινο κρασί και γαλλική παλιά μουσική, όλα ήταν ωραία και…. η Νανσή ωραιότερη (Φώτο με πρόσωπα διώκονται για προσωπικά δεδομένα).





Και το σχολείο του χωριού (να μην ξεχνάω και το επάγγελμα). Αν θα ήθελα ένα τόσο όμορφο σχολείο? ¨όχι¨ προτιμώ τα δικά μας με τα γκράφιτι και τα συνθήματα. Δείχνουν ζωντάνια, νεολαία που βράζει, δασκάλους αδιάφορους και άλλα τέτοια.. Αυτά.

Turckheim Πανέμορφο ζωγραφιστό χωριό, με παρκινγκ για τις μηχανές στην είσοδο, ωραία μαγαζάκια να φας να πίνεις κρασάκι αλλά όχι μετά για μηχανάκι. Στην Αλσατία πρέπει να σε πηγαίνουν, να μην οδηγείς.

 

[Stefas]

Ribeauvillé το χωριό έχει πολύ καλά οινοποιεία, μικρά ιδιόκτητα που σε καλούν να δοκιμάσεις και αν θες να αγοράσεις. Με την περιήγησή μου σε μερικά απ αυτά ένιωσα τόσο καλά… που χρειάστηκα δυο καφέδες για να επιστρέψω στο Κολμάρ. Γερμανός με LC στο παρκινγκ, αφού μαζί δοκιμάζαμε τα προϊόντα… ήπιε και μια μπύρα στο τέλος. <για να ταξιδέψει>, είπε. Ωραίος ο Γερμανός
Υπάρχουν πολλά χωριά να δεις, θες τουλάχιστον δυο μέρες
Την επομένη αναχώρηση μετά το πρωινό μέσω της Α4 για Μπρυζ. Τα χιλιόμετρα ήταν γύρω στα 600 και κλασσικά στάση στο Λουξεμβούργο για βενζίνη,(0,90) μιας και εκεί είναι πάμφθηνη, σε σχέση με τα γύρω κράτη, και βέβαια οι πλούσιοι ευρωπαίοι συνωστίζονται υπομονετικά στις ουρές γιατί κερδίζουν 8 έως 10 ευρώ, στο γέμισμα, τόσο καλά… Εγώ ως απείθαρχος μοτοσικλετιστής προσπέρασα την ουρά, μερικοί διαμαρτύρονταν, <αλλά έτσι γίνεται και στα σύνορα γιατί εδώ να διαφέρει>, σκέφτηκα, κι έτσι με δικαιολόγησα… γέμισα και έφυγα.

Στο ξενοδοχείο έβαλα την μηχανή ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο και η τοπική αστυνομία μου είπε <έχει ταμπέλα απαγορευτική>

<αυτή λέει για τα μικρά moto> του είπε η Αθανασία δείχνοντας την πινακίδα. <Ναι> είπε ο Αστυνομικός και έφυγε. Γελάγαμε με το κυριούλη της ρεσεψιόν

Η Μπρύζ πανέμορφη αρχοντική μα κυρίως ρομαντική πόλη, δίκαια την αποκαλούν Βενετία του Βορρά






Η πόλη έχει πολύ ζωή όσο διαρκεί η μέρα και διαρκεί αρκετά 10 και σκοτεινιάζει αλλά, μετά θυμίζει ολίγον από θρίλερ. Κάποιες φιγούρες έβλεπες στα λιθόστρωτα δρομάκια που αναρωτιόμασταν αν φταίει ο δρόμος ή μπύρα για τα σλάλομ των Βέλγων… Μια τα ψηλά κτήρια, μια το ποτάμι, μια οι λιθόστρωτοι δρόμοι, που δεν περπατά κανείς, μια η καταχνιά από την υγρασία του ποταμού σου φτιάχνουν τόσο τη διάθεση που, ή θα πίνεις ή θα κοιμάσαι, εγώ πάντως δεν κοιμήθηκα..

 

[Stefas]

Την επομένη κάναμε μια εκδρομή στη Γάνδη μικρή απόσταση 50 km αρκετά γραφική.

Η Γάνδη μεσαιωνική πόλη εμπορικό κέντρο της περιοχής το μεσαίωνα, προφυλαγμένη στην ενδοχώρα από τους Πειρατές είχε μεγάλη εμπορική ανάπτυξη. Σήμερα είναι από τις μεγαλύτερες φοιτητουπόλεις της Ευρώπης με ένα πολύ καλό τμήμα Φυσικής και Μηχανικής αντοχής υλικών



Πολύ νεολαία ωραία ατμόσφαιρα και αρκετά μαγαζιά για τους φοιτητές και όχι μόνο, με μια πολύ καλή έκθεση – Μουσείο Φυσικής. Το τίμησα δεόντως για 2 ώρες σχεδόν, φεύγοντας με μια πικρόχολη αίσθηση για τη δική μας παιδεία…

Στο ταξίδι πάλι, στα πιο ευχάριστα. Την επομένη προορισμός Ονφλέρ Νορμανδία μέσω της επαρχιακής D940 που περνά από Διέππη και Καλαί. Όλη παραθαλάσσια. Ο δρόμος σε πάει από μόνος του παραθαλάσσια με μερικές παρακάμψεις. Αν κουραστείς συνεχίζεις την D940 που εναλλάσσεται σε D925 και επιλέγεις που θα παρακάμψεις για τα παράλια. Η κίνηση σε φυσιολογικά επίπεδα, Ιούνιο μήνα.

Στάση στο Καλαί να δούμε τη σήραγγα για την Αγγλία που είναι όντος εντυπωσιακή στην είσοδο. Εκεί είχα και ένα τηλέφωνο από την Ελλάδα και μια καλή είδηση για την δουλειά μου, οπότε από τη χαρά μου, δεν έβγαλα ούτε Φώτο πήγαμε κατευθείαν να απολαύσουμε όχι ότι βλέπαμε αλλά ότι θα βλέπαμε γυρίζοντας γυρίζοντας Ελλάδα


Πλησιάζοντας τις ακτές της Νορμανδία βλέπεις τους τεράστιους κοφτούς βράχους που δέρνονται από τη θάλασσα και μοιάζουν απροσπέλαστοι. Αυτό πίστευε και ο Χίτλερ, πως είναι αδύνατη η απόβαση στη Μάγχη από αυτό το σημείο της Νορμανδίας. Η σιγουριά της δύναμης????



Στάση στη Χάβρη για καφέ, μάλλον και για άλλον ένα καφέ, αυτό που ξεχωρίζεις είναι τα μνημεία θύμησης του β΄ παγκοσμίου πολέμου. Περνώντας μια μεγάλη γέφυρα μεγαλύτερη του Ρίου, στην οποία οι μηχανές δεν πληρώνουν παρακαλώ, τα αυτοκίνητα 24 ευρώ, περνάς στο Ονφλέρ. Είναι η κατάληξη του Σηκουάνα στη θάλασσα της Μάγχης


Ονφλέρ Παλιά ήταν ένα ασήμαντο ψαροχώρι όμως η εύκολη πρόσβαση από το Παρίσι και οι κατοικίες μερικών αστέρων του γαλλικού σινεμά το ανέδειξαν στο τοπ προορισμό του βορρά. Είναι αρκετά γραφικό και εξ ίσου ακριβό. Οι λάτρεις των οστρακοειδών θα βρουν τον γαστρονομικό τους παράδεισο.Το βράδυ στην παραλία τα μαγαζιά αρκετά ατμοσφαιρικά με τους Γάλλους και τις Γαλλίδες, αρκετά περιποιημένες, πίνουν τοπικό κρασί, καπνίζουν και ενίοτε χορεύουν. Ωραία βραδιά σε μαγαζί που τυχαία βρεθήκαμε με πολύ κρασί και χορό. Εγώ κοιτούσα και θαύμαζα τη γαλλική ομορφιά…., δεν χόρευα

 

[Stefas]

Την επόμενη κάναμε μια μικρή εκδρομή στη Νορμανδική φύση με τα μεγάλα λιβάδια τις παχιές άσπρες αγελάδες, αλήθεια είναι εκατοντάδες, στο δηλώνουν οι μυρωδιές που έρχονται από παντού, αλλά τα χωριά πολύ καθαρά και οι μονάδες οι αγροτικές έξω από τους οικισμούς

Για να καταλήξουμε στο πολυσυζητημένο Ντιοβίλ. Θέρετρο των διασήμων του σινεμά, η πόλη της κρύας θάλασσας και της χρυσής άμμου, όπως αρέσκονται να την προβάλλουν οι Γάλλοι. Τίποτα από αυτά δεν είδα, μπάνιο δεν έκανα γιατί μπορεί ως τώρα ο καιρός να μας έκανε το χατίρι ως προς την βροχή, αλλά το κρύο ήταν αρκετό και σε δέκα μέρες μας περίμενε η πραγματική θάλασσα…. Εδώ το χρώμα μολυβί καμία σχέση με το γαλάζιό μας

Υπάρχουν οι αλλαξιέρες που η κάθε μια έχει και το όνομα σκηνοθέτη ή ηθοποιού που πέρασε από εκεί. Η παραλία ατέλειωτη καμιά σχέση με τα ελληνικά διαμάντια. Η πόλη όμως καμιά σχέση με τις ελληνικές παραλιακές πόλεις


Η θερμοκρασία όλο έπεφτε αλλά δεν έβρεχε και έτσι όλα ήταν καλά. Στην Ελλάδα είχε 35 και εκεί 14.

Μέχρι τώρα αυτό που μας άρεσε ήταν ότι οι πόλεις αυτές δεν είχαν τις ορδές των τουριστών με τον ξεναγό να πηγαίνει μπροστά και οι άλλοι πίσω με ένα αδιευκρίνιστο βλέμμα και χαμόγελο να κοιτούν και να ακούνε και ενίοτε να φωτογραφίζουν. Δεν είχαν τις ορδές των Ιαπώνων με την αγωνία τις ψηφιοποίησης της κάθε στιγμής… Εγώ είμαι σ αυτούς που δεν φωτογραφίζουν αλλά και δεν ακούν, μου τα λέει η Αθανασία σε περίληψη…

Οι ντόπιοι κυριαρχούν και αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι πιο κοντά στη κουλτούρα τους, είναι ευγενέστατοι και εισπράττεις μια λεπτότητα στην συμπεριφορά τους, στην όποια επαφή ή συναλλαγή μπορεί να έχεις ως τουρίστας, καμία σχέση με την τουριστική αλλοτρίωση της Κυανής Ακτής

Αρκετές Honda Deauville κυκλοφορούν μάλλον θεωρούν τιμητικό που επέλεξαν την πόλη τους ως μοντέλο μηχανής και αρκετές Harley (και BMW γιατί θα αναρωτιέστε)
Το πρωί της επομένης φύγαμε για την Βρετάνη

 

[Stefas]

Η διαδρομή κατά μήκος των ακτών είναι πολύ ωραία, (D514) περνάει από πολλά ψαροχώρια χαρακτηριστικής Νορμανδικής Αρχιτεκτονικής και αισθητικής. Οι ακτές θυμίζουν πάντα πως κάποτε εκεί σκοτώθηκαν άνθρωποι υπηρετώντας την τρέλα του πολέμου. Στο χάρτη σημειώνω τις στάσεις.

Το Σαιν Μαλό, κάποτε άνδρο των πειρατών οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν το μεσαίωνα. Μαζί με το κοντινό του Μοντ Σαιν Μισέλ είναι σήμερα από τους ομορφότερους προορισμούς στην Μάγχη. Η όψη της πόλης κοιτάζοντάς την από τα βράχια της παραλίας είναι εντυπωσιακή με τα επιβλητικά οχυρωματικά κάστρα που υψώνονται από την παραλία. Η πόλη καταστράφηκε το ΄44 στην απόβαση των συμμάχων. Εδώ υπάρχει και το νεκροταφείο πολέμου.


Το Μοντ Σαιν Μισέλ το γοτθικό μοναστήρι είναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής. Απέχει 55 km. Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιά της UNESCO. Εδώ συμβαίνει ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα που έχω παρατηρήσει στη φύση: η άμπωτη και η πλημμυρίδα. Εκεί που το απόγευμα σχεδόν περπατούσαμε ως τα τείχη της πόλης, το πρωί η θάλασσα είχε σκεπάσει σχεδόν τη γέφυρα.

Εδώ το πρωί σκεπάζεται από τη θάλασσα

Οι ντόπιοι λένε την παραλία κόκκινη από τις μάχες και τον όλεθρο του πολέμου κατά την απόβαση. Υπάρχει μουσείο με όπλα, άρματα του πολέμου φωτογραφίες και ότι θυμίζει εκείνες τις μέρες της απόβασης. Επίσης ένα από τα μεγαλύτερα ενυδρεία της Ευρώπης
Προορισμός τώρα ήταν η Ρουέν νότια της Νορμανδίας μικρή απόσταση γύρω στα 300km από εκεί. Πολύ ζωντανό εμπορικό κέντρο πολύ κόσμο, ωραία αγορά σε ένα
μεγάλο πεζόδρομο, πόλεις να δεις, πόλεις να ζεις.


Πρωί της επομένης παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής κατηφορίζοντας. Ως τώρα ο καιρός υπέροχος από βροχή μηδέν, από κρύο αρκετό κατά περιοχές. Όλα δούλευαν ρολόι

Το βράδυ πετύχαμε ένα ωραίο σόου του Δήμου στην κεντρική πλατεία της πόλης. Είχε αναπαράσταση της ιστορίας της πόλης ψηφιοποιημένη που προβάλλονταν από τεράστιους προνζέκτορες πάνω στην εκκλησία της πλατείας με μουσική από τους U2 . Υπερθέαμα

 

[Stefas]

Πρωί με αρκετή ομίχλη παίρνουμε την μεγάλη εθνική Α13 με κατεύθυνση τη Γκρενόμπλ περίπου 750 km εύκολα από εθνική. Σήμερα έχει προγραμματισμένη στάση στο GIVERNY το χωριό του Μονέ όπου οι περίφημοι κήποι του μεγάλου Ιμπρεσιονιστή ζωγράφου. Εκεί ο Μονέ σε ένα κατάφυτο μέρος έφτιαξε ένα σπίτι με τεχνητές λίμνες με νούφαρα αλλά και διάφορους κήπους.

Δε νομίζω να έχω τη γνώση ή την ικανότητα να το περιγράψω, απλώς αν βρεθείτε εκεί αφιερώστε λίγες ώρες, είναι ταξίδι αισθήσεων. Τι άλλο να πω?

Στο δρόμο φεύγοντας, η Αθανασία έριξε την ιδέα <δεν πάμε μια βόλτα μέσα στο Παρίσι>?

Και φύγαμε Παρίσι, χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα. Το ταξίδι με την μηχανή έχει την μαγεία της ζωντανής εκπομπής όλα αλλάζουν…. Παρίσι λοιπόν

 

[Stefas]

Δεν ξέρω γιατί αλλά εκείνο το πρωινό στο Παρίσι μ άρεσε πολύ. Μου άρεσε να οδηγώ μες την πόλη να βλέπω τον Πύργο από όπου και αν βρισκόμουν, τις ωραίες διαδρομές δίπλα στον Σηκουάνα, είχε και ωραίο ήλιο, οπότε ήταν η πόλη του φωτός




Ήταν Κυριακή και άνετα κυκλοφορούσαμε τα μέρη γνωστά είχαμε πάει πριν τρία χρόνια πάλι αλλά όσες φορές και αν πας… είναι η Πόλη. Στάση 4 ωρών καφέ ανασυγκρότηση και gooοοο


Στην Γκρενόμπλ είχαμε ραντεβού με ένα φίλο που δουλεύει στο Πανεπιστήμιο της πόλης. Είναι η παραδοσιακή πόλη των φοιτητών με πολύ καλές σχολές και με μια κοινότητα πανεπιστημιακή που ξεχωρίζει στην Ευρώπη. Αρκετά ελληνόπουλα σπουδάζουν εκεί

Αλπική πόλη πολύ όμορφη, ήρεμη, οργανωμένη με πολλές προτάσεις για εναλλακτικό τουρισμό


Ανεβήκαμε με το τελεφερίκ στην παλιά φοιτητική εστία, η θέα απίθανη. Περπατήσαμε στην πόλη και πήγαμε σε στέκια των ντόπιων λόγω του φίλου που ήξερε και έτσι πέρασε πολύ ευχάριστα η μέρα στην Γκρενόμπλ

 

[Stefas]

Την άλλη μέρα αναχώρηση για Ανεσύ μια πόλη διαμάντι στις πλαγιές των Άλπεων


Πολύ όμορφη ατμόσφαιρα το βράδυ και είχε και κόσμο αρκετό
Και μια άποψη από την ημέρα, η ομώνυμη λίμνη είναι η ζωή της πόλης

Απόγευμα στη λίμνη υπαίθρια διασκέδαση

το απόγευμα κάναμε μια ωραία βόλτα ακολουθώντας την νότια πλευρά της λίμνης χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο και μάλλον σ αυτό χαμογελάει περισσότερο η τύχη

 

[Stefas]

Άγνωστο χωριό μη προβεβλημένο τουριστικά, ήρεμο όμορφο. Φάγαμε εκεί, μακριά από τους Ιάπωνες και τις ορδές των κινέζων που ομαδικά έψαχναν να αποτυπώσουν την κάθε γωνιά στο τουριστικό Ανεσύ. Πάντα έχω την απορία όλες αυτές τις φωτογραφίες πού θα τις δείξουν??? Μάλλον όπου και γω…

Απέναντι από το χωριό φαινόταν η Ελβετία και η Γενεύη. Οπότε η Αθανασία λέει <δεν πάμε αύριο μια βόλτα στη Γενεύη>?

Πολύ κοντά μόλις 80 km και φύγαμε Γενεύη


Πόλη τυπικά ελβετική, καθαρή, πανάκριβη, με ένα απροσδιόριστο κατ εμέ χαρακτήρα γι αυτό εγώ κοιμήθηκα καταμεσής του δρόμου

 

[Stefas]

Η επόμενη διαδρομή είχε σχεδιαστεί να αποφύγουμε το τεράστιο τούνελ Μον Μπλάνκ 23 km και να κάνουμε περιμετρικά τη λίμνη Le Man με κατεύθυνση τη Σιον της Ελβετίας με τελικό προορισμό το Πόρτο Φίνο. Όλη η διαδρομή από δευτερεύουσες οδούς. Μετά τη Σιόν ακολουθώντας τον ποταμό Ροδανό (GPS=Rouete d itale) και στη συνέχεια την Ε62 παράλληλα με την Εθνική η οποία στην Ιταλία γίνεται SP229
Όλο δευτερεύουσες οδούς, το στροφιλίκι ατέλειωτο αλλά τα περάσματα μοναδικά. Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα πως όλη η διαδρομή ήταν ένα ατέλειωτο πάσο με εναλλαγές τοπίων ανάμεσα σε μικρές λίμνες και πανέμορφα χωριά σκαρφαλωμένα στις Άλπεις, μικρά παλιά τούνελ που έσταζαν νερό. Ότι δηλαδή συνθέτει μια υπέροχη Αλπική διαδρομή με μηχανή..


πέρασμα μέσα από πόλεις της Ελβετίας Λοζάνη και Σιόν


Πέρασμα από πάσο που δεν το είχα βάλει στο gps. Mετά τη Σιόν είδα πως όλες οι μηχανές ακολουθούσαν την ίδια κατεύθυνση. <<Ας πάω και γω αυτοί θα ξέρουν>>, σκέφτηκα. Πού πέρασα? πώς λεγόταν το πάσο? δεν είδα. Από το άγχος μου μη με περάσει ένα gs που ακολουθούσε δεν καταλάβαινα καν τι υπήρχε στο βουνό, μόνο κάτι κοπανήματα στην πλάτη <<Κόψεεε>>, από την Αθανασία θυμάμαι, ούτε τι μου έλεγε… δεν θυμάμαι. Το μόνο που θυμάμαι ότι τη βρήκα τρομερά και φυσικά φωτό δεν έχει. Κράτησε αυτό το παιχνίδι κάμποσα Km ως το φανάρι πριν κάποιο τούνελ (10 λεπτά στάση για είσοδο μονής κυκλοφορίας). Ο Ελβετός, με γαλλικές πινακίδες, με το gs ήρθε δίπλα μας, μας χαιρέτησε και μας είπε πως τον Αύγουστο θα έρθει Ελλάδα. Κίνηση δηλωτική, όχι μόνο μοτοσικλετιστικής, οδικής παιδείας, αλλά και πολιτισμού εν γένει. Εδώ μάλλον θα κοιταζόμασταν λοξά από τους καθρέπτες….

Τον ακολούθησα ως το τέλος της διαδρομής στη λίμνη Orta

 

[Stefas]

Είσοδο σε άλλο πέρασμα κοντά στα σύνορα Ελβετίας Ιταλίας



Ποδήλατα παντού και παντός καιρού, είναι αξιοθαύμαστο το πώς πάνε σε τέτοια ανωφέρεια αλλά και οι ηλικίες αυτών που συμμετέχουν

 

[Stefas]

Παντού λίμνες, ποδήλατα, μηχανές


Κουράστηκα να τους βλέπω να στρίβουν, σταμάτησα

 

[Stefas]

Φτάνοντας στην Ιταλία απόγευμα, στάση για καφέ ξεκούραση στη Γένοβα
μετά από 630 περίπου km όλα σε επαρχιακή οδό, με κατεύθυνση το Πόρο Φίνο για διανυκτέρευση. Η εναλλαγή του σκηνικού είναι τρομερή από το κρύο και τα βουνά στους λουόμενους… Ωραίοι και αυτοί

Η Ιταλική Ριβιέρα, τουριστικό θέρετρο της Ιταλίας, πολύ γραφική και εξίσου τουριστική. Tο Πόρτο Φίνο πόλος έλξης πολλών Ευρωπαίων. Είναι πραγματικά όμορφο – γραφικό έχοντας κρατήσει το χρώμα του. Η διαφορά από τις δυο άκρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, Νορμανδία – Μάγχη στο βορρά και Ιταλία – Μεσόγειος στο νότο, είναι πραγματικά μεγάλη και εντυπωσιακή. Τη θέση του θολού ήλιου και της μολυβή θάλασσας έχει πάρει τώρα η ζέστη, και το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού. Έτσι κι αλλιώς πάντα στην Ιταλία αισθανόμαστε πιο οικία.

 

[Stefas]

Διανυκτέρευση στο Πόρτο φίνο , μπάνιο, φαγητό και ανασκόπηση του ταξιδιού

Εδώ το ταξίδι τελειώνει την άλλη μέρα Ανκόνα καράβι και επιστροφή.

Τι μου άρεσε;

Το πέρασμα από το St. Gotthard-Pass, Ελβετία, τα κρασοχώρια στην Αλσατία, τα βράχια κατά μήκος της Νορμανδικής ακτής, η φύση στην Βρετάνη, οι κήποι του Μονέ, η βόλτα στο Παρίσι, και η κόντρα στο πάσο με τον Ελβετό.


ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΜΟΥ


Επιστροφή την άλλη μέρα από Ανκόνα μετά από 15 πλούσιες μέρες σε εικόνες και εμπειρίες

Δεν ξέρω αν κάποτε θα νοσταλγώ αυτές τις στιγμές στο δρόμο και στο άγνωστο, ξέρω όμως πως όταν τις ζω είναι ο λόγος για να ζω ωραία… και όταν δεν θα οδηγώ πια, θα λέω ότι κάποτε έκανα αυτό που αγαπούσα περισσότερο απ΄ όλα, να ταξιδεύω με την μηχανή

Δεν γράφω ταξιδιωτικά, εξάλλου ποτέ δεν το είχα με τη γραφή, η φυσική μου αρέσει, απλώς καταθέτω τις εμπειρίες μου και τις εικόνες μου όχι μόνο για εμπλουτισμό των σελίδων του site, αλλά δίνοντας πιστεύω και κάποιες χρηστικές πληροφορίες για όποιον σκέφτεται να περιηγηθεί σ αυτά τα μέρη. Ξέροντας πως απευθύνομαι σε ανθρώπους που επέλεξαν να γνωρίσουν τον κόσμο με ένα μέσω διαφορετικό. Μακριά από το μαζικό τουρισμό και την ομοιομορφία της απρόσωπης μετακίνησης. Το ταξίδι με την μηχανή κάθε φορά είναι ένα άλλο ταξίδι με άγχος, κούραση, γέλιο, απρόοπτα, φόβο ίσως, εκνευρισμό, χαρά και ότι άλλο σε κάνει να ζήσεις την κάθε στιγμή όχι έτσι όπως θα ήθελες, αλλά όπως σου προκύπτει και παράλληλα, να την απολαμβάνεις. Είναι ο απολογισμός της επιστροφής, κλεισμένος στο κράνος σου με μοναδικό σύντροφο τον ήχο της μηχανής που σε πήγε και σε έφερε, είναι η στάση για λίγο να κάνεις ένα τσιγάρο, που κοιτάς την μηχανή πριν συνεχίσεις για τα επόμενα, καμιά φορά και η ανάσα που θα την θυμάσαι γιατί σου κόπηκε όταν ξαφνικά…., αυτά που διηγείσαι όταν κάτι τελειώνει, μα κυρίως αυτό που σχεδιάζεις για την επόμενη.

Τα χιλιόμετρα που κάναμε γύρω στα 6300km, ξενοδοχεία κατά μέσο όρο 80 ευρώ ανά ημέρα, τριών αστέρων με παρκινγκ τα περισσότερα. Το φαγητό εξαρτάται από τα γούστα αλλά γενικά η Γαλλία είναι γύρω στα 20% ακριβότερη από ότι εδώ. Το κρασί π.χ είχε 6-8 ευρώ το ποτήρι καίτοι χώρα και τόπος παραγωγής. Η βενζίνη στα ίδια επίπεδα. Αυτό που έκανε εντύπωση είναι ότι στη Β. Γαλλία ο κόσμος, οι συμπεριφορές, η φινέτσα θα έλεγα διαφέρει από την υπόλοιπη χώρα που έχω ταξιδέψει. Δεν έχει σχέση με το Νότο ούτε με την ενδοχώρα. Η Αλσατία έχει το δικό της χρώμα και όπως λέει και ο Πατρίκιος ο περιηγητής, οι αμπελουργοί έτσι κι αλλιώς διαφέρουν από τους υπόλοιπους αγρότες σε όλη την Ευρώπη.

Η μηχανή που μας ταξιδεύει, ή μάλλον που μας ταξίδευε ως τώρα, είναι το TENERE 1200Z, έκανε το καθήκον της με το παραπάνω, πιστή και πρόθυμη σε ότι και αν της ζήτησα….. η Αθανασία είχε τη φωτογραφική επιμέλεια του ταξιδιού και την διαχείριση γενικότερα, εγώ απλώς οδηγούσα… αλλά μου άρεσε πολύ.

Αν σας κούρασα με την φλυαρία μου ζητώ επιείκεια

Σας ευχαριστώ

 

[Sofia]

Εμείς σας ευχαριστούμε που μας ταξιδέψατε τόσο ωραία σήμερα!
Να είστε πάντα καλά και να ταξιδεύετε.

 

[esel]

... είναι το ταξίδι με την μηχανή μια συνήθεια που μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο καλύτερα και… καλύτερο. Δεν ξέρω αν ποτέ θα ταξίδευα, σε ένα ταξίδι που δεν θα το σχεδίαζα, που δεν θα το είχα κάνει τόσες και τόσες φορές στο χάρτη και στο μυαλό μου, γιατί πιστεύω, αν όχι όλο το ταξίδι, σίγουρα το περισσότερο είναι η προσπάθεια, η αναμονή, το ψάξιμο, το όνειρα, τα βράδια στον υπολογιστή που όλο και αργεί η μέρα της φυγής

...... Ξέροντας πως απευθύνομαι σε ανθρώπους που επέλεξαν να γνωρίσουν τον κόσμο με ένα μέσω διαφορετικό. Μακριά από το μαζικό τουρισμό και την ομοιομορφία της απρόσωπης μετακίνησης. Το ταξίδι με την μηχανή κάθε φορά είναι ένα άλλο ταξίδι με άγχος, κούραση, γέλιο, απρόοπτα, φόβο ίσως, εκνευρισμό, χαρά και ότι άλλο σε κάνει να ζήσεις την κάθε στιγμή όχι έτσι όπως θα ήθελες, αλλά όπως σου προκύπτει και παράλληλα, να την απολαμβάνεις. Είναι ο απολογισμός της επιστροφής, κλεισμένος στο κράνος σου με μοναδικό σύντροφο τον ήχο της μηχανής που σε πήγε και σε έφερε, είναι η στάση για λίγο να κάνεις ένα τσιγάρο, που κοιτάς την μηχανή πριν συνεχίσεις για τα επόμενα, καμιά φορά και η ανάσα που θα την θυμάσαι γιατί σου κόπηκε όταν ξαφνικά…., αυτά που διηγείσαι όταν κάτι τελειώνει, μα κυρίως αυτό που σχεδιάζεις για την επόμενη.

......, εγώ απλώς οδηγούσα… αλλά μου άρεσε πολύ.



Σας ευχαριστώ

φαντασου να το χες το γραψιμο δηλαδή !!!!

πολυ ωραία διαδρομή γεμάτη εικονες και ιστορία