Όταν η Μότο Γκούτσι έτρεχε στους αμμόλοφους

[User K]

Ξεχασμένες ιστορίες απ το Παρίσι Ντακάρ.
Πυγή insella.it Μετάφραση δική μου
Αφιερωμένο σ όλους όσους είχαν τ @@ να τρέξουν πίσω απ' τ' όνειρο τους ότι κι αν έλεγαν ή πίστευαν οι άλλοι μ...

V65 Baja

Η Μότο Γκούτσι μπορεί να υπερηφανευτεί και για τις συμμετοχές στο Παρίσι Ντακάρ. Ήταν παρούσα στην 1η διοργάνωση το 1979 αλλά και στα επόμενα χρόνια χάριν του ξεροκέφαλου σχεδιαστή - πιλότου Βαραββά. (1985 86)

Με δεδομένο ότι τα οικονομικά μέσα ήταν πενιχρά, σε σχέση με άλλες μεγάλες ομάδες αλλά και η τύχη δεν έβαλε το χέρι της οι μοτοσυκλέτες αυτές κατάφεραν να τερματίσουν μόνο το 79.

Ας δούμε λοιπόν την τρελή αυτή ιστορία

 

[User K]

Είναι πάντα όμορφο να γυρνάς με το μυαλό στις παλιές επικές ιστορίες του Παρίσι Ντακάρ.
80s στην Αφρική. Οι πρώτοι και για πολλούς οι πιο παθιασμένοι αγώνες.
Τότε, όπως και τώρα οι μεγάλες εταιρίες BMW, Honda, Cagiva, Yamaha και Suzuki προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να κερδίσουν.
Υπήρχαν όμως και πάρα πολλοί άλλοι συμμετέχοντες που ήθελαν απλά να τερματίσουν, παρά τις τρομερές δυσκολίες.
Μεταξύ αυτών και η Μότο Γκούτσι που ήταν παρούσα από την 1η κι όλας διοργάνωση του 1978 δια χειρός του Γάλλου αντιπρόσωπου Seudem.
Αντίθετα σε όλες τις φωνές της λογικής έφτασαν στην έρημο της Αφρικής πέντε V50 (!) φτιαγμένες με το κατά δύναμη και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά
ο Bernard Rigoni τερματίζει 48ος στους 74 που έφτασαν ως το τέρμα. Η βαθμολογία την εποχή ήταν ενιαία για όλα τα οχήματα.
Μέχρι σήμερα αυτό είναι και το πιο καλό αποτέλεσμα που πέτυχε η εταιρία.

Το αποτέλεσμα αυτό αποκτά κι άλλη διάσταση αν εξετάσουμε από κοντά και τις λεπτομέριες των μηχανών αυτών.
Η πίσω ρόδα για παράδειγμα είχε μείνει με την μαμά ζάντα, αφού η άλλη με τις ακτίνες δεν άντεχε τις δυνάμεις που ασκούσε ο άξονας.
Το ψαλίδι κι αυτό ήταν ορίτζιναλ αλλά είχαν αλλαχτεί τα 2 αμορτισέρ με άλλα μεγαλύτερων διαδρομών.
Το πιρούνι είχε αλλαχτεί με ένα μαρτζόκι μαγνησίου.
Η Σέλλα ήταν κι αυτή ορίτζιναλ από V1000 Convert ενώ το ντεπόζιτο είχε φτιαχτεί με βάση αυτό του V7 Sport που είχε μεγαλώσει ώστε να χωράει 30 λίτρα.
Οι Γάλλοι επέστρεψαν 2 ακόμα χρονιές το 80 και το 81 χωρίς να καταφέρουν να τερματίσουν.

 

[πυξιδας990]

και ο αναβατης με δερματινα..
κατα καιρους στο dakar κατεβαινουν κομητες....κανουν την περατζαδα τους και πισω....

 

[User K]

Ο Ερχομός του Βαραββά...
Το Ντακάρ με το πέρασμα των χρόνων γίνονταν όλα και πιο εξειδικευμένο και οι απλές μοτοσυκλέτες παραγωγής,
έστω και βελτιωμένες δεν ήταν πια αρκετές.
Το πείσμα των γκουτσαίων όμως είναι τόσο μεγάλο που μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά.
Λίγα χρόνια μετά λοιπόν, έγινε το θαύμα.
Ένας νεαρός αρχιτέκτονας ο Claudio Torri, alias “Barabba”, καταφθάνει στο Μαντέλλο Ντελ Λάριο και εκθέτει την τρελή ιδέα του.Ήθελε να τρέξει στο Παρίσι Ντακάρ με Γκούτσι και να συμμετάσχει σε μεγάλο ποσοστό και στα έξοδα.
Οι δ'/ντες ενθουσιάστηκαν (λογικό αφού πλήρωνε :P ) και ο λογιστής Ντόνγκι, δεξί χέρι του αφεντικού Ντε Τομάζο του ανοίγει τις πόρτες του μυθικού τμήματος εξέλιξης. Έτσι γεννήθηκε η V65 Baja. Η βάση της μοτοσυκλέτας ήταν το v65 αλλά με ιπποδύναμη 55 άλογα (η 1η φωτογραφία), ενισχυμένο πλαίσιο, αναρτήσειςoff road, μάξι ντεπόζιτο 50 λίτρων και ψαλήδι από Le Mans 1000.
Ο Τόρρι αναχώρησε μαζί με τον μυθικό Σεραφίνο του τμήματος εξέλιξης και το φορτηγάκι της εταιρείας ένα ΦΙΑΤ 238, όταν οι άλλες ομάδες διέθεταν ελικόπτερα.
Η περιπέτια τελείωσε πριν το Ντακάρ από μια σπασμένη ζάντα και πολλοί μίλησαν για καταστροφή. Η Bajaόμως είχε συμπερηφερθεί μια χαρά και οι Γάλλοι παρήγγληαν 16 μοτοσυκλέτες να διαθέσουν σε πιλότους που ήθελαν να τρέξουν.
Το νέο μοντέλο όμως βασίζοντας πια στη V75 και σε τετρβάλβιδη κεφαλή. Η V75 Bajaείχε πια 62 άλογα και τελική στα 170 χλμ
Δυστυχώς το μοτέρ αυτό, όπως και στο μοντέλο παραγωγής, δεν ήταν πολύ αξιόπιστο κι έτσι δεν κατάφεραν να δουν τον τερματισμό ούτε αυτή τη φορά.
Έτσι έκλεισε ο κύκλος των επίσημων συμμετοχών στο Ντακάρ και οι μηχανές αυτές εκτίθενται σήμερα στο μουσείο της μότο γκουτσι στο Μαντέλο.

 

[User K]

Η επιστροφή της Severe
Δεν εγκάτεληψε όμως το όνειρο του ο Τόρρι Βαραβάς που επέστρεψε ακόμα 2 φορές στο Ντακάρ το 88 και το 91.
Την 1η φορά με τη Τ.Α Ρ 750. (Η περιπέτια τερμάτισε στη δεύτερη ειδική)
Ενώ τη δεύτερη με ένα πολύ εξελιγμένο πρωτότυπο 940 της SP.
Η μηχανή αυτή είχες τις κεφαλές αντεστραμένες, πλαίσιο και ψαλίδι αλουμινίου, ενώ είχε αντικατασταθεί ο άξονας με αλυσίδα.
Το βάρος ήταν στα 207 κιλά, πούπουλο σε σχέση τις εργοστασιακές που ζύγιζαν 250.
Η αδυναμία όμως να ρυθμίσει το μοτέρ και πάνω απ όλα το ιντζέξιον που είχε ξηλωθεί από την καλιφόρνια τερμάτισε και αυτή την προσπάθεια πριν το τέλος.
-Ήταν λάθος μου -είπε ο Τόρρι- να γυρίσω τις κεφαλές. Το έκανα για να έχω τις μάζες στο κέντρο. Δυστυχώς έτσι οι εξατμίσεις υπερθερμαίνονταν και έφταναν να πυρώνουν. Μεταξύ άλλων το ιντζέξιον χωρίς χάρτες, αφού δεν είχα χρόνο, μου δημιούργησε πολλά προβλήματα.
Δούλεψα όμως στη μετάδοση όμως και στο κιβώτιο για να εξαλείψω τον άξονα.
Κι αυτή τη φορά όμως ο τερματισμόςε έμεινε ένα όνειρο.

 

[esel]

nicola σ ευχαριστουμε για την μεταφραση και το θεμα....

 

[ΜΟΥΡΙΚΗΣ]

Ωραίο θέμα

 

[πυξιδας990]

ενω κανουν καλες δουλειες,παντα την πατανε απο μικρα πραγματα..
π.χ φατσα στελβιο.....
τουλαχιστον το v7 εχει αναστησει την εταιρια και εχει ριξει το βαρος εκει,,v7-v9 κτλπ