Όταν ήταν να το πάρω υπήρξε αρκετός προβληματισμός και δικός μου αλλά και από φίλους και γνωστούς …
Μα καλά κινέζικο θα πας να πάρεις !!!
Θα πετάξεις τα λεφτά σου !!!
Θα σκορπίσει !!!
Δεν θα μπορέσεις να το δώσεις !!!
(Δεν μπορώ να καταλάβω όσους σκέφτονται την αξία μεταπωλησης μιας μηχανής ως κριτήριο αγοράς) …
Το θετικό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμώ οι οποίοι άλλαξαν γνώμη για τις κινέζικες μάρκες όταν είδαν την Χιονάτη …
Προφανώς και δεν είναι όλες οι κινέζικες μάρκες το ίδιο.
Φαίνεται ότι κάποιες εταιρείες προσπαθούν να φτιάξουν το όνομα τους και να δημιουργήσουν την δική τους ιστορία …
Κάποιες ίσως το καταφέρουν κάποιες άλλες όχι …
Και λέγοντας για ιστορία στην σημερινή εποχή παίζει ρόλο η ιστορία ενός κατασκευαστή ή λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη ;
Καταλαβαίνω τα προηγούμενα χρόνια ότι η ιστορία σήμαινε και κατασκευαστική γνώση, ισχύει το ίδιο και σήμερα ;
Μεγάλο παράδειγμα η Tesla που έπιασε όλους τους κατασκευαστές αυτοκινήτων στον ύπνο χωρίς ιστορία δημιούργησε αξιόλογα οχήματα, ηλεκτροκίνητα αλλά δεν παύουν να είναι αξιόλογα, και πριν πει κάποιος οτιδήποτε για την ηλεκτροκίνηση ας οδηγήσει ένα η ας κάτσει έστω σαν συνοδηγός σε ένα Tesla και ίσως αλλάξει γνώμη, μπορεί και όχι αλλά τουλάχιστον θα έχει άποψη ….
Στην σημερινή εποχή δεν πιστεύω πλέον ότι η ιστορία παίζει κάποιο ρόλο στο αν μια μηχανή θα είναι καλή η όχι, οι άνθρωποι που θα κληθούν να την σχεδιάσουν και να την αναπτύξουν παίζουν και θα παίζουν ρόλο.
Απλά για λόγους μάρκετιγκ οι εταιρείες πατάνε πάνω στον συναισθηματισμό μας για να πουλάνε το προϊόν τους …
Η Χιονάτη αισθάνεται άνετα σε τουριστικούς ρυθμούς, δεν δείχνει να ζορίζεται και ούτε σε ζορίζει.
Παρόλο τις βαλίτσες δεν κουνάει μέχρι τα 175 που πήγαμε κάποια στιγμή, το μόνο παράπονο είναι ο θόρυβος στο κράνος από τον αέρα ο οποίος ευτυχώς δεν έχει στροβιλισμούς.
Η σέλα της είναι αρκετά καλή και με εντυπωσίασε καθόλη την διάρκεια του ταξιδιού.
Περνάμε την γέφυρα του Ρίου και κατευθυνόμαστε μέσω της Ιόνιας οδού προς Γιάννενα …
Είχα σκοπό να ανεφοδιαστώ στα πρώτα ΣΕΑ μετά την γέφυρα, αλλά όταν έφθασα εκεί το πρατήριο ανεφοδιάζονταν σε καύσιμα, ρωτώ των υπάλληλο πόση ώρα θα πάρει και μου απαντάει περίπου μισή ώρα …
Δεν έχω τόσο χρόνο για σκότωμα …
Δεύτερη ερώτηση σε πόσα χιλιόμετρα είναι το επόμενο, σε 65 μου απαντάει …
Ούτε αυτό παίζει, έχω κάνει 235 χλμ μέχρι εκεί και για να φτάσω στο επόμενο αν φτάσω θα είναι με αναθυμιάσεις.
Η Χιονάτη έχει 18 λίτρα ρεζερβουάρ και σε αυτούς τους ρυθμούς καίει γύρω στα 6 από ότι υπολογίζω, οπότε για να μην στεγνώνει η αντλία θα πρέπει να ανεφοδιάζομαι στα 250χλμ περίπου.
Αφού δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσουμε μέχρι τα ΣΕΑ της Αμφιλοχίας, έξοδος στο Μεσολόγγι για να ξεδιψάσει η Χιονάτη …
Στο πρώτο βενζινάδικο γίνεται ανεφοδιασμός, οκ λέω πάμε παρακάτω στο επόμενο το ίδιο, δεν παίζει αυτό σκέφτομαι μου κάνουν πλάκα …
Στο τρίτο καταφέρνω να ξεδιψάσω την Χιονάτη, 15.4 λίτρα πήρε αλλά το παλικάρι το ξεχείλισε, τόσο που λίγο κόντεψε να βάλω και στις τσέπες …
Επόμενη στάση Αιτωλικό να δώ έναν φίλο τον “Μητσάρα”, τηλεφωνώ να δώ που βρίσκεται και βούρ στο σπίτι του …
Την επόμενη φορά θα έχω περισσότερο χρόνο να τα πούμε με την ησυχία μας …