Το τελευταίο Νεκροταφείο μοτοσυκλετών..

Αφιερωμένο στους ρομαντικούς..Ξέρουν αυτοί.

Πηγή:MESSY NESSY
24 Ιουνίου 2014



Αυτή η ιστορία είναι ταυτόχρονα το όνειρο και ο εφιάλτης ενός λάτρη της μοτοσικλέτας. Προέρχεται από τα βάθη του Διαδικτύου, μεταδίδεται σε εξειδικευμένα φόρουμ και αίθουσες συνομιλιών.Μια ιστορία για μια καταπληκτική ανακάλυψη και μια θλιβερή απώλεια. Η πρώτη μας πηγή είναι ο ενθουσιώδης μοτοσικλετιστής David Cuff της ιστοσελίδας Classic cycles.Πριν από αρκετά χρόνια, βρήκε έναν λογαριασμό flickr κάποιου που περιείχε μια συλλογή από μυστηριώδεις φωτογραφίες που έδειχναν έναν ξεχασμένο στρατό μοτοσικλετών που εγκαταλείφθηκε σε μια άγνωστη αποθήκη. Μετά από κάποια συνομιλία στα τοπικά φόρουμ μοτοσυκλετών, ο David κατάφερε να ανακαλύψει την τοποθεσία της αποθήκης και κάπως έτσι ξεκινησε η ιδεολογική περιπέτειά του. Ήταν αποφασισμένος να επισκεφθεί το νεκροταφείο της μοτοσικλέτας για τον εαυτό του, αν ήταν πράγματι ακόμα εκεί, να τραβήξει φωτογραφίες,είχε ελπίδα μάλιστα να αγοράσει μια παλιά μοτοσυκλετα. Οργάνωσε το ταξίδι με τον φίλο του και βγήκε στο δρόμο με κατεύθυνση εννέα ώρες βόρεια προς την πόλη Lockport της Νέας Υόρκης.
Συνεχίζεται..

«Το κτίριο με τις φερόμενες μοτοσικλέτες βρίσκεται σε οπτική γωνία πολύ κοντά από κανάλι», περιγράφει ο Ντέιβιντ τη στιγμή που έβλεπε για πρώτη φορά την αποθήκη. «Δεν πειραξαμε την κλειδαριά για λίγο παρακολουθώντας τα σκάφη να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν. Είχαμε μια περίεργη αίσθηση για την περιοχή και με το όλο σκηνικό του κτηρίου νοιώθαμε σαν ληστές τράπεζας. "

«Τα κτίρια ήταν σκουπιδαριό, τα πάντα παντού… Υπήρχαν μικρές ενδείξεις ότι υπήρχαν μοτοσικλέτες εκεί με ένα ντεπόζιτο βενζίνης εδώ και μια σπασμένη μοτοσικλέτα εκεί. Η πόρτα του κτηρίου που είχε τις μοτοσικλέτες ήταν ανοιχτή λίγες ίντσες και μπορούσα να δω μια μοτοσικλέτα να ακουμπά γερμένη στον τοίχο…

«Το υπόγειο ήταν γεμάτο από παλιά σκουριασμένα μοτοποδήλατα/μοτοσυκλέτες που σχεδόν σκουριασαν από την υγρασία στον αέρα ... Υπήρχε μια σκάλα που έμοιαζε σαν να ήταν μόνο μέρες πριν από την κατάρρευση. Περπατούσα σιγά επάνω της,άνοιξα την πόρτα και.. εκεί έπεσε το σαγόνι μου. "

Συνεχίζεται..

«Το δωμάτιο ήταν γεμάτο μοτοσικλέτες. Υπήρχαν τρύπες στον κύριο όροφο με μοτοσικλέτες να πέφτουν στο υπόγειο και υπήρχαν μοτοσικλέτες στον τρίτο όροφο να πέφτουν στον κύριο όροφο. Το ήμισυ του κυρίως ορόφου ήταν μπετόν και πολύ σταθερό, οπότε αναρωτηθήκαμε και προσπαθήσαμε να επεξεργαστούμε αυτό που βλέπαμε ενώ προσπαθούμε να είμαστε ήσυχοι και να γνωρίζουμε κάθε στιγμή τι γινόταν γύρω μας. "

Όταν ο Ντέιβιντ επέστρεψε στο σπίτι του, δεν ήταν ακόμα ικανοποιημένος. Ήθελε να μάθει περισσότερα για την ιστορία και πώς μπορεί να αγοράσει μερικά από τα μηχανάκια. Μέσω ενός φίλου άλλου φίλου που εργάζεται σε εμπορικά και βιομηχανικά ακίνητα, κατάφερε να πάρει το όνομα του ιδιοκτήτη και μερικές λεπτομέρειες σχετικά με την κατάσταση του κτηρίου. Ο ιδιοκτήτης ήταν ένας άντρας με το όνομα Φρανκ, ο οποίος δεν του επέτρεπε να μπει ο ίδιος στο κτίριο και δεν είχε μπει μέσα για περισσότερο από ενάμιση χρόνο. Το κτίριο επιδικάστηκε και ανήκε στην Πόλη του Lockport λόγω μη καταβληθέντων φόρων ιδιοκτησίας. Θα χρειαζόταν μια μακρά διαδικασία για την απόκτηση ασφάλισης ατυχημάτων για να εισέλθει ο Φρανκ στο κτίριο. Ο Ντέιβιντ άρχισε να καλεί τον Φρανκ τακτικά, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του,δίνοντας του ελπίδες ότι θα τον βοηθήσει να σώσει μερικά από τα ξεχασμένα μηχανάκια..

Συνεχίζεται..

(εγκεφαλικά επεισόδια)...





"Η διαδικασία ήταν αργή οπότε καλούσα τον Φρανκ κάθε τρεις έως τέσσερις ημέρες και τον ρωτούσα για την κατάσταση της εισόδου. Πιθανότατα τέντωνα τα νεύρα του Φρανκ, αλλά ήξερα ότι θα άξιζε τελικά. Ο Φρανκ ήταν πολύ υπομονετικός μαζί μου και πάντα μου ενημέρωνε όταν τηλεφώνησα. Ενώ προσπαθούσα να κερδίσω την εμπιστοσύνη του Φρανκ, ρώτησα κι έμαθα για την ιστορία… Οι μοτοσικλέτες μαζεύτηκαν από έναν άντρα που λεγοταν Kohl. Είχε πολλά διαφορετικά καταστήματα μοτοσικλετών πάνω από 50 χρόνια και ήταν από κάθε άποψη ένας λάτρης της μοτοσικλέτας. Ο Kohl έπαιρνε ανταλλαγές μοτοσικλετών και αγόραζε επίσης απόθεμα των ανενεργών αντιπροσώπων… Ήταν τότε εύκολο να ξεκινήσει ένας έμπορος σε σύγκριση με σήμερα… Το 1997 εμαθα ότι ο Kohl πούλησε το κτίριο και τις μοτοσικλέτες στον Frank. Ο Φρανκ λειτούργησε την επιχείρηση ως Kohl's Cycle Salvage και πούλησε ανταλλακτικά από τις εκατοντάδες μοτοσικλέτες που είχε. Υποχρεώθηκαν φόροι στο κτίριο και ο Φρανκ άρχισε να τους πληρώνει. Το 2002 ο Kohl πέθανε σε ηλικία 80 ετών.
Το κτίριο άρχισε σιγά σικά να καταρρέει και να πέφτει κι εσωτερικα. Κάποτε ο Φρανκ πήρε μια εκτίμηση για την αντικατάσταση της στέγης. Η εκτίμηση ήταν 300.000 $, πολύ περισσότερα από όσα μπορούσε να δικαιολογήσει ο Φρανκ. Καθώς το κτίριο συνέχισε να καταρρέει και η πόλη καταδίκασε το κτίριο, ο Φρανκ δεν είδε λόγο να συνεχίσει να πληρώνει τους φόρους. "



Συνεχίζεται..

Η πόλη έδωσε τελικά στον Φρανκ μια προθεσμία για να πάρει ό, τι ήθελε στα μέσα Νοεμβρίου 2010 και ο Ντέιβιντ άρχισε να σχεδιάζει τη δεύτερη επίσκεψή του.Αυτή τη φορά με ένα τρέϊλερ για μοτοσυκλέτες που θα ειναι έτοιμο να φέρει μαζί του κάποια κομμάτια μοτοσυκλετιστικής ιστορίας

«Περάσαμε τις επόμενες 6 ώρες στο κτίριο εξερευνώντας κάθε τετραγωνική ίντσα των τεσσάρων επιπέδων… Αναζητήσαμε μοτοσυκλετες,ανταλλακτικά και τα συγκεντρώσαμε ώστε να μιλήσαμε με τον Φρανκ για τις τιμές. Οι τιμές ήταν πολύ καλές ,μας έκαναν χαρούμενους και μας επέτρεψαν να πάρουμε περισσότερα πράγματα. Έχω τρεις μοτοσικλέτες.Μια ολόκληρη που είναι ένα Honda CB350, ένα σκελετό Java από το 1950 περίπου κι ένα «τι είναι;;;». Δεν ξέρω ποια είναι η τελευταία μοτοσυκλέτα. Το αγόρασα γιατί φαινόταν διαφορετικό. Το μόνο σημάδι που μπορώ να βρω επάνω της είναι ένα «Made in Germany». Λείπει ολόκληρο το μπροστινό μέρος. Δεν είμαι σίγουρος ποιο θα είναι το σχέδιό μου μιας και δεν μπορώ να ψαξω να βρω ανταλλακτικά αν δεν ξέρω τι είναι. "

Το "δεν ξέρω τι είναι".


Τέσσερις μέρες μετά το δεύτερο ταξίδι του, ο Ντέιβιντ επέστρεψε για άλλη μια φορά αφού έμαθε ότι ο Φρανκ θα άρχιζε να διαλύει τα υπόλοιπα μηχανάκια.

«Οδηγήσαμε όλη τη νύχτα και φτάσαμε στο Lockport στις 7:15 π.μ. το επόμενο πρωί… Φτάσαμε στο κτίριο λίγα λεπτά προτού το κάνει ο Φρανκ και με έκπληξη είδαμε δύο μεγάλες καρότσες γεμάτες μοτοσικλέτες…»

Συνεχίζεται..

ελπιζω ο ...Φρανκ να μην γεμισε τα κοντεηνερ για την ανακυκλωση....

«Καταφέραμε να σώσουμε μερικά μηχανάκια και ανταλλακτικά. Ήταν επίσης ωραίο να βλέπω αναμνήσεις να επιστρέφουν στον Φρανκ. Έχει μια υπέροχη μνήμη και μας είπε λεπτομέρειες από το παρελθον όταν η επιχείρηση άνθισε, συμπεριλαμβανομένου ότι [κάποια στιγμή] πριν χρόνια διελυσε περίπου 600 μοτοσικλέτες. Ένα δάκρυ μου έφυγε ακούγοντάς το. Αυτά δεν ήταν άσχημα μηχανάκια της δεκαετίας του 1970 ή του 1980. Ήταν της δεκαετίας του 1960 και των αρχών της δεκαετίας του 1970. "

Στις 30 Ιουλίου 2013, το κτίριο κάηκε σε φωτιά και τα ερείπια του νεκροταφείου χάθηκαν για πάντα.

«Φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει ποτέ άλλη "γκαρνταρόμπα" όπως αυτή», λέει ο David δυστυχώς. «Στην εποχή μας είναι πολύ διαφορετικά. Οι μοτοσικλέτες είναι πολύ πιο ακριβές και δεν πετιούνται έτσι στην άκρη. Με λύσεις όπως το ebay και το craigslist υπάρχουν πάρα πολλές διέξοδοι για την πώληση μοτοσυκλετών κι ανταλλακτικών. Αυτά τα ευρήματα είναι αυτό που ονειρευόμαστε ως παιδιά. Όλοι ακούμε τις φήμες, αλλά υποθέτουμε ότι δεν υπάρχουν.. ή δεν καταβάλλουμε προσπάθεια να διερευνήσουμε την πιθανότητα.. ή να εντοπίσουμε τα γεγονότα. Αυτή είναι μια φορά που το αποτέλεσμα το έκανε όλα άξιζε. "

Φυσικά,υπάρχει πάντα η πιθανότητα οι χαμένες μοτοσικλέτες του νεκροταφείου να αναστηθούν τελικά μαζί με τους νεκρούς…

Διαβάστε την πλήρη παρουσίαση του απίστευτου ταξιδιού του David Cuff στην ανακάλυψη του νεκροταφείου μοτοσικλετών της Νέας Υόρκης.Θα βρείτε παραπάνω φωτογραφικό υλικό!!

Οι φωτογραφίες είναι των Chris Seward και David Cuff



Η απόδοση του κειμένου στην Ελληνική έγινε με τη βοήθεια του google translate και δικές μου διορθώσεις ώστε να είναι σωστό το κείμενο.
Ω

Αιωνία η μνήμη. Είναι πράγματι λυπηρό να βλέπεις πράγματα αξίας παραπεταμένα, αλλά δυστυχώς τέτοιο πολιτισμό φτιάξαμε. Είναι και πανάκριβα τα ανταλλακτικά ...

Sent from my ASUS_X00HD using Tapatalk

Ένα "σφίξιμο στο στέρνο" το ένιωσα.
Επίσης μου ήρθε στη μύτη η μυρωδιά από έναν τέτοιο χώρο..

κατα ρχήν ενα μεγαλο Μπραβο και ευχαριστ'ω γαι την ωρα που διαθεσες να κανεις ολη αυτην την επεξεργασία για να το ανεβασεις !!!

...επι του θεματος ειναι οντως λυπηρό να βλεπεις τοσο μεγαλο μεγεθος (σε ποσοτητα) να σαπιζει....ευτυχως που καποια σωθηκαν !!!

Μπράβο για την μετάφραση και την διάθεση να το κάνεις.

Πολύ καλό post Δημήτρη μπράβο για την υπομονή σου και τον κόπο σου!!

Στάλθηκε από το MAR-LX1A μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Ωmega έγραψε:

Ένα "σφίξιμο στο στέρνο" το ένιωσα.
Επίσης μου ήρθε στη μύτη η μυρωδιά από έναν τέτοιο χώρο..

Click to expand...

:(:(:(:(:(